Het waren hectische weken; zorgen dat alle documenten in orde zijn, (gemeente, ziekenfonds, post, bank, ...) alle abonnementen opzeggen, alles inpakken (wat krijgt ne mens toch allemaal bijeen ... zelfs en ondanks mijn talloze verhuizingen), natuurlijk nog mentaal én fysiek afscheid nemen van de goede restaurantjes, de lekkere abdijbiertjes en de heerlijke 's nachts vers gevangen Noordzee tong en grijze garnalen.
Zondag de 18de was het dan zover: vier kloeke verhuizers hebben alle 41 kubieke meter meubelen, dozen en losse stukken heel professioneel ingeladen en die zijn vertrokken richting ons nieuw thuisland. Wij nog het huis opgekuist, foto's en documenten van en voor de meterstanden, nog een kort slaapje in de caravan en om 05.00 uur 's morgens vertrokken zonder nog één keer om te kijken....
En naarmate we van het Westen naar het Oosten reden gaan natuurlijk de herinneringen naar enkele ex-collega's uit de streek van Gent, een laatste keer door de hel van de Brusselse ring, gedachten ook aan de ex-collega's die nu vanuit verschillende delen van België met de trein of ander stakend Brussels openbaar vervoer al dan niet onderweg naar dat werk zijn, mijmeringen over de vele hartelijke en vriendelijke mensen uit het Limburgse die ik mocht kennen, en zeker de regio van Diepenbeek, Kortessem, Hoeselt; de fijne herinneringen uit mijn tijd in Luik en Verlaine, om dan plots al over de Nederlandse grens te zitten, quasi zonder voorbereiding of aanduiding.
Het afmalen van de 1650 kilometers die we voor de boeg hadden ging vlot, heel vlot; het paard dat zijn stal ruikt zeker .... en dus, ondanks gezond verstand en de talloze goede raad om het traject toch minstens in 2 dagen te doen, heb ik dan toch beslist om er voor te gaan, het weer was aangenaam en pas in het Beierse woud lag er een fijn laagje verstoven sneeuw als weggeblazen poedersuiker over de velden maar zeker geen belemmering voor vlot verkeer.
en de grens met Hongarije oversteken was zo'n beetje een gevoel van 'Yes, we zijn er ....' maar helaas, vanaf Boedapest kregen we een sneeuw en hagelstorm over ons die de vermoeidheid exponentieel doet toenemen en ook de tijd, want je rijd natuurlijk nog maar 70 à 80 kilometer per uur ....
maar ook dat hebben we overleefd maar het betekende natuurlijk ook dat 's morgens het mijn allereerste taak was om sneeuw te ruimen !!!! De sneeuwman en het sneeuwballengevecht zal voor een andere keer zijn want de energie was compleet opgebruikt.
Nu is het wachten op de vrachtwagen; zij plannen om hier woensdagmorgen aan te komen, 't zal natuurlijk een beetje van het weer onderweg afhangen en communiceren kan ik niet want de batterij van mijn GSM is leeg en twee keer raden waar mijn herlader is !!!
en alles wat dan zo zorgvuldig ingepakt is, mag dan weer uitgepakt worden ... pfffff, en dat terwijl ik dacht dat ik een lekker lui leventje kon lijden leiden ...
tot de volgende !
Reacties op bericht (1)
21-02-2018
All the best!
Beste Jean,
tof om volgen! Ik wens je oprecht een heel goede (nu) echte start toe en een vlotte inhuizing!
