ofte vertaald: het wijnhuis van de heilige Jean ... alsof het terrein rond onze woning nog niet groot genoeg is hebben we nog een nieuwe investering gedaan om een jongensdroom van een eigen wijngaard waar te maken. Het terrein, dat je enkel via GPS-coördinaten kan vinden, is eveneens 2300 vierkant meter groot en heeft daarop een 220 wijnstokken staan en een zestigtal fruit- en notenbomen. (appels en peren, abrikozen, perziken, nectarines, vijgen, kersen, krieken, kweepeer, gele en blauwe pruimen, frambozen, aardbeien (oké, die twee laatste zijn geen bomen).
de druivenstokken zijn van verschillende rassen en zowel eetdruiven als wijndruiven maar als we er uiteindelijk iets drinkbaars van kunnen maken is het al lang goed. het moet geen Cheval Blanc zijn hé.
Ik dacht een goeie zaak te doen in de wetenschap dat het terrein wat onderkomen was qua onderhoud maar aan de hoeveelheid werk heb ik me wel een beetje mispakt ... Enfin, maken we er maar een meer-jaren-onderhoudplan van (gelukkig dat ik aan geen enkele instantie advies moet vragen wat ik wel of niet kan of mag doen !!! )
Maar voor de rest blijft het wel zalig werken: het domein ligt als laatste bewerkt perceel tegen de rand van een immens natuurgebied en op de helling van een berg (allée ne grote heuvel want maar een zeshonderd meter hoog) maar met een hoogteverschil van een twintigtal meter tussen ingang en achterzijde van het domein is het toch altijd een beetje klimmen en dalen. en met machines werken op een helling is ook niet evident. maar die stilte .... zo oorverdovend en toch zooooo zalig. een hele dag is er geen living soul te bekennen en/of te horen.
en laten we maar denken dat al dat hard labeur goed voor de gezondheid én de fysiek is !!!!
in elk geval, vandaag zo'n veertig kilo appels geplukt dus morgen weten we weeral wat doen: appelsap en compote maken, lekker !!!!!
het zijn enkele weken van stilte geweest maar dat had zo zijn redenen. vanaf nu terug regelmatig een berichtje.
de voornaamste reden van die stilte waren de drukke activiteiten; enerzijds is er natuurlijk het verder ontwikkelen en onderhouden van ons eigen terrein. Dat is leemgrond en heeft natuurlijk tot gevolg dat, met de droogte en de warmte van de zon, de grond keihard is, steenhard zeg maar. Dus om zelfs een eenvoudig putje te graven om een paaltje te zetten heb je al een pikhouweel nodig. Verder hebben we al een kleine moestuin op poten gezet met pompoenen, tomaten (een achttal soorten), boontjes, meloenen, wortelen (benieuwd trouwens wat hun vorm zal zijn in dergelijke harde grond), en natuurlijk verschillende soorten paprika's en augurken. Ook een kleine serre en een (beginnende) kruidentuin ontbreken niet.
Inmiddels ook al verschillende soorten confituur en appel- en perencompote gemaakt, nog een 'villa' gebouwd voor enkele kippen die we als kuikentjes gekregen hadden van een buur.
En deel drie van het domein ligt nog braak maar wordt dan ook gretig overheerst door hardnekkig onkruid en zelfs met de bosmaaier is het toch een hele en wekelijks terugkerende karwei. Daarom ook een kleine landbouwmachine gekocht met wat hulpstukken om het toch allemaal een beetje gemakkelijker te maken. (zie foto)
en tenslotte is er ook heel wat tijd geslopen in de zoektocht naar een wijnhuis met bijhorende druivenstokken .... wie droomt er nu niet van een eigen wijngaard ?!
de afgelopen week hebben we hier kennis gemaakt met een gastvrijheid die ik in België nog nooit zo beleefd had.
even de achtergrond en aanleiding van deze ervaring: onze overbuurvrouw is een 83-jarige weduwe (trouwens een kranige vrouw die alles nog zelf beredderd) met een labrador van een jaar of elf oud.
zon dag of tien geleden was er in het dier geen beweging meer te krijgen, hij kon ook niet meer recht en het was duidelijk dat er wat mis was.
een mogelijke oorzaak zou constipatie kunnen zijn, dus geven we de hond wat olijfolie en wachten enkele uren af met de belofte aan Anna (de overbuurvrouw) om naar de dierenarts te rijden in Mohàcs als het in de namiddag niet beter zou zijn.
en gelukkig was het niet nodig om die rit te maken en heeft de olie en de natuur alles geregeld. So Far, So Good dus.
