Ik was opgelucht dat het eindelijk ochtend was, de nacht duurde zooooo.. lang! om half 1 lang ik wakkeer in mijn bedje. Het was niet te doen, ik meende dat ik iets kreeg! 'S morgens duurde het zo lang voordat ik goed wakker was en klaar, maar tegen 10.00u (na 3uur) was het uiteindelijk toch gelukt! Deze momenten zijn gewoon een marteling, mede doordat ik door het klierkoorts een heel slecht tijd-bewustzijn heb, alles verloopt echt een pak trager. Eenmaal ik hierdoor was ging ik maar eens voor school beginnen. Ik had beslist om een beetje voor kansarmoede te werken. Ik ging de inhoudsopgave voor mijn paper samen stellen. Dit moet normaal een dood-leuk, simpel werkje zijn, maar dit is het niet meer. Ik deed er 15 - 20 minuten over om samen te stellen hoe ik de paper ging opstellen. Eens dit gelukt was kreeg ik wel het gevoel over me dat ik wist hoe ik er nu aan moest beginnen. Maar elke keer als ik zie hoe weinig ik kan doen, is een teleurstelling. Na deze 20 min kon ik natuurlijk terug men bed in gaan. Na een uurtje (11.00u) werd ik weer wakker.
Daarna heb ik een hele tijd dingen gedaan maar eigenlijk ook niets gedaan. Het lukte allemaal niet zo goed, maar slapen ging ook niet! Zo momenten zijn stressvol. Maar ik moet er door! Dan was poging 2 aangebroken voor huiswerk, ik ging verder waar we voormiddag mee bezig waren. Op het gemakje een puntje uitwerken. Na klein 20min was het weer fataal en moesten we weer stoppen. Ik besloot om eens naar buiten te gaan, bezoekje gebracht aan het park in kapermolen. Toen ik terug binnen kwam was ik stikop, weer maar terug men bedje in getrokken met een dvdke op de pc. Als ik deze volledig heb gezien dat is maar de vraag. Ik weet dat ik het laatste deel heb gezien.:)
Namiddag merkte ik dat mijn gevoel/gedrag aan het veranderen was. Ik verloor mijn motivatie en voelde mij futloos. De vermoeidheid stak echt mega de kop-op! En ik heb enorm last van pijn men hoofd, geen hoofdpijn maar een druk op men hoofd. Hierdoor krijg ik ook het gevoel dat mijn omgeving wazig is. Geen besef wat er allemaal rond mij gebeurt, ik kan niet in mij opnemen wat mensen tegen mij zeggen. Dit is vrij vervelend omdat ik ook geen zin heb in sociale contacten en die stuff. De drukte is niet aan mij besteed. Dit is tot nu toe nog steeds zo! Hopen dat het na deze nacht een beetje beter gaat zeker! Zodat we morgen weer een nieuwe dag kunnen beginnen! Morgen stond normaal een super-toffe activiteit op het programma. Ik ging 's avonds eens een bezoekje brengen aan de rollerclub. Beetje onder de mensen komen. Maar daarstrax kreeg ik een mailtje dat de les morgen niet door gaat! dus zal het thuis blijven worden:(.
Aan het projectgroepke:)! Jullie hebben de boodschap goed ontvangen via mijn filmke! Haha! Twas wel leuk om dat even ineen te steken. De proeffilmkes waren thans ook mega grappig, maar niet vertoonbaar:) Have fun, en nog een leuke dag morgen! Wie weet welke verrassing er dan weer tevoorschijn komt. Haha
Zo dat was het weer vandaag! Tot de volgende keer
04-11-2008 om 19:19
geschreven door Teske
03-11-2008
Het weekend is gedaan....
