Hmm, 2 weken niet geschreven dus de details gaan wat wazig zijn maar we zullen toch een poging doen een zo volledig mogelijk verslag te geven van wat we gedaan hebben de afgelope 2 weken. Dus nadat we van het oosten zijn teruggekomen begon weer een gewone week. ’s Morgens les geven in de gewone school SMA 2 en in de namiddag les geven in de naschoolse les. Plots kregen we te horen dat dit de laatste week zou zijn dat we hier les gaven. Normaal zouden we nog een week dit project doen, maar omdat de leerlingen examens hebben zou het de week erna geen les zijn in de gewone school. En omdat de leerlingen na de school moeten blokken voor hun examens zou het ook geen ACAR (na schoolse les) zijn. Ergens kwam dit wel goed uit aangezien we het weekend erna naar Singapore zouden gaan tot en met dinsdag omdat onze Visum ging vervallen en we dus het land uit moesten. Maar toch was het vreemd om zulk plots einde te hebben van het project hier. Dus voor de laatste week wouden we er een zo leuk mogelijke week van maken. In de les veel (Engelse) spelletjes gespeeld, waarvoor onze Chiro geschiedenis wel erg nuttig was. Voor de verandering kwamen onze leerkrachten toch niet opdagen dus konden we volledig onze zin doen.

Op maandag ben ik mee gegaan naar het weeshuis waar Lisa en Theressa werken. Echt super ervaring. Het weeshuis zelf is een bouwvallig gebouw, vuil en oud, maar die kinderen daar zijn zo positief en vriendelijk dat het de hele sfeer van het gebouw verandert. Na het bidden (want het is een moslimweeshuis) ben ik mee naar de les van de kleinste gegaan. Super schattig hoe die jongste daar met Lisa al spelend engels leren. Daarna zijn we naar Ubud gegaan om naar live optreden te gaan kijken. Echt super goed, sterke stem en echt de moeite. Dinsdag was rustig en niet veel meer dan gewoon lesgeven, buiten dat ik met Ayumas en Nicky (2 coordinatoren) van travel to teach had afgesproken. Ons eerste project liep bijna af, en het project waar we normaal naartoe zouden gaan, Bondalem, was geschrapt en bestond gewoon niet meer. Dus toen hebben we maar beslist dat ik naar het weeshuis zou gaan omdat me dat nog wel echt sjiek leek en Vicki zou in Jujugang les gaan geven. We zouden dan naar Ubud verhuizen. Verder heb ik nog het weeshuis van Stefan gaan bezoeken. Woensdag ben ik op mezelf naar Semyniak gereden om mijn surfkunsten wat bij te schaven omdat het mijn vrije dag was. Er geraken was geen probleem, maar het weer was toch niet het beste. Maar ja in de regen surfen gaat ook. Daarna moest ik naar Ubud en de koppige zelve dacht dat ik de weg wel kon vinden zonder rond te rijden. Tjah, fout gedacht en den deze heeft weer een ander deel van het eiland gezien. Na lang rondrijden heb ik dan toch de weg naar Ubud gevonden, maar dan begon het te gieten. En met het beeld van de vallende vrouw van de week ervoor schakelde ik spontaan in bompa modus en reed ik heeeeeeeeel traag. Dit was ook nodig aangezien mijn achterste band plat was, wat dan natuurlijk voor wat extra slippen zorgde. Aangekomen in ubud besloot ik om maar niet verder naar huis te rijden en daar te blijven slapen om het regen en slipgevaar te ontwijken. Donderdag heb ik mijn band dan maar laten maken en ingepakt voor Singapore.

Omdat we vrijdag vroeg naar Singapore vertrokken zijn we in Ubud gaan slapen, omdat dit dichter was om naar de luchthaven te rijden. Ook om het goedkoper te houden besloten we om een brommer minder te nemen. Dus ik vertrok vanuit Klungkung met achterop Lisa en onze bagage. Vicki was ondertussen les gaan geven in Jujugang en kwam daarna rechtstreeks naar Klungkung. Jammer genoeg beginnen we hier kennis te maken met het heerlijke regenseizoen en kwamen we terecht in een heerlijke plonsbui. Nu sinds het voorval van de vallende mevrouw de week ervoor in Seminyak ben ik heel voorzichtig als het aankomt op een regen – brommer combo. Dus ik met Lisa achterop, rijdend als een oud vrouwtje richting Ubud. Onderweg was een rivier zo hoog gestegen dat hij de brug had ingenomen en stonden er aardige politiemensen die ons via een donkere zandweg stuurden. Resultaat, uiteindelijk  in ubud aangekomen waren we volledig doorweekt en treften we een Vicki aan die hetzelfde lot was ondergaan. Nog even rap iets gegeten en gebabbeld met de vrijwilligers van Ubud en dan het bedje in want de wekker zou vroeg gaan voor ons uitstapje naar Singapore.

