Het was amper 7.30 u. toen de eerste autos op de rotonde
aan de spoorwegonderbrugging in Bilzen richting Kimpel draaiden om aldaar zoon
- of dochterlief te droppen voor hun ontmoetingsdagen in de Hoge Rielen.
Het mocht dan al frisjes aanvoelen, toch beloofde de zon
reeds op dit prille uur haar uiterste best te zullen doen om alvast vandaag
volop van de partij te zijn. Het was dan ook onder een heldere hemel dat
koffers, rugzakken en valiezen naarstig van auto naar autocar getransporteerd werden
en de eerste leerlingen de beste plaatsjes (achteraan?) in de bus al snel
bemanden.
De sfeer zat er al direct goed in. De mama's en papa's die
nog hunkerden naar een laatste afscheidszoentje van zoon of dochter moesten
snel zijn, want nog ruim voor de klok van achten, het officiële vertrekuur, zat
het grootste deel van hun kroost al lang tussen vrienden en vriendinnen hoog en
droog in de bussen. En aangezien zelfs M. Crapa dit jaar tijdig op de afspraak
was kon de caravaan bussen zich onder leiding van veiligheidsverantwoordelijke
Nicole Mercken in beweging zetten.
Van noodkaarten was er deze morgen nog absoluut geen sprake
Op naar Kasterlee!
Hier waren 3 mensen van het kernteam al van dinsdagavond
druk in de weer geweest om de rode loper uit te rollen voor de eerste lading
van bijna 200 leerlingen inclusief begeleiders. Iets na negen arriveerden alle
bussen netjes na elkaar in de Antwerpse Kempen.
Onder escorte werden de bussen netjes naar hun respectieve
paviljoenen begeleid, waar de koffers konden uitgelaten worden. Sommige leerlingen
dienden eerst nog een eindje te wandelen alvorens hun logeerplaats te bereiken
en enkele anderen moesten nog eerst hun valiezen, die elders gedropt waren,
snel even ophalen. Alles verliep echter goedgemutst en met de glimlach,
iedereen stond immers de springen om van de ontmoetingsdagen het allerbeste te maken.
De hoogste tijd dus om in te trekken en en de leef- en
slaapruimte van de komende dagen te verkennen. We zullen het maar even niet
hebben over het verschil tussen jongens en meisjes bij het opmaken van hun
bedje of bij het (al dan niet) stapelen van hun kledij.
Maar dat hoort er nu eenmaal allemaal bij ...
Om 10.30 u. was het verzamelen geblazen in de sporthal voor
het gemeenschappelijke startmoment. Even aandachtig luisteren naar enkele
welkomswoordjes, de belangrijkste kampafspraken nog eens overlopen en dan maar
meteen op weg naar de eerste van de 3 hoofdactiviteiten.
Afhankelijk van de klasgroep waren dat: Highlandgames,
biotoopstudie, en oriëntatieloop.
Voor de Highlandgames werden enkele rasechte pseudo-Schotten
(van het IKSO) ingehuurd die onder begeleiding van aangepaste doedelzakmuziek
de jolige bende onmiddellijk op gang kregen: kracht, snelheid en behendigheid,
daar draaide het allemaal om. En er werd dan ook gelopen, gerold, gedragen,
gegooid, gesprongen en weet ik veel wat nog meer dat het een lieve lust was ...
En ja hoor, ook de eerste kleine ongelukjes waren meteen een
feit: een schaafwondje hier, een kneuzinkje en zelfs een ambetante wesp die het
op een van de onzen gemunt had Allemaal onschuldige voorvalletjes natuurlijk,
maar meteen hadden de monis (7de jaars Kantoor uit IKSO Hoeselt) hun eerste
slachtoffertjes over de vloer.
Iets verder van huis verkenden de andere groepen een
stukje natuur (biotoopstudie) of probeerden ze de kunst van het kaartlopen (oriëntatieloop)
onder de knie te krijgen. Over het wel en wee van deze activiteiten vertellen we
zeker meer in onze volgende blog.
Want voor we het wisten was het al middag ...
Benieuwd wat de pot schafte?
Oordeel zelf: wortelsoep, een varkensbrochette met gebakken rijst en curriesaus en als dessert
een stuk gezond fruit.