Maandag 3 november, whia het weekend is weer voorbij, weer een nieuwe week voor de boeg! Een week vol avonturen, alhoewel avonturen maak ik deze dagen niet mee, doordat ik maar moet rusten. Wie heeft ooit de rust uitgevonden? Pff.. dan is het toch niet voor mij gemaakt. Deze morgen voelde ik mij een beetje ambetant, gevoeliger. Enerzijds kwam het doordat ik gewoon moe was, ik had moeite met slikken. Dit was weer een nieuwe ervaring binnen het hele klierkoorts gebeuren. Ik had pijn men keel maar het was geen echte keelpijn, maar dat slikken dat was toch wel moeilijk. Het is meestal in de ochtend dat ik hier last van heb. Is wel een raar gevoel. Maarja leve de yohurt hé. Anderzijds was het ook wat moeilijk omdat ik besefte dat de projectgroep vertrok op ISP. Ik had enorm spijt dat ik dit had moeten afzeggen, maar ik besefte wel dat meegaan geen optie was. Dit zou zeker niet bevorderend geweest zijn voor mij maar ook niet voor de groep. Rond een uur of 9 heb ik op karen hare gsm dan een smske gedaan. Voor hen een goede reis te wensen:) Jaja ze zullen er wel een sjieke ISP van maken! Daar hebben ze mij uiteraardt niet voor nodig. In de voormiddag kreeg ik een smsje terug van karen & co dat ze op de trein zaten. Ik vond het eigenlijk wel sjiek dat ze een smske hadden gedaan maar tegelijkertijd was dat ook weer even moeilijk. Even terug het besef hebben dat ze "echt" weg zijn.
Vandaag heb ik een paar dingen geprobeerd en tegelijkertijd ook tegen een paar teleurstellingen opgebotst. Ik wou wat werken voor ons project maar dat was buiten de wil van de vermoeidheid gerekent. Op 20 min kreeg ik 5 (kleine) pagina's gelezen, maar achteraf wist ik totaal niet wat ik gelezen had, dus na die 20 min lag ik strike in bed. Namiddag dan nog eens een poging gedaan, toen heb ik maar een blok papier langs mij gelegd en een paar begrippen eruit gehaald. En daarna ben ik nog wat op zoek gegaan naar informatie in ander cursussen. Ene stomme cursus door bladen koste al zoveel moeite. Met het resultaat dat ik weer in men bed belande. Maarja wie niet waagt niet wint zeker. We blijven proberen. In de late namiddag had ik nog een afspraak met A. En daarna kon de avond echt beginnen.
Eenmaal terug op kot aangekomen begon ik maar aan het avondeten, dat zijn nu eenmaal dingen die moeten blijven gebeuren: . Daarna kwam de kotbazin op bezoek whiaa. We ervaarde problemen met ons internet. Hopelijk geraken ze nu van de baan. De kotbazin kon niet geloven dat ik weer ziek gevallen was. (2de keer dat ik hier een kot heb, en 2de keer ziek) ze zei de woorden die ik zo vaak hoor: "gij hebt mich toch iets aan de hand". Intussen tijd waren men projectgenoten online gekomen op msn. Ze waren via evy hare msn, maar uiteraardt was het wisselend met een aantal personen erbij, was best wel grappig. Ik vond het wel tof dat ze online gekomen waren, zo kon ik ook nog een beetje meevolgen. Ze hadden mij zelfs de foto's laten zien:) haha da was wel cool! De camera's hadden hun dienst al goed bewezen op dag 1:).
