Bekijk intussen nog wat extra fotomateriaal (onderaan verslag donderdag)
Verslag:
Vrijdag, de laatste dag van onze 2/3-daagse.
We kunnen niet spreken in naam van de leerlingen die reeds gisteren terug naar
huis keerden, maar hier in Kasterlee zagen we omstreeks 8 u. bij het ontbijt
enkel maar lachende gezichten. Zelfs de wespen van gisteravond waren al zo goed
als vergeten
Eerste opdracht van de dag: kamers opruimen, valiezen pakken
en verzamelen in de sporthal ... en dan op weg naar het ontbijt.
En dat intussen klassieke ontbijt met fruitsap, melk, ontbijgranen, brood, een rits aan beleg en voor de gelegenheid extra aangevuld met heerlijke ronde krakers, werd door eenieder zonder uitzondering gretig binnengespeeld.
En dan terug naar de sporthal waar de groepen verdeeld werden voor de dagelijkse
activiteiten: eentje trok naar de Schotse Hooglanden om onder begeleiding van
krachtige doedelzakmuziek en een aantal pseude- Schotse schonen (of waren het
Schotse pseudo-schonen?) hun beste beentje , voetje en armpje bij te zetten in
de fameuze Highlandgames.
Groep 2 trok richting oriëntatieloop. t Is dat ze een fikse
omweg maakten om er te geraken, maar ja, dat kan hen niet kwalijk genomen
worden. Na de activiteit hadden de meesten toch door dat de kortste afstand
tussen 2 punten nog steeds een rechte lijn is.
Water en heide, dat waren de biotopen die verkend werden
door groep 3. En ja hoor, de libellen, salamanders, kokerjuffers, spinnen, en
stekende mieren, ze waren ook vandaag weer allemaal van de partij. Gek, geen
wesp te bespeuren vanmorgen
Hoe dan ook, de twee uurtjes vlogen voorbij en sneller dan
gedacht moesten we ons reppen voor 'het laatste middagmaal'.
En ja hoor, wat
iedereen stiekem had zitten hopen gebeurde ook echt, er werden vandaag frietjes
geserveerd, frietjes à volonté zelfs, aangevuld met heerlijk mals stoofvlees.
En waar we vorig schooljaar nog tevergeefs moesten zoeken en vragen naar
mayonaise en/of ketchup, dit jaar waren die standaard van de partij. Een
minibar met koude verse groentjes en indien gewenst een lekkere yoghurtdressing
zorgde ervoor dat onze maaltijd af was!
Een natuurlijk de lekkere cornetto (aardbeien of chocola) als afsluitend
dessert niet vergeten!
Een voltreffer dus dit menu en meteen een waardige afsluiter voor onze
geslaagde ontmoetingsdagen.
En de zon, zij straalde voort.
Dus een kwartiertje extra tijd om te chillen op en rond de sportterreinen en
dan op naar de laatste sessie activiteiten.
Intussen waren enkele begeleiders nog vlug even de ronde
gaan doen in de reeds verlaten paviljoenen en verzamelden ze toch wel één en
ander achtergelaten, of beter gezegd 'vergeten' kleding. Nog een laatste maal
verzamelen in de sporthal dus om ook dat nog even op punt te stellen.
De sfeer die er vanaf het eerste moment ingezeten had bleef
aanhouden en dat kon ook niet anders. Drie dagen stralende zon en verdween die
dan al eens achter een zeldzame wolk, dan waren er de stralende gezichten van
400 leerlingen van het slc om dat goed te maken.
En nu is het de hoogste tijd om gepakt en gezakt terug de
bus op te stappen en naar Bilzen weer te keren. En daar ook de pc mee moet,
zijn dit onze laatste woorden
Op menige kamer rinkelt, zoemt of belt er iets de gsm, de
wekker of mogelijk nog een ander wekmiddel, wie zal het zeggen. Niet dat het
echt nodig was, want reeds ruim voor zevenen noteerden we her en der de eerste
tekenen van ontwakende jongeren.
En al was de nacht, op enkele niet onverwachte uitzonderingen
na, rustig verlopen (zo hoort het trouwens ook), toch konden we ons niet van de
indruk ontdoen dat er menige oogjes ietwat last hadden van een mogelijk toch
iets te korte nachtrust. Eigen schuld, dikke bult!
Nu goed, vlug uit de bedjes en al direct terug inpakken,
want tegen negenen moesten de kamers leeg en proper zijn. Tegen dat uur zou de
aflossing van de wacht gebeuren en zou de tweede lading van onze eerstejaars
hun voorgangers komen vervoegen.
En zo stond iedereen na een klein halfuurtje gepakt en
gezakt en konden we op weg naar ons ontbijt.