Anna heeft ook nog een dochter die, samen met haar man, op een 27 km van Véménd een Panzio - Csàrda uitbaten, een hotel-restaurant dus. En omdat we Anna geholpen hadden nodigde zij ons uit voor een etentje, samen met de mama.
en het was niet alleen een fijne ontvangst en lekker eten (het restaurant heeft zeer goede commentaren op GoogleMaps) maar bovendien hebben we nog een sight seeing tour meegekregen in de omgeving en in hun woonplaats Pécsvàrad maar ook nog een bezoek aan de werkplaats waar haar man zijn hobby uitoefent: oldtimers restaureren en bij dat alles natuurlijk ook nog een hapje en drankje. Bovendien is het ook een prachtige streek met weidse panoramas.
en Maria (of Moriko zoals het in het Hongaars uitgesproken wordt) is ook nog actief in de Caritas hulpverlening en zij zou op zondag met een stand staan op een activiteit met zang en dans in de burcht van Pécsvàrad. En of we interesse hadden ?
en bij toezegging werden we dan als familie uitgenodigd op hun idyllisch gelegen buitenverblijf gelegen aan een meertje boven op de heuvel achter het stadje.
de mamas en een tante kookten goulash van konijn op een open vuur, de studerende dochter was uit Budapest overgekomen en zo werden wij die dag als VIPs ontvangen en behandeld, en mijn Old English Sheepdogs waren mee en hadden heel veel bekijks en belangstelling vanwege de kinderen. (en neen, Samson kennen ze hier niet !)
en dat alleen maar omdat je bereid was een helpende hand te geven voor een situatie die tenslotte door enkele druppels olie opgelost was.
Donderdagavond, half zeven, met een drankje op ons terras, met zicht op de ondergaande zon én . nog een lekkere 20° Celsius.
Dat van dat Mediterraan klimaat blijkt dan toch, gelukkig, waar te zijn.
Sinds half vorige week is het hier constant om en rond de 20° met uitschieters naar 24°. Zalig toch ?!
Omdat we natuurlijk op de top van het plateau wonen is er wel geregeld een flinke wind maar als product van de Stad aan de Stroom (t Schelt dus) én met de woon-ervaringen aan t Zeetje kan ik dus wel tegen een stootje wind . Échte mannen, je kent dat wel .
Daarstraks ook in Mohàcs een ijsje gaan uithalen want na Pasen openen hier ook de ijssalons (en dat zijn er in dit stadje toch al minstens vier (voorlopige telling natuurlijk) en opnieuw kan ik het niet laten om over de prijs/kwaliteit te beginnen: 2 ruime scopes Italiaans ijs op een horentje voor slechts 500 Forint, of omgerekend 1,3 euro !!!, glimlach van een mooie verkoopster inbegrepen.
En dat ijsje was trouwens dik verdient want vandaag mijn eerste les Hongaars . Het alfabet telt niet alleen 44 letters maar kent bijvoorbeeld 4 schrijfwijzes én uitspraken voor de letter U, hetzelfde voor de O en de I en de A kennen er telkens 2. Om dan maar te zwijgen van de cs, sz, gy, ny, dz, dzs, ty, en zs gecombineerde letters. t zal effe duren voor ik hier de krant kan lezen !
Er zijn ook voordelen: zo blijkt de Hongaarse taal geen geslacht te kennen; dus geen hij of zij of het, geen der,die,das verhalen en over de les en las moet ik ook het hoofd niet breken.
Daar staat tegenover dat bv. Òra ook drie betekenissen heeft: uur, klok en armbanduurwerk, de betekenis volgt dan uit de context. Zo ook üveg is zowel een fles als gemaakt van glas
En woorden als aszfalt, beton, cement zijn ook niet zo moeilijk te begrijpen en te vertalen. (misschien moet ik hier alleen de plaatselijke Bouwkroniek lezen, daar zullen veel woorden in staan die ik moeiteloos begrijp .
zo, nu nog eens bijtanken en wat verse aperitiefhapjes en nog een uurtje genieten .
De jongste van mijn Old English Sheepdogs heeft een bijzondere eigenschap: telkens als hij op zijn terrein een verandering of iets onbekend ziet begint hij er tegen te blaffen; niet het gewone geblaf maar op een intonatie die aandacht vraagt. inmiddels herken ik dat ook en ga ik naar haar toe om gerust te stellen, het onbekend bekend en vertrouwd te maken.
