Hasta la próxima Peru, entramos Bolivia!!!

Yep, na meer dan twee maanden Peru (voor Mathias twee weken minder) keren we Peru de rug toe en is het tijd voor het tweede land van onze reis. Dit begon direct schitterend. Op de bus van Puno naar Copacabana worden Mathias en ik gewaar dat er antwerps voor ons wordt gesproken.  Straffer nog Mathias herkent de man van het koppel. Beide werken ze in café het Zeezicht op de dageraadplaats. Fantastische mensen. Met als gevolg hebben we bijna twee weken samen gereisd. Dit begon met een overnachting in Copacabana waarna we de volgende dag naar isla del sol zijn gegaan. Een prachtig eiland op het Titicaca meer waar Mathias en ik ook in hebben gezwommen (voor de volle 10 seconden want het was ijskoud).  Ook al was ik twee jaar geleden op isla del sol, het eiland blijft een streling voor het oog. Prachtige natuur, geen enkele wagen op het eiland want alles wordt vervoerd met ezels. (Foto’s proberen we op het net te krijgen maar dat lukt niet altijd). Deze rust konden we wel gebruiken na bijna vier weken Cusco. Maar na het rustige Copacabana was het weer tijd voor een hoofdstad, La Paz. Een zeer excentrieke stad. Het contrast rijk arm heeft nog nooit zo dicht bij elkaar gelegen. In het centrum heb je de grote moderne gebouwen. Wandel twintig minuten naar boven nnar ‘el alto’ (La Paz is eigenlijk een grote vallei) en je zit midden in de armoede en straten waar ‘s nachts geen toerist voet durft te zetten. Maar de stad bevalt ons wel en dit is grotendeels te danken aan onze antwerpse vrienden die in La Paz een antwerpenaar gingen bezoeken die hier in verscheidene restaurants werkt. We spreken af in een half Belgisch, half Hollands restaurant (waar je heerlijke verse bitterballen kan eten trouwens). Mathias en ik ontmoeten Luc. De antwerpenaar die dus in La Paz werkt. Na tien minuten babbelen  herken ik hem en blijkt dat ik met hem twee jaar eerder op een nachtbus heb gezeten in Peru.  Een zeer aangenaam toeval.  Dit maakt een groot stad als La Paz een stuk toegankelijker als je iemand kent die er al vijf jaar woont.

Maar in de stad blijven voor een te lange tijd is niets voor ons dus hebben we de death road gedaan. Een fantastische mountainbike afdaling van meer dan 60 kilometer waar je start op 4500 meter en eindigt op 1800 meter. Op aanraden van Luc zijn we twee nachten in het dorpje waar je aankomt gebleven. Heerlijk rustig en prachtige natuur. We hebben er een watervallen tocht gedaan. Fantastisch!

Het enige jammere is dat we afscheid hebben moeten nemen van onze antwerpse vrienden doordat zijn een overlijden hadden binnen de familie en zij de volgende morgend huiswaarts zijn vertrokken.

Nu (op de verjaardag van Sabine 18/03) zitten we terug in La Paz maar morgen staat er ons weer een ongelooflijk avontuur op te wachten. We gaan namelijk mete en gids de Huayna Potosi beklimmen. Als alles goed gaat staan Mathias en ik zondagmorgend op een hoogte van 6088 meter.

De belevenissen laten we jullie  weten met hopelijke een paar grave foto’s…

 Hasta la proxima!

18-03-2010 om 22:36 geschreven door Ini & Mathi