Vorige week zijn we 2 dagen naar het lollapalooza festival geweest in Chicago (1 en 2 aug). Dat was een overwelmende ervaring. Wie dacht dat Werchter een gigantisch festival is, heeft dit nog niet meegemaakt! Ik weet de officiele cijfers niet, maar ik schat per dag 150 000 festivalgangers. Voor mij was het een langverwacht moment want ik had het ticket gekocht alleen al om radiohead aan het werk te zien! It was everything I tought it would be! Een smaakmaker: Uiteraard hebben we andere bands, zoals Bloc Party en Rage agianst the machine, niet voorbij laten gaan. Allemaal superconcerten, it was Big Fun!!
Gisteren (vrijdag 8/8/8) hebben we dan voor de eerste maal echt een celebrity gespot in een bar te Chicago!! Wel van veel kleiner caliber dan Bono.. maar toch . Op vrijdagavond hebben we altijd een 'date' met de volledige klas van Chris in het kader van 'Thank God it's Friday!' (TG afgekort). Deze keer was de locatie downtown Chicago, 'a roof deck party' dicht bij het meer. Prateek, een klasgenoot van Chris uit India, woont in het appartementsgebouw en kon 'the roofdeck' voor ons afhuren. Zijn vrouw, Pudja, speelt trouwens mee in de nieuwste clip van Snoop Dogg! Die clip is deze week opgenomen in Chicago. Ze is een bollywood-danseres. Het is zo cool om al deze verschillende mensen te ontmoeten... Great location, Veel 'booze' en lot's of pizza, gecombineerd met toffe, uitgelaten studenten: opnieuw Big Fun! Daarna zijn we ons feestje verder gaan zetten in a local bar Rockit. Fantastisch leuke bar! We waren ons heel goe aan't amuseren bij de 'pooltabels', toen enkele bodygards plots een pooltafel kwamen afzetten. Enkele ogenblikken later verscheen Tare Reid langs de achterdeur met enkele vrienden (veronderstel ik). Voor degenen die nu begot niet weten over wie ik het heb: Ze is een actrice uit oa American Pie en heeft ook een show op MTV dacht ik 'Wild on Tara' of zoiets... Had wel de indruk dat mensen niet erg 'impressed' waren door haar verschijning. We konden het niet laten om toch enkele kiekjes te nemen. Maar hebben ons daarna maar terug in partymood gesmeten en that again was Big Fun
Gegroet, Weeral lang geleden dat ik nog iets heb bijgedragen to deze website, maar Heike heeft ondertussen al interessante dingen gepost. Hier is een artikeltje vanuit het studentenperspectief.
Wie dacht dat dit een jaartje relaxen ging zijn (including me), heeft het mis. Het MBA leven is 1 rollercoaster van lessen, groepswerk, voorbereiding, parties, uit eten gaan, sporten en zo meer. Nu ja het is natuurlijk lang niet zo stressvol als werken, maar veel op ons gat zitten doen we toch niet (dat begint hier toch te zweten als je er te lang op zit). Om een ideetje te geven, dinsdag hebben we en Belgische avonds georganiseerd in the Hopleaf. Dat is een Belgische bar in Chicago waar ze naast de vele bieren ook Waterzooi en mosselen serveren.
Woensdag zijn we onze laatste grote inkopen gaan doen in de Wall-mart en daarna een vriendin gaan ophalen op de luchthaven. Vanavond gaan we naar een McKinsey social event (lees gratis eten en drinken) en morgen tot en met zondag gaan we naar het Lollapalooza festival in Chicago. Daartussen ga ik naar de lessen en probeer ik een beetje te studeren want de finals komen er aan in 2 weken en de groepswerken komen in hun eindfase. Daarvoor zijn we wel voorbij gegaan aan een BBQ, een uitstap naar de Cheesfactory, paintbal,.... Je moet hier kiezen om niet in een cyclus van chronische vermoeidheid te komen!
