Weekend whiaa:)! Dat zou normaal mijn reactie geweest zijn! Maar op dit moment is dit mijn reactie niet meer, een weekend- of weekdag verschilt niet meer zoveel, omdat ik toch maar altijd hetzelfde moet doen. Ervoor waren mijn weekenden wel een beetje levendiger doordat ik ging babysitten! joa kmis da ventje wel:). Maarja aan een babysit die vermoeid en verzwakt heeft ene 4 jarige uiteraardt niet veel. :)
Zaterdag was het zeer moeilijk om uit men bed te geraken, de vermoeidheid was even hevig als het moment dat ik ging slapen vrijdagavond. Dan stel je uzelf wel de vraag waarom ene mens geslapen heeft. Vanuit men bed ging het richting de zetel, daar hebben we de aflevering van de blok maar eens gekeken die nog op video stond. Andere dingen konden er niet gebeuren omdat ik mij gewoon uitgeput voelde. Op een bepaalde moment voelde ik mij zo nutteloos dat ik mij voornam om eens iets te beginnen. Ik dacht ik ga wat rustig werk op de pc doen, wat emails nakijken en beantwoorden. Dit was dan gelukt. Toen bleek het al middag te zijn. Eens dat mama naar het bejaardentehuis vertrokken was lag ik weer tilt in de zetel. Er was nog wel een toffe film op tv, da geluk had ik nog:) Namiddag wou ik toch proberen om een beetje huiswerk te maken, ik koos een vak dat ik zou aanpakken. Eens gekozen begonnen met goede moed, maar deze moed verdween zeer snel. Na 10 min kreeg ik pijn in men hoofd, duizelig, moe. Maar 10 min vond ik zo belachelijk weinig dat ik probeerde om er nog 10 min bij te doen. Na deze 20 min kon ik niet anders dan opgeven. Mijn hoofd deed pijn en ik was uitgeput; lezen lukte niet meer omdat de letters allemaal wazig waren. Ontgoocheld vertrok ik terug de zetel in. Zo heeft de rest van de avond er uitgezien. De zetel in, even op de computer, de zetel in, een doucke en dan uiteindelijk maar men bedje in.
Na een woelig nachtje was het al snel zondagochtend. Traditie getrouw stonden mama en ik weer paraat om naar mijn grootouders te gaan. Van daaruit zijn we dan nog even langs onze papa gegaan en daarna nog snel inkopen gaan doen voor op kot. Toen dit allemaal gedaan was, was ik blij dat we terug thuis waren, ik voelde dat ik rust nodig had! Namiddag stonden er nog 2 dingen op het programma. Eerst moet ik sloeber (de konijn) zijn hok proper maken zodat da beeske toch een proper huisje heeft in de week:). Daarna moest ik mijn valies nog maken voor op kot. Om 16.00 uur is mijn broer mij komen halen en heeft mij naar kot gebracht. Eenmaal hier aangekomen lag ik al snel te slapen. In slaap gevallen toen het nog licht was, wakker geworden toen het donker was. Daarna nog wat rustige dingen gedaan! Evy was ook nog wat spullen komen halen op kot, die zij mee moest nemen naar Nederland! Dus we kregen nog bezoek van Evy whiaaaa!!! Omdat het internet op kot plat lag besloten we om eens vroeg onder de wol te kruipen.
Ik sloot de avond af met een vreemd, ambetant gevoel. Het gevoel dat morgen de projectgroep naar Nederland zou vertrekken viel me zwaar. Ik kreeg het zwaar met de gedachte dat ik had moeten afzeggen voor deze ISP. Maarja, het kon niet anders, enerzijds in het belang van mezelf, maar ook in het belang van de groep. Zij zullen zeker een super ISP tegemoet gaan, manne amuseer u maar! En ik zal dagelijks mijn blogje aanvullen. Zodat jullie weten hoe mijn dagen eruit hebben gezien:) Haha, ik heb toestemming van evy whiaaa..
