De uitbater van het guesthouse in Anuradapura heeft ons eens getrakteerd met een bordvol jack fruit. Geschild in kleine stukken, met een onaangename geur omweven, van dikke pitten voorzien, maar sappig lekker als je je neus dichtknijpt. Tijdens onze wandelingen hebben we ook tweemaal een man blootvoets in zulke boom zien kruipen om deze reuze vruchten, die vastgroeien aan de stam, te oogsten met een vlijmende sikkel. Het is het grootste en zwaarste fruit ter wereld. Sommige vruchten kunnen tot 30 kg wegen. Papaya hebben we zelf meermaals gekocht als dessert. Het smaakt naar verwilderde meloen. Hier in Lotus guesthouse trakteerde de eigenaar gisterenavond met uitgeperste woodapple, houten appels als het ware met gerimpelde houtachtige pel en moespulp van binnen zoals granaatappels. Dorie, ondanks de bruine kleur, een smaakvolle fruitshake, weliswaar aangevuld met suikerwater. Je hebt hier ook bananen met oranjeachtig vruchtvlees. En er zijn er ook met paarse schillen, die we nog niet uitprobeerden. Appels alhier worden individueel verpakt in netjes, maar smaken maar flets. Zoals reeds vroeger aangehaald twee soorten kokosnoot. De oranje wordt geconsumeerd om het watersap, heel dorstlessend, en de lichtbruine voor de melk en het welgekend vruchtvlees. Vandaag proberen we ook een nieuw produkt, buffelyoghurt. Ranzige smaak, vol en dik, lekker. Dit zuivelprodukt is typisch voor deze streek en wordt overal verkocht in aarden potten.