Hans & Peter in Tanzania
Inhoud blog
  • hmm
  • Nog wat fotootjes
  • Nog een belangrijk berichtje
  • fotos Bangwe Community

    Zoeken in blog



    kleine jongens, groot avontuur
    27-03-2009
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.hmm
    Ofwel is onze computer heel traag met het uploaden van onze fotos ofwel zijn er blijkbaar een fotos die ik in het lijstje vermeld heb niet opgezet geweest. Maar goed ik denk dat jullie allemaal wel intelligent genoeg zijn om te weten welke uitleg bij welke foto past neen? Bjorn moest je wat moeilijkheden hebben hiermee, aarzel niet om een vriend om hulp te vragen he!

    27-03-2009, 09:42 geschreven door Hans & Peter  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Nog wat fotootjes
    Hier volgen nog wat fotootjes. Het zijn er niet zoveel maar mss is het handiger om wat regelmatiger een kleiner aantal fotos te posten.
    Voor de rest leven we alletwee nog. En we bloggen zeker wanneer we terug zijn van Congo!

    1 Aan het werken aan de kamer
    2 De rechtse muur is van ons
    3 Ook deze muur met raam en muggengaas is van ons
    4 Hans in ons kantoortje
    5 Angry George with the knive (maar een schat van een kerel!)
    6 Elien
    7 Elien nogmaals
    8 Elien en Borja
    9 Fotogenieke Hans
    10 Guillaume, Hans en Elien
    11 Hans en Henry de Waal
    12 Hans het spook
    13 Hans reading a book
    14 Hans showing the book
    15 Hans op de boot
    16 Hans op de rots
    17 Hans springt van de rots
    18 Haven van Kigoma
    19 Het riet waar soms krokodillen in verscholen zitten
    20 Jacobson beach, ons weekendverblijfje
    21 Links wilibert, rechts willie
    22 Tim en Elien
    23 Willie enjoying his Coca Cola
    24 Willie playing James Bond
    25 Tim en zijn diabolo
    26 Tim en zijn diabolo 2
    27 Guillaume is niet content
    28 Willie moest op zijn stoel een liedje zingen
    29 Huis van de Gouverneur (die er nooit is)
    30 Rechts de presidentiele suite
    31Saskia en Guillaume
    32 Relaxing Hans
    33 Spooky Guillaume
    34 Tim with our two most precious items : ketchup and mayonaise
    35 Willies boat
    36 Willie en Hans op de boot (waarmee we hopelijk naar Zanzibar gaan)
    37 De auto die pek op de weg legt
    38 De auto van vanachter gezien
    39 Tanzaniaanse wegversperring
    40 Tadaa
    41 De sterkste man van Kigoma

    Voor echt nieuws gaan jullie dus nog een weekje moeten wachten! De groeten daar aan iedereen!
    Hou ulle goed, wij doen hetzelfde!
    Kwaheri
    Hans en Peter

















































































    27-03-2009, 09:36 geschreven door Hans & Peter  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    17-03-2009
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Nog een belangrijk berichtje
    Peter heeft terug een eigen nummer (na hij zijn GSM verloren was in een taxi)
    en dat is

    +255769726901

    bel hem gerust op elk moment van de dag :)

    groeten

    Hans

    17-03-2009, 15:03 geschreven door Hans & Peter  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (2 Stemmen)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.

    Foto s Burundi

     

    1. Met de fiets van de grens van Tanzania naar Burundi
    2.  (tot en met 8) Een foto getrokken van de bergen van Burundi aan de grensovergang sit back and enjoy

    8b. Vergeten eentje tussen te steken, de dala en integenstelling tot tanzania zas hier wel ruimte om nog te zitten, in Tanzania hadden ze er nog 6 extra kunnen induwen met pak en zak.

    9.   Foto vanuit de zeer dure kamer in Buju, de linkse kant

    10. Nu Buju van de rechtse kant gekeken (alles hangt dus ook af van de positie van het hotel en de kamer waarin je verblijft.

    11.  Nog eens links vanuit Buju

    12.  Even voorstellen van de Franse vrienden of toch enkelen dit is Pauline.

    13.  Deo en Virginie en nog een fransman maar we zijn zijn naam vergeten

    14. Van links naar rechts vergeten, Damien en vergeten

    15. Hans en rechts van Hans Omar de Colombiaan

    16. Deze kennen we eigenlijk helemaal niet en hij bleef de hele tijd maar “Mo’fire” roepen

    17. Het strandje waar we zitten

    18. en het zicht dat we hadden vanaf dat strand

    19.  tja...

    20. weinig commentaar bij deze pracht

    20b. ...

    21. Ook peter werd er even stil van.

    22. Later op de avond Hans aandachtig het Frans aan het volgen

    23. Een beetje later Hans niet meer in staat om het Frans te volgen

    24. Muurschildering in de discotheek

    25. Onze toeristische dag in Buju eerst de moskee

    26 diezelfde moskee maar een andere invalshoek

    27. Daarna naar het museumm traditionele burundese hut

    28. Dit is douche, wel een beetje zoeken

    29. De meisjeskamer

    30. Een traditionele maalsteen

    31. Hans tussen de stam van wat we denken dat een baobab was

    32. Hoogtepunt van de dag de Huge Kroko

    33. en zijn vriendje Huge Kroko 2

    34. Dit geval is niet zo groot maar wel vree snel

    35. Camouflage meesters

    36. Andere trekpleister was de python en zijn snack

    37. Ook beschikbaar voor wat persoonlijk contact

    38. en waar sluiten we de dag af? Aan een strandbar natuurlijk

    39. Als je goed kijkt kan je zelfs de pelicaan zien

    40. Zoals wel vaker gebeurt het rommelt boven Congo

    41. Als afsluiter, we krijgen er niet genoeg van

     

    Bezoek aan een potentieel nieuw ziekenhuis voor de Broters of Charity en a visit van onze Franse, Italiaanse en zowaar 1 Belgische vrienden.

    Heeft eigenlijk plaatsgenomen voor onze trip naar Burundi

     

    42. Ingang van het hospitaal ooit het beste van de streek nu amper een kat te zien van medisch personeel. Maar er liggen wel nog patienten in de kamers.

    43. naamplakaat

    44. Het administratief systeem, je kan er nog alle gegevens van alle patienten terugvinden en het is ook niet zo moeilijk om er binnen te geraken. Tot zover privacy zeker?

    44b. Bizarre toestanden

    44c. Nog meer

    44d vermoedelijk het secretariaat

    45. medicijnenkamer

    46. de pharmacie

    47. enkele medicijnen

    48. nog meer medicijnen

    49. zusterskzartier

    50. nog meer zusterskwartier

    51. patientenkamer

    52. ziekenzaal

    53. Het dak in de patientenkamer

    54. De Verloskamer

    55. Spulletjes voor een keizersnede

    56. Afdeling voor de prematuren

    57. De couveuse

    58. Prematurenkamer met kinderbed

    59. X ray kamer

    60. X ray kamer is er gekomen door de steun van deze vrouw en andere sponsors

    61. Operatiekamer

    62. Deze operatiekamer werd gedurende de oorlog in Rwanda veelvuldig gebruikt voor het operen van gewonden.

    62b. De steriele zone

    63. En dit is dan de plek waar ze het gerief sterilliseren

    64. Achter dit doek zou elk stukje materiaal gesterilliseerd moeten zijn.

    65. Nog meer steriel materiaal

    66. dit is dan weer de vuilbakkamer

    67. Het mortuarium

    68. het zicht vanuit het hospitaal

    69. Under the mangotree with Edson

     

    70. Hans en Guilia

    71. Weer een van onze betere fotos

    72. Van links naar recht Raphael (denken we, geeft les aan de unief van buju), Helene (de belgische doet iets rond marketing in Buju) en Lina

    73. Nog enkele mooie afsluiters van die avond

    74.  zonsondergang met bootjes

    75. Sky on fire

    76. Peter neemt afscheid van iedereen

     

    Kasulu met Tim en Elien

     

    1. Tim en Elien
    2. De grootste addiction die je kan krijgen in Kasulu en tim had het direct vlaggen: sugarcane
    3. Giulia geeft advies over hoe je het best een sugarcane snijdt
    4. Giulia en de vriendelijke zuster
    5. Een fietsritje naar de Aspergusbomen tim Giulia en elien genieten
    6. Nog eens de spergusbomen
    7. en het wegje dat er doorloopt
    8. Net gefietst en Peter heeft het warm
    9. Tim en zijn doordringende blik
    10. sugarcane voor de energie
    11. Peter in relaxmodus
    12. Hans een beetje verbrand van het fietsen en mensen die baard bestaat ook niet meer in die mate dus maak je maar niet al teveel zorgen.




























































































































































































    17-03-2009, 14:52 geschreven door Hans & Peter  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    13-03-2009
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.fotos Bangwe Community
    Hey iedereen,

    We zijn momenteel bezig met de achterstand van publicatie in te halen. Wat je hieronder kan vinden zijn de fotos van Bangwe Community, een gemeenschap voor mentaal gehandicapte kinderen en jong adolescenten. Zoals eerder vermeld in de Blog willen wij een stukje van de levensstandaard van deze community verhogen. Uitleg bij de fotos vind je in de lijst hieronder. De uitleg is vrij eenvoudig zodat de kinderen van Anne(mama Peter) dit ook kunnen volgen. Wij willen alvast hen en scouts Alena van harte bedanken voor de geldinzamelacties en steun die wij hebben gegeven en nog steeds geven!