Afgelopen week waren het mid-terms. Sommige waren al meer gestresseerd dan de anderen maar de realiteit is dat 90% van de mensen een A of een B krijgen wat goed tot zeer goed is (C is matig, D zwak maar nog geslaagd), F is gebuist (wat nooit voorkomt). Voor velen is dit echter een redelijk belangrijk kwartaal aangezien dit de enige punten zullen zijn die ze aan de recruteerders kunnen tonen. Recruiting season start hier namelijk eind september. Wat zeer snel is voor de 1Y's (onze klasdus). We zijn hier amper aangekomen en we moeten al op zoek naar een nieuwe job. Niet voor mij natuurlijk. Ik heb mijn schaapjes al op het droge bij McK, wat me veel tijd uitspaart om naar al die trainingsessies te gaan (hoe CV schrijven, interviews voorbereiden etc.).
De week ervoor was het in Kellogg een internationale conferentie van 'game theory' (voor degene die er niet vertrouwd mee zijn, raad ik wikipedia aan). We hadden het genoegen om allerhande (nutty) professors te ontvangen, waaronder 5 nobelprijswinnaars. Van 4 van de 5 ken ik uiteraard de naam niet, maar 1 ervan stal de show. Niet om zijn indrukwekkende speeches (hij is er niet meer 100% bij vrees ik), maar omwille van de zijn naam die in wereld bekend is geworden na de film "A beautiful mind". Hij is een beetje de Britney Spears van de economen, ik geef u:
"DE GREAT JOHN NASH" (naast hem staat Wei, een klasgenoot die zich niet kon bedwingen een foto te vragen)
Nu jullie een idee hebben van waar we wonen, zullen we eens tonen hoe we wonen. We wonen dus in een appartement op het derde verdiep. Geen lift, dus goed voor onze conditie Het is een oud 'one bedroom' appartement maar het heeft wel iets en het is heel ruim. Behalve de badkamer dan... jammer We hebben moeten inboeten op ons appertement in Belgie, maar dat hoort bij het studenteleven! Ik toon jullie de kamers in volgorde van binnenkomen langs de achterdeur. Zie hier ons nederig stekje:
Life in America on it's positive side: - Tis hier bijna altijd goe weer (in de zomer) en het strand is op 5 min fietsafstand van ons appartement! - Je leert veel nieuwe mensen kennen, van verschillende nationaliteiten. Altijd interessant (voor latere vakanties )! - Alle plastic zakken hebben een hersluitbare opening. Zelfs diepvrieszakken, heel handig! - De winkels zijn hier open tot 21u op week- en zaterdagen. Sommige zelfs tot 23u! Zondag MAAR tot 18u. Positief voor de consument voor de samenleving? Das een andere zaak! - Aan de kassa vullen de werknemers uw zakken (de zakkenvullers) en zelf moet ge maar toekijken hoe goed ze het doen - Den dollar staat heel goe voor de moment, dat maakt alles vrij goedkoop voor ons. - Doordat het eten hier niet echt lekker is en de temperatuur vrij hoog, eet ik niet zoveel als in Belgie! Positief voor mijn gewicht! - De restaurants zijn wel erg lekker, zolang je kiest voor etnische keuken (niet amerikaans eten). - De porties zijn heel groot, dat wil zeggen dat je in een restaurant bijna altijd een doggy-bag meekrijgt om de volgende dag nog eens te smullen. Minder goed voor mijn gewicht dus... - Er zijn bijna nergens wachtrijen: veel personeel want dat is hier goedkoop, lange openingstijden, veel winkels voor lage bevolkingsdichtheid, (Weer positief voor mij als consument, maar niet direct voorstander om dit naar Belgie te brengen!) Het consumenteleven is hier dik in orde!