Vrijdag morgend vertrokken we dan met de brommer naar de luchthaven. Nadat we daar zonder veel problemen aangekomen en ingecheckt waren hadden we nog wat tijd om een veel te duur ontbijt achtig iets te nemen, toen we aan het genieten waren van onzo overprijsde maaltijd kwamen we plots Koming tegen, een vriend van hier die op de luhthaven werkte, verrast en met kleine oogjes nog rap even een babbeltje gedaan en dan het vliegtuig op. Aangekomen in Singapore, wat direct opviel was dat het daar ongelooflijk proper was. Er liepen wat mensen met een geweer rond, dus we waren gewaarschuwd dat we in een politiestaat waren aangekomen. Onmiddelijk overal verbosborden met hoge boetes voor alles wat je je kan inbeelden. Er was zelfs een verbod in de metro voor het meenemen van Durian ( een soort fruit dat je ook vaak in Bali tegenkomt dat ongelooflijk stinkt). Onze bagage ophalen, en op naar het centrum met de durian vrije metro. Aangekomen in het centrum was het toch even indrukwekkend en een verloren gevoel. We wisten niet waarheen dus dan is de beste oplossing om iets te gaan eten. We wilden het toch maar cheap houden aangezien we onmiddelijk al merkten dat het prijsverschil met Bali toch redelijk groot was, dus een eat corner was de oplossing. Vicki en Lisa hadden al snel hun smaak gevonden en hadden eten. Dan begon voor mij een zoektoch naar vegi eten, man dat was iets minder. Kom je aan een standje waar ‘Vegetarian’ staat, wat staat er dan op de menu: groenten met varken, tofu met eend, groenten met gehaktballen. Hmm niet echt mijn ding, uiteindelijk ergens tofu met saus en rijst gevonden. Was ik even blij. Nou het bleef bij dat even blij, nadat ik het besteld kreeg was mijn zin snel over. Een bord gevuld met een vreemd dikke saus. Daarin dreef wat ‘tofu’, een slijmac htige consistentie en de smaak was ook niet om voor naar huis te schrijven. Swat het werd dan maar droge rijst. Voor Vicki was het dan wel een heerlijke maaltijd, dus wij met een gemengd gevoel op zoek naar een plaats om te slapen. Na een tijdje rondwandelen en wat vragen kwamen we in Chinatown, we hadden al snel door dat een hotel hier niet aan de orde zou zijn, dus op naar de hostels. De prijs was nog relatief hoog voor een hostel, maar het was tenminste betaalbaar en proper. Even een powernapje en dan gingen de meisjes maar wat shoppen, ik bleef in de hostel maar begon met te vervelen en ben dan ook maar wat beginnen rondwandelen in Chinatown, heel gezellig daar en het geeft je echt het gevoel dat je in China bent. Dan gaan eten, en ja hoor, weer geen groot succes. Wederom een ‘vegetarische’ kaart met veel varken en eend ertussen. Ik dan maar voor een stoofpotje met tofu ZONDER varken gevraagd, Lisa de eend en Vicki gebakken rijst. Vicki had wederom het meeste geluk, de nasi goreng was OK (niet zo goed als op Bali, maar wel OK), in mijn stoofpotje zat dus wel varken, en het was weer slijmachtig en zeer pikant. Ik mijn potje terug gestuurd en een portie teruggekregen zonder varken. Ook al zag je dat het varken er duidelijk gewoon uitgevist was, ik had enorme honger dus ben dan toch maar begonnen. Jammer, na een paar happen werd het duidelijk dat het wederom gedroogde rijst ging worden. Toch nog een klein bedankje aan Vicki die wat van haar nasi goreng gedeeld heeft. Dan op naar Orchard street, een indrukwekkende straat vol met shoppingcentra helemaal versierd in kerst thema. De dames konden de drang weer niet weerstaan om nog wat te shoppen en dus heb ik maar wat gezeten. Je voelt je trouwens toch niet zo op je gemak in Singapore. Je hebt altijd het gevoel iets fout te doen, en bent heel voorzichtig met eten en drinken op de straat. Dan ook maar even de afspraak gemaakt dat er niet meer geshopt ging worden, dat is jammer genoeg niet altijd even goed nageleefd J. Daarna heb bed in door de vermoeidheid van het reizen en rondhossen de hele dag.