    Andere fotos volgen snel, ze zijn al aangepast om op het internet te zetten dus dat zal niet al te lang meer duren (in Afrikaanse termen gesproken natuurlijk)


    1)      Dit is Lama

    2)      Het terrein van Bangwe

    3)      Groepsfoto met broeder Stan, Davy, Lama, Ndizi, Alfone

    4)      Deze leuke jongen is Jioni

    5)      Groepsfoto met broeder Stan en enkele bewoners van Bangwe Community

    6)      Jioni op de foto naast een waterreservoir dat spijtig genoeg droog staat

    7)      Broeder Stan, Marudjo, Davy en Ndizi

    8)      Peter speelt handjeklap met Jioni

    9)      Broeder Stan geeft een rondleiding in het domein waarin de kinderen verblijven

    10)  Dit is Babu, een van de verantwoordelijken van het centrum

    11)  Dit is het huis waarin alle kinderen samen wonen, eten en spelen (hoewel de kinderen hier vooral buiten spelen aangezien het hier bijna altijd mooi weer is)

    12)  Marudjo is diegene die voor de kindjes zorgt in het centrum. Zo zorgt hij ervoor dat er toch een beetje drinkbaar water is, dat er inkopen gedaan worden om het eten te bereiden, hij helpt de kinderen bij het wassen en legt ze in bed wanneer het slapenstijd is.

    13)  Dit is de gang die de slaapzalen met elkaar verbindt

    14)  Zoals je op de foto kan zien moeten ook hier de bedden opgemaakt worden en de lakens gestreken worden. Deze taak wordt hier uitgevoerd door Kasongo.

    15)  Davy gluurt stiekem via het raam naar binnen maar werd betrapt en staat op de foto!

    16)  Hier zien we de poort die eigenlijk de ingang is tot het centrum. De foto is wel getrokken van binnen het domein.

    17)  Dit zijn de bedden waarin de verantwoordelijken van het centrum. De blauwe netten die jullie zien hangen worden over het bed gehangen zodat de muggen niet kunnen prikken tijdens het slapen. Hier in Afrika kan een mug immers hele nare ziektes overbrengen door je te prikken maar met de muggennetten hoeven de kinderen en de verantwoordelijken zich geen zorgen te maken en kunnen ze rustig slapen.

    18)  Dit is de leefruimte van de verantwoordelijken. Je kan het een beetje vergelijken met de lerarenkamer op jullie school of de kamer van de mentor of opvoeder.

    19)  De stapelbedden zijn voor de kinderen. Zoals jullie kunnen zien is er niet heel veel plaats in de kamers en dus moeten de kinderen heel dicht bij elkaar slapen.

    20)  Nog een voorbeeld van een stapelbed van de kinderen.

    21)  Zoals jullie op deze foto kunnen zien zijn er veel mankementen aan het huis waarin de kinderen leven. Er is zelfs geen scheiding tussen het dak en de rest van de ruimte! Maar de kinderen zijn al zeer tevreden dat ze een dak boven hun hoofd hebben!

    22)  Ook de bedden zijn niet zo heel stevig meer maar gelukkig ligt er wel een matras op de meeste bedden! Ook hier zien jullie dat elk bed voorzien is van een muggennet.

    23)  De persoon die in dit bed slaapt moet maar hopen dat het plafond niet op zijn hoofd valt!

    24)  Ook hier in de gang moet je oppassen dat het dak niet op je hoofd valt!

    25)  Op deze foto zien jullie de enigste douche die door bijna twintig mensen gebruikt wordt!

    26)  Deze grote zwarte ton die jullie zien wordt gebruikt om water in te gieten. De reden waarom deze ton zwart ziet is omdat zwart de zon aantrekt. Hoe meer zonnestralen door de ton worden aangetrokken hoe warmer het water in de ton wordt. Als er genoeg zonneschijn is tijdens de dag kunnen de kinderen zich soms zelf wassen met WARM water! Een van de dingen die wij graag zouden doen om de kinderen hier te helpen is nog zo een extra ton aankopen.

    27)  Op deze foto zien we het waterkraantje dat gebruikt kan worden om jezelf te wassen. Drinkbaar water komt er echter niet uit dit kraantje!

    28)  Deze geul wordt gebruik om het vuile water te laten aflopen. Het is een beetje zoals een riolering bij ons maar dan boven de grond.

    29)  Deze foto toont de werken die er nu bezig zijn in Bangwe. Er wordt een nieuw groot huis gebouwd zodat de kinderen meer plaats hebben. Spijtig genoeg liggen deze werken nu voor een tijdje stil.

    30)  Deze foto is getrokken binnenin het nieuwe huis.

    31)  En zo ziet het er vanbinnen uit

    32)  Zoals jullie kunnen zien zal dit huis wel een stevig dak hebben!

    33)  De kinderen kunnen niet wachten om in het nieuwe huis in te trekken. Nu al spelen ze vanalle spelletjes en beelden hun in hoe het nieuwe huis er op het einde zal uitzien.

    34)  Het centrum bezit ook enkele varkens en biggen die gebruikt worden om te verkopen zodat het centrum over wat geld beschikt dat kan gebruikt  worden om eten te kopen.



    Hans en Peter

     







































































    13-03-2009, 16:55 geschreven door Hans & Peter  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    24-02-2009
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.test
    Test mag je terug verwijderen

    24-02-2009, 16:01 geschreven door Hans & Peter  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (7 Stemmen)
    04-02-2009
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.

    Hoi allemaal,

     

    Het is weer een tijdje geleden en we weten het. Maar dat maken we vandaag allemaal goed! Even een korte samenvatting over wat we allemaal hebben gedaan sinds nieuwjaar:

     

    -         Nieuw project Brothers of Charity: opleiding verpleegkunde + uitbouw ziekenhuis

    -         Bangwe Community

    -         Renovatie kamers

    -         Dovenproject

    -         Bezoek vluchtelingenkamp Lugufu door Peter

    -         Week vakantie in Burundi, Bujumbura

     

    Nieuw project Brothers of Charity

     

    Zoals jullie allemaal wel al weten geven wij op dit moment les in de Newman School for Higher Education in de opleiding Social Work. De broeders zouden dit in de toekomst willen uitbreiden met een opleiding Bachelor in verpleegkunde. Nu is er in de buurt een ziekenhuis dat vroeger werd beheerd door Amerikaanse Baptisten. Destijds het beste hospitaal dat je in onze regio kon vinden. Zij hebben echter besloten om naar Irak te trekken samen met hun geld met als gevolg dat ook alle subsidies voor het hospitaal verdwenen. Toen we dit hospitaal zijn gaan bezoeken was er enkel nog een tandartspraktijk actief, we weten dit omdat de tandarts gedurende zijn consultatie ons uitnodigde in zijn praktijk. Ondertussen lag er een patient met zijn mond open en een angstige blik in zijn ogen te wachten tot de tandarts zich weer wou focussen op zijn wortelkanaal. We kunnen jullie ook verzekeren dat het geluid van de tanzaniaanse tandboor net iets meer weg heeft van een pneumatische drilboor. Hier wil je echt niet naar de tandarts gaan!!!! De rest van het ziekenhuis kan je verlaten noemen, we hebben een rondleiding gekregen van het hoofd van het ziekenhuis (ook een tandarts dus een dokter vind je daar niet direct meer terug). De rondleiding wordt wel duidelijker adhv de foto’s. Alles is daar verlaten en achtergelaten en op een bepaald moment kom je dan in een ruimte terecht met 1 zuster en 3 patiënten die er helemaal niet gezond uitzagen. Jullie begrijpen wel dat we van deze ziekenzaal geen foto’s konden maken. In de toekomst zouden de broeders een deel van het ziekenhuis willen huren en hier een academische ziekenhuis van willen maken en dit tevens linken aan de Bachelor opleiding verpleegkunde. Eenmaal buiten toonde de gids ons ook nog het mortuarium dat eigenlijk een soor van kelder onder de grond was. De reden hiervoor was dat het normaal gezien koeler is onder de grond en de lijken beter bewaard bleven. Maar dat bleek niet helemaal uit te draaien zoals het moest. De lijken rotten er aan een versneld tempo omdat volgens de gids het juist warmer wordt onder de grond in Afrika (?)!

     

    Bangwe Community

     

    Ivm Bangwe Community eerst en vooral hartelijk dank aan Scouts Alena voor hun inzamelactie met driekoningen, klein en groot hebben hier voor meer dan 100 euro verzameld en hier kan dat best al tellen. Ook MPI Sint Franciscus die hun vastenactie willen organisern in het teken van Bangwe Community.

    Bangwe Community is een gemeenschap voor mentaal gehandicapte kinderen en jong adolescenten. Eind november werd deze gemeenschap getroffen door een uitbraak van Cholera waardoor velen van de kleinsten moesten worden opgenomen in het ziekenhuis. Cholera is een levensbedreigende ziekte die zich als een vuur kan verspreiden en komt voor door verkeerd gebruik van water. Gelukkig was dit een kleinschalige uitbraak en geen geval zoals in Zimbabwe waar nog steeds dagelijks mensen sterven vanwege een slecht beleid en niet aders kunnen dan vuil en bacterierijk water te drinken. Wij willen voorkomen dat dit nog eens gebeurd en de toegang en het gebruik van het water te verbeteren in de gemeenschap. Regentonnen; zuiveringselementen, waterkokers,...

    We hebben een aantal foto’s van Bangwe waarop je de huidige situatie kan zien, het cholera voorval heeft de broeders terug wakker geschud en de verbeteringen zijn er momenteel terug aan de gang, zo zijn ze de slaapgelegenheden en accomodatie aan het verbeteren. Maar er staat nog veel werk voor de boeg!!

     

    Renovaties Kamers

     

    Bon nu iets helemaal anders de renovaties (eerder het ombouwen) van de kamers...