Nu is het weer tijd om te gaan slapen. Als afleiding nog een dvd'ke opzetten en dan zullen we automatisch wel in dromenland belanden. :)
Groetjes en tot morgen
03-11-2008 om 00:00
geschreven door Teske
02-11-2008
weekend whiaa
Weekend whiaa:)! Dat zou normaal mijn reactie geweest zijn! Maar op dit moment is dit mijn reactie niet meer, een weekend- of weekdag verschilt niet meer zoveel, omdat ik toch maar altijd hetzelfde moet doen. Ervoor waren mijn weekenden wel een beetje levendiger doordat ik ging babysitten! joa kmis da ventje wel:). Maarja aan een babysit die vermoeid en verzwakt heeft ene 4 jarige uiteraardt niet veel. :)
Zaterdag was het zeer moeilijk om uit men bed te geraken, de vermoeidheid was even hevig als het moment dat ik ging slapen vrijdagavond. Dan stel je uzelf wel de vraag waarom ene mens geslapen heeft. Vanuit men bed ging het richting de zetel, daar hebben we de aflevering van de blok maar eens gekeken die nog op video stond. Andere dingen konden er niet gebeuren omdat ik mij gewoon uitgeput voelde. Op een bepaalde moment voelde ik mij zo nutteloos dat ik mij voornam om eens iets te beginnen. Ik dacht ik ga wat rustig werk op de pc doen, wat emails nakijken en beantwoorden. Dit was dan gelukt. Toen bleek het al middag te zijn. Eens dat mama naar het bejaardentehuis vertrokken was lag ik weer tilt in de zetel. Er was nog wel een toffe film op tv, da geluk had ik nog:) Namiddag wou ik toch proberen om een beetje huiswerk te maken, ik koos een vak dat ik zou aanpakken. Eens gekozen begonnen met goede moed, maar deze moed verdween zeer snel. Na 10 min kreeg ik pijn in men hoofd, duizelig, moe. Maar 10 min vond ik zo belachelijk weinig dat ik probeerde om er nog 10 min bij te doen. Na deze 20 min kon ik niet anders dan opgeven. Mijn hoofd deed pijn en ik was uitgeput; lezen lukte niet meer omdat de letters allemaal wazig waren. Ontgoocheld vertrok ik terug de zetel in. Zo heeft de rest van de avond er uitgezien. De zetel in, even op de computer, de zetel in, een doucke en dan uiteindelijk maar men bedje in.
Na een woelig nachtje was het al snel zondagochtend. Traditie getrouw stonden mama en ik weer paraat om naar mijn grootouders te gaan. Van daaruit zijn we dan nog even langs onze papa gegaan en daarna nog snel inkopen gaan doen voor op kot. Toen dit allemaal gedaan was, was ik blij dat we terug thuis waren, ik voelde dat ik rust nodig had! Namiddag stonden er nog 2 dingen op het programma. Eerst moet ik sloeber (de konijn) zijn hok proper maken zodat da beeske toch een proper huisje heeft in de week:). Daarna moest ik mijn valies nog maken voor op kot. Om 16.00 uur is mijn broer mij komen halen en heeft mij naar kot gebracht. Eenmaal hier aangekomen lag ik al snel te slapen. In slaap gevallen toen het nog licht was, wakker geworden toen het donker was. Daarna nog wat rustige dingen gedaan! Evy was ook nog wat spullen komen halen op kot, die zij mee moest nemen naar Nederland! Dus we kregen nog bezoek van Evy whiaaaa!!! Omdat het internet op kot plat lag besloten we om eens vroeg onder de wol te kruipen.
Ik sloot de avond af met een vreemd, ambetant gevoel. Het gevoel dat morgen de projectgroep naar Nederland zou vertrekken viel me zwaar. Ik kreeg het zwaar met de gedachte dat ik had moeten afzeggen voor deze ISP. Maarja, het kon niet anders, enerzijds in het belang van mezelf, maar ook in het belang van de groep. Zij zullen zeker een super ISP tegemoet gaan, manne amuseer u maar! En ik zal dagelijks mijn blogje aanvullen. Zodat jullie weten hoe mijn dagen eruit hebben gezien:) Haha, ik heb toestemming van evy whiaaa..
Hieronder zullen nog foto's komen van ons chelsyke, die solidair was met mij en mee ging rusten:)
Greetz
02-11-2008 om 00:00
geschreven door Teske
31-10-2008
en nu?
En nu? Dat is de vraag die voordurend door mijn hoofd speelt! Hoe ga ik het allemaal in orde krijgen, komt het wel allemaal in orde? Moet ik opgeven? Wat moet ik doen? Deze vragen blijven op dit moment nog open, omdat het proces van klierkoorts niet te voorspellen is.