America on it's negative side: (waar moet ik beginnen ) - Amerikanen zijn over het algemeen TE vriendelijk! Ja, het is mogelijk om TE vriendelijk te zijn.. Je merkt dat het vaak niet oprecht is. - Ze proberen u in een winkel altijd meer te verkopen dan voor wat je gekomen bent. Irritant - Ze sorteren hier NIET (echt niks he.. alles wordt samen gesmeten)! En in de winkels geven ze een MASSA plastic zakken mee. Ze bereiken een gemiddelde van vier spullen in 1 zak denk ik. Als ik met mijn rugzak en fietsmandje afkom aan de kassa weten ze veelal niet wat te doen. - Door de warme temperatuur en het vlakke landschap zitten er hier vrij veel insecten (meer dan in belgie), vooral aant strand... Vree beu. Dus naast zonnecreme best ook insectenspray! - De zonnecreme is hier vreselijk, en de aftersun zowaar nog erger hoe erg verlang ik naar loreal solar expertise, zonnecreme die ruikt naar vakantie - Het eten is hier niet erg lekker Vooral de chocolade: niet te fretten!! De dranken zijn veel te zoet! Eigenlijk is alles hier veel te zoet... - De fietsers zijn hier allesbehalve de baas: geen fietspaden en geen voorrang op de baan. Tis echt een groot risico om met een fiets door het leven te gaan. Het leven in Amerika is over het algemeen ni leuk voor zwakken. De wet van de sterkste geldt hier overal. - Uiteraard mis ik de mensen die ik gewoon ben! Vrienden, famillie en vooral mijn zus.
Over het algemeen is het leven wel heel plezant, voor mij is het een grote vakantie en een onvergetelijke ervaring. En de Amerikanen zijn best wel een grappig volk. Ik kan mij hier goed amuseren alleen al met hun gewoontes te observeren! Ik zou momenteel niks lievers willen doen!
Voor de mensen die niet precies weten waar we ergens uithangen in Amerika:
Chris en ik wonen in de Staat Illinois. Zoals je kan zien op het kaartje ligt dat in het Noord-Oosten van de VS. De hoofdstad van Illinois is Springfield, maar de meest bekende stad is Chicago. Wij wonen in een dorp 20 km ten noorden van Chicago, meerbepaald Evanston.
In Evanston ligt een Campus van NorthWestern University (Zie Foto), de universiteit waar Chris zijn opleiding (MBA) volgt. Chris gaat naar de business school van NorthWestern University, namelijk 'Kellogg'. De campus is heel groot en supermooi. Zoals je kan zien ligt het vlakbij Lake Michigan. Het lijkt eerder op een zee dan een meer, want het is supergroot (zie kaart). Er is een privéstrand waar enkel studenten worden toegelaten. Sinds gisteren heb ik ook een pasje om er op te geraken Ik zal er deze week zeker gretig gebruik van maken!
Chicago is echt een heel mooie stad.. voor de mensen die op bezoek komen: Bereid u voor op een heel toffe vakantie ...Tis de moeite!! Ik zal er alleszins niet van weg te slaan zijn!
Eergisteren (donderdag) ben ik gezond en wel toegekomen in Amerika! Wat ik niet kon zeggen van mijn vertrek uit België: de gedachte dat ik op mijn alleentje Belgie achtermij liet voor lange tijd sloeg in mijn buik. Op een heel ongemakkelijke manier vertok ik dus richting Zurich. De gedachte dat ik Chris na 3 weken eindelijk zou terugzien, kalmeerde me algauw.. gelukkig! In Zurich hebben ze wel mijn fles champagne afgenomen, die ik gekocht had in de tax-free in Luchthaven Zaventem. Wreed he.. khad ze beter nog vlug opgedronken...
Na een heeeeeeeeeeeeeeeeeel lange eenzame reis ben ik doodop aangekomen. Enige tijd later, totally exhausted, in Chris zijn armen in slaap gevallen (was al 21uur wakker). Ik voelde me weer een beetje thuis
De eerste dag was al een ongelooflijke voltreffer!!!!! Ge raad echt nooit wat er gebeurd is.. (de foto`s veraden misschien al het één en het ander) Na een dagje koffers uitpakken en appartement inrichten, trokken we `s avonds (samen met enkele klasgenoten van Chris) Chicago in. Momenteel is er een groot eetfestival in Chicago "Taste of Chicago", dit trekt jaarlijks meer dan 3 miljoen mensen naar Chicago! Met grote honger vertrokken we. Veel van dat festival hebben we echter niet gezien want we zijn zo goed als direct naar een café op Navy Pier gegaan (bier drinken en junkfood eten...jaja, de eerste dag en het begint al). Er was die avond een groots vuurwerk gepland aan het meer in Chicago, ter ere van Independence Eve, en vanop Navy Pier had je blijkbaar een heel goed zicht.