    In het huis waar wij verblijven zijn er momenteel te weinig kamers beschikbaar voor alle studenten en gasten die langere tijd bij ons verblijven. Dus ze hebben ons gevraagd om de huidige kamers die er nu zijn op te delen zodat er meerdere beschikbaar zijn. Aiiaiaiaiaiaiaiai

    Echt handige Harry’s zijn we al niet en dan moeten we daar nog eens iets in elkaar gaan fabriceren dat er professioneel uitziet. Gelukkig was er nog steeds Japhet die ons met de nodige expertise en kennis van deftig nagelkloppen bijstaat (we zijn nog steeds bezig en het moet af zijn tegen zaterdag :s).

    Nu moeten we wel zeggen dat alles dat fout loopt niet alleen aan ons ligt.

    Bvb de nagels die je hier koopt, als je niet weet hoe je op zo een nagel moet kloppen koop dan maar gerust het driedubbele van wat je nodig hebt want de meeste van die dingen hebben de neiging  zich in alle mogelijke richtingen te kronkelen om toch maar niet in het hout te verdwijnen. Deze nagels zouden anders wel gebruikt kunnen worden voor een spelletje nagelklop voor gevorderden. Maar goed we zullen er wel geraken met ons hout, geen enkele balk is even lang of even recht en het duurt een uur om ze door te zagen maar ze splijten na 2 hamerslagen. Het resultaat zal wel eens te zien zijn op de volgende lading foto’s.

    We hebben van ons eigen ontdekt dat we beter zijn in afbreken dan opbouwen.

    Medisch hebben we er allebei een stoflong op nagehouden en hans heeft slim genoeg met de hamer op zijn vingers geslagen.

    Al bij al hebben we er veel uit geleerd.

     

    Dovenproject

     

    Normaal gezien hebben we er ook een projectje bij. Ze hebben ons gevraagd samen met de doven een business op te starten, een timmermanszaak. Hoe,wat,waar,wanneer en met welke midelen is ons ook nog niet helemaal duidelijk maar we moeten dat dus opzetten.

    Een aantal van de doven hebben een opleiding gevolgd als timmerman en met hen zouden we dan de zaak beginnen waar ze op vraag stoelen, kasten, bedden,.... maken.

    Een gebouw is er al, een beetje hout en ergens in een container onder het stof vinden we wel wat materiaal (niets elektrisch, alles is handmatig). Een groot probleem echter is de communicatie en vertrouwen. We hadden eerst het geniale plan om deze mannen in te schakelen in ons renovatieproject maar toen bleek dat dingen uit onze kamer begonnen te verdwijnen (ons naaidoosje bvb. waarvoor sorry Jo, Loes, Jehanne, Tom en andere). Om eventuele verdere ontvreemdingen te vermijden hebben we maar besloten om alleen verder te werken. Hoe het verder gaat lopen weten we nog niet goed. On verra.

     

    Bezoek vluchtelingkamp Lugufu door Peter

     

    Owke nu neem ik even het toetsenbord over dat Hans net heeft omgezet naar azerty, wat weer even wennen wordt. Maar goed het vluchtelingenkamp dus. Ik ben maandag 19 januari vertrokken voor een twee-daagse naar het vluchtelingenkamp. De weg naar daar was ongeveer dezelfde als die naar Kasulu, die we reeds eerder op deze blog hebben besproken, dus dat zal ik jullie besparen.

    Eenmaal aangekomen is de bus eigenlijk gewoon het kamp binnengereden ( ik dacht dat we zestienduizend poorten enzoverder gingen moeten passeren maar het bleek uiteindelijk gewoon een houten slagboom te zijn). Eenmaal binnen moesten we dus een plaats zoeken om te overnachten en de plaats waar je normaal overnacht was volzet dus zijn we bij het Rode Kruis beland. Vooralleer we binnen mochten moesten we ons wel eerst gaan aanmelden bij het ministerie van binnenlandse zaken. Nu toen ik dat hoorde begon mijn hartje wel even sneller te slaan want ik ben uiteindelijk nog steeds een toerist en ik heb eigenlijk niet veel te zoeken in een vluchtelingenkamp. Maar ik had reeds op voorhand een toestemming gekregen van het hoofdkantoor en bleek dat de verantwoordelijke daar een goede vriend was van de persoon die met mij mee was dus ik heb enkel moeten zeggen van waar ik kwam en dat het mijn eerste keer in Tanzania was en alles was in orde (op z’n tanzaniaans zeker?). Daarna zijn we naar het echte vluchtelingenkamp getrokken (het kamp ik eigenlijk onderverdeeld in twee delen: een deel voor de NGOs en medewerkers en een deel voor de vluchtelingen).

     

    Nu dat kamp is echt GIGANTISCH groot. Het vluchtelingenkamp zelf (zonder de Ngos) bestaat uit 32 dorpen met elk 24 straten en in elke straat 24 huizen. Elk huis biedt onderdak aan 1-10 mensen dus je kan het je wel ongeveer inbeelden (of toch niet). De reden waarom ik daar was, was om studenten te helpen die daar studeerden en momenteel met hun dissertatie bezig zijn, wat een soort van thesis is. We hebben dan eerst samengezeten met de studenten en geholpen waar we konden. Daarna zijn we een wandeling gaan maken door het kamp. Nu zo een kamp is echt niet wat je je zou inbeelden. Je komt niet echt van die schrijnende situaties tegen ofzo, of toch niet in dit kamp omdat dit er al een hele tijd is (ongeveer tien jaar) en het dus heel goed georganiseerd is. De meeste mensen hebben er hun eigen huis en een tuintje waar ze groenten kunnn kweken. Hetgeen wel moeilijk is om te vatten is het feit dat de meeste mensen daar al tien jaar verblijven en nog nooit een voet buiten het kamp hebben gezet. Kinderen die daar geboren zijn kennen enkel het kamp en hebben nog nooit van hun leven iets anders gezien.

    Wat ook moeilijk was was dat de studenten daar echt supergemotiveerd zijn (veel meer dan onze eigenlijke studenten) maar dat ze gewoon de middelen niet hebben om een deftig eindwerk te schrijven. Probeer maar eens een literatuuronderzoek te doen als er geen literatuur toegankelijk is... ’S avonds hebben we iets gegeten en gedronken en zijn dan gaan maffen. De volgende dag hadden we weer afspraak met de studenten ivm hun eindwerk en daarna zijn we wat vrienden gaan bezoeken van Abubakar ( de persoon die met mij mee was en zelf drie jaar in het kamp heeft gewoond, Abubakar is ook een medewerker van het Ahadi project en een collega van ons).

     

    Wat wel heel leuk was om naar te kijken was het vangen van termieten. Het had de dag ervoor geregend en wanneer het een dag regent en daarna de zon schijnt dan verzamelen alle kinderen (groot en klein) zich rond de termietenholen om alle termieten die eruit komen te vliegen te vangen. Ze steken die beesten echt overal.... in hun broekzakken, in pottekes, in zakskes, gewoon los in de broek (of dit om daarna op te eten was of gewoon voor het plezier zal ik nooit weten ;) ). En dan was het tijd voor mij om terug te keren. Al bij al een zeer interessante ervaring die toch wel wat indrukken nalaat. Zoals ik al zei niet zozeer om de verschrikkelijke toestanden die je ziet maar wel omdat je je echt vragen begint te stellen bij het leven dat deze mensen leiden. De mensen zelf (hoofdzakelijk Congolezen) zijn echter steeds positief en er is mij uitgelegd dat zij het in vergelijking met hun landgenoten die niet tot aan het kamp zijn geraakt het eigenlijk vrij goed hebben en ze kunnen rekenen op hulp en financiële bijstand wanneer we terug keren naar Congo. Voila dit was zowat mijn trip naar het vluchtelingenkamp. Maar we gaan zeker nog eens terug!

     

    Week vakantie in Burundi (Bujumbura)

     

    De reden warom Peter vroeger moest terugkeren uit het vluchtelingenkamp was omdat we dringend nood hadden aan vakantie en belangrijker we moesten de grens over om ons visum te vernieuwen. Zoals altijd als je hier ergens naartoe wil moet je rekening houden met de toestand van de wegen en daar het regenseizoen hier zijn eigen capriolen heeft kan je je wel al direct voorstellen wat ons wederom is overkomen. DUWEN! Duwen duwen en nog eens duwen. We hadden evengoed te voet kunnen gaan en minder betalen vanwege de fysieke inspanning dat komt ook niet direct op in de gedachten van driver en zijn kompaan. Maar goed we zijn dus veilig aangekomen aan de Burundese grens volledig onder de moor en we hebben 5u en een half gedaan over een trip van 2 a 3 uur.

     

    Aan de grens zijn we zonde al teveel problemen doorgereden, toch moesten ze eens proberen of ze geen extra 40 dollar konden ontfutselen maar leven in Afrika hard je wel in die dingen je moet alleen zien dat je gelijk hebt. Maar dan kom je in Makamba terecht, het eerste dorpje na de grens. NOG NOOIT zo iets meegemaakt, je stapt uit de auto en binnen de 5 min staat half het dorp rondom je en is de andere helft onderweg. En maar kijken,kijken, kijken,... Nu weet je hoe Knut zich moet hebben gevoeld in de zoo. Nog nooit zo een een onbehagelijk gevoel gehad, je wordt er claustrofobisch en gefrustreerd van. In een kring rondom u komen ze steeds dichter en dichter en kijken,kijken, kijken. Het was alsof onze trekrugzak het nieuwste technologische snufje was. Je kan begrijpen dat we het niet echt zagen zitten om onze eerste nacht daar door te brengen en toen zeiden ze ons dat er geen bus meer reed. Peter begon te wenen en hans piste in zijn broek. Dus in allerijl nog achter vervoer gezocht naar Buju, taxi was te duur en daladala’s waren er niet te vinden. Uiteindelijk was na veel onderhandelen hebben we nog een daladala gevonden die mits voldoende volk nog tot in Bujumbura wou rijden. Er stond ons nog een ritje van 4u te wachten. Maar halleluja voor de landen ooit gekoloniseerd onder Belgisch bewind. We vertrekken met de daladala en zien ineens een weg gemaakt van water maar wacht ... neen dat is geen water.... wat is het? Er komt damp uit? ... Neen dit kan niet, dit is onmogelijk... een regenboog verschijnt boven ons hoofd voor ons strekt zich een gladde, zachte, berijdbare, moddervrije weg van.... TARMAC!!!!!!!!!! Hadden we nu niet met 20 in dat klein buske gezeten we hadden zowaar een dutje kunnen doen.