Hierover kunnen we kort zijn: een assortiment brood, een
lapje kaas, een sneetje worst of ham en voor wie dat niet zou lusten, een ruime
keuze uit een assortiment ontbijtgranen met melk. En natuurlijk de gewone kost
zoals confituur, smeerkaas en de alomtegenwoordige chocopasta niet te vergeten!
Met gevulde magen dan naar de sporthal voor het
KLASSENLERAARMOMENT waar o.l.v. de klastitularis op een speelse en ludieke
manier gewerkt werd aan een aantal thema's: een namenlegpuzzel, duimafdrukken
van iedere leerling, verkiezing van klasverantwoordelijken en 'last but not
least' natuurlijk het uitdelen van de gegeerde polsbandjes van de
ontmoetingsdagen.
Intussen was zoals gezegd ook de tweede lading leerlingen
veilig en wel aangekomen en nadat ook zij zich in hun paviljoenen geïnstalleerd
hadden, was het tijd voor de officiële verwelkoming: ze werden in de sporthal
meer dan enthousiast onthaald door de bijna 200 reeds aanwezige leerlingen. En
zo waren onze eerstejaars compleet: bijna 400 stuks samen op de schitterende
Hoge Rielen-locatie.
De sfeer zat er al direct goed in en aangezien ook de zon
zich, ook vandaag weer, van haar beste kant liet zien, was het al vlug de
allerhoogste tijd om opnieuw in gang te schieten.
Off we go ....
Wat de biotoopstudie betreft, deze kadert in de leerstof van
het vak natuurwetenschappen: Leerlingen mochten op onderzoek in het bos, op de
heide of in en rond de vijver. Vooral dat laatste viel erg in de smaak: naast
het uitvoeren van de klassieke metingen zoals watertemperatuur en helderheid
probeerden onze leerlingen ook de kwaliteit van het water te bepalen aan de
hand van waargenomen waterdiertjes. Dus werd er danig geschept, gevangen,
gefilterd én achteraf natuurlijk, gedetermineerd: tietallen soorten visten onze
jongeren uit de vijver op, gaande van de kleinste larven van een eendagsvlieg
tot enkele - weliswaar jonge - maar heuse watersalamanders.
"Eeek .... kriebel- en griezelbeestjes ..." vonden
sommigen toen ze hun vangst onder de loep mochten bestuderen. De gids stelde
hen echter al snel gerust: "Je hoeft niet bang te zijn om die beestjes
vast te nemen" grapte ze "er is niets vies aan, ze hebben zich goed
gewassen!".
Op de heide en in het bos ging het er al niet anders aan
toe: spinnen, mieren, kevers, torren, libellen, te veel om op te noemen ...
niet alleen interessant dus, maar ook leerrijk!
En zo vloog de tijd voorbij en voor we hert wisten was het alweer
middag!
Wonderbaarlijk vlot werden onze nagenoeg 400 jongeren
gelaafd en gespijsd en 't is echt ... ook vandaag hebben we over de kwaliteit
van het eten weinig of geen klachten gekregen.
Na een kommetje groentensoep kregen we een portie aardappelen',
een bedje van verse (maar uiteraard gestoofde) worteltjes en erwtjes en dat alles
afgewerkt met een tradionele hamburger. En als dessert een yoghurtje of een lekker
stuk vers en dus o zo gezond fruit.
En zo konden we er met zijn alles weer tegen voor enkele
uurtjes tegen
En of dat nodig mocht blijken, want voor de namiddag stond de 'SLC -racebaan'
geprogrammeerd en dus dienden absoluut de sportieve schoenen aangetrokken.
Onder leiding van een afvaardiging aspirant leerkrachten L.O. van het KHLim
werden in een Olympische sfeer tal van proeven uitgevoerd. En voor één keer
mocht (moest) er zelfs gegokt worden. Het was namelijk niet alleen de bedoeling
dat de teams het op het sportieve vlak tegen elkaar opnamen, er moest ook
telkens gegokt worden op de winnaars van elke discipline: kruiwagenlopen, touwtje
springen, geblindoekt lopen, duolopen, je kan het niet verzinnen of de opdracht
zat ertussen zoals gezegd, een sportieve strijd maar toch op het scherp van
de snee. Met een vlotte afwisseling van actie en vernuft, maar ook met de
nodige humor en ja bij momenten zelfs kolder werden de proeven één voor één vlotjes
afgewerkt . En zo werden overwinnaars meer dan eens verliezers, en werden de
verliezers nog winnaars ...
Kortom ... de Olympische gedachte vierde hoogtij.