Ik besloot via school iemand te zoeken die mij er mee kon helpen. Donderdag en vrijdag hebben we gekeken naar de mogelijkheden! Het is belangrijk dat ik rust, en veel rust! maar ze beseffen ook dat ze mij niet 100% kunnen laten rusten. Zolang ik weet welk werk er nog blijft liggen, wat ik allemaal achter ben, welk nieuw werk eraan komt! Deze gedachten zijn om gek van te worden! en op deze manier zou ik geen rust vinden. Dus.. Moest ik op zoek naar een tussenoplossing. De tussenoplossing is op dit moment dat er af en toe wat schoolwerk kan gedaan worden maar dat ik natuurlijk ook voldoende moet rusten. Op dit moment hebben we gekeken welke de belangrijkste taken zijn en welke opdrachten de komende weken af moeten zijn. We hebben een korte planning op gemaakt voor het weekend wat er eventueel kan gedaan worden. En dan is het afwachten wat er al dan niet lukt!
Ik zal de komende periode moeten leren in kleine stukjes te kijken en niet tegen de grote hoop werk! maar dit is moeilijk! Omdat ik zelf iemand ben die het liever allemaal onder controle heeft, maar op dit moment heb ik de controle verloren. Mijn lichaam heeft controle over mijn verstand! Benieuwd hoe dit gaat aflopen
En nu gaan we maar weer eens rusten!
31-10-2008 om 00:00
geschreven door Teske
29-10-2008
De uitslag
Nu was het zo ver, we konden de dokter terug contacteren voor de uitslag. Wat zou het geworden zijn ! De dokter zei dat het bloedonderzoek klierkoorts had uitgewezen, het was zelfs zo dat de antistoffen nog steeds aan het veranderen waren. Daaraan konden ze zien dat de infectie begonnen was, de overstap naar de acutu fase is dus bezig! De dokter zijn advies was 3 weken thuisblijven! dat is toch serieus hard aangekomen! Veel harder dan verwacht! ik wist dan wel wat ik had maar ik had nooit gedacht dat ik de overstap naar de actue fase zou maken! daaraan gekoppeld dat ik 3 weken niet naar school zou mogen zag ik mijn droom van mijn studies toch wel in het water vallen! Ik wist het niet meer, de uitweg leek steeds verder en verder!
Klierkoorts doet veel met mij, je merkt gewoon dat je op dingen anders reageert! Ik ben super-gevoelig voor dingen die ik anders totaal niet had (zoals drukte van mensen om me heen, emotionele reacties, futloos, ..). Daaraan gekoppeld dat je de vermoeidheid voelt toenemen, het besef dat je lichaam dit niet aan kan en dat je moet luisteren naar je lichaam. Het zal zeker nog een zware tijd worden omdat ik echt niet de persoon ben op mij stil te houden! Daarom dat ik ook begonnen ben met deze blog! samen met het laptopje in bedje:) en dan kunnen we wat typen terwijl ook wel rusten! Het zal de eerst komende week wat zoeken zijn naar rustige dingen zeker!
Maar het is gewoon balen! Juist nu ik in mijn derde jaar ortho geraakt was!
Nu zullen we maar in bedje kruipen en morgen zien we weer verder! Eens uitzoeken wat de mogelijkheden zijn op school-vlak en die dingen! Het zal dag per dag kijken worden naar de dingen!
Toffe vooruitzichten zijn het niet, maar wat kan je eraan doen?
29-10-2008 om 00:00
geschreven door Teske
wachten,wachten,wachten (28-29/10/08)
Het wachten duurde lang, de onzekerheid en de angst steeg! Wat gaat het zijn, wat gaat er moeten gebeuren, wat,wat,wat? als,als, als? .. De angst steeg vooral omdat de dokter gesproken had van neurlogische onderzoeken, dat vond ik toch een beetje schrikwekkend! wat zou er dan mis zijn? Zou het misschien toch klierkoorts zijn, zoja welke fase klierkoorts? Maar deze vragen bleven onbeantwoord.