     

    Aangekomen in Burundi, de batterij van Hans zijn GSM was plat, Peter was zijn GSM kwijt en had tevens de nummers van onze contactpersonen in Bujumbura; we hadden het uur niet en het was donker toen we toekwamen dus we dachten dat het daar al 22u was. Geen enkele bank was open, ge kunt daar nergens pinnen uit een automaat, we hadden geen dollars mee omdat we er vanuit gingen dat we ze niet nodig hadden, geen Franc Bou (Burundees geld) omdat de exchange rate aan de grens heel slecht is en wij zeiden “niet met ons jongens”,...

     

    Om het allemaal heel kort te maken we stonden in een stad zonder planneke of adressen en enkel een VISA kaart. Enigste oplossing ergens gaan maffen waar we met visa konden betalen. Nergens iets vinden waar ge met VISA kunt betalen dus ergens hopen dat ge op de poef kunt slapen en eten (want dat hadden we ook al een hele dag niet gedaan)

    OK geluk geluk, iets gevonden en ze zijn bereid om ons de dag later te laten betalen, JAAA  MILJAAR zeg, 90 dollar aan ons broek. (Ik kan er nu al horen lachen in België) den helft van ons budget in 1 avond was al verdwenen en ge zou verwachten voor zo een prijs krijg je wel wat ja ballen Gerard ook dat viel dik tegen. Enigste pluspunt een warme douche. Na 3 maanden elke keer op uw tanden te moeten bijten was wat warm water meer dan welkom. De volgende dag hebben we contact opgenomen met Giulia (de Italiaanse) die ons dan het nummer van de Fransen heeft kunnen doorsturen. Uiteindelijk contact gehad met de Fransen die ons dan zijn komen ophalen en ons zeeeeer goed geïnstalleerd hebben voor de rest van de week. We zijn dan geld gaan afhalen met onze visa. Nu we krijgen het rekeningtje van onze transactie en daar staat ineens honderd euro teveel op. We vragen om uitleg vanwaar die honderd euro ineens komt en ineens begint die kerel zich te excuseren en uit te leggen dat het het rekenmachineke was dat zich vergist had..... allez ge snapt het ondertussen wel he mannen J . Maar de rest van ons verblijf was dik in orde, een echte vakantie,.... En gegeten maar gegeten! Zoveel keuze ineens! Prince koeken, verschillende soorten vlees op restaurant, pizza, KAAS, en dit geloof je nooit verschillende producten uit de Colruyt: Jempy, Resto, hehe met nederlandse tekst op de verpakking!

     

    In Bujumbura heb je (één) museum met levende slangen, krokodillen en impala’s met malaria. Het museum op zich stelt eigenlijk niet zoveel voor maar het had zijn leuke kanten. Met name de educatieve en interactieve dimensie. Zo kon je voor 2000 franc Bou een cavia kopen die ze dan, na het nodige geplaag, lieten vallen in het veel te kleine bassin van de krokodillen. Nu dit was best een spektakel! Je zou echt niet denken dat zo een log beest zo snel kan bewegen! Na een achtervolging van ongeveer één minuut (veel respect voor de cavia) verdween het arme beestje in de gigantische muil van dit prehistorische roofdier. We hebben een deel van de actie op camera maar de climax gebeurde zo snel dat we het niet hebben kunnen vastleggen. Voor we vertrokken hebben we nog het geluk gehad om het voederen van de slangen mee te maken. Wederom twee moedige cavia’s die in de kooi van de pythons gedropt werden. Nu één ervan had echt geen chance want die werd letterlijk met zijn hoofd in de muil van de slang geduwd maar de andere is kunnen ontsnappen en was nog op de vlucht toen we vertrokken. En mensen het wurgen van zo een cavia door een python gebeurd dus echt niet op één, twee, drie,... DAT BEEST HEEFT AFGEZIEN!!!! We hebben er ongeveer tien minuten naar staan kijken en het was nog niet dood. Leuk om te weten: de bewaker had de kooi open laten staan zodat we goed fotos konden trekken dus als we wouden hadden we zo een python in Hans zijn rugzak kunnen steken! Ze zouden het zelfs niet gemerkt hebben. Nadat Peter vijf minuten de slang met de cavia had zitten poken om wat actie creëren en goed fotomateriaal te hebben kwam de bewaker ons vertellen dat we er eigenlijk niet mochten aankomen omdat de consumering en vertering dan veel trager verloopt. Onze excuses aan de cavia.

     

    De voorlaatste dag zijn we naar een nationaal park geweest waar we nijlpaarden en krokodillen in het wild hebben gezien. Het park zelf kost 3000 franc Bou wat echt niet duur is maar je moet ook wel nog wat geld betalen aan de gids en aan de bewaker die met je meestapt om je te beschermen tegen de rebellen die daar ergens in de bossen verscholen zitten. Hoewel we de bewaker niet al te veel gezien hebben en als je het aan ons vraagt zou hij de eerste zijn geweest om weg te lopen in geval van gevaar. Een leuk weetje : in het park zaten we op ongeveer vier kilometer van de Congolese grens. Vandaar ook de rebellen....

    Dat was het zo wat voor onze reis in Burundi, natuurlijk is er nog veel meer gebeurd en hebben we zoveel leuke mensen ontmoet maar we gaan onze blog hier ver afronden.

     

    De fotos zijn voor een andere keer (we weten dat jullie erop zitten te wachten!) want we zitten hier letterlijk al een halve dag (met enkele stroompannes meegerekend) en we zijn het wat beu. Daarnaast is ook de computer waarmee we normaal de fotos converteren half gecrashed en kunnen we deze voorlopig niet gebruiken.

     

    Dit was het voor vandaag! Wij hopen dat alles daar goed gaat in het KOUDE België, hou jullie goed, wij doen hetzelfde!

     

    Peter en Hans

    04-02-2009, 15:43 geschreven door Hans & Peter  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    05-01-2009
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Attentie Attentie
    Beste mensen,

    Ik weet niet wat er allemaal de ronde gaat in Dilbeek maar ik hoor ineens van mijn allerliefste mama dat ik blijkbaar zonder geld zou zitten en dat we vragen aan de scouts om voor ons geld in te zamelen. Dit is dus niet waar. Het enigste wat wij gevraagd hebben is of de scouts eventueel een kas-activiteit wou doen voor een project hier in Kigoma. We hebben dit gevraagd omdat we zo zelf iets zouden kunnen doen hier met "eigen" centen dat we ook kunnen nagaan waar het geld naartoe gaat en dat het niet gewoon verdwijnt. Nogmaals: WIJ ZIJN ONS GELD DUS NIET KWIJT!! Dit is slechts een postpakketje afgeleverd door de roddeltrein Dilbeek.

    Hou jullie daar nog goed, wij doen hetzelfde!
    Peter

    05-01-2009, 09:51 geschreven door Hans & Peter  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    29-12-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Kerst

    Kerst

     

    1. Fotootje met onze kerstmaaltijd, net na hun ontsnapping. Een beetje zoals chicken run maar deze kippen zijn wel geslacht.
    2. Broedere Dirk geniet van een sigaar na zijn uitgebreidde (understatement) maaltijd
    3. Japhet, Broeder Douglas en Peter
    4. de broedergemeenschap, vooral genietend
    5. Palmboompje (om iedereen toch maar weer eens te tonen in welk paradijs we wel niet zitten
    6. geboren klimmers
    7. Oorspronkelijke kerstkaart
    8. Uiteindelijke kerstkaart (wijze beslissing) en voor iederen die ze niet in zijn mailbox heeft ontvangen: prettige kerstfeesten en een gelukkig nieuwjaar
    9. Het feest barste pas echt los op Paul Severs, Belle Perez en andere vlaamse/ belgische artiesten (ze zeggen dat ze hebben leren dansen in België maar dan toch wel op een plek waar ik nog nooit naartoe ben geweest)
    10. Waarom een blikje op zijn hoofd? Geen enkel idee.
    11. Eerst kijken
    12. dan pas meedoen
    13. en falen
    14. Van links naar rechts: onze italiaanse gaste Giulia en haar en onze nieuwe franse vrienden Pauline, Veronique en Frederic
    15.  Dezelfde mensen van rechts naar links: frederic, veronique, pauline en giulia
    16. Japhet, de aqua lodge manager
    17. Japhet en Hans
    18. Kerstdag afgesloten met bliksems boven hilltop hotel

     

    Groeten

     

    Hans en Peter

     

     





































    29-12-2008, 12:10 geschreven door Hans & Peter  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Foto's Marumba

    Marumba

     