Zondagmorgen stond ze zo te blaffen in de tuin voor een donkere plek in het gras. de donkere plek bleek een gat in de grond te zijn, ca. 1 meter in het vierkant. een grondverzakking !!! en daaronder een grote lege ruimte !!!
blijkt inmiddels dat het een kelderruimte was. Dat er soms wel twee tot drie van die kelders gegraven werden, lang geleden de ideale koelruimtes en/of bewaarruimte voor wijn en dergelijke. Het bijzondere en verrassende is dan wel dat die ruimtes in de grond uitgegraven werden zonder enig metselwerk of houten balken ter ondersteuning. met andere woorden, dat is ooit gedoemd om in te storten.
en onmogelijk te weten hoelang dat er al was want de vorige eigenaars wisten het ook niet (trouwens zij hadden bovenop die kelder met houten biels een zandbak gemaakt voor de kinderen. Kan je je indenken wat daar had kunnen gebeuren !)
momenteel is de wijde omgeving nu afgemaakt met een draad, tijdelijk om geen ongelukken te veroorzaken en beraden we ons over drie opties: opvullen met aarde, eventueel gemengd met breekpuin, een vijver aanleggen of gelijk gebruik maken van deze uitgraving om een zwembad te maken. om het met de woorden van Cruyff te zeggen: elk nadeel hep zen voordeel.
Van de prachtige sneeuwtapijten resten enkel nog plassen water. op twee dagen tijd alles weg ! wat een ommekeer. Zaterdag was al een mooie lentedag met een pril zonnetje, zondag was het eveneens een stralende dag met 23 graden (en in de schaduw gemeten !) en vandaag was het nog altijd twintig graden.
Dus alle karweien en karweitjes binnen onmiddellijk on hold en de tuin in. de struiken gepland die we goed ingepakt hadden meegebracht van Koksijde, het bijgebouw en de stallen proper gemaakt en stilaan alles overzetten. zaaaaalig, zo in T-shirt een hele dag buiten.
Van mij mag het zo blijven tot november (en dan beter natuurlijk ...
en opnieuw aan de slag voor een nieuw exell-tabelletje voor de werken buiten (en dat is toch ook een heel lijstje).
inmiddels ook enkele nieuwe gewoontes aangenomen: 's morgens nog altijd wakker tussen 5.30 en 6.30 (old habbits never die), opstaan, tasje koffie en krantje (de laatste dagen buiten op het terras, de prille zon op je gezicht en volkomen windstil en geen, totaal geen geluiden .....)
en dan is het rustig werken en karweitjes doen tot een uur of twee, half-drie ten laatste. en dan zit mijn werkdag erop !!!
dan is het tijd voor wat ontspanning, eventueel wat boodschappen, eens kuieren door een tuincentrum om inspiratie op te doen en, natuurlijk, eens goed gaan eten .... want zeg nu zelf, voor een schamele 25 tot maximum 30 euro gaan eten met soep, hoofdgerecht, flesje wijn en water en een koffietje toe, daar kan je toch zelf niet meer voor koken ?
en zo gaan de dagen snel, heel snel voorbij. Helaas té snel dus als iemand tips en trucs heeft om de tijd even stil te zetten of trager te laten lopen, ik hoor het graag ....
en ik maar tegen iedereen vertellen dat we naar een Mediterraan droog landklimaat verhuisden .... om het in FC. De Kampioenen-termen te zeggen: Man,Man,Man, .. miserie, miserie !!!! sinds we hier in de nacht van 19 op 20 februari aankwamen heeft het quasi nog niet opgehouden met sneeuwen. Niet van die dikke vlokken maar heel fijne korrelsneeuw die goed plakt maar die inmiddels toch al voor een sneeuwtapijt van meer dan 20 cm dik heeft gezorgd. en dus, elke dag, in de vroege ochtend, sneeuw ruimen want we hebben een stoep van 25 meter aan de straatkant plus een pad vrij te maken naar onze ingang (nog eens 20 meter en dan natuurlijk achter de automatische poort ook alles vrijmaken want anders gaat die niet open. deze week ook 's nacht temperaturen tot -18 (in graden Celsius wel te verstaan) en overdag flirt de temperatuur met het vriespunt.
Gelukkig weinig of geen wind zodat de koude heel goed te verdragen valt en, als er dan eens een waterzonnetje doorbreekt, het zelfs aangenaam toeven is in die gezonde en frisse buitenlucht. Zeker aangenamer dan de beelden die we op TV zagen van England, Ierland en de Verenigde Staten; gelachen en ons ook verkneukeld met de sneeuwellende in België en de impact op de verkeerschaos want hier zijn alle wegen tegen de middag sneeuwvrij en goed berijdbaar door sneeuwruimers (zijnde plaatselijke landbouwers met tractor en gemonteerde schep die per uur betaald worden en dus zeker hun best doen zoveel mogelijk uren te kloppen. Hier wordt trouwens ook niet met zout gestrooid maar met een heel fijne grintkorrel die dan in het voorjaar terug bij elkaar geveegd wordt met borstelmachines (door diezelfde tractors en door diezelfde landbouwers); in elk geval héél efficiënt.