Deze dagen moest ik ook nog een paar dingen regelen in verband met school. Normaal zou ik maandag 3 november 2008 samen met mijn projectgroep richting Nederland vertrekken op internationale studiereis. Maar deze reis zou op dit moment te hoog gegrepen zijn. De keuze was moeilijk, maar ik moest ze nemen! Uiteindelijk werd de keuze gemaakt en zou ik thuis blijven van Nederland. Met pijn in het hart, maar er is geen andere optie! De reis zou voor extra vermoeidheid zorgen, ik zou mijn projectgroep extra belasten, enz. Het moeilijkste moment moest nog komen! Ik moest deze mensen nog het nieuws vertellen. Ik had ervoor gekozen om dit nieuws niet via een emailbericht over te brengen, dit vond ik te onpersoonlijk! Ik zou wachten tot woensdag, dan zouden we samen vergaderen in verband met ons project. Daarnaast moet ik de projectverantwoordelijk van school nog op de hoogte stellen! Ik heb al mijn moed maar eens bij elkaar genomen en de telefoon genomen om het nieuws door te geven. Dit zijn zo een van de hatelijkste dingen die je binnen een opleiding moet doen als er iets gebeurt:(. Naderhand bekeken werd het door de projectverantwoordelijke nog goed opgenomen.
Nu een nachtje slapen en dan zou ik de projectgroep het nieuws vertellen. 'S morgens had ik het enorm moeilijk, alles verliep gewoon zo langzaam omdat ik wist wat er zou volgen. Ik kreeg een gevoel van schuld,in de steek laten van groepsgenoten hoewel ik er zelf niets aan kon doen! Eens aangekomen kwam het moment dichter en dichter en dan pats! daar moest ik het gaan vertellen. Ik ben maar onmiddelijk met "de deur in huis gevallen", waarschijnlijk had iedereen het wel zien aankomen maar hadden ze niet verwacht dat ik zou toegeven aan mezelf. Daar hadden ze natuurlijk wel gelijk in, normaal zou ik dit ook niet snel doen maar mijn lichaam wilt niet meer wat ik wil, dus ik moet mij aanpassen. De groep nam dit zeer goed op, ze begrepen waar om ik deze keuze had genomen en zagen ook dat dit de beste oplossing zou zijn. Daarna zijn we maar eens in de vergadering gevlogen;)
Straks zal ik weten als het klierkoorts is ja? neen?
29-10-2008 om 00:00
geschreven door Teske
27-10-2008
2de bloedonderzoek (27/10/208)
Vandaag 27/10/08 stond er weer een doktersbezoek gepland. De 2 weken waren voorbij! Er werd een nieuwe bloedname gedaan om na te gaan wat de antistoffen gedaan hadden in mijn lichaam. De dokter vertelde mij dat het niet normaal was dat de symptomen aan hielden. Ik was namelijk nog altijd vermoeid, geen omgevingsbewustzijn, geen concentratie,.... De dokter zei me dat wanneer er geen duidelijkheid kwam uit mijn bloedonderzoek dat ik een neuroloog zou moeten raadplegen voor verdere onderzoeken. Oei! Ik kreeg het even benauwd! Neurloog? verdere onderzoeken? Dit was een aspect waar ik nooit rekening mee gehouden had! Het bleek dat er dan een paar onderzoeken zouden volgen o.a. hersenscan enzovoorts. Maar ik moest zeker niet vooruit lopen, we zouden eerst de uitslagen van het bloedonderzoek afwachten! Dus ik moest nog eens 2 dagen geduld uitoefenen!
Het bleef tot nu toe nog altijd een open vraag. Klierkoorts? ja? neen?