Hieronder zullen nog foto's komen van ons chelsyke, die solidair was met mij en mee ging rusten:)
Greetz
02-11-2008 om 00:00
geschreven door Teske
31-10-2008
en nu?
En nu? Dat is de vraag die voordurend door mijn hoofd speelt! Hoe ga ik het allemaal in orde krijgen, komt het wel allemaal in orde? Moet ik opgeven? Wat moet ik doen? Deze vragen blijven op dit moment nog open, omdat het proces van klierkoorts niet te voorspellen is.
Ik besloot via school iemand te zoeken die mij er mee kon helpen. Donderdag en vrijdag hebben we gekeken naar de mogelijkheden! Het is belangrijk dat ik rust, en veel rust! maar ze beseffen ook dat ze mij niet 100% kunnen laten rusten. Zolang ik weet welk werk er nog blijft liggen, wat ik allemaal achter ben, welk nieuw werk eraan komt! Deze gedachten zijn om gek van te worden! en op deze manier zou ik geen rust vinden. Dus.. Moest ik op zoek naar een tussenoplossing. De tussenoplossing is op dit moment dat er af en toe wat schoolwerk kan gedaan worden maar dat ik natuurlijk ook voldoende moet rusten. Op dit moment hebben we gekeken welke de belangrijkste taken zijn en welke opdrachten de komende weken af moeten zijn. We hebben een korte planning op gemaakt voor het weekend wat er eventueel kan gedaan worden. En dan is het afwachten wat er al dan niet lukt!
Ik zal de komende periode moeten leren in kleine stukjes te kijken en niet tegen de grote hoop werk! maar dit is moeilijk! Omdat ik zelf iemand ben die het liever allemaal onder controle heeft, maar op dit moment heb ik de controle verloren. Mijn lichaam heeft controle over mijn verstand! Benieuwd hoe dit gaat aflopen
En nu gaan we maar weer eens rusten!
31-10-2008 om 00:00
geschreven door Teske
29-10-2008
De uitslag
Nu was het zo ver, we konden de dokter terug contacteren voor de uitslag. Wat zou het geworden zijn ! De dokter zei dat het bloedonderzoek klierkoorts had uitgewezen, het was zelfs zo dat de antistoffen nog steeds aan het veranderen waren. Daaraan konden ze zien dat de infectie begonnen was, de overstap naar de acutu fase is dus bezig! De dokter zijn advies was 3 weken thuisblijven! dat is toch serieus hard aangekomen! Veel harder dan verwacht! ik wist dan wel wat ik had maar ik had nooit gedacht dat ik de overstap naar de actue fase zou maken! daaraan gekoppeld dat ik 3 weken niet naar school zou mogen zag ik mijn droom van mijn studies toch wel in het water vallen! Ik wist het niet meer, de uitweg leek steeds verder en verder!
Klierkoorts doet veel met mij, je merkt gewoon dat je op dingen anders reageert! Ik ben super-gevoelig voor dingen die ik anders totaal niet had (zoals drukte van mensen om me heen, emotionele reacties, futloos, ..). Daaraan gekoppeld dat je de vermoeidheid voelt toenemen, het besef dat je lichaam dit niet aan kan en dat je moet luisteren naar je lichaam. Het zal zeker nog een zware tijd worden omdat ik echt niet de persoon ben op mij stil te houden! Daarom dat ik ook begonnen ben met deze blog! samen met het laptopje in bedje:) en dan kunnen we wat typen terwijl ook wel rusten! Het zal de eerst komende week wat zoeken zijn naar rustige dingen zeker!
Maar het is gewoon balen! Juist nu ik in mijn derde jaar ortho geraakt was!
Nu zullen we maar in bedje kruipen en morgen zien we weer verder! Eens uitzoeken wat de mogelijkheden zijn op school-vlak en die dingen! Het zal dag per dag kijken worden naar de dingen!
Toffe vooruitzichten zijn het niet, maar wat kan je eraan doen?
