|
Hallo hallo, (niet letten op leestekens enzo want dat is hier nogal onmogelijk om op terug te vinden en daarmee zijn we direct geexcuseerd voor eventuele typfouten :p)
Hier dus weer wat nieuws uit Kigoma. Het wordt moeilijker en moeilijker om eigenlijk te beslissen wat nu wel en niet belangrijk genoeg is om neer te typen dus we gaan ons best doen om zoveel mogelijk nieuwtjes door te geven.
Dit weekend hebben we voor het eerst een kleine trip gemaakt naar Kasulu, een ander dorpje in the district of Kigoma. We zijn naar daar gegaan met een Dala Dala (lokaal transport), dat zijn eigenlijk allemaal Japanse buskes die tweedehands naar hier worden verscheept en die dan bepaalde routes voor hun rekening nemen. Sommige van die dingen zijn echt zwaar gepimped (over de Tanzaniaanse smaak zullen we even niet uitbreiden maar het gaat voornamelijk over Jesus en over de Engelse voetbalploegen Manchester, Arsenal, Chelsea en we hebben er zelf eentje zien rondrijden met op de voorruit de slogan The Young Nigers en nee het is geen typfout, het was wel degelijk met 1 g geschreven!). De rit naar daar was op zijn minst bobbelig te noemen en is te vergelijken met een kruising tussen de rups en de botsautos en als je malchance hebt een beetje rollercoaster. Maar we zijn dan maar met goede moed vertrokken met een van die dingen en in het begin leek het wel alsof we er zonder problemen gingen geraken. Tot we in de verte een andere Dala Dala zagen opdoemen vanuit het stof. Nu is het zo dat als je hier achter een andere auto rijdt je bijna niets ziet vanwege het stof dat die auto voor u produceert. Dus besloot onze chauffeur van een inhaalbeweging uit te voeren. Dit leidde tot een heuse rallyrace tussen beide Dala Dalas welke wij jammer genoeg hebben verloren. Ik zweer het jullie de rijstijl van die mannen
. Ik dacht een paar keer dat het mijn laatste autorit ging zijn. Echt te zot en ge hebt toch wel meerdere blauwe plekken van al het geholderdebolder in de putten op de weg. Ik moet wel zeggen dat die buskes echt wel tegen een stootje kunnen want ge vliegt soms echt wel een paar centimers in de lucht en die bakskes zitten echt proppesvol mensen die zeker niet allemaal kunnen zitten wat het allemaal des te spectaculairder maakt. Nu bij de eerste stop had onze chauffeur zijn Dala Dala wel een beetje overschat want toen hij daarna de motor terug trachtte aan te zetten weigerde deze. Ze hebben die auto dan half uit elkaar gehaald in een poging om het nog te fixen maar dat bleek geen optie meer te zijn. Resultaat, we zaten vast in een of ander gehucht (maar dus geen gehucht in Europese termen, eerder zes huizen, een koe een geit en 500 a 700 mensen echt waar!!).
We hebben dan de chance gehad dat er net een jeep van UNHCR (UN High Commissionar for Refugees) die ons dan (MET AIRCO en schokdempers en deftige zetels en snelheid, alhoewel dat dat daarvoor niet echt een probleem was want ze vliegen hier echt, en deftige banden en waarschijnlijk een rijbewijs en
) tot in Kasulu heeft gebracht voor de prijs van 6000 shilling per persoon, dus ongeveer vier euro voor een rit van ongeveer 2 a 3 uur). We hebben ons dan ingechecked in een motel en hebben daarna een rondleiding gekregen van onze twee vrienden die mee waren, Nyundo en Boni, die daar op het teachers college hadden gezeten. De rondleiding was op zijn minst confronterend te noemen want ze zijn daar nog veel slechter af dan waar wij hier zitten, de levensstandaard is daar echt veel lager en ge zit daar echt wel in de armoede. Maar voor zover het mogelijk is kunnen jullie jullie een beeld vormen via de fotos. We hebben hun College bezocht, het ziekenhuis (voor zover je date en ziekenhuis kunt noemen) bezocht en ook geprobeerd om in de gevangenis binnen te geraken maar dat is mislukt omdat ze nogal wantrouwig zijn tegenover wasungus omdat ze denken dat we mss van de UN zijn en dat we willen rapporteren over de toestand van de mensenrechten in de gevangenissen die dus blijkbaar beneden alle peil zijn.