Dag twee in Singapore begon iets later, aangezien we hadden afgesproken om wat uit te slapen. Dan begon onze eerste ontdekkingstoch doorheen de stad. We zijn naar de verschillende delen van de stad gegaan, we begonnen in Chinatown waar we twee tempels (eerst Boedhistisch, dan Hinduistisch) en een Moskee bezochten. In de Moskee begon ook iemand een gesprek met mij die me ‘subtiel’ tot de Islam wou bekeren. Eerst wat uitleg en dan op het einde een boekje met de basics over de Islam. Niet dat ik geinteresseerd ben om me te bekeren, maar dit is wel handig aangezien mijn volgend project een moslim weeshuis wordt. Daarna op naar Little India, en ja hoor als je er aankomt voel je je plots in India. Daar een klein snackje gegeten, het eerste smakelijke eten van de reis. Na hier wat rondgewandeld te hebben zijn we naar Arab street gegaan, nog een Moskee bezocht en ook hier voelde het alsof we een afstand van enkele duizend kilometers gemaakt hadden richting Midden Oosten. Daarno wat meer naar het commercieel centrum gewandeld waar we opgesplitst zijn. Vicki en Lisa waren het wandelen moe en zijn terug gegaan naar de Hostel on te douchen, te relaxen en de in Little India gekochte henna (die bruin leek te zijn terwijl we toch expliciet voor zwarte hadden gevraagd) uit te testen. Ik ging dapper  verder met de kaart in de hand door Singapore en ging richting wolkenkrabbers. Na een bezoekje aan het F1 circuit en het grootste reuzenrat van de wereld, begon ik aan mijn wandeling doorheen de giga wolkenkrabbers richting hostel, het begon al te schemeren en de lichten van de wolkenkrabbers gingen aan, prachtig uitzicht. Aangekomen in de hostel trefte ik een volgehenna’de Vicki en Lisa aan, en besloten we te gaan eten. Vicki en Lisa kozen voor de veilige McDonalds keuze, maar ik wou echt iets met meer vitaminen aangezien ik nog aan het overleven was op 2 x witte rijst en een indisch snackje, na een conversatie die moeilijker was dan nodig, had ik dan toch eindelijk rijst met gebakken groentjes te pakken en het smaakte heerlijk. Dan de plannen gemaakt voor de volgende dagen en voor het weer bleek de dag erna de beste moment om naar Universal Studio’s Singapore te gaan, dus op tijd bed in om de dag erna vroeg op te staan.

Na een vroege wekker, gingen we richting Sentosa Island, ook wel the Island of Fun genoemd. Hier bevonden zich naast Universal ook nog een hele hoop andere avontuur parken. Op Santosa de inkom voor Universal betaald en natuurlijk wat geposeerd voor de gigantische draaiende universal bol. Een dagje in het pretpark besteed. Het was sjeik, vooral de shows. De attracties waren niet de meest indrukwekkende, er waren enkele rollercoasters, maar niet super veel. Verder was er veel omtrent 4D. Je zag wel dat er veel geld ingestoken was. Het vreemde was wel dat alle Aziaten watjes blijken te zijn! Voor de rollercoaters moest je NIET aanschuiven, en voor de saaie attracties soms een uur. Hoe vreemd?! Er was ook wel een super coole attractie, een die sterk lijkt op de spiderman attractie van Universal Florida. Echt graaf!!! Maar al bij al was het park echt mini, jammer genoeg.
Na Universal nog een toertje gemaakt over Sentosa, Nicky nog tegengekomen op 1 van de posters (zij werkte hier vroeger voor een park genaamd Megazip) en de zonsondergang bekeken op het (kunstmatig aangelegde) strand. Dan terug naar huis. De dames direct hun bed in, en ik heb dan maar noodles in een potje in den aard van Aiki gegeten en nog een beetje gelezen.