We zaten op een zonnig terras een pintje te drinken, heel aangenaam. Hoewel het volgens omstaanders de koudste Independence Eve was in 'decades' (18 graden tegen 20u 's avonds). Plots hoorde ik van op de andere kant van de pier precies life muziek van U2... Ik dacht tof... een coverband ofzo. Maar opeens begon de zanger te zingen.... ik sprong recht en zei (lees: riep) tegen Chris "Da's echt Bono!!!!!!!!!". Chris en ik liepen naar de andere kant van de Pier (Pier is rond en heel groot.. jammergenoeg)! En inderdaad daar stond een podium, niet al te groot en als bij wonder stond U2 een nummer te spelen!!! Ik geloofde het eerst niet... maar hoe dichter ik ging, hoe haerder dat mijn hart gebon te slaan... Blijkbaar een niet aangekondigd concert! Ik als grote U2 fan viel bijna in zwijm... ik kon hem zowaar aanraken want er stond bijna geen kat voor dat podium (behalve massa security)!!! Dat veranderde algauw uiteraard... Het was echt fantastisch! En dat op mijn eerste dag Amerika. Na twee nummers was het wel al gedaan, maar het was een geschenk uit de hemel. En daarna volgende een ander hemels geschenk: een nooit eerder gezien vuurwerkspektakel! What a day... a very 'Beatifull Day' with an 'Unforgettable Fire'
Na enkele dagen gesurft te hebben op de couch van Kevin ben ik verhuisd naar het appartement van Gotham, een collega van Kevin. Hij is er niet voor 2 weken en zijn room-mate is nog niet in het gloednieuwe appartement ingetrokken. Door de oppervlakte van 150m2 , het plasma scherm, de prive badkamer en het fantastisch uitzicht, kan ik toch wels spreken over een kleine vooruitgang .
Na mijn voorlopig kort verblijf heb ik al enkele facts te weten gekomen over Chicago. Aller eerst is het lokaal schoeisel de flip-flop (beter bekend als de teenslets). Vrij wel alle Amerkanen dragen deze schoenen werkelijk altijd en overal. Flexibel als ik ben, heb ik me vrijwel onmiddellijk deze gewoonte me toegeiegend. Waarschijnlijk door de beperkte kwaliteit van mijn Europese flip-flops en mijn gebrek aan flip-flop training heb ik na enkele dagen een licht pijnlijke en vervelende eeltlaag op mijn rechter hiel ontwikkeld. HEIKE: begin al maar te oefenen.
Chicago is ook de achtergrond van de nieuwe batman-film die binnenkort uitkomt. Het feit dat de fictieve batman- stad en de eigenaar van mijn huidig onderkomen dezelfde naam hebben, vond ik de moeite om er de titel van deze blog aan te wijden.
Een andere zwarte vriend uit Gotham city is de geliefde senator van Illinois, Barak Obama. Zoals je op de foto kan zien leggen de inwoners van Evanston veel hoop in deze kandidaat. Uit een niet representatieve en niet-wetenschappelijke rondvraag kan ik afleiden dat het een spannende strijd zal zijn in november. Ongeveer de helft vreest dat McCain zal winnen de andere helft hoopt op de zwarte senator.
Meer weetjes en eigenaardigheden op onze volgende blog.
Op 2 juni verschijnt de eerste Best Of-cd van Radiohead. Om die release te vieren, stuurt Studio Brussel je naar Chicago voor het Best Of-concert van Radiohead. Doe snel mee! Vlucht, verblijf en taksen zijn inbegrepen.De grote finale wordt gespeeld in Music At Work op 6 juni. Schrijf je snel in via deze site.
. 
...Tis de moeite!! 