29-10-2008 om 00:00
geschreven door Teske
wachten,wachten,wachten (28-29/10/08)
Het wachten duurde lang, de onzekerheid en de angst steeg! Wat gaat het zijn, wat gaat er moeten gebeuren, wat,wat,wat? als,als, als? .. De angst steeg vooral omdat de dokter gesproken had van neurlogische onderzoeken, dat vond ik toch een beetje schrikwekkend! wat zou er dan mis zijn? Zou het misschien toch klierkoorts zijn, zoja welke fase klierkoorts? Maar deze vragen bleven onbeantwoord.
Deze dagen moest ik ook nog een paar dingen regelen in verband met school. Normaal zou ik maandag 3 november 2008 samen met mijn projectgroep richting Nederland vertrekken op internationale studiereis. Maar deze reis zou op dit moment te hoog gegrepen zijn. De keuze was moeilijk, maar ik moest ze nemen! Uiteindelijk werd de keuze gemaakt en zou ik thuis blijven van Nederland. Met pijn in het hart, maar er is geen andere optie! De reis zou voor extra vermoeidheid zorgen, ik zou mijn projectgroep extra belasten, enz. Het moeilijkste moment moest nog komen! Ik moest deze mensen nog het nieuws vertellen. Ik had ervoor gekozen om dit nieuws niet via een emailbericht over te brengen, dit vond ik te onpersoonlijk! Ik zou wachten tot woensdag, dan zouden we samen vergaderen in verband met ons project. Daarnaast moet ik de projectverantwoordelijk van school nog op de hoogte stellen! Ik heb al mijn moed maar eens bij elkaar genomen en de telefoon genomen om het nieuws door te geven. Dit zijn zo een van de hatelijkste dingen die je binnen een opleiding moet doen als er iets gebeurt:(. Naderhand bekeken werd het door de projectverantwoordelijke nog goed opgenomen.
Nu een nachtje slapen en dan zou ik de projectgroep het nieuws vertellen. 'S morgens had ik het enorm moeilijk, alles verliep gewoon zo langzaam omdat ik wist wat er zou volgen. Ik kreeg een gevoel van schuld,in de steek laten van groepsgenoten hoewel ik er zelf niets aan kon doen! Eens aangekomen kwam het moment dichter en dichter en dan pats! daar moest ik het gaan vertellen. Ik ben maar onmiddelijk met "de deur in huis gevallen", waarschijnlijk had iedereen het wel zien aankomen maar hadden ze niet verwacht dat ik zou toegeven aan mezelf. Daar hadden ze natuurlijk wel gelijk in, normaal zou ik dit ook niet snel doen maar mijn lichaam wilt niet meer wat ik wil, dus ik moet mij aanpassen. De groep nam dit zeer goed op, ze begrepen waar om ik deze keuze had genomen en zagen ook dat dit de beste oplossing zou zijn. Daarna zijn we maar eens in de vergadering gevlogen;)
Straks zal ik weten als het klierkoorts is ja? neen?
29-10-2008 om 00:00
geschreven door Teske
27-10-2008
2de bloedonderzoek (27/10/208)
Vandaag 27/10/08 stond er weer een doktersbezoek gepland. De 2 weken waren voorbij! Er werd een nieuwe bloedname gedaan om na te gaan wat de antistoffen gedaan hadden in mijn lichaam. De dokter vertelde mij dat het niet normaal was dat de symptomen aan hielden. Ik was namelijk nog altijd vermoeid, geen omgevingsbewustzijn, geen concentratie,.... De dokter zei me dat wanneer er geen duidelijkheid kwam uit mijn bloedonderzoek dat ik een neuroloog zou moeten raadplegen voor verdere onderzoeken. Oei! Ik kreeg het even benauwd! Neurloog? verdere onderzoeken? Dit was een aspect waar ik nooit rekening mee gehouden had! Het bleek dat er dan een paar onderzoeken zouden volgen o.a. hersenscan enzovoorts. Maar ik moest zeker niet vooruit lopen, we zouden eerst de uitslagen van het bloedonderzoek afwachten! Dus ik moest nog eens 2 dagen geduld uitoefenen!
Het bleef tot nu toe nog altijd een open vraag. Klierkoorts? ja? neen?