Maar .... de natuur is wel wondermooi !!!! de mooie landschappen, golvend en meanderend door de uitgestrektheid en leegte, helemaal maagdelijk blank en ongerept. en dan de ongerijmdheid dat, volgens de weerberichten én enkele lokale, wijze en deskundige buren de temperatuur tegen einde van de week terug naar normale waarden zal oplopen, dat wil zeggen, zo rond de 17 à 19 graden. Oef, blijft mijn Mediterraan klimaat toch geldig.
Het waren hectische weken; zorgen dat alle documenten in orde zijn, (gemeente, ziekenfonds, post, bank, ...) alle abonnementen opzeggen, alles inpakken (wat krijgt ne mens toch allemaal bijeen ... zelfs en ondanks mijn talloze verhuizingen), natuurlijk nog mentaal én fysiek afscheid nemen van de goede restaurantjes, de lekkere abdijbiertjes en de heerlijke 's nachts vers gevangen Noordzee tong en grijze garnalen.
Zondag de 18de was het dan zover: vier kloeke verhuizers hebben alle 41 kubieke meter meubelen, dozen en losse stukken heel professioneel ingeladen en die zijn vertrokken richting ons nieuw thuisland. Wij nog het huis opgekuist, foto's en documenten van en voor de meterstanden, nog een kort slaapje in de caravan en om 05.00 uur 's morgens vertrokken zonder nog één keer om te kijken....
En naarmate we van het Westen naar het Oosten reden gaan natuurlijk de herinneringen naar enkele ex-collega's uit de streek van Gent, een laatste keer door de hel van de Brusselse ring, gedachten ook aan de ex-collega's die nu vanuit verschillende delen van België met de trein of ander stakend Brussels openbaar vervoer al dan niet onderweg naar dat werk zijn, mijmeringen over de vele hartelijke en vriendelijke mensen uit het Limburgse die ik mocht kennen, en zeker de regio van Diepenbeek, Kortessem, Hoeselt; de fijne herinneringen uit mijn tijd in Luik en Verlaine, om dan plots al over de Nederlandse grens te zitten, quasi zonder voorbereiding of aanduiding.
Het afmalen van de 1650 kilometers die we voor de boeg hadden ging vlot, heel vlot; het paard dat zijn stal ruikt zeker .... en dus, ondanks gezond verstand en de talloze goede raad om het traject toch minstens in 2 dagen te doen, heb ik dan toch beslist om er voor te gaan, het weer was aangenaam en pas in het Beierse woud lag er een fijn laagje verstoven sneeuw als weggeblazen poedersuiker over de velden maar zeker geen belemmering voor vlot verkeer.
en de grens met Hongarije oversteken was zo'n beetje een gevoel van 'Yes, we zijn er ....' maar helaas, vanaf Boedapest kregen we een sneeuw en hagelstorm over ons die de vermoeidheid exponentieel doet toenemen en ook de tijd, want je rijd natuurlijk nog maar 70 à 80 kilometer per uur ....
maar ook dat hebben we overleefd maar het betekende natuurlijk ook dat 's morgens het mijn allereerste taak was om sneeuw te ruimen !!!! De sneeuwman en het sneeuwballengevecht zal voor een andere keer zijn want de energie was compleet opgebruikt.
Nu is het wachten op de vrachtwagen; zij plannen om hier woensdagmorgen aan te komen, 't zal natuurlijk een beetje van het weer onderweg afhangen en communiceren kan ik niet want de batterij van mijn GSM is leeg en twee keer raden waar mijn herlader is !!!
en alles wat dan zo zorgvuldig ingepakt is, mag dan weer uitgepakt worden ... pfffff, en dat terwijl ik dacht dat ik een lekker lui leventje kon lijden leiden ...
veel is er niet te vertellen deze week: we zijn even terug in België om alles voor te bereiden voor onze verhuis op 19 februari; dus alles degelijk inpakken, meubelen demonteren en gedeeltes inpakken en tenslotte nog een aantal administratieve afwikkelingen.
we kamperen hier dus nu min of meer.
Hopelijk is dit nu de laatste verhuis maar met mijn historiek en zigeunerbloed weet je maar nooit ..... het wordt in elk geval steeds zwaarder wegen.
dus prozaïsch is het hier even een retraite tot einde van deze maand; dan zal er weer voldoende stof tot vertellen zijn. Tot binnenkort.
..... en gewerkt hebben we de afgelopen veertien dagen. en we zitten min of meer op schema. enkel een kleine tegenvaller dat de living twee verflagen nodig had en dat er voor de laatste plaats en toekomstige 'polyvante ruimte" nog onvoldoende verf was. Dat zal dus voor na de verhuis zijn. ook geen drama, time is on my side ...