27-10-2008 om 00:00
geschreven door Teske
26-10-2008
Het begin ( 6/10 - 26/10)
Het werd oktober, op dit moment begon het te veranderen. Ik voelde mij niet meer fit, ik was moe, mijn uithouding was nul.nul. Als ik op woensdag ging inline skaten merkte ik echt een verschil. Maar ik kon niet plaatsen wat de oorzaak was. De week ging voorbij. De week van 6 oktober was een nieuwe week die aanbrak maar hier veranderde er veel. Ik ging naar de les en als ik op kot kwam viel ik onmiddelijk in slaap, ik kon blijven slapen. Personen konden in en uit mijn kamer lopen, ik hoorde ze wel maar kon gewoon niet wakker worden. De vermoeidheid kreeg macht. Op school werd het steeds moeilijker en moeilijker. Lesblokken van 3 uur waren gewoon een hel! Ik wist niet hoe ik mij moest houden. Eens weer op kot aangekomen viel ik als een blok in slaap. 's avonds kon ik niet meer lezen, alle lettertjes op mijn blad waren wazig, vaag,..
Op 8 oktober besliste we om naar de dokter te gaan.
De dokter sprak nog niet onmiddelijk over klierkoorts. Het kon een ijzertekort of een slecht werkende schilklier zijn. Voor de zekerheid ging hij een bloedonderzoek laten uitvoeren. Mijn hartslag was die periode ook veel te hoog en daalde nauwelijks nog. Hieraan konden ze zien dat er iets aan het gebeuren was in mijn lichaam. Maar wat? dat was de vraag. Nu moest ik een dag wachten op de uitslag van het bloedonderzoek. Op school bleef het maar moeilijker lopen, donderdag moest ik zelfs vroeger vertrekken omdat ik geen kracht meer in mijn lichaam had. Dit was de ergste confrontatie: ''het ging niet meer". Toch nam ik mijn moed bijeen op de volgende lesblok weer te proberen. S'avonds was het weer slapen, slapen, slapen,.. 'Savonds 9 oktober belde ik de dokter voor de uitslag, maar zonder resultaat. Morgen opnieuw bellen! In de hoop dat hij de uitslag had gekregen.
Vrijdagmorgen 10 oktober hadden we al vroeg les, ik belde eerst de dokter om te horen wat uit het bloedonderzoek gekomen was! Het labo had meegedeeld dat het op het randje van klierkoorts zat, maar het was nog geen klierkoorts. Voor de rest waren er geen tekorten of afwijkingen. De dokter zei dat ik nu 2 weken moest wachten, daarna zouden ze een nieuwe bloedname nemen en kijken hoe de antistoffen geevolueerd waren.
Ik dacht! 2 WEKEN hoe ga ik dat overbruggen, hoe ga ik het met school doen, hoe, hoe, hoe.. De paniek steeg want ik wilde mijn studies niet op het spel zetten. De moed zakte! Wat nu?
Vrijdagavond het weekend begon, de vraag die constant door mijn hoofd spookte was, hoe gaan we dit goed ten einde brengen? Hoe ga ik deze 2 weken overbruggen? hoehoehoe.. Deze vraag bleef maar door mijn hoofd draaien. Op zondagavond terug naar kot wetende dat er een nieuwe schoolweek begon! Het woord school zorgde voor angst, paniek, onzekerheid. Maar toch wou ik het proberen.
Het bleef voor een stuk bij proberen want het lukte niet volledig, niet zoals ik zelf wou. Eerst naar de les en dan slapen,slapen,slapen. Verschillende pogingen ondergaan om toch maar een beetje schoolwerk kunnen te verzetten. En dan nog lukte mij dat beetje schoolwerk nog niet optimaal.
Dinsdag 14 oktober 2008 besliste ik om de dokter terug op te zoeken. Ik ging met de gedachte dat men toch iets moest kunnen doen! Maar neen, ik moest echt 2 weken wachten tot ze een nieuwe bloedname konden uitvoeren. De dokter raade mij aan om 2 weken thuis te blijven en daarna werd het toch vakantie. ohnee.. thuisblijven! dat is echt niet aan mij besteed! Ik vertelde dat dit niet 100% haalbaar was, er waren nu eenmaal vakken die ik moest volgen. De dokter gaf mij de raad om dan zoveel mogelijk thuis te blijven en alleen de hoogstnodige vakken te doen. De eerste week lukte dat nog, ik bleef eerst 2 dagen thuis, daarna een voormiddag naar school en dan bleef ik nog een dagje thuis. Ik vond dat ik hier al zeer goed in geslaagd was, ik had een rustperiode ingelast.
