Success occurs when opportunity meets preparation. Let's go for a Marathon !
In voorbereiding van een eerste marathon
19-09-2009
Van streptokokbacterie tot Scherpenheuvel
De sterptokokbacterie. Die bacterie kan je beter niet tegen het 'lijf' lopen in volle voorbereiding van een marathon. Vorig week en begin van deze week kreeg ik spijtig genoeg een dosis te verwerken. Van mijn stillaan traditionele, maandagavond-lange-duurloop, kwam niets in huis. Ook dinsdag was ik tot weinig fysieke actie in staat. Woensdagavond zou ik kost wat kost lopen. Sterke Steven was present. Initeel had ik het plan om rustige 10k te doen, kwestie van niets te forceren. Uiteindelijk werden het er 15 aan een goed tempo. Na de verkwikkende douche voelde ik dat de vervelende bacterie zijn beste tijd gelukkig achter de rug had ik dat ik terug de oude was aan het worden.
En dan, dan kwam onze lang besproken duurloop naar Scherpenheuvel eraan. Heerlijke tocht. Samen met Sterke Steven trok ik op pad. Ik had voordien de weg reeds met de wagen gedaan en op bepaalde 'gemarkeerde' punten de nodige drank en voeding voorzien. Het weer was heerlijk en de tocht zelf verliep vlot. Onderweg kon ik voldoende eten en drinken. Ben persoonlijk niet echt gek van de vloeibare voeding maar het werkt en ik verdraag deze dingen tot op heden goed. Dat het belangrijk is om goed te 'eten' zou ik later écht te weten komen. Na zo'n 2h15' en zo'n 24K kwamen we aan de Basiliek van Scherpenheuvel aan. Een vriendelijke jongeman die net wou buiten gaan zag ons aankomen en hield de deur open zodat we letterlijk en figuurlijk de Basiliek van Scherpenheuvel binnenliepen. Apart. Boven de ingangsdeur van de Basiliek prijkt de spreuk: 'beatam me dicent omnes generations' of 'gelukzaligheid is het medicijn van elke generatie.' En meteen was er van mijn Stertokok-gezelschap geen sprake meer. Haleluja ! Waren het de extra krachten, was het de training of was het nog iets anders ... in ieder geval voelden we ons nog goed genoeg om terug naar Zichem te lopen en dus een stukje extra te doen. Uiteindelijk liepen we een dikke 27K. Sterke Steven kende een leuk cafeetje in Zichem op de markt. Eenmaal daar aangekomen bestelden we dadelijk iets om te drinken. Sterke Steven werd opeens wel heel erg stil en ook heel erg bleek. De gevolgen van zijn weinig of niet eten tijdens de training van toch bijna 2h40' lieten zich direct gevoelen. Gelukkig waren er enkele bezorgde gasten en dito cafébazinnen die ons met veel zorg verder hebben geholpen. Sterke Steven ging even plat op de grond, benen op een stoel, at een boterham, een reep chocolade en als medicijnendrank een 'good old - Coca Cola Classic' en na een kleine 10' was hij weer de oude. Het was wel even schrikken moet ik bekennen maar tevens een hele goede les. Eten, drinken tijdens lange duurlopen en dus zeker tijdens de Marathon zijn zéér belangrijk. Nog steeds geen 30K in de benen maar ik had ook bij de aankomst in Zichem na zo'n 27K nog voldoende over om minimum 3K meer te lopen. 27 + 3 is dan 30K, nog altijd 12K minder dan een Marathon! Heb vandaag in ieder geval een veel beter gevoel dan in het begin van deze week.