Omdat we er ook geen twintig meer zijn was het elke avond hetzelfde scenario: ergens een hapje eten en dan een horizontale houding om dan 's morgens duidelijk te voelen waar de spieren zaten die de dag voordien gebruikt werden; en neen, het went écht niet !!!
Inmiddels ook al wat buren leren kennen; zij spreken allemaal Duits en ik spreek natuurlijk ook vloeiend Pfaffiaans dus we verstaan mekaar zeer gut. Ook de eerste Hongaarse woordjes beginnen vlot en soepel eruit te komen: aub, dankjewel, tot ziens, goeiemorgen en goeiedag.
De gehanteerde prijzen in dit land blijven telkens verbazen; poetshulp kost 3 euro per uur, voor twee Latte Macchiato's met twee stukken taart betaalden we 6,79 euro (inderdaad voor alles) en als we ergens een soepje én een hoofdgerecht gaan eten én een Soproni (lokaal bier, per 0,5 liter en hiervoor zouden mannen écht wel weten waarom ...) en tenslotte nog een koffietje drinken dan zijn we zelden meer dan 23 euro kwijt. akkoord het zijn geen zilveren bestekken en damasten tafelnappen maar who cares. en zo zijn er nog talloze prijsvergelijkingen die steeds met verstomming slaan. de lokale wijntjes zijn best lekker én spotgoedkoop; de betere soorten kosten 4 à 5 euro per fles en je hebt hier een betere fles 'methode champenoise' voor max. 6,5 euro. En dan gaan wij nog onze boodschappen doen in de 'duurdere' Tesco en Auchan supermarkten. Het verhaal dat je hier een huishouden runt én al je vast kosten betaald krijgt met 750 euro per maand lijkt van dag op dag meer aannemelijk.
en het weer ? wel we hebben twee keer een dag sneeuw gehad, het is overdag om en rond de zes graden en vooral zon, veeeeel zon (in tegenstelling tot het Belgische weer blijkbaar ....)
Leven als God in Frankrijk ? misschien tijd om deze oude zegswijze te updaten ?!
vandaag is het zover; met beide auto's en een remorque met opbouw vertrekken we richting 'ons' huis. alles tot het kleinste hoekje volgeladen met gereedschap, poetsgerief en -producten, hoge-drukreiniger, stofzuigers, schilders- en -behangersgerief en natuurlijk ook de verf en het behang. Onbekend wat we gaan vinden op maandag wanneer de officiële sleuteloverdracht is; is alles leeg en opgeruimd of moeten we nog een container ter plaatse voorzien ? In elk geval hebben we nog een kleine tanya gehuurd voor de komende periode, kwestie van 's avonds toch op een bed te kunnen neervallen in plaats van een eventuele matras op de grond ....
we hopen nu op veertien dagen alles geschilderd en opgekuist te krijgen zodat we met onze have en goed (de verhuis is inmiddels vervroegd gepland naar 19 februari) maar moeten uitpakken en alles nog installeren. Alléé, heel positief gesproken, eind februari zouden we terug in onze comfortzone moeten zitten met dan nieuwe lijstjes voor nog maaaaaanden werk, maar dan ook met volle goesting.
de idee aan een nieuw en ander leven begint te wennen !
omdat het toch een hele stap is om hier 'alle boeken toe te doen' en ze ginder terug te openen hebben we praktisch afgesproken met de huidige eigenaars dat de definitieve sleuteloverdracht zal plaatsvinden op 15 januari. Dat maakt dat we bij de ondertekening in mei 2017 toch nog een achttal maanden hadden om ons voor te bereiden, alles te regelen en een goede planning te maken. Het aantal nieuwe excel-tabellen groeit gestaag, de één nog kleurrijker dan de ander, met macro's, met . verwijzingen en relaties tussen verschillende tabellen. Want er komt toch wel wat kijken met zo'n project. Er is natuurlijk de administratieve kant: de ziekteverzekering, de pensioenen, de uit- en inschrijving in de oude en nieuwe gemeente, de belastingen, de invoer van auto's en opzegging hier van alle verbintenissen. En natuurlijk aan de andere kant als deze zaken terug in orde maken. Maar daar hebben we met de makelaar een overeenkomst kunnen maken; voor een bedrag van 750 euro zal hij ons in het Hongaarse verhaal begeleiden.
En dan is er ook een praktische, organisatorische kant: je moet ter plaatse toch een beetje je weg vinden; waar zijn er welke supermarkten, lokale Brico of Hubo achtige winkels, waar de plaatselijke Mediamarkten, waar de wekelijkse marktjes, waar de lokale Van Gastels of andere tuincentra, en, natuurlijk, waar zijn de gezellige en lekkere restaurantjes, en natuurlijk de golfterreinen, de thermaalbaden, enz.