Daarna zijn we iets gaan drinken en hebben we als snack geroosterde termieten gekregen. Na veel aarzelen heb ik dat dan maar geprobeerd en ze zeggen dat het een beetje smaakt gelijk brood maar dat ga ik niet beamen J. Vervolgens zijn we iets gaan eten en zijn we (jawel jawel) naar de plaatselijke nachtclub geweest, genaamd FM club. Een korte samenvatting: een ongelooflijk slechte DJ, veel zatte venten die altijd maar rond u komen hangen en denken dat ze Engels kunnen, en blijkbaar waren alle meisjes daar prostituees (en de venten zijn ons die effectief echt komen aanbieden!!!! Echt schokkend). Dan gaan maffen. En de volgende ochtend zijn we voor het eerst naar een mis geweest. Dat duurt dus twee uur en ge verstaat er geen jota van dus zo speciaal was dat allemaal niet. Daarna zijn we nog wat vrienden van Nyondo en Boni gaan bezoeken en hebben we iets gegeten.
Vervolgens hadden we afgesproken met Marcus (een zweed met een zweeds project die dus gesponsord door de Zweedse overheid) die ons, met enkele uren vertraging, is komen ophalen om zijn project te gaan bezoeken ongeveer 20 kilometer buiten het centrum van Kasulu. Marcus is vooral bezig met agro-forresting, en dat is een vorm van landbouw waarbij ook gebruik wordt gemaakt van bomen (dus niet gelijk in europa met echte akkers). Die bomen worden speciaal uitgekozen op basis van hun bladeren (ze moeten snel composteren) en de reikwijdte van hun wortels. De bomen helpen om het overtollige water op te slorpen of juist zo weinig mogelijk water te gebruiken afhankelijk van de plaats waar er aan landbouw wordt gedaan. Der werden daar verschillende soorten fruit geteeld (echt dingen die ik van mijn leven nog niet gezien had!!! Maar wel heel lekker). Hij heeft ons dan een rondleiding gegeven door zijn tuin die eigenlijk gebruikt wordt als een soort van voorbeeld voor bezoekende boeren. Daarna zijn we bij hem blijven slapen om de volgende ochtend vrij vroeg te vertrekken om bananebomen rond te brengen naar lokale boeren. Echt in streken geweest waar ge er zeker van moogt zijn dat we nog nooit ne musungu hebben gezien en ze hebben daar dus ook echt schrik van u!!! Onderweg zijn we gestopt aan een ander project van hem dat eigenlijk tot doel had om grond die volledig uitgeput was door het verbranden van alles wat erop stond en dan het vee dat er heel de tijd overloopt, en die niets meer van nutritians bezit. Nu zijn ze daar bezig met het planten van bananenbomen via een system dat ik later zal uitleggen om de grond terug vruchtbaar te maken. Er zijn ook paar fotos van en ge zult zien dad a dus echt precies in het midden van een stuk woestijn is dat we proberen van terug aan akkerbouw te doen.