    1. Consultaties in Marumba
    2. Onderzoek naar Malaria
    3. Bloedstalen
    4. Rechts de consultatieruimte en links de slaapkwartieren van het verplegend personeel en de broeders in Marumba
    5. Waterkraan
    6. Het Landschap rondom
    7. Een andere kant
    8. Bananenplanten en Maharage (Bonen)
    9. Fleurig Intermezzo
    10.  Welke bloem is het best getrokken deze....
    11.  ....of deze?
    12. De gemeenschap voor geesteszieken, de man rechts is aan het koken
    13. De keuken
    14.  een slaapkamer in opbouw
    15. Broeder Stan en Hans
    16. Afrikaans zithoekje
    17. Ge kunt ook langs de buitenkant zitten, multifunctioneel
    18. Dreigend onweer, die dag hebben we ook een serieus plensje op onze kop gekregen
    19. Slaapkamer
    20. Slaapkamer vanuit een andere hoek (zo groot zijn ze dus ook weer niet)
    21. Peter aan de ingang
    22. Ergotherapiemomentje
    23. Naaien
    24. Juwelen met kraaltjes
    25. Iedereen doet (moet) mee(doen)
    26. Peter heeft even nodig om het spel te begrijpen
    27. Varkensstal van de broedergemeenschap
    28. Tja wat kan je hierover zeggen
    29. Peter en Justin (Justin is een grote liefhebber van autorijden, alleen achter het stuur zitten hoort nog niet tot de opties)
    30. Peter en Justin
    31. Dat komt ervan hé
    32. Marumba village kerk
    33. Marumba Market
    34. Een schuur en een schotelantenne
    35. Nog een beetje landschap
    36. Nog
    37. Marumba afsluiter

     

    Zo hebben jullie toch een korte uitleg gekregen bij de foto’s

     











































































    29-12-2008, 12:03 geschreven door Hans & Peter  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (2 Stemmen)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Mijn excuses
    Ik heb de tekst niet nagelezen op eventuele schrijffouten en ik weet dat ik soms nogal kemels kan schieten. Bij deze mijn excuses voor de gemaakte fouten en het ontbreken van leesstekens maar dat ligt dan weer aan het toetsenbord waarop niets terug te vinden is. (nu ben ik u voor he Finn, met u superioriteitsgevoel altijd!)

    Nochmals sorie en het sal neit meer gebueren, beloft!

    29-12-2008, 11:40 geschreven door Hans & Peter  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Nog eens een beetje nieuws want het is al weer een tijdje geleden

                Hallo hallo,

     

    Ik hoop dat daar alles goed gaat? Hier alles dik in orde! We hebben ondertussen nog wel een aantal uitstapjes gedaan en dingen meegemaakt dus is het weer tijd voor een correspondentie vanuit het verre Afrika. We zijn bijvoorbeeld op uitstap geweest naar Marumba waar we een instituur voor geesteszieken hebben bezocht. Dit was op zijn minst een aparte ervaring! Vanuit Kigoma is het (als alles goed gaat) een goei twee uur rijden richting nowhere. Ge passeert langs de weg wel enkele, ja ge zou het gehuchtjes kunnen noemen maar dan zouden we aan het overdrijven zijn J. We hadden dit keer wel het geluk dat we met de Jeep van Mandeleo meekonden want ik vrees dat de Dala Dala daar nooit geraakt was, sommige stukken waren op zijn minst zeer hobbelig te noemen!

    Uiteindelijk zijn we dan toegekomen in Marumba en hebben we dat centrum bezocht. En ja wat valt daar over te zeggen... eerst en vooral moet gezegd worden dat het initiatief zeer noodzakelijk was! Geesteszieke mensen kunnen hier nog niet echt op veel steun rekenen en dus is zo een centrum echt wel een geschenk uit de hemel. Nu hebben ze tenminste een plaats waar ze kunnen verblijven, waar er naar hun gekeken wordt, waar we verzorgd en beziggehouden worden,... Het centrum bestaat eigenlijk uit twee slaapgedeeltes (een voor de mannen en een voor de vrouwen) en twee ontmoetingsruimtes ( eigenlijk twee afrikaanse parasollen met een muurtje rond en in het midden een plaatske om een vuurtje te maken maar je zal dit wel zien op de fotos). Verder is er ook een ruimte waar aan ergotherapie gedaan wordt (kettingskes maken, kleren stikken, spellekes spelen,...) en natuurlijk ook een aantal koeien, kippen en wat akkers met bananen, bonen, ananas,... De kamers waar de patienten in slapen hebben mij wel eens doen slikken, maarja ge moet natuurlijk in Afrikaanse standaarden denken. Maar toch ik voelde er mij niet echt op mijn gemak in (zie fotos en dat zijn twee persoonskamers he mensen!)

    Daarna zijn we de broedergemeenschap van Marumba gaan bezoeken en hebben we daar een beetje rondgelopen (de fotos met de koeien, ik op een soort van tractor, het ‘ziekenhuis’,...) en uiteindelijk zijn we daar ook blijven eten. Dit moest een picknick worden in het zonnetje maar dit is net iets anders uitgedraaid. Het is daar ineens beginnen regenen en regenen en regenen en regenen ah en dan heeft het geregend en geregend en geregend om dan uiteindelijk te beginnen regenen. We hebben dan maar onder zo een afrikaans kioskske ons eten opgegeten en dan zijn we begonnen aan onze rit naar huis.... man, man, man!

    Ge moet dus eerst en vooral weten dat de wegen hier niet de wegen in Belgie zijn, maar eerder een soort van aangestampte klei met stenen tussen. Nu als het heel hard begint te regenen dan is die klei niet meer zo vast en veranderd het hele wegennetwerk (op een paar geasfalteerde banen na) hier dus in een grote modderpoel. We zijn dan eerst begonnen met de berg naar beneden te rijden (Marumba ligt op een berg zoals je op de fotos zal zien) wat uiteindelijk nog wel vrij vlot ging. Soms een beetje te vlot ;) omdat we af en toe wel meer aan het slippen als aan het rijden waren maar het viel nog wel mee. Op een bepaald moment stond dan ineens alles vast in twee richtingen omdat er een grote volgeladen coca cola camion zich had vastgereden in het midden van de weg. Mensen dat had ge moeten zien... Auto s die dan hadden geprobeerd om er langs de zijkant langs te geraken maar hun dan ook hadden vastgereden waardoor alles nog meer vast kwam te zitten met als gevolg dat die modder alleen maar dieper werd, etc. Den Hans wou daar dan natuurlijk fotos van pakken maar toen hij de camera uithaalde werd al snel duidelijk dat dit niet geaprecieerd zou worden aangezien er spontaan een kleine volksopstand plaatsvond. Hans heeft de camera dan maar gauw weggestoken en hebben we besloten om te helpen met de auto s uit de modder te duren. Dit vonden de omstaanders dan weer zeer grappig...

     

    Na veel geruzie over wie plaats moest geven aan wie en waarom en dittekes en dattekes (da spul heeft meer als een uur geduurd) was er eindelijk een kleine opening waar we dan snel van gebruik hebben gemaakt om onze toch verder te zetten. Ahja en daarvoor hadden we eerst nog inkopen gedaan in een van die gehuchten. Zo goedkoop!!! Echt waar! We hebben daar 500 shilling betaald voor 10-15 (kleine mango s) en als jullie het nog goed weten dat is iets van 0.33 eurocent. Ook de Hoho s ( groene paprika de andere kleuren vind ge hier niet) en de patatten etc waren allemaal veeeeel goedkoper als op onze markt. De reden hiervoor is dat de boeren die verkopen tegen zeer lage prijzen in het binnenland en die goederen gaan dan van markt tot markt tot ze bij ons aan het meer toekomen maarja elke markt wordt dat natuurlijk ietske duurder. Uiteindelijk zijn we dan goed en wel thuisgeraakt en hebben we vooral ook heel goed geslapen!

     

    De dag erna (24 december) zijn we dan begonnen aan onze voorbereidingen voor Kerstdag. Eerst waren we uitgenodigd door de broedergemeenschap op het apenstrand (Jacobson Beach) maar dan uiteindelijk is het op ons strand doorgegaan. Eerst moesten wij enkel de ugale en de groenten verzorgen maar uiteindelijk hebben we ook de kippen mogen slachten en de vissen mogen kuisen.

    Die kippen die geslacht moesten worden waren dan eerst nog eens ontsnapt en liepen los in de keuken wat wij zelf heel grappig vonden! Uiteindelijk zijn we er in geslaagd om ze te vangen en hun poten samen te binden en ze terug in de plastiek zak te steken. Die kiekens zaten dus al een hele dag, levend wel te verstaan, met twee in een plastiek zak  Daarna moesten die beesten dan ook geslacht worden. Ook een heel aparte ervaring... Mijn eerste kip die ik zelf heb geslacht, gepluimd, ontdaan van de ingewanden,... om dan tot de conclusie te komen dat er dus bijna gene gram vlees aan die beesten hing. En het is dus niet alleen het lijf dat nog verder danst he na dat de kop eraf is gesneden! Ik had die kop nog in mijn handen en ineens gaat die bek open, komt die tong daar nog een paar keer uit, knippert da nog een paar keer met haar ogen,... Maar den Hans heeft alles gefilmd dus we zullen de beelden later voor zich laten spreken. (PS: Maarten ik hoop dat gij dat filmke nooit te zien krijgt als ik in u buurt sta of ik ga neig snel mogen zijn vrees ik... ;) )

    Met andere woorden we hebben immens veel werk gehad om alles klaar te maken. We hadden ook besloten om purree te maken (MET nootmuskaat waarvoor dank aan onze ouders!!) en met erwtjes en worteltjes. Die purree is uiteindelijk heel goed in de smaak gevallen bij iedereen dus dat was zeker een succes. Bon de 24ste hebben we dus vooral inkopen gedaan en dan gekookt tot half twaalf snachts dus kerstavond is hier niet echt gevierd geweest door ons. Kerstdag hebben we uiteindelijk nog verder moeten koken tot een uur of 13u-14u maar daarna hebben we ons bij het volk kunnen voegen. Vanaf dan was het wel heel gezellig! BBQ op het strand, zwemmeke in het meer, voetbal op het strand, een poging tot dansen waarbij we tot onze groote verbazing ook liedjes gehoord hebben van Belle Perez en jawel good old PAUL SEVERS (zie fotos), ... Nu bleek wel dat die broeders in Belgie hebben gewoond en dat die muziek dus meegenomen is van bij ons maar toch het was wel even verschieten (over de keuze zullen we maar niets zeggen zeker ;) )

     

    s Avonds hebben we dan een vuurtje gemaakt op het strand met Giulia (een meisje uit Italie die we hier leren kennen hebben), Frederique, Pauline en Virginie (drie fransen die voor twee jaar in Bujumbura, Burundi wonen en op bezoek waren in Kigoma. Die zochten eigenlijk een cafeeke aan het meer maar we hebben die dan uitgenodigd bij ons op strand, die zijn dan uiteindelijk blijven plakken. Echt nog gezellige avond (ook fotos van) en op deze manier zijn we dan ook uitgenodigd om bij hun te gaan logeren. Zo een aanbod gaan we natuurlijk niet afslaan! Wanneer we juist naar Burundi gaan gaan en voor hoe lang weten we wel nog niet. Eind Januari gaan we wel naar een Internationale scouts Jamboree in Uganda voor vier dagen! Dat gaat ook wel een ervaring worden denk ik. We moeten gewoon zien dat ons visum op voorhand in orde is dat we daar niet in t zak gezet worden aan de grens.