En dat kan je allemaal wel vinden op internet maar je moet er toch wel rekening mee houden dat Hongarije iets groter is (3x België) en dat er slechts een goeie 9 M inwoners zijn, geen typische lintbebouwing zoals hier en dus zijn de afstanden wel iets groter. Nu was dat al één van onze selectiecriteria vòòr de uiteindelijke keuze dus dat valt wel mee (een 19 km van Mohàcs, 35 van Pécs en Szeszard) maar de weg er naar toe is dan ook niet in een rechte lijn.
inmiddels is mijn bibliotheek van websites en linken al heel uitgebreid geworden en begint de integratie ook al een stukje virtueel.
We zijn er dus stilaan klaar voor; de actie mag starten, het kan niet snel genoeg gaan nu. Dus op naar de verhuis-organisatie ...
Omdat een Belg zou geboren zijn met een baksteen in de maag zie je dat ook in het uitzicht en de verzorging van de woningen, in de aanleg van de tuinen, in de zin voor details; ook al bouwen we zoveel verschillende stijlen naast en tussen elkaar, het straatbeeld is er over het algemeen toch één van verzorging en netheid. Wat een heel ander beeld als je rondtoert in Hongarije: veel minder verschillende stijlen, meer kleuren maar ook meer 'verscheidenheid' in de staat van de gebouwen: van pareltjes tot krotten en ruïnes, weinig verzorgde tuinen en dat ook allemaal kris kras onder elkaar. de modale Hongaar hecht blijkbaar minder aan het uitzicht en de toestand van zijn huis. (het kan ook zijn dat de financiële middelen niet beschikbaar zijn natuurlijk) en ondanks de goede voorbereidingen op afstand én de kritische verkenning via Street View vielen er al direct drie woningen uit onze short list, waar de realiteit van de woningen niet overeenstemde met de foto's en de (gedateerde) Street Views.
Het valt ook op dat heel wat woningen die te koop staan inmiddels ook onbewoond zijn wat toch altijd sporen nalaat en de evaluatie kritischer maakt. Dus twee woningen bleven over; allebei evenwaardig, zelfde ligging aan de rand van het dorp, de oppervlakte en indeling zoals we het wensten. Maar één woning bleef toch steeds in onze gedachten vooraan geplaatst; het was ook die woning waarvan we bij de eerste aanblik op de site van de makelaar al dachten: 'dit is 'm !' (zie in bijlage de tekst van de makelaar die ons over de streep trok)
Deze woning dateert van 1912 maar had al drie grondige renovaties ondergaan, door een vorige Duitse eigenaar op West-Europees comfortniveau gebracht en dus bewoonbaar zonder veel werk. Bovendien bewoond door een gezin met drie kinderen en op de markt gezet omdat het huis één slaapkamer te weinig telt in functie van opgroeiende kinderen. Op het grondstuk van 2300 m2 stond ook een bijgebouw van 40 m2 en vier stallen voor paarden. Ruimte en toekomstmogelijkheden genoeg dus. De werken in het huis zijn beperkt tot schilderwerken en decoratie, een grondige schoonmaak en, eigen keuze, de vernieuwing van de badkamer: een grote inloopdouche in plaats van het huidige bad en douchecel. En tijdens de rit terug naar het kantoor van de makelaar hebben we dan de beslissing genomen om voor deze woning te gaan. Nog een beetje handjeklap over de prijs en we hadden al snel een deal.... de eerste belangrijke en definitieve stap was gezet, dit wordt onze nieuwe thuis !!
