Onlangs het dierenasiel van Genk bezocht
aan de wand een afscheidsgedicht geschreven door
een voor mij onbekende; Marcella Wouters.
triestig mooi het greep me zo herkenbaar aan
ook ik liet mijn maatje REMCO gaan


als ik straks oud ben, ziek en zwak
en pijn verjaagd de slaap
als onrust neemt van mij bezit
doe dan wat onvermijdelijk is
en laat me gaan
de laatste goede daad

beslis voor mij
en wees niet laf
past eigenliefde bij
de vriendschap die ik gaf
of uitstel tot het beter past
bij een verloren strijd

ik ben niet bang
tijdens de laatste gang
jij loopt niet weg
jij kijkt me aan
noemt me met mijn liefste naam

vandaag voor het laatst
groet ik je met mijn hondenstaart
wat jij liet doen
deed je voor mij
je hebt me nog meer pijn bespaard
voor zinloos lijden mij bespaard

een zwaar besluit ?
neen, huil nu niet
een wijs besluit
dat werd gegrond
op een oud en uniek verbond
jij bent mijn baas, en ik je hond

geschreven door Marcella Wouters