     

    Ik denk dat ik ver uitgetypt ben voor vandaag, hoewel ik het gevoel heb dat ik nog vanalles aan het vergeten ben.... In elk geval aan iedereen al een heel gelukkig Nieuwjaar van ons beide en ik vermoed dat iedereen de kerstkaart goed ontvangen heeft. Voor diegene die ze niet ontvangen hebben, dit wil zeggen dat we jullie e-mail adres niet hebben maar ze staat ook nog eens op de blog...

     

    Hou ulle daar allemaal goed! Wij doen hier hetzelfde


    PS : De fotos gaan we nu posten dus de fotos waarover ik spreek in de blog zijn de fotos die BOVEN deze tekst te vinden zijn.

     

    Kwaheri (tot de volgende, tot weerziens,...)

     

     




    29-12-2008, 11:33 geschreven door Hans & Peter  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    20-12-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen....
    Om de een of andere reden zijn de fotos veel donkerder op de site, misschien ligt het aan de pc hier indien niet kunnen jullie altijd proberen van de fotos op jullie computer lichter te maken.


    Greets
    Hans en Peter

    20-12-2008, 14:37 geschreven door Hans & Peter  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.fotos apen en etentje staff
    eerst de fotos van de apen, dan van het etentje (alhoewel dit voor zich spreekt)



























    20-12-2008, 14:34 geschreven door Hans & Peter  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.vervolg (poging) fotos Kasulu
    poging tot dus
    voor meer uitleg kan je nog eens de blog lezen die we na kasulu gepost hebben...































































    20-12-2008, 14:20 geschreven door Hans & Peter  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 3/5 - (3 Stemmen)
    13-12-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Winnaar prijsvraag

    De aap is uit de mouw, het oordeel is geveld

    Willemien Baert je mag jezelf hierbij vanaf vandaag de trotse bezitster noemen van een in Tanzania vervaardigd product! (alle toch iets dat ze hier verkopen)

    Aan de andere deelnemers: volgende keer beter

    (Speciaal woordje van Peter: Neen vader ge waart fout, zijt ge zeker dat u scherm aanstond en het niet gewoon uw reflectie was dat ge zag in het scherm?)

    groeten van de jury

    13-12-2008, 00:00 geschreven door Hans & Peter  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)
    09-12-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.

    we hebben nogmaals geprobeerd om fotos online te zetten maar het wil weer niet lukken. Jullie zullen het dus met wat tekst moeten doen. Hieronder de tekst:

    Habari! (betekent zoveel als Welk nieuws? Dit is een formele en beleefde begroeting en wordt over het algemeen beantwoord met N’zuri, je spreekt het nuzuri uit, wat betekent dat alles goed met je gaat. [het rare is dat je alleen maar kan zeggen dat alles goed gaat ook al gaat het heel slecht] Een andere mogelijkheid om te antwoorden is salaama. Uit respect begroet je dan weer tegen een oudere persoon of iemand met veel aanzien met “shikamoo” die dan, als hij/zij er zin in heeft, antwoordt met “ Marahaba”)

     

    Aan de de jongere generatie (en diegene die zich nog steeds jong voelen) onder onze lezers zeg ik “Mambo!” betekent hetzelfde als hierboven maar dan minder formeel en wordt meestal beantwoord met het bij de jongeren populaire “Poa” = cool of met “saffi”= alles gaat goed. Tot zover onze uitgebreidde begroetingen welke voor ons ook nog niet helemaal duidelijk zijn. Er zijn hier nog verschillende variaties op hoe je begroet (mambo vipi? Habari za Asubuhi? Habari za jioni? Habari za m’chana?...) dus ik zeg meestal op goed geluk Saffi of N’zuri wat wel eens voor hilariteit zorgt bij de begroeter. Ze blijven elkaar ook aan een stuk begroeten ze beginnen met habari, je antwoordt en dan antwoorden ze met mambo en zo gaat dat wel een tijdje door. Let ook niet op de schrijfwijze want zover zijn we nog niet gevorderd in ons Kiswahilli.

     

    Het is weer lang geleden dat we nog eens iets hebben geschreven op onze blog en we zijn toch weer een week en een half verder misschien zelfsl langer. Geen spannende verhalen zoals vorige keer maar eindelijk kunnen we ook eens iets vertellen over wat we hier nu echt doen. We hebben voor het eerst les gegeven en dat was op zich ook wel een aparte beleving. Je moet als groentje in het lesgeven voor een klas staan waar elke student minimum 3 jaar ouder is dan jezelf en iets gaan uitleggen dat je de dag ervoor best nog even herhaalt om alles nog eens op te frissen maar al bij al valt de leerstof heel goed mee (voor ons toch). Maar het lesgeven is wennen, er wordt lesgegeven in het engels dus je moet zelf alles vanuit het nederlands omzetten in het engels en de studenten zetten dan weer alles van jouw engels om in het kiswahilli en ik denk dat daar soms wel eens een kink in de communicatie zit. Het engels van de studenten is in vergelijking met andere tanzanianen goed maar je hoort dat ze er nog problemen mee hebben en hetzelfde kan van ons worden gezegd. Het is moeilijk om iets uit te leggen als je eerst vanuit je eigen taal de dingen die je wil zeggen moet omzetten naar het engels en je ook vaak niet de juiste vertaling kan maken die je wil maken omdat je niet op het juiste woord kan komen. Op dat vlak werken de studenten ook niet goed mee. Je moet je een klas voorstellen met een tiental studenten die je oftewel aan het aanstaren zijn alsof je de eerste blanke bent die ze ooit hebben gezien of die buiten de werkzaamheden aan de tuin nauwgezet zijn aan het volgen. Niets van reactie, niets van feedback, niets van vragen. Je kan om de 2 seconden vragen of ze het hebben begrepen en dan krijg je geknik dat alles in orde is, alles begrepen dus ga je verder. Maar owee als je later in de les verwijst naar wat je 10 min ervoor hebt uitgelegd. Dan kan je daar een vraag overstellen en niemand weet het antwoord je kan helemaal opnieuw beginnen. Het knaagt aan je zelfvertrouwen, je stapt de klas binnen vol goede moed en je gaat buiten met de vraag “Heb ik nu iets uitgelegd waarvan ze iets begrijpen?”  Ik vermoed dat ik ook niet altijd even geintresseerd naar mijn docenten luisterde maar als dit hun indruk was van mij dan excuseer ik mij, als er onder onze lezers ook docenten zijn zullen zich waarschijnlijk zelf ook hier in terugvinden. En dan langs de andere kant heb je ook nog het verschil in cultuur en overtuiging. Zo heeft Peter tijdens zijn les onbewust even voor oproer gezorgd. Oproer is misschien een groot woord maar hij zat toch met een ongemakkelijk gevoel. Hij was iets aan het uitleggen voor het vak filosofie en zei hij op een bepaald moment “Zoals jullie allemaal wel weten stammen wij af van de apen.” En op het moment dat hij dat zegt ziet hij bij veel studenten een geschokte blik van ongeloof, iemand heeft zojuist hun geloof en een van de basisbeginselen ervan in twijfel getrokken. Religie, zowel bij de moslims als bij de katholieken, is en blijft zo belangrijk in het leven van de mensen hier dat je dat als europeaan wel eens durft te vergeten en ook niet beseft wat voor een invloed dat dat heeft.  Peter heeft zich uiteindelijk in een aantal bochten moeten wringen op zo een manier dat zijn uitspraak geen frontale aanval meer was op hun geloof. Maar het komt allemaal wel goed het is vooral een manier zoeken waarop je blijft checken of ze begrepen hebben wat je aan het uitleggen bent. En veel kan je hen ook niet kwalijk nemen want tot op heden beschikken ze nog niet over de cursussen. Stel je eens voor dat je les krijgt over filosofen, behaviorisme, Freud, correlaties,... zonder dat je de cursus voor je hebt liggen.

     

    Gisteren hebben we dan wel voor het eerst onze voorouders gezien. Apen! Een negental apen op een strand een 15 tal km van Aqua Lodge. We hebben wel geduld moeten hebben eer ze tevoorschijn kwamen. Toen ons uitje naar het strand bijna te einde was kwamen ze een voor een het strand opgewandeld. Welke soort het was geen idee, om ze heel plat te beschrijven: zwart aangezicht, bruine ogen, witte vacht en de mannetjes hebben helderblauwe ballen en een rood pietje. Prijsvraag: de eerste die ons kan zeggen wat hun naam is aan de hand van mijn beschrijving die brengen we een cadeautje mee (zo maken we onze blog ook iets interactiever). Maar echt fantastisch om te zien vooral als je ze eten begint te geven en ze steeds dichter en dichter durven komen tot ze bijna uit je hand eten. Nadeel is dat ze na een tijdje iets te fars worden en bij onoplettendheid is er eentje met een halve kokosnoot gaan lopen met het mes er nog in (Kokosnoot is onder de apen heel gegeerd). Loop daar maar eens achter zo een aap is verdomd snel en we kunnen het weten want we hebben het geprobeerd. Maar van zodra ze begonnen met van boom tot boom te springen hebben we onze achtervolging moeten staken want zo behendig zijn we niet. Weg kokosnoot, weg mes.