zelfs met een bepaalde regio voor ogen is het aanbod overweldigend. En gelukkig zijn er die Nederlanders; er zijn namelijk wel wat Nederlandse immo-makelaars actief in Hongarije. Het is natuurlijk de zaak het kaf van het koren te scheiden en kritisch, héél kritisch naar hun websites te kijken en vooral de tekstuele inhoud er van. Want mooie foto's en lyrische omschrijvingen kan iedereen presenteren maar ook de begeleidende, de verklarende en de achterliggende teksten zijn zeker zo belangrijk. En zo werd het al snel een (very) short list van drie makelaars in de regio waar we een locatie zochten. In hun aanbod dan op zoek naar panden die aan onze criteria tegemoet kwamen: een vrijstaande woning op een lap grond met beheersbare afmetingen, in de rust en de kalmte maar toch niet in the middle of nowhere, makkelijk te bereiken steden in de nabijheid waar je voor alle boodschappen terecht kan, een woning ook met het West-Europes comfort zoals we dat vandaag en hier gewoon zijn. Vooral ook een onmiddellijk bewoonbare woning waar het in principe volstaat om enkel op te frissen met de verfborstel en eventueel wat kleine ingrepen. Het resultaat was nog steeds een behoorlijk lijstje: een vijftigtal om precies te zijn. Vanuit die vijftig weer streng selecteren om dan een Exelletje met 15 woningen over te houden. En dan was er Google Maps en Street View..... van die vijftien de precieze adresgegevens vragen aan de makelaar en dan op zoek via Street View. Geweldig hoe je vanuit een comfortabele zetel je toekomstige locatie kan verkennen en doorkruisen; maar ook vooral verder schrappen in je lijstje. zo was er aan de rand van het dorp een buitenkans: mooie foto's van een vrijstaande villa, nieuwbouw maar op keuken en terras na nog niet afgewerkt maar een echte buitenkans want te koop wegens faling aan zeer interessante prijs en op een mooi grondstuk met weids uitzicht. Street View gaf al aan dat de overzijde van de straat bestond uit eerder bouwvallige boerderijen en de weg naar het kerktorentje was slechts geschikt voor één wagen. geen enkele winkel in het dorp(je) en enkel weiden en landbouwgronden in de omgeving. Het addertje zat echter naar de andere kant van de weg: langs daar liep het asfaltwegeltje over in een onverharde weg die dan weer 100 meter verder stopte aan de ingang van een Europees gesubsidieerde en nieuw gebouwde varkensboerderij van ongekende afmetingen !!!; geurhinder en lawaai gegarandeerd op 150 meter van je terras .... dus, neen, dank je feestelijk. Uiteindelijk de short list van 5. Vijf woningen in een rangorde en waarvan wij het de moeite vonden om ze ook te gaan bekijken ter plaatse. Afspraken gemaakt, planning uitgewerkt om tijdens een blitzbezoek van vier dagen deze locaties te bezoeken. En in mei was het dan zover .....
Wij zijn zeker geen pioniers in de stap naar het vriendelijke en gastvrije Hongarije. Er zijn er ons al velen voorgegaan met de Duitsers op kop, op de voet gevolgd door de Nederlanders en tenslotte ook steeds meer Belgen. Daardoor vind je ook massaal informatie op het internet; mensen die enthousiast artikels schrijven, blogs maken of zelfs een heuse website onderhouden over hun ervaringen bij hun pogingen tot integratie in dat land.
En neen, het is niet allemaal 'peis en vree' of peperkoeken huisjes en het land neemt ook zijn woelige en recente geschiedenis mee maar het politiek bestel vaart zijn eigen koers. Ik hou wel van de mentaliteit om 'neen' te durven zeggen, een beetje rebels te zijn in de zware overhead van regels, reglementen en voorschriften die je als lid van de Europese Unie moet volgen en dan durft om tegen de stroom in te roeien. En er zijn momentums dat democratie verstikkend,, verlammend en/of vertragend werkt. Dan heb ik meer bewondering voor een land dat resoluut zijn grenzen sluit voor vluchtelingen en dat motiveert dan een 'Wir schaffen das"-houding.
Geboren in een rood nest ben ik opgegroeid in een socialistisch milieu maar gaandeweg begreep ik dat socialisme als politiek verhaal en sociaal gedrag, gevoel en handelen twee heel verschillende, soms zelfs tegenstrijdige werelden zijn. Dus ben ik een rechts-liberale sociaaldemocraat geworden (of is het nu een sociale liberaal of een rechtse liberaal met een sociale inslag of .... ) Maar rechtvaardigheid en een betere, eerlijkere verdeling van mogelijkheden en middelen vind ik belangrijk. Er vallen in België nog te veel mensen uit de boot die geen schuld treffen aan hun situatie.
En Hongarije is een land met veel historiek, een rijke geschiedenis en cultuur, een land waar de portefeuille en de klok (nog) niet het dagelijks leven beheersen en de Rat Race je stress- of burn out-level niet omhoogstuwt. Waar het nog een beetje 'de tijd van toen' is, zoals het hier vijftig jaar geleden was; niet achter op technologisch en industrieel vlak maar ook niet gehaast, met nog tijd en respect voor elkaar.
Weer twee punten van mijn lijstje geschrapt. Hoog tijd dus voor een onderzoek naar de mogelijkheden om een geschikte woning in een geschikte omgeving te vinden.
Dus maar opnieuw de koppen bij elkaar om ons 'pakket van eisen' samen te stellen. Een eerste en zeer belangrijke eis was het klimaat; een zonnig maar niet té zonnige locatie, aangenaam en warm maar niet té warm, droog maar ...; enfin 'the perfect spot' dus ...
Natuur en een rustige en stille omgeving (juist ... maar niet té ...), een variërend landschap, niet te ver van een centrum en handelszaken, sport en ontspanningsmogelijkheden in de buurt.
