Het is eventjes geleden dat ik nog een berichtje gepost hebt. Dit kwam doordat het afgelopen week nogal moeilijk verliep. Het is namelijk zo dat mijn klierkoorts zeker nog niet over integendeel vorige week begon de symptomen erger te worden. Ik sliep veel meer, mijn geheugen leed er enorm onder. Ik kon nauwelijks nog schoolwerk tot een goed einde brengen, maar ik bleef verder spartelen, zeker voor mijn project! Omdat ik normaal vanaf maandag 24 november 2008 terug op de schoolbanken zou belanden maar dit geen haalbare kaart was zat er niets anders op dan terug een afspraak te maken met de dokter.
Vorige donderdagavond was het dan zo ver, we gingen terug naar de dokter. Het nieuws dat we daar kregen was niet zo super. Het bleek dat het klierkoortsproces veel te traag verliep, de reden was ongekend. Het was namelijk zo dat ik wel degelijk gerust had, speelde het schoolwerk wat ik op kot deed een rol, goh misschien in bepaalde mate maar wie gaat er ooit duidelijkheid over geven. Die avond stelde ze vast dat ik een hartslag van 110 had. Dat was voor mezelf toch wel eventjes verschieten. Uiteraard hing hier ook iets aan vast, met een voorzichtige toon vroeg ik aan de arts hoelang hij moest bijschrijven voor school! Hij vertelde mij dat hij niet anders kon dan min 3 weken te geven. Pats! Dat kwam hard aan! 3 weken!! (Ik kreeg namelijk tot 14dec). Dit had gevolgen.
Eenmaal dat ik de trein zat werd mij pas duidelijk welke gevolgen dit had! Ik zou niet meer kunnen deelnemen aan ons project! Daim ik zou onze super projectgroep in de 'steek' moeten laten. Er zat niets anders op dan contact op te nemen met de projectverantwoordelijk. Ik spronkelde al mijn moed bijeen en belde haar op met het nieuws dat ik uit was tot 14 dec. Later belde ik ook de leden van de projectgroep op omdat dit informatie was dat ik niet op e-mail kon zetten. Het zou te onpersoonlijk overkomen en dat verdiende deze mensen niet na alles wat ze voor mij gedaan hebben.
Vrijdag had ik nog een gesprek met onze projectverantwoordelijke om even alles te bespreken rond de stopzetting van het project. Het gesprek was een goede keuze op deze manier was voor iedereen alles duidelijk. Ik heb mijn laatste vraag naar het project toe nog kunnen stellen en dat was om als groep het groepsaspect te kunnen stopzetten. Nu was alles zo telefonisch geregeld maar dat voelde niet juist aan. Dus morgenmiddag gaan we even tot op school zodat we "afscheid" kunnen nemen van deze super projectgroep!
Nu moet ik alleen nog zorgen dat alles van het schoolse deel geregeld is! Docenten verwittigen, navraag doen over eventueel uitstel voor bepaalde opdrachten enzovoorts. (Dit is bijna rond )
Het weekend verliep moeilijk! Zaterdag kwam de verpleegster nog langs omdat ze nu gaan proberen met vitaminespuiten te zetten. Er is gekozen voor inspuitingen zodat de werking sneller kan starten. We zijn benieuwd!! Maar ik zou pas verschil voelen vanaf 3 weken! Dus nog 2 weken te gaan! Het thuis zitten is zwaar! daarom ben ik zondag dan ook naar kot vertrokken. Op dit moment probeer ik er niet te veel over na te denken en gewoon te doen, want door het denken word je gek en verloopt alles nog veel moeilijker. Het is allemaal niet leuk dat het zo moet verlopen. Maar mijn gezondheid regeert en ik moet volgen.
We zullen de positieve kant er ook maar van leren zien zeker! Nu zal ik iets meer tijd hebben wanneer mijn nichtje/neefje geboren word.:) Want anders zat de kerstvakantie supervol:)
)