     

    We zijn ook geconfronteerd geweest met ons eigen vooroordelen die toch ergens diepgeworteld zitten. We zijn op weg naar het centrum van het stad en op bepaald moment steken we een man voorbij (even terzijde de snelheid waarop er gestapt wordt door een afrikaan kan zo traag zijn! Onlangs liepen we samen met een toekomstige docent van het instituut over de weg en we stapten op zijn tempo. Maar dat was zo langzaam dat ik zelf spierpijn kreeg omdat ik mijn benen moest inhouden om niet te snel te gaan) Nu die man droeg een T-shirt van Jupiler, eentje dat je een jaar of twee geleden kon krijgen bij de aankoop van een bak pinten, zo een rooie met een witte tekening op de voorkant. Na het passeren waren we beide onder de indruk dat een jupiler T-shirt ook tot hier geraakte en dan merkte Peter op dat hij al een een tijdje op zoek was naar zijn 2de exemplaar van dit model welke hij ook had meegebracht. Er begonnen al verschillende scenario’s door ons hoofd te spelen. Een beetje onzeker over hoe we moeten handelen besluiten we de man aan te spreken en vragen hem waar hij die T-shirt heeft gekocht. Hij verteld ons dat hij die heeft gekocht op de markt in Mwanga, een wijk hier in Kigoma. Nog steeds proberen we te achterhalen waar Peter zijn T-shirt is gebleven en vragen we ons wat de kans is dat je zo een T-shirt hier in Tanzania en dan nog juist op een markt in Kigoma tegenkomt. Later op de avond die dag vinden we het 2de exemplaar terug.

    Je mag jezelf er nog zoveel van overtuigen dat je zonder vooroordelen ergens naartoe trekt maar als je dan in zo een situatie terecht komt steken die vooroordelen ineens de kop op. Neemt niet weg dat je op je hoede moet zijn en dit wordt door iedereen verteld en niet enkel door de blanken maar ook door de plaatselijke bevolking.

     

    Maar goed ik ga met deze biecht afsluiten. Wezijn  uitgenodigd om donderdag en vrijdag mee op kamp te gaan met de scouts van Kigoma. De scouts zelf zijn begin deze week gestart met hun kamp en ze eindigen vrijdag. Benieuwd hoe zo een Tanzaniaans kamp eraan toegaat. Meer nieuws zal dus voor volgende week zijn.

     

    Kwaheri! (het afsluiten gaat iets sneller en vlotter, dit betekent zoveel als tot de volgende)

     

    09-12-2008, 14:27 geschreven door Hans & Peter  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)
    25-11-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.fotos (allez het heeft er toch mee te maken)

    Bon, ik denk dat we vanaf nu met Picasa gaan werken, dit betekent wel dat onze fotos nu op een andere blog gaan terecht komen. We weten dat dit het allemaal een beetje ingewikkelder maakt maar op dit ogenblik is het voor ons net iets gemakkelijker (alhoewel het nog altijd on ge loof lijk traag gaat en we er heeeeel veel tijd mee verliezen maar we zoeken ondertussen nog naar een andere oplossing) Er staan al enkele fotos op maar we denken niet (allez we zijn er zeker van) dat we ze er vandaag nog allemaal gaan opzetten. De mensen die proberen iets te versturen of iets proberen te posten op het gastenboek, indien dit niet lukt kan je altijd een mail sturen want we begrijpen niet goed waarom het bij sommige mensen wel lukt en bij sommige mensen niet lukt. Voor de zekerheid hier nog eens onze e-mail adressen:

    hans.bresseleers@gmail.com

    peterleys1@hotmail.com

     Hieronder volgt de link waar jullie NORMAAL GEZIEN nog enkele fotos kunnen bekijken. Sorry voor alle toestanden maar TIA (This Is Africa)....

    http://hansenpeterfotostanzania.blogspot.com/

    25-11-2008, 16:16 geschreven door Hans & Peter  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.

    Hallo hallo, (niet letten op leestekens enzo want dat is hier nogal onmogelijk om op terug te vinden en daarmee zijn we direct geexcuseerd voor eventuele typfouten :p)

     

    Hier dus weer wat nieuws uit Kigoma. Het wordt moeilijker en moeilijker om eigenlijk te beslissen wat nu wel en niet belangrijk genoeg is om neer te typen dus we gaan ons best doen om zoveel mogelijk nieuwtjes door te geven.

     

    Dit weekend hebben we voor het eerst een kleine trip gemaakt naar Kasulu, een ander dorpje in the district of Kigoma. We zijn naar daar gegaan met een Dala Dala (lokaal “transport”), dat zijn eigenlijk allemaal Japanse buskes die tweedehands naar hier worden verscheept en die dan bepaalde routes voor hun rekening nemen. Sommige van die dingen zijn echt zwaar “gepimped” (over de Tanzaniaanse smaak zullen we even niet uitbreiden maar het gaat voornamelijk over Jesus en over de Engelse voetbalploegen Manchester, Arsenal, Chelsea en we hebben er zelf eentje zien rondrijden met op de voorruit de slogan “The Young Nigers” en nee het is geen typfout, het was wel degelijk met 1 g geschreven!). De rit naar daar was op zijn minst “bobbelig” te noemen en is te vergelijken met een kruising tussen de rups en de botsautos en als je malchance hebt een beetje rollercoaster. Maar we zijn dan maar met goede moed vertrokken met een van die dingen en in het begin leek het wel alsof we er zonder problemen gingen geraken. Tot we in de verte een andere Dala Dala zagen opdoemen vanuit het stof. Nu is het zo dat als je hier achter een andere auto rijdt je bijna niets ziet vanwege het stof dat die auto voor u produceert. Dus besloot onze chauffeur van een inhaalbeweging uit te voeren. Dit leidde tot een heuse rallyrace tussen beide Dala Dalas welke wij jammer genoeg hebben verloren. Ik zweer het jullie de rijstijl van die mannen…. Ik dacht een paar keer dat het mijn laatste autorit ging zijn. Echt te zot en ge hebt toch wel meerdere blauwe plekken van al het geholderdebolder in de putten op de “weg”. Ik moet wel zeggen dat die buskes echt wel tegen een stootje kunnen want ge vliegt soms echt wel een paar centimers in de lucht en die bakskes zitten echt proppesvol mensen die zeker niet allemaal kunnen zitten wat het allemaal des te spectaculairder maakt. Nu bij de eerste stop had onze chauffeur zijn Dala Dala wel een beetje overschat want toen hij daarna de motor terug trachtte aan te zetten weigerde deze. Ze hebben die auto dan half uit elkaar gehaald in een poging om het nog te fixen maar dat bleek geen optie meer te zijn. Resultaat, we zaten vast in een of ander gehucht (maar dus geen gehucht in Europese termen, eerder zes huizen, een koe een geit en 500 a 700 mensen echt waar!!).

     

    We hebben dan de chance gehad dat er net een jeep van UNHCR (UN High Commissionar for Refugees) die ons dan (MET AIRCO en schokdempers en deftige zetels en snelheid, alhoewel dat dat daarvoor niet echt een probleem was want ze vliegen hier echt, en deftige banden en waarschijnlijk een rijbewijs en…) tot in Kasulu heeft gebracht voor de prijs van 6000 shilling per persoon, dus ongeveer vier euro voor een rit van ongeveer 2 a 3 uur). We hebben ons dan ingechecked in een motel en hebben daarna een rondleiding gekregen van onze twee vrienden die mee waren, Nyundo en Boni, die daar op het teachers college hadden gezeten. De rondleiding was op zijn minst confronterend te noemen want ze zijn daar nog veel slechter af dan waar wij hier zitten, de levensstandaard is daar echt veel lager en ge zit daar echt wel in de armoede. Maar voor zover het mogelijk is kunnen jullie jullie een beeld vormen via de fotos. We hebben hun College bezocht, het ziekenhuis (voor zover je date en ziekenhuis kunt noemen) bezocht en ook geprobeerd om in de gevangenis binnen te geraken maar dat is mislukt omdat ze nogal wantrouwig zijn tegenover wasungus omdat ze denken dat we mss van de UN zijn en dat we willen rapporteren over de toestand van de mensenrechten in de gevangenissen die dus blijkbaar beneden alle peil zijn.

    Daarna zijn we iets gaan drinken en hebben we als snack geroosterde termieten gekregen. Na veel aarzelen heb ik dat dan maar geprobeerd en ze zeggen dat het een beetje smaakt gelijk brood maar dat ga ik niet beamen J. Vervolgens zijn we iets gaan eten en zijn we (jawel jawel) naar de plaatselijke nachtclub geweest, genaamd FM club. Een korte samenvatting: een ongelooflijk slechte DJ, veel zatte venten die altijd maar rond u komen hangen en denken dat ze Engels kunnen, en blijkbaar waren alle meisjes daar prostituees (en de venten zijn ons die effectief echt komen aanbieden!!!! Echt schokkend). Dan gaan maffen. En de volgende ochtend zijn we voor het eerst naar een mis geweest. Dat duurt dus twee uur en ge verstaat er geen jota van dus zo speciaal was dat allemaal niet. Daarna zijn we nog wat vrienden van Nyondo en Boni gaan bezoeken en hebben we iets gegeten.

