Het is weer al even geleden dat we weer hebben geblogd, dus de details zijn wat wazig. Maar ik zal mijn best doen alles zo volledig mogelijk te omschrijven.
Twee weken geleden heb ik de hele week alleen lesgegen aangezien Nicky ziek was van (liefdes)verdriet.
En om eerlijk te zijn, dat was geen slechte zaak. Nicky geeft alreeds 9 maanden les in de school, dus ze heeft al snel de neiging om de leiding te nemen. Deze week heeft mijn band met de kinderen dus enorm versterkt.
De nacht van donderdag op vrijdag was het Sinterklaas, en aangezien ik en Regi deze traditie niet onopgemerkt wilden laten voorbij gaan, zijn ik en Regi donderdagavond (na mijn les die tot 20u duurde) richting Seminyak gereden (wat redelijk ver is) in de hoop dat ze daar iets Sinterklaas-achtigs zouden hebben... Jammer genoeg was dit niet het geval, dus kochten we gewoon massa's chocolade, snoep en speculaas en reden terug richting Ubud. Die avond in Ubud schreven we nog snel een Sinterklaasbrief, en kropen we ons bedje in.
De brief:
"Dear Children,
Today it's my birthday, so in Belguim that means that I give chocolats, candy and speculaas to all the kids who have been good this year.
Unfortunately this year I've seen that two of my favorite kids have moved to Bali, so I just had to make a little detour to Indonesia.
However, when I arrived I saw that there were more children living here, all of them caring and kindhearted.
So dear children,
Enjoy!
Greetings
Sinterklaas & Zwarte Piet."
De volgende morgen stonden ik en Regi op om 5u om eerst Ubud op zijn kop te zetten, en dan reed ik richting Gianyar waar Nicky, Komang en Theresa wonen, en Regi richting Klungkung waar Lisa en Petra woonden. Ook daar hebben we alles op z'n kop gezet, en daarna zijn we braafjes terug in ons bed gekropen.
De volgende morgen werd ik dan op gepaste wijze wakker gemaakt met een groepdknuffel/felix. Redelijk verschietachtig, maar ze konden het toch appreciëren.
Diezelfde dag: aangezien het Lisa's laatste week was in het weeshuis, had ze op vrijdag een daguitstapje geregeld met de kinderen naar het strand. Dus wij (alle vrijwilligers) en de kinderen van Regi's en Lisa's weeshuis richting Sanur beach.
Dit was echt een dag om nooit te vergeten! Je moest die kinderen zien, hoe blij ze waren! Je moet je even inbeelden. Deze kinderen hebben echt niets! Ze delen hun kamer met ongeveer 15 anderen, slapen op de grond,... Dit was voor hen volgend mij echt een prachtig Sinterklaaskado!
's Avonds reden we naar Seminyak waar we naar La Plancha gingen gaan. La Plancha is een gigantisch feestje op het strand. Ik vond het zelf maar niks, en wilde al zeer vroeg naar huis. Maar Regi bleek wel de tijd van zijn leven te hebben. Goed voor hem :)
Zaterdag was mijn 'goede doel dag'. Ik stond zeer vroeg op om Zora terug naar Ubud te rijden, om dan Lisa op te pikken, en dan terug richting Seminyak te rijden om Lisa af te zetten op de luchthaven en dan naar het strand te rijden waar Regi, Nicky en Kamilla op me aan het wachten waren. Het was ondertussen al 16u, dus toen ik aankwam op het strand, vertrokken we zo goed als meteen richting Tanah Lot.
Tanah lot is een prachige tempel in het water waar de zonsondergang prachtig hoorde te zijn. En dat was niet gelogen! De zonsondergang was adembenemend daar!
De dag sloten we af met een girlsnight-sleepover at Nicky's.
Op maandag en dinsdag was het geen les, aangezien de kids examens hadden, en op woensdag hadden de kids hun laatste examen, dus dat moest gevierd worden!
Ik en Nicky zouden pasta maken (aangezien de kids nog nooit pasta hadden gegeten), Doni zou nasi goreng maken, Wayan zou Arak meenemen, en de anderen fruit met een walgelijk dipsausje. Dat was dan onze Engelse les op woensdag, eten en praten over hun plannen voor het weekend. Man! Deze kinderen zijn echt geweldig!!
Donderdag gaf ik nogmaals alleen les want Nicky en Kamilla hadden een solicitatiegesprek bij English First. En vrijdag ben ik dan naar Kuta gereden om naar het optredenvan Ivan te gaan kijken.
Zaterdagavond nogmaals een sleepover at Nicky's en zo ook zondag en maandag...
Maandag was het ook Nicky's laatste dag in de school, dus heb ik de kinderen gevraagd om iets speciaals te doen.
Aangezien de kinderen niet veel geld hebben, heb ik voorgesteld dat ik een Tshirt zou kopen en Doni geld zou geven voor Nasi Goreng voor de hele groep.
Dus zo gezegd zo gedaan: toen we maandag aankwamen in de school, was het volledige klaslokaal versierd met slingers en tekeningen van de kinderen.
De kinderen hadden ook allemaal Engelse briefjes geschreven en de Tshirt rijkelijk versierd met hun namen.
Nicky was zichtbaar aangedaan door het afscheidsfeestje. De kinderen zijn duidelijk zot van Nicky!
Maandagavond hebben we afgesloten met een dinner'tje op de nightmarket van Gianyar en de zoveelste sleepover at Nicky's.
(Ja Nicky woont echt in een prachtig prachtig prachtig huis! Mooier dan Ubud, en Ubud is al reeds de moeite! Vandaar dat ik en Kamilla daar altijd gaan slapen. Plus natuurlijk het feit dat we alledrie ook zeer goed met elkaar overweg komen)
Dinsdag was een beetje een vreemde dag. Onze school in Klungkung krijgt draagt momenteel de status 'international school'. Maar om deze status te behouden, moeten zij bewijzen dat ze wel degelijk internationaal zijn en vrijwilligers hebben. Dus op dinsdagmorgen reden we dan richting Klungkung om daar dan uren aan een stuk te zitten, gevoederd te worden, aangestaard en beschreven zodat de overheidsmensen konden zien dat er wel degelijk vrijwilligers lesgaven in de school.
Vreemde ervaring, maar ergens ook wel leuk, zo de hele dag gevoederd worden :)
En dat was alles tot nu toe.
Momenteel kijk ik enorm uit naar het weekend, waar ik en Regi richting Lombok trekken, en dan Kerstmis, dat we met alle vrijwilligers gaan doorbrengen op de Gilli's.