De dag erna gingen we naar Holland village om onze Nederlandse vriendin tevreden te houden, maar dit bleek enorm tegen te slagen, niet veel te zien en al zeker niets Hollands. Dan maar doorgewandeld naar de Botanische tuin. Mooi en uitgebreid, wel de moeite. Daarna richting the marina bay sands. Een gigantisch gebouw dat uit drie afzonderlijke wolkenkrabbers bestaat waarop een bootachtige constructie gebouwd is. Dan hebben we betaald om naar het uitkijkdek te gaan, en dit was werkelijk indrukwekkend. We hadden besloten om ’s avonds te gaan om zowel een beeld bij daglicht als ’s nachts te hebben. Enorm mooi, en naast het uitkijkdek was het sky zwembad van het hotel dat in dit gebouw gevestigd was. Lekker decadent, duur, mooi en indrukwekkend maar jammer genoeg niet toegankelijk voor het ‘gewone’ volk. Hierna gingen we terug richting de plaats waar we de eerste middag gegeten hadden omdat Lisa en Vicki het daar zo lekker vonden. Ik tegen mijn zin mee, maar wat bleek: de goden waren mij goed gezind, en ik vond deze keer wel degelijk goede Tofu, lekker klaargemaakt, nog wat rijst, groentjes en wat saus en de maaltijd was heerlijk geslaagd. Jammer genoeg is de magie van die welbepaalde plek dat niet al het eten tegelijk lekker kan zijn. Dus bij Vicki en Lisa sloeg het deze keer wat tegen omdat hun restaurantje van de vorige keer al gesloten was en ze dus voor een plat alternatief moesten gaan. Daarna verder naar de hostel en hadden we besloten om toch maar uit te gaan. Uiteindelijk na lange discussie besloten we om in de buurt te blijven en gingen we naar karaoke naast de hostel. Wel dit bleek ........ interessant te zijn. Vlak voor we binnen gingen was een Engelsman tegen mij beginnen praten die Rich (kort voor Richard) bleek te heten. Die mee met ons naar de karaoke. Deze welbepaalde karaoke had naast de standaardfuncties als bier en karaokemuziek ook de optie prostitutie. Er liepen nogal kortgerokte aziatische dames rond die, als je alleen was, nogal dicht tegen je kwamen hangen. Rich had het concept niet direct door en was dan ook verbaasd toen we hem erop wezen. Ik vrees dat de dames afgeschrikt waren door de aanwezigheid van Vicki. Voor Lisa was dit een beetje te plat en die ging slapen. Dus wij drie, wat gedronken, wat gezongen, blijkbaar de rijkste vent van Chinatown leren kennen en nog een wazig figuur die the Captain heet leren kennen. The Captain wa een brit die oud en rijk was, op een boot in Singaproe leeft en geen belastingen betaalt, hij was daar duidelijk wel voor het aziatisch gezelschap. Nadat we de karaoke mee hadden afgesloten waren we nog niet moe genoeg en besloten we met onze nieuwgemaakte vriend Rick een wandeling te maken door de stad. En omdat het onze laatste avond was besloten we naar een plek te gaan die we nog niet gezien hadden met de taxi en daarna terug naar huis te wandelen. Zo gezegd zo gedaan, de taxi in naar de Merlion (het symbool van singapore, een leeuwenhoofd met het lichaam van een zeepaardje, een standbeeld dat aan de baai in Singapore staat). Na deze verfrissende wandeling, toch maar het bed omdat we toch op tijd moesten opstaan voor onze vlucht naar Huis. Terug naar het mooie Bali, waar je niet constant op je hoede moest zijn.

De dag erna was een beetje een verloren dag, terug met metro naar vlieghaven, vliegtuig naar bali, nieuwe visum aangevraagd. Dan richting Klungkung rijden met de brommer. Vicki besloot wel om nog les te gaan geven in Jujugang dus we splitsten terug op.