     

    Vervolgens hadden we afgesproken met Marcus (een zweed met een zweeds project die dus gesponsord door de Zweedse overheid) die ons, met enkele uren vertraging, is komen ophalen om zijn project te gaan bezoeken ongeveer 20 kilometer buiten het “centrum” van Kasulu. Marcus is vooral bezig met agro-forresting, en dat is een vorm van landbouw waarbij ook gebruik wordt gemaakt van bomen (dus niet gelijk in europa met echte akkers). Die bomen worden speciaal uitgekozen op basis van hun bladeren (ze moeten snel composteren) en de reikwijdte van hun wortels. De bomen helpen om het overtollige water op te slorpen of juist zo weinig mogelijk water te gebruiken afhankelijk van de plaats waar er aan landbouw wordt gedaan. Der werden daar verschillende soorten fruit geteeld (echt dingen die ik van mijn leven nog niet gezien had!!! Maar wel heel lekker). Hij heeft ons dan een rondleiding gegeven door zijn tuin die eigenlijk gebruikt wordt als een soort van voorbeeld voor bezoekende boeren. Daarna zijn we bij hem blijven slapen om de volgende ochtend vrij vroeg te vertrekken om bananebomen rond te brengen naar lokale boeren. Echt in streken geweest waar ge er zeker van moogt zijn dat we nog nooit ne musungu hebben gezien en ze hebben daar dus ook echt schrik van u!!! Onderweg zijn we gestopt aan een ander project van hem dat eigenlijk tot doel had om grond die volledig uitgeput was door het verbranden van alles wat erop stond en dan het vee dat er heel de tijd overloopt, en die niets meer van “nutritians” bezit. Nu zijn ze daar bezig met het planten van bananenbomen via een system dat ik later zal uitleggen om de grond terug vruchtbaar te maken. Er zijn ook paar fotos van en ge zult zien dad a dus echt precies in het midden van een stuk woestijn is dat we proberen van terug aan akkerbouw te doen.

    Daarna zijn we naar een lokale boerengemeenschap (als ge het zo kunt noemen) gereden (ook weer echt in the middle of nowhere) met als doel ook daar aan de boeren uit te leggen hoe ze het best hun grond bewerken zodat die niet uitgeput geraakt en dat het water kan opgevangen worden zonder te zorgen voor bodemerosie. Ik ga beknopt proberen uitleggen hoe het in zijn werk gaat. Op de fotos kunt ge zien dat er twee fotos zijn met een papier met een rechte lijn op. Nu dat touw waar het papier aanhangt hangt vast aan twee stokken die zijn afgemeten op een hoogte van ongeveer twee meter. Het doel is om het touw tussen de twee stokken te strekken en dan ter hoogte van de streep een steen aan een koord vast te hangen. Wanneer het touw volledig gelijk loopt met de streep op het papier dan weten ze dat ze een rechte lijn hebben (gemeten op de hellingsgraad van de heuvel). De twee punten waar de stokken staan worden aangeduid en daartussen wordt eigenlijk een bergje aarde aangelegd (zie fotos) Om de zoveel centimeter wordt er ook wat mest tussengestoken om de grond vruchtbaarder te maken en op 1 zijkant wordt een speciaal soort gras geplant om het overtollige water op te nemen en als die afsterven dan is dat heel goed materiaal om de bodem opnieuw te bevruchten. Die berg aarde dient dus ook om het water dat (door de hevige regens) via de berg naar beneden loopt op te vangen en de grond te bevruchten. Daarna hebben we hun nog getoond hoe waardevolle bomen (de aankoop van een boom is voor die mensen een heuse investering) het beste kunnen geplant worden. Deze uitleg zodat jullie een beetje een idée hebben van wat jullie zien op de fotos maar ik zal hier maar stoppen met mijn nogal saaie uitleg. (Ik vermoed dat den helft van t scoutte het al heeft opgegeven J maar misschien dat Frank Scheerlinck, Mark Leys, Vinz, Elke S, dit wel heel interessant vinden vandaar… Het is een project in samenwerking met MATEP, dus als ge er nog wat meer over wilt lezen kunt ge die organisatie nekeer googelen ofzo ). Maar goed genoeg hierover, de fotos zullen de rest van het verhaal wel doen.

     

    Wat kan ik nog vertellen… de weg terug was even avontuurlijk als de weg heen, eenmaal stilgevallen omdat er een soort van chemische rook via de ventilatie van het busje naar binnen kwam, driemaal gestopt door de “politie” (da zijn hier echt allemaal louche pes maar genen ene zo louch als diene ladderzatte die met zijn geweer naar ons begon te zwaaien een van de eerste dagen hier) eenmaal wsch gewoon omdat er wasungu in het busje zaten , eenmaal omdat er zogezegd teveel volk in het busje zat (deeeuuuh) maar eigenlijk wast gewoon ne corrupte die geld wou, zoals zovele flikken hier, en eenmaal om te kijken of we geen smokkelwaar meehadden in het busje. Maar uiteindelijk goed en wel thuis geraakt en doodmoe naar een filmke gekeken (Dwar echt een aanrader om eens in het stam te zien hehehehe).

     

    Nog een weetje is dat ik al per ongeluk bij het opruimen van stenen een slang heb vastgehad dus dat was wel even verschieten, maar we hebben het op film dus dat zien jullie nog wel.

     

    Ik heb geen platte kaka meer en ook met Hans is alles qua gezondheid in orde.

     

    Een minder leuk weetje is dat in een centrum van de broeders een beetje verderop een kleine uitbraak van Cholera heeft plaatsgevonden en ook in een dorpje een beetje verderop een uitbraak is vastgesteld. Maar geen zorgen wij zijn volledig gezond en we gaan gewoon niet direct naar daar gaan. Maar als het onder controle is zouden we wel heel graag gaan helpen in dat centrum(voor gehandicapte kinderen wat het nog veel erger maakt aangezien die niet voor zichzelf kunnen zorgen)want de toestand daar is alles behalve blijkbaar. Ze hebben daar een paar dagen geen water gehad, hebben zich niet kunnen wassen en ja dan krijg je zo een dingen natuurlijk…. Dus we gaan zien wat we voor die kinderen kunnen doen want dit KAN natuurlijk NIET!!!! Ik ga der nu even mee stoppen dat ik het nog kan verzenden voor Tanesco weer faalt.

     

    Vele groeten vanuit Kigoma,

    Hou ulle goe, wij doen hetzelfde

    En aan al die willen afkomen, meer dan welkom natuurlijk hehehe KARIBU

     

    Kwaheri (tot ziens)

     

     

    25-11-2008, 14:06 geschreven door Hans & Peter  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    17-11-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Fotos kigoma en wat nieuws
    Habari!

    Zoals jullie dus kunnen zien is het eindelijk gelukt om de fotos online te krijgen (na heel wat pogingen en frustraties) en vanaf nu zullen we dus ook wat meer fotos beginnen trekken nu we weten hoe het moet. Voor de rest is alles hier nog steeds in orde. Onze werkopdracht start blijkbaar iets vroeger dan we gedacht hadden (we beginnen binnen 2 weken!!). Hans gaat Management skills onderwijzen en ik ga proberen van die mannen wat filosofie bij te brengen. Aqau Lodge begint meer en meer als een echte thuis aan te voelen en ook met jeophat (de manager) is de relatie top! We hebben gisteren een eerste rondleiding gekregen in het gedeelte voor de toersiten dat gerenoveerd gaat worden en er is hier nog veeeel werk, maar het heeft veel potentieel! Momenteel verblijft hier een cameraploeg voor History Channel die een documentaire aan het maken zijn over Tanzania. Ze zijn begonnen in Zanzibar en hebben een maand lang rondgetrokken om uiteindelijk af te sluiten aan Lake Taganyka.

    Zaterdag zijn we iets gaan drinken op een strandje iets verder dan dat van ons. Ze beginnen daar met muziek te draaien tegen de middag en stoppen tegen een uur of zeven acht. Dan gaan de mensen naar huis om te eten (of verder te drinken want ge ziet hier echt degoutante taferelen, mannen die om vier uur in de namiddag al niet meer goed weten wie ze zijn en waar ze staan) wijzelf hebben voor de tweede optie gekozen maar met Europese matigheid natuurlijk. Een mens moet zich toch aanpassen aan de plaatselijke cultuur nee? Daarna gaan sommigen dan nog door naar de nachtclubs maar dat zat er niet meer in aangezien een van onze nieuwe vrienden nog niet bekend is met de Europese matigheid. Dus dat zal voor een andere keer zijn. De muziek bestaat hier vooral uit Bongo Flavour (een mix van reggea, dancehall en oosterse muziek), reggea, dancehall, soca,... Dus Vinzke en al de rest gelle zou hier goed u gading vinden!!!

    We merken hier ineens dat we net een uur bezig zijn en we zijn momenteel op een betaallijn bezig (om de fotos te testen) dus we gaan het hierbij laten en laten nog wel meer weten als we in het centrum op internet gaan.

    PS Bart Coudenys als ge zou willen en kunnen het duiken is wordt hier echt aangeraden dus ge zijt meer dan welkom he man, ge laat maar iets weten!!! You can stay at Aqua Lodge

    Hou ulle goe, wij doen hetzelfde
    Groeten
    Hans en Peter






































    17-11-2008, 10:05 geschreven door Hans & Peter  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Archief per week
  • 23/03-29/03 2009
  • 16/03-22/03 2009
  • 09/03-15/03 2009
  • 23/02-01/03 2009
  • 02/02-08/02 2009
  • 05/01-11/01 2009
  • 31/12-06/01 2008
  • 15/12-21/12 2008
  • 08/12-14/12 2008
  • 24/11-30/11 2008
  • 17/11-23/11 2008
  • 10/11-16/11 2008
  • 03/11-09/11 2008
  • 27/10-02/11 2008

    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.


    Gastenboek

    Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek


    Blog als favoriet !


    Blog tegen de wet? Klik hier.
    Gratis blog op https://www.bloggen.be - Meer blogs