Jammer genoeg moest al dat sportieve geweld omstreeks 15 u.
even onderbroken worden, want het werd stilaan tijd om afscheid te nemen van
onze eerste lading leerlingen, wiens anderhalve dag Hoge Rielen er bijna opzat.
Nog vlug een vieruurtje meepikken en dan gepakt en gezakt richting bus. om moe
maar - zo vermoeden en hopen we toch - voldaan terug richting Bilzen te touren,
waar ze door mama, papa, oma of opa werden opgewacht.
Voor diegenen die pas vanmorgen arriveerden liep de
SLC-racebaan nog even verder en werd er nog even verder gesprongen, gehuppeld,
gelopen, gekropen en weet ik veel wat nog allemaal ... Als afsluiter voor elke
groep een partijtje 'trefbal' en daarna snel richting paviljoenen voor een
opfrisbeurt en het niet te missen klasmoment.
En dan alweer aan tafel ... voor ... spaghetti met een
vegetarisch sausje ...
Net genoeg tijd om voldoende moed bijeen te schrapen voor
het intussen al legendarische bosspel. Gezellig gibberen en bibberen in het
donker, samen bang zijn zonder angst te tonen. De stoere Jan uithangen, soms
met een klein hartje en bijna in de broek doen van de schrik ... Alle
ingrediënten waren aanwezig en ook vandaag werd er weer gegriezeld, gegild en
vooral veel gelachen ...
Geen enkele valse noot?
Een valse noot niet echt neen, maar wel een handvol valse wespen die zich even
meenden te moeten manifesteren met alle gevolgen van dien
De jongens en meisjes van het IKSO kregen een plotse toeloop
van een handvol kinderen die het slachtoffer waren van het zwartgele geweld. Maar
ook die klip werd vlot genomen, een troostend woordje hier, een verzachtend
zalfje daar en alle wondjes werden een voor een netjes glad gestreken. Even pijnlijk en ambetant dat wel, maar
morgen ook wel iets om thuis en bij vrienden mee uit te pakken!
Om klokslag half tien werd er een punt gezet achter het
bosspel. Nog vlug even verzamelen in de grote Sporthal voor een (alcoholvrij)
slaapmutsje en dan vlug naar bed ...
Oogjes dicht en snaveltjes toe ... goedenacht en tot morgen!
Het was amper 7.30 u. toen de eerste autos op de rotonde
aan de spoorwegonderbrugging in Bilzen richting Kimpel draaiden om aldaar zoon
- of dochterlief te droppen voor hun ontmoetingsdagen in de Hoge Rielen.
Het mocht dan al frisjes aanvoelen, toch beloofde de zon
reeds op dit prille uur haar uiterste best te zullen doen om alvast vandaag
volop van de partij te zijn. Het was dan ook onder een heldere hemel dat
koffers, rugzakken en valiezen naarstig van auto naar autocar getransporteerd werden
en de eerste leerlingen de beste plaatsjes (achteraan?) in de bus al snel
bemanden.
De sfeer zat er al direct goed in. De mama's en papa's die
nog hunkerden naar een laatste afscheidszoentje van zoon of dochter moesten
snel zijn, want nog ruim voor de klok van achten, het officiële vertrekuur, zat
het grootste deel van hun kroost al lang tussen vrienden en vriendinnen hoog en
droog in de bussen. En aangezien zelfs M. Crapa dit jaar tijdig op de afspraak
was kon de caravaan bussen zich onder leiding van veiligheidsverantwoordelijke
Nicole Mercken in beweging zetten.
Van noodkaarten was er deze morgen nog absoluut geen sprake
Op naar Kasterlee!
Hier waren 3 mensen van het kernteam al van dinsdagavond
druk in de weer geweest om de rode loper uit te rollen voor de eerste lading
van bijna 200 leerlingen inclusief begeleiders. Iets na negen arriveerden alle
bussen netjes na elkaar in de Antwerpse Kempen.
Onder escorte werden de bussen netjes naar hun respectieve
paviljoenen begeleid, waar de koffers konden uitgelaten worden. Sommige leerlingen
dienden eerst nog een eindje te wandelen alvorens hun logeerplaats te bereiken
en enkele anderen moesten nog eerst hun valiezen, die elders gedropt waren,
snel even ophalen. Alles verliep echter goedgemutst en met de glimlach,
iedereen stond immers de springen om van de ontmoetingsdagen het allerbeste te maken.
De hoogste tijd dus om in te trekken en en de leef- en
slaapruimte van de komende dagen te verkennen. We zullen het maar even niet
hebben over het verschil tussen jongens en meisjes bij het opmaken van hun
bedje of bij het (al dan niet) stapelen van hun kledij.
Maar dat hoort er nu eenmaal allemaal bij ...