En al weten we al jaren dat niemand zo lekker kan koken dan
mama (of papa!?) toch merkten we op dat de meeste borden netjes en volledig
leeggegeten richting afwas verhuisden. De currysaus ging er het minst vlot in,
maar de soep scheerde blijkbaar hoge toppen, getuige het feit dat sommigen tot
zelfs 2 maal toe voor een nieuw kommetje terugkeerden
De namiddagactiviteit was een kopie van voormiddag. In een
doorschuifsysteem wisselden de groepen van activiteit: de natuurverkenners
leerden zich oriënteren, de reeds georiënteerden stortten zich in de
Highlandgames en de eerdere Schotten begonnen aan hun biotoopstudie. Vandaag zetten we de studie van het heidelandschap via tal van 'actiefoto's' even extra in de schijnwerpers. En dat alles, zoals reeds gezegd, onder een stralende zon en
temperaturen die flirtten met de kaap van de 20°.
Wat wil een mens nog meer eigenlijk?
Maar de klok, zij tikte verder ...
Vlug een vieruurtje, t is te zeggen een wafeltje met een
brikje sinaasappelsap, tussendoor en dan was het - we gaan met onze tijd mee -
de hoogste tijd om een half uurtje - te
'chillen'.
En daarna was het de hoogste tijd voor het het klasmoment
... nu ja ... klasmoment!?
Met zijn allen een uurtje gezellig bij elkaar in het
paviljoen, elkaars kamer verkennen, doucheke pakken, wat zitten keuvelen,
(snode plannen smeden voor de komende nacht?), en voor hen die in de loop van
de voormiddag nog niet volledig ingehuisd waren nog even tijd om orde op zaken
te stellen. En als de fotograaf toevallig langskwam moest ieder op zijn best tevoorschijn
komen, niet!?
Je kan je voorstellen wat een drukte dat dat was, bijna 200
pubers, de een al enthousiaster (lees wilder) dan de ander, maar geen nood
alles liep ook nu van een leien dakje. Kan het ook anders als je voor een
nachtje met je beste vriend(in)(n)en op dezelfde kamer mag slapen!?
Nog eens, wat wil een mens nog meer!?
Een brokje eten misschien?
Het avondmaal was vandaag een sobere broodmaaltijd? En mocht
die naam dan misschien al wat magertjes overkomen, de overvloed van soorten
beleg was dat allerminst. Inderdaad, zelfs de moeilijkste eter kwam met zo'n
uitgebreid assortiment van beleg ruim aan zijn/haar trekken. Neem het gerust
van ons aan, alle maagjes werden meer dan gevuld en dus waren we met zijn allen
klaar om ons op te maken voor enkele spannende uurtjes ... het avond-bosspel
...
Donker, griezelig, spannend, huiveringwekkend,
angstaanjagend ... maar vooral superplezant.
't Is te zeggen, dat hopen we toch, want op het moment dat
we deze tekst neerpennen, zijn ze met zijn allen onderweg naar hun oord van
bestemming ...
Nog enkele dagen en jullie zoon of dochter vertrekt voor de Ontmoetingsdagen
anno 2014 naar de Hoge Rielen.
Via deze site willen we
jullie graag op de hoogte houden van het reilen en zeilen aldaar en zullen we
dagelijks een verslag plaatsen van de belevenissen van de voorbije dag,
doorspekt met tal van foto's zodat jullie zich ervan kunnen vergewissen dat
jullie spruiten zich volop amuseren.
De leerlingen worden reeds om 7.40 u. verwacht aan de Kimpel. Ze zijn op de hoogte in
welke bus ze dienen plaats te nemen en kunnen zich dan ook onmiddellijk gepakt
en gezakt bij de betrokken leerkracht aanlmelden. Om 8 u. vertrekken de
bussen dan richting Lichtaart.
Wat er daar allemaal te
beleven valt, zullen jullie zoals gezegd dagelijks op deze plaats kunnen
meevolgen.
Jullie mogen ons terug
verwachten omstreeks 17.30 u. eveneens aan
de Kimpel.
Wij hopen, neen we zijn er
zeker van dat we met zijn allen een leuke en boeiende tweedaagse zullen
beleven.
En laat zeker niet na om (zie rechterbovenzijde scherm) eventueel een berichtje te plaatsen in ons
gastenboek of via deze weg een mailtje naar zoon of dochterlief te sturen. Wij zorgen ervoor dat alles zijn bestemming bereikt!