Zondagavond zat ik op kot, ik overliep de week en ging voor mezelf eens kijken welke vakken ik kon schrappen en welke ik zeker wou doen. Maandag3 uurtjes les, ja dat vond ik een belangrijk vak, ja dinsdag 2 uurtjes les ja dat kan ik toch ook niet laten vallen, woensdag hadden we al een vrije dag, donderdag leek mij ook weer veel te belangrijk, en vrijdag ja ok dan kan ik nog wel een rustdagje nemen. Dus zoals je ziet werd het deze 2 de week al veel moeilijker om thuis te blijven. Ik wou naar de les, een angst om een achterstand op te lopen. Ik probeerd,probeerd,probeerde. Soms dacht ik Yes! gelukt, maar achteraf bleek je meer schade te hebben. De vermoeidheid steeg, maar ook de andere symptomen (o.a. omgevingsbewust verminderde, concentratie was weg, krachten verminderde) versterkten. Ik kreeg het toch een beetje benauwd. Nu werd het vakantie!
Het werd aftellen naar het 2 de doktersbezoek. Dat stond gepland op 27 oktober 2008. Dan zouden we vast meer te weten komen...
Maandag 3 november, whia het weekend is weer voorbij, weer een nieuwe week voor de boeg! Een week vol avonturen, alhoewel avonturen maak ik deze dagen niet mee, doordat ik maar moet rusten. Wie heeft ooit de rust uitgevonden? Pff.. dan is het toch niet voor mij gemaakt. Deze morgen voelde ik mij een beetje ambetant, gevoeliger. Enerzijds kwam het doordat ik gewoon moe was, ik had moeite met slikken. Dit was weer een nieuwe ervaring binnen het hele klierkoorts gebeuren. Ik had pijn men keel maar het was geen echte keelpijn, maar dat slikken dat was toch wel moeilijk. Het is meestal in de ochtend dat ik hier last van heb. Is wel een raar gevoel. Maarja leve de yohurt hé. Anderzijds was het ook wat moeilijk omdat ik besefte dat de projectgroep vertrok op ISP. Ik had enorm spijt dat ik dit had moeten afzeggen, maar ik besefte wel dat meegaan geen optie was. Dit zou zeker niet bevorderend geweest zijn voor mij maar ook niet voor de groep. Rond een uur of 9 heb ik op karen hare gsm dan een smske gedaan. Voor hen een goede reis te wensen:) Jaja ze zullen er wel een sjieke ISP van maken! Daar hebben ze mij uiteraardt niet voor nodig. In de voormiddag kreeg ik een smsje terug van karen & co dat ze op de trein zaten. Ik vond het eigenlijk wel sjiek dat ze een smske hadden gedaan maar tegelijkertijd was dat ook weer even moeilijk. Even terug het besef hebben dat ze "echt" weg zijn.
. Daarna kwam de kotbazin op bezoek whiaa. We ervaarde problemen met ons internet. Hopelijk geraken ze nu van de baan. De kotbazin kon niet geloven dat ik weer ziek gevallen was. (2de keer dat ik hier een kot heb, en 2de keer ziek) ze zei de woorden die ik zo vaak hoor: "gij hebt mich toch iets aan de hand". Intussen tijd waren men projectgenoten online gekomen op msn. Ze waren via evy hare msn, maar uiteraardt was het wisselend met een aantal personen erbij, was best wel grappig. Ik vond het wel tof dat ze online gekomen waren, zo kon ik ook nog een beetje meevolgen. Ze hadden mij zelfs de foto's laten zien:) haha da was wel cool! De camera's hadden hun dienst al goed bewezen op dag 1:). 
