Wij zijn zeker geen pioniers in de stap naar het vriendelijke en gastvrije Hongarije. Er zijn er ons al velen voorgegaan met de Duitsers op kop, op de voet gevolgd door de Nederlanders en tenslotte ook steeds meer Belgen. Daardoor vind je ook massaal informatie op het internet; mensen die enthousiast artikels schrijven, blogs maken of zelfs een heuse website onderhouden over hun ervaringen bij hun pogingen tot integratie in dat land.
En neen, het is niet allemaal 'peis en vree' of peperkoeken huisjes en het land neemt ook zijn woelige en recente geschiedenis mee maar het politiek bestel vaart zijn eigen koers. Ik hou wel van de mentaliteit om 'neen' te durven zeggen, een beetje rebels te zijn in de zware overhead van regels, reglementen en voorschriften die je als lid van de Europese Unie moet volgen en dan durft om tegen de stroom in te roeien. En er zijn momentums dat democratie verstikkend,, verlammend en/of vertragend werkt. Dan heb ik meer bewondering voor een land dat resoluut zijn grenzen sluit voor vluchtelingen en dat motiveert dan een 'Wir schaffen das"-houding.
Geboren in een rood nest ben ik opgegroeid in een socialistisch milieu maar gaandeweg begreep ik dat socialisme als politiek verhaal en sociaal gedrag, gevoel en handelen twee heel verschillende, soms zelfs tegenstrijdige werelden zijn. Dus ben ik een rechts-liberale sociaaldemocraat geworden (of is het nu een sociale liberaal of een rechtse liberaal met een sociale inslag of .... ) Maar rechtvaardigheid en een betere, eerlijkere verdeling van mogelijkheden en middelen vind ik belangrijk. Er vallen in België nog te veel mensen uit de boot die geen schuld treffen aan hun situatie.
En Hongarije is een land met veel historiek, een rijke geschiedenis en cultuur, een land waar de portefeuille en de klok (nog) niet het dagelijks leven beheersen en de Rat Race je stress- of burn out-level niet omhoogstuwt. Waar het nog een beetje 'de tijd van toen' is, zoals het hier vijftig jaar geleden was; niet achter op technologisch en industrieel vlak maar ook niet gehaast, met nog tijd en respect voor elkaar.
Weer twee punten van mijn lijstje geschrapt. Hoog tijd dus voor een onderzoek naar de mogelijkheden om een geschikte woning in een geschikte omgeving te vinden.
Dus maar opnieuw de koppen bij elkaar om ons 'pakket van eisen' samen te stellen. Een eerste en zeer belangrijke eis was het klimaat; een zonnig maar niet té zonnige locatie, aangenaam en warm maar niet té warm, droog maar ...; enfin 'the perfect spot' dus ...
Natuur en een rustige en stille omgeving (juist ... maar niet té ...), een variërend landschap, niet te ver van een centrum en handelszaken, sport en ontspanningsmogelijkheden in de buurt.
Op basis van de eerste en toch wel belangrijkste eis dan een zoektocht doorheen Frankrijk, Spanje, Portugal, Oostenrijk, Kroatië, Griekenland. In een exellletje alle gegevens over het klimaat, de temperaturen, neerslaghoeveelheden, uren zonneschijn, enz. voor het jaar en dat van verschillende plaatsen in die landen. Wat kleurtjes en filters erbij en we hadden een prachtig en overzichtelijk werkstuk..... maar nog altijd geen top drie van voorkeur wegens 'altijd wel iets'.
en dan, als bij toeval (wat niet bestaat hé), verschijnen er in kranten, tijdschriften, op sociale media, in reportages, op korte tijd een aantal getuigenissen van mensen die een nieuw en ander leven willen beginnen, voor wie de gulzigheid en inhaligheid van dit land, de problemen met vluchtelingen en onaangepaste migranten, het onveiligheidsgevoel en de terreurdreigingen allemaal te veel wordt en die, als het ware, een omgekeerde migrantenstroom op gang brengen. En voor al die mensen is het Hof van Eden dan Hongarije .....
ook al omdat de tijd her een beetje is blijven stilstaan, de vriendelijkheid en gastvrijheid van de Hongaren geroemd wordt en, vooral, omdat het dagelijks leven een pak goedkoper blijkt dan in onze contreien.
Mijn exelletje dan maar uitgebreid met locaties in Hongarije en zie, het zuid-westen van Hongarije kent een droog en zonnig Mediterraan landklimaat: lange en warme lente-, zomer- en herfstmaanden en korte winters met wel gegarandeerde sneeuw; veel bossen, landbouwgebieden en wijngebieden bij uitstek ! (de bekende Tokaji wijn)
YES !!!!! bijna perfect.
genoeg reden om deze regio nader te bekijken en af te toetsen aan andere delen van het eisenpakket.
zo'n jaar of twee geleden ontving ik de eerste documenten en vragenlijsten van de pensioendienst. En met die eerste en voorlopige vragenlijsten kwamen ook de eerste maar helaas blijvende berekeningen. Om de woorden van Petrus te parafraseren: hij keek naar ons werk en zag dat het goed was; toen keek hij naar onze pensioenen, draaide zich om en weende bitter ....
Sinds mijn twintigste was het in elk geval mijn vaste overtuiging om ooit en definitief naar warmere streken te verhuizen, Frankrijk als onbetwiste nummer één (de Languedoc-streek), Italië, mij ook niet onbekend en dus ook een valabele kandidaat (maar helemaal niet de voorkeur van mijn vrouw die Spanje prefereert). Om de kerk in het midden te houden werden de ogen dan in Noordelijke richting gericht: Finland, Noorwegen, IJsland, .... prachtige landen met rijkdom aan natuur en overvloed aan rust maar nu ook niet echt behorend tot de goedkoopsten qua levenskosten.
Over twee dingen waren we het eens: het moest een land zijn met een zonniger en warmer klimaat dan België en met 'ons pensioentje' en wat spaarcentjes moesten we wel onze 'train de vie' kunnen verder zetten.
Dus dan maar het World Wide Web op en zoeken, dromen, fantaseren; uren aan een stuk. Jacques Brel achterna naar de paradijselijke stranden van Hiva Oa op de Markiezenarchipel ? hmmmm, toch een beetje té avontuurlijk; Met een boot kris kras door de Middelandse, de Adriatische en de Egeïsche Zee ? er is altijd wel werk op een boot en laat dat nu net zijn waar ik niet naar op zoek ben; Het eiland La Gomera met één van de mooiste golfterreinen van Europa ? buiten golf en onderweg de lekker zoete banaantjes van de bomen plukken is er daar ook niet zoveel te beleven; Canada misschien met zijn uitgestrekte natuur en rust ? tja, valt niet echt onder de noemer 'warm'; en dichter bij huis het Ile de Ré (onbetaalbaar) of de Bretoense en Normandische kust ? zaaalig die wind en grijze, wilde zee maar nu ook niet voor elke dag. Dus tenslotte toch maar weer een zoektocht in het zuidelijk deel van Franklrijk maar ofwel is het eveneens onbetaalbaar geworden, ofwel koop je een ruÏne met heel veel werk, los nog van het feit dat je toch wel wat van de bewoonde wereld afzit. En intussen had ik dan toch al die jaren van verstand bereikt om in te zien dat je zelf die grondige verbouwingen niet meer kan uitvoeren zonder daarvoor een fysieke prijs te betalen.