Om 10.30 u. was het verzamelen geblazen in de sporthal voor
het gemeenschappelijke startmoment. Even aandachtig luisteren naar enkele
welkomswoordjes, de belangrijkste kampafspraken nog eens overlopen en dan maar
meteen op weg naar de eerste van de 3 hoofdactiviteiten.
Afhankelijk van de klasgroep waren dat: Highlandgames,
biotoopstudie, en oriëntatieloop.
Voor de Highlandgames werden enkele rasechte pseudo-Schotten
(van het IKSO) ingehuurd die onder begeleiding van aangepaste doedelzakmuziek
de jolige bende onmiddellijk op gang kregen: kracht, snelheid en behendigheid,
daar draaide het allemaal om. En er werd dan ook gelopen, gerold, gedragen,
gegooid, gesprongen en weet ik veel wat nog meer dat het een lieve lust was ...
En ja hoor, ook de eerste kleine ongelukjes waren meteen een
feit: een schaafwondje hier, een kneuzinkje en zelfs een ambetante wesp die het
op een van de onzen gemunt had Allemaal onschuldige voorvalletjes natuurlijk,
maar meteen hadden de monis (7de jaars Kantoor uit IKSO Hoeselt) hun eerste
slachtoffertjes over de vloer.
Iets verder van huis verkenden de andere groepen een
stukje natuur (biotoopstudie) of probeerden ze de kunst van het kaartlopen (oriëntatieloop)
onder de knie te krijgen. Over het wel en wee van deze activiteiten vertellen we
zeker meer in onze volgende blog.
Want voor we het wisten was het al middag ...
Benieuwd wat de pot schafte?
Oordeel zelf: wortelsoep, een varkensbrochette met gebakken rijst en curriesaus en als dessert
een stuk gezond fruit.
En al weten we al jaren dat niemand zo lekker kan koken dan
mama (of papa!?) toch merkten we op dat de meeste borden netjes en volledig
leeggegeten richting afwas verhuisden. De currysaus ging er het minst vlot in,
maar de soep scheerde blijkbaar hoge toppen, getuige het feit dat sommigen tot
zelfs 2 maal toe voor een nieuw kommetje terugkeerden
De namiddagactiviteit was een kopie van voormiddag. In een
doorschuifsysteem wisselden de groepen van activiteit: de natuurverkenners
leerden zich oriënteren, de reeds georiënteerden stortten zich in de
Highlandgames en de eerdere Schotten begonnen aan hun biotoopstudie. Vandaag zetten we de studie van het heidelandschap via tal van 'actiefoto's' even extra in de schijnwerpers. En dat alles, zoals reeds gezegd, onder een stralende zon en
temperaturen die flirtten met de kaap van de 20°.
Wat wil een mens nog meer eigenlijk?
Maar de klok, zij tikte verder ...
Vlug een vieruurtje, t is te zeggen een wafeltje met een
brikje sinaasappelsap, tussendoor en dan was het - we gaan met onze tijd mee -
de hoogste tijd om een half uurtje - te
'chillen'.
En daarna was het de hoogste tijd voor het het klasmoment
... nu ja ... klasmoment!?
Met zijn allen een uurtje gezellig bij elkaar in het
paviljoen, elkaars kamer verkennen, doucheke pakken, wat zitten keuvelen,
(snode plannen smeden voor de komende nacht?), en voor hen die in de loop van
de voormiddag nog niet volledig ingehuisd waren nog even tijd om orde op zaken
te stellen. En als de fotograaf toevallig langskwam moest ieder op zijn best tevoorschijn
komen, niet!?
Je kan je voorstellen wat een drukte dat dat was, bijna 200
pubers, de een al enthousiaster (lees wilder) dan de ander, maar geen nood
alles liep ook nu van een leien dakje. Kan het ook anders als je voor een
nachtje met je beste vriend(in)(n)en op dezelfde kamer mag slapen!?
Nog eens, wat wil een mens nog meer!?
Een brokje eten misschien?
Het avondmaal was vandaag een sobere broodmaaltijd? En mocht
die naam dan misschien al wat magertjes overkomen, de overvloed van soorten
beleg was dat allerminst. Inderdaad, zelfs de moeilijkste eter kwam met zo'n
uitgebreid assortiment van beleg ruim aan zijn/haar trekken. Neem het gerust
van ons aan, alle maagjes werden meer dan gevuld en dus waren we met zijn allen
klaar om ons op te maken voor enkele spannende uurtjes ... het avond-bosspel
...
Donker, griezelig, spannend, huiveringwekkend,
angstaanjagend ... maar vooral superplezant.
't Is te zeggen, dat hopen we toch, want op het moment dat
we deze tekst neerpennen, zijn ze met zijn allen onderweg naar hun oord van
bestemming ...