Op basis van de eerste en toch wel belangrijkste eis dan een zoektocht doorheen Frankrijk, Spanje, Portugal, Oostenrijk, Kroatië, Griekenland. In een exellletje alle gegevens over het klimaat, de temperaturen, neerslaghoeveelheden, uren zonneschijn, enz. voor het jaar en dat van verschillende plaatsen in die landen. Wat kleurtjes en filters erbij en we hadden een prachtig en overzichtelijk werkstuk..... maar nog altijd geen top drie van voorkeur wegens 'altijd wel iets'.
en dan, als bij toeval (wat niet bestaat hé), verschijnen er in kranten, tijdschriften, op sociale media, in reportages, op korte tijd een aantal getuigenissen van mensen die een nieuw en ander leven willen beginnen, voor wie de gulzigheid en inhaligheid van dit land, de problemen met vluchtelingen en onaangepaste migranten, het onveiligheidsgevoel en de terreurdreigingen allemaal te veel wordt en die, als het ware, een omgekeerde migrantenstroom op gang brengen. En voor al die mensen is het Hof van Eden dan Hongarije .....
ook al omdat de tijd her een beetje is blijven stilstaan, de vriendelijkheid en gastvrijheid van de Hongaren geroemd wordt en, vooral, omdat het dagelijks leven een pak goedkoper blijkt dan in onze contreien.
Mijn exelletje dan maar uitgebreid met locaties in Hongarije en zie, het zuid-westen van Hongarije kent een droog en zonnig Mediterraan landklimaat: lange en warme lente-, zomer- en herfstmaanden en korte winters met wel gegarandeerde sneeuw; veel bossen, landbouwgebieden en wijngebieden bij uitstek ! (de bekende Tokaji wijn)
YES !!!!! bijna perfect.
genoeg reden om deze regio nader te bekijken en af te toetsen aan andere delen van het eisenpakket.
zo'n jaar of twee geleden ontving ik de eerste documenten en vragenlijsten van de pensioendienst. En met die eerste en voorlopige vragenlijsten kwamen ook de eerste maar helaas blijvende berekeningen. Om de woorden van Petrus te parafraseren: hij keek naar ons werk en zag dat het goed was; toen keek hij naar onze pensioenen, draaide zich om en weende bitter ....
Sinds mijn twintigste was het in elk geval mijn vaste overtuiging om ooit en definitief naar warmere streken te verhuizen, Frankrijk als onbetwiste nummer één (de Languedoc-streek), Italië, mij ook niet onbekend en dus ook een valabele kandidaat (maar helemaal niet de voorkeur van mijn vrouw die Spanje prefereert). Om de kerk in het midden te houden werden de ogen dan in Noordelijke richting gericht: Finland, Noorwegen, IJsland, .... prachtige landen met rijkdom aan natuur en overvloed aan rust maar nu ook niet echt behorend tot de goedkoopsten qua levenskosten.
Over twee dingen waren we het eens: het moest een land zijn met een zonniger en warmer klimaat dan België en met 'ons pensioentje' en wat spaarcentjes moesten we wel onze 'train de vie' kunnen verder zetten.
Dus dan maar het World Wide Web op en zoeken, dromen, fantaseren; uren aan een stuk. Jacques Brel achterna naar de paradijselijke stranden van Hiva Oa op de Markiezenarchipel ? hmmmm, toch een beetje té avontuurlijk; Met een boot kris kras door de Middelandse, de Adriatische en de Egeïsche Zee ? er is altijd wel werk op een boot en laat dat nu net zijn waar ik niet naar op zoek ben; Het eiland La Gomera met één van de mooiste golfterreinen van Europa ? buiten golf en onderweg de lekker zoete banaantjes van de bomen plukken is er daar ook niet zoveel te beleven; Canada misschien met zijn uitgestrekte natuur en rust ? tja, valt niet echt onder de noemer 'warm'; en dichter bij huis het Ile de Ré (onbetaalbaar) of de Bretoense en Normandische kust ? zaaalig die wind en grijze, wilde zee maar nu ook niet voor elke dag. Dus tenslotte toch maar weer een zoektocht in het zuidelijk deel van Franklrijk maar ofwel is het eveneens onbetaalbaar geworden, ofwel koop je een ruÏne met heel veel werk, los nog van het feit dat je toch wel wat van de bewoonde wereld afzit. En intussen had ik dan toch al die jaren van verstand bereikt om in te zien dat je zelf die grondige verbouwingen niet meer kan uitvoeren zonder daarvoor een fysieke prijs te betalen.
ofte vertaald: het wijnhuis van de heilige Jean ... 
) 
en ik maar tegen iedereen vertellen dat we naar een Mediterraan droog landklimaat verhuisden .... om het in FC. De Kampioenen-termen te zeggen: Man,Man,Man, .. miserie, miserie !!!!