Vanaf woensdag hebben Vicki en Ik een beetje appart  geleefd. Omdat het project hier in Klungkung al afgelopen was, besloot Vicki al les te gaan geven in Jujugang (haar nieuwe project) en ik in het weeshuis in Gyaniar. Daarom is Vicki al verhuisd naar Ubud en ben ik nog even in Klungkung gebleven. Ik verhuis ook wel volgende week naar Ubud, maar ik was te lui om in te pakken en Gyaniar ligt toch in het midden tussen Ubud en Klungkung, maar Jujugang ligt nogal ver van Klungkung. Dus hier weer even gesplitste verhalen:

Regi:

Mijn week, of wat er nog van over bleef aangezien het dinsdag avond was als we thuis waren ging als volgt. De terugkomst van de luchthaven was goed, tot het weer plots weer besloot om met bakken uit de lucht te vallen. Thuis lekker nat aangekomen hebben we nog gegeten en nog wat rondgehangen met de huisgenoten en Theressa en Komang.  Woensdag besloten we naar het strand te gaan met iedereen van het huis in Klungkung plus Theressa. Daar relax een beetje gezeten en gegeten om daarna naar het weesthuis te gaan om les te geven aan de oudste jongeren. Daarna doorgereden naar Ubud omdat ik vorige week mijn Ipod touch had binnengedaan om mijn scherm te laten maken aangezien dit uit elkaar aan het vallen was. Daar iets gaan eten samen met Kamilla en een ouder nederlands koppel dat Kamilla had leren kennen. Donderdag terug naar het weeshuis, daar hebben ze mij een nieuwe sport geleerd. Het is een soort volleybal, maar dan met de voeten en je mag de bal 3 keer zelf aanraken, de bal die gebruikt wordt is gemaakt van een soort bamboe achtig materiaal. Super vermoeiend, zeker daar in het weeshuis aangezien het daar van zichzelf al 10 graden warmer is dan normaal. We hebben gewonnen, maar toch betwijfel ik of het volledig mijn inbreng is die voor de overwinning gezordgd heeft. Daarna nog wat rondgehangen en samen foto’s gemaakt. Die kinderen zijn echt super lief en dan hebben we nog “familiefoto’s” gemaakt waar ik en Theressa de mama en papa waren en de kinderen onze adoptiegezin. We hebben ons dan maar de bijnaam crazy monkey family gegeven. Superleuke foto’s en het heeft me echt super veel zin gegeven om hier de komende 7 weken te werken. Donderdag avond zijn we dan eerst bij Theressa thuis gaan eten samen met Lisa, Petra en Irene (de mensen van het huis in Klungkung) en Koming had gekookt, heerlijke nasi goreng. Na het eten ben ik doorgereden om samen met Vicki, Nicki en Kamilla naar een feestje te gaan bij Iwan thuis. Dat is iemand die ze de week ervoor hadden leren kennen. Super gezellig en een super mooi huis. Hij komt namelijk uit de hoogste Kaste op Bali en dat zie je ook aan zijn huis met eigen opnamestudio. Daar was nog een andere kerel genaamd Dolar (gewoon een grappige naam omdat je het uitspreekt als Dollar). Daar heb ik een advanced yogapositie geleerd, op je hoofd staan. Na een super mooie jamsessie waarbij Iwan gitaar speelde en Kamilla zong zijn we naar huis gegaan. Omdat we de dag erna naar de zee gingen ben ik in Ubud blijven slapen. De dag erna de brommer op richting Semyniak om te gaan surfen en luieren op het strand. Daarna zijn we een hotel gaan zoeken in Kuta (party stad op Bali). We hadden dan afgesproken met de jongens van het strand die de stoelen en surfborden verhuren om eerst in Semyniak (wat 5 min van Kuta ligt) om daar te eten en dan voor te drinken bij iemand thuis. En zeer belangrijk, ik ven voor de eerste keer in mijn leven BOB geweest. Daarna terug naar Kuta om te gaan feesten, aangezien we de brommer bij het hotel konden laten, was BOB zijn niet meer aan de orde en zijn we gaan feesten in Eikon, een club/bar in Kuta. De dag erna nog even geluierd op het strand terwijl Lisa en Vicki gingen shoppen, en daarna richting huis voor het afscheidsfeestje van Irene, die de dag erna zou vertrekken. Dit feestje was bij Eva en Aimas thuis (twee Indonesische schoonzussen die travel to teach wat mee begeleiden). Super lekker gegeten en nog gezellig gepraat. Ook wat Yoga geprobeerd, en wat dacht je nu, ik blijk er redelijk goed in te zijn. Nu ga ik mss toch maar eens meedoen met Yoga om te zien wat het juist inhoudt. Het is wel vermoeiend al die ingewikkelde posities te doen maar wel super cool (de advanced posities dan toch zeker). ’s Avonds nog besloten om met Brigita (een soort van heler spirituele persoon) te gaan mediteren. Echt vreemde ervaring maar wel cool. Ik ga haar eens bezoeken voor een intensere ervaring, want sommige van de vrijwilligers hier hebben al echt coole ervaringen gehad met haar. Swat nu is het zondag, niet veel gedaan. Buiten afscheid genomen van Irene en de blog geschreven. Tot de volgende.

Vicki:

Mijn week was redelijk eentonig om het zo te zeggen. Toen we op dinsdag tijskwamen van onze trip naar Singapore, ben ik meteen naar Junjungang gereden om les te gaan geven. Toen ik daar aankwam, bleek er echter geen les te zijn. Er was weer een ceremonie gepland die dag...
Dus ik, samen met Nicky en Zora, de nieuwe vrijwilliger, naar huis om dan te besluiten dat we toch nog graag iets gingen drinken. We zijn dan naar de fiets-bar gereden waar we Ivan hebben leren kennen. En oh wat was dit een leuke avond! Ik had henna gekocht in Singapore, en toen iedereen al een paar biertjes ophad, werd die henna eens zo verleidelijk.
Uiteindelijke resultaat: Ik kreeg van Nicky een of andere lelijke tekening op mijn arm, Kamilla kreeg van mij een tattoo, Nicky kreeg I love Ivan op haar arm, en Ivan kreeg I love Nicky op zijn arm. (wetende dat Nicky een vriendje heeft)
De volgende dag ben ik met Nicky gaan lesgeven van half 3 tot 8, wat echt super was! De kinderen in Junjungan zijn de graafste kinderen ooit! Ik ken ze nog maar amper, maar ik wil zed allemaal stiekem mee naar Belgie smokkelen!
Daarna zijn we terug naar Ivan zijn bar gegaan, om onszelf dan uit te nodigen bij zijn thuis de volgende dag.
Donderdagavond was dus Ivansparty. Ik, Regi, Kamilla en Nicky zijn naar zijn thuis gegaan om er gewoon iets te drinken en een praatje te maken. Plots kreeg Kamilla het briljante idee om kopstand te oefenen. Als kind heb ik dit ook vaak gedaan, dus ik zag hier echter geen graten in.
Toen ik echter de tweede keer op mijn hoofd ging staan, en achtereenvolgens viel, viel ik recht op mijn voet die ik dan, slim als ik ben, omsloeg. En nu nog steeds, een week later, is mijn voet blauw en gezwollen. Geen idee of ik er mee naar de dokter moet of niet... Als de dokter gewoon gaat zeggen: “Nu moet je een week rusten” Laat dan maar! Momenteel los ik dit probleem op met een overmatig gebruik van voltarengel, en als het binnen een week nog niet beter is... ja dat zien we dan wel weer.
De volgende dag zijn we met heel de bende richting Kuta gereden, hebben we daar gefeest, en zaterdagavond diner at Ayumas’ house. Het was gezellig, en vooral SUPER LEKKER!! J

Dan zondagavond was zeer raar. Ik was terug richting klunkkung gereden om Irene uit te wuiven, en toen ik terug aankwam in Ubud kreeg ik opeens slecht nieuws: Er was een nieuwe vrijwilligster aangekomen, en zij moest normaal helemaal alleen les gaan geven in Slukat, maar laten we zeggen dat zij daar niet de juiste persoon voor was. Dus plots wilden ze mij naar Slukat sturen, Zora naar Pejeng, Kamilla in mijn plaats naar Junjungan en de nieuwe (Yugin) naar Junjungang. Laten we zeggen dat ik hier niet echt mee akkoord was. Dus na veel zever en gedoe is het zo geregeld dat Kamilla naar Slukat is gegaan, en ik braaf in Junjungang mocht blijven, Oef! J

Maandag mocht ik dan ook meteen alleen les gaan geven, want Nicky was ziek en Yugin te moe. Dus daar was ik dan les aan het geven aan een klas die absoluut niet goed Engels kan. Maar het was een van de leukste klassen ooit! Ik heb mijn Indonesisch weer wat verbeterd, en zij hebben wat kunnen lachen (en hebben uiteraard ook hun Engels verbeterd).

Dat was het zowat voor afgelope twee weken...

Tot de volgende!

05-12-2012 om 06:17 geschreven door Wij