Daarna zijn we naar een lokale boerengemeenschap (als ge het zo kunt noemen) gereden (ook weer echt in the middle of nowhere) met als doel ook daar aan de boeren uit te leggen hoe ze het best hun grond bewerken zodat die niet uitgeput geraakt en dat het water kan opgevangen worden zonder te zorgen voor bodemerosie. Ik ga beknopt proberen uitleggen hoe het in zijn werk gaat. Op de fotos kunt ge zien dat er twee fotos zijn met een papier met een rechte lijn op. Nu dat touw waar het papier aanhangt hangt vast aan twee stokken die zijn afgemeten op een hoogte van ongeveer twee meter. Het doel is om het touw tussen de twee stokken te strekken en dan ter hoogte van de streep een steen aan een koord vast te hangen. Wanneer het touw volledig gelijk loopt met de streep op het papier dan weten ze dat ze een rechte lijn hebben (gemeten op de hellingsgraad van de heuvel). De twee punten waar de stokken staan worden aangeduid en daartussen wordt eigenlijk een bergje aarde aangelegd (zie fotos) Om de zoveel centimeter wordt er ook wat mest tussengestoken om de grond vruchtbaarder te maken en op 1 zijkant wordt een speciaal soort gras geplant om het overtollige water op te nemen en als die afsterven dan is dat heel goed materiaal om de bodem opnieuw te bevruchten. Die berg aarde dient dus ook om het water dat (door de hevige regens) via de berg naar beneden loopt op te vangen en de grond te bevruchten. Daarna hebben we hun nog getoond hoe waardevolle bomen (de aankoop van een boom is voor die mensen een heuse investering) het beste kunnen geplant worden. Deze uitleg zodat jullie een beetje een idée hebben van wat jullie zien op de fotos maar ik zal hier maar stoppen met mijn nogal saaie uitleg. (Ik vermoed dat den helft van t scoutte het al heeft opgegeven J maar misschien dat Frank Scheerlinck, Mark Leys, Vinz, Elke S, dit wel heel interessant vinden vandaar
Het is een project in samenwerking met MATEP, dus als ge er nog wat meer over wilt lezen kunt ge die organisatie nekeer googelen ofzo ). Maar goed genoeg hierover, de fotos zullen de rest van het verhaal wel doen.
Wat kan ik nog vertellen
de weg terug was even avontuurlijk als de weg heen, eenmaal stilgevallen omdat er een soort van chemische rook via de ventilatie van het busje naar binnen kwam, driemaal gestopt door de politie (da zijn hier echt allemaal louche pes maar genen ene zo louch als diene ladderzatte die met zijn geweer naar ons begon te zwaaien een van de eerste dagen hier) eenmaal wsch gewoon omdat er wasungu in het busje zaten , eenmaal omdat er zogezegd teveel volk in het busje zat (deeeuuuh) maar eigenlijk wast gewoon ne corrupte die geld wou, zoals zovele flikken hier, en eenmaal om te kijken of we geen smokkelwaar meehadden in het busje. Maar uiteindelijk goed en wel thuis geraakt en doodmoe naar een filmke gekeken (Dwar echt een aanrader om eens in het stam te zien hehehehe).
Nog een weetje is dat ik al per ongeluk bij het opruimen van stenen een slang heb vastgehad dus dat was wel even verschieten, maar we hebben het op film dus dat zien jullie nog wel.
Ik heb geen platte kaka meer en ook met Hans is alles qua gezondheid in orde.
Een minder leuk weetje is dat in een centrum van de broeders een beetje verderop een kleine uitbraak van Cholera heeft plaatsgevonden en ook in een dorpje een beetje verderop een uitbraak is vastgesteld. Maar geen zorgen wij zijn volledig gezond en we gaan gewoon niet direct naar daar gaan. Maar als het onder controle is zouden we wel heel graag gaan helpen in dat centrum(voor gehandicapte kinderen wat het nog veel erger maakt aangezien die niet voor zichzelf kunnen zorgen)want de toestand daar is alles behalve blijkbaar. Ze hebben daar een paar dagen geen water gehad, hebben zich niet kunnen wassen en ja dan krijg je zo een dingen natuurlijk
. Dus we gaan zien wat we voor die kinderen kunnen doen want dit KAN natuurlijk NIET!!!! Ik ga der nu even mee stoppen dat ik het nog kan verzenden voor Tanesco weer faalt.
Vele groeten vanuit Kigoma,
Hou ulle goe, wij doen hetzelfde
En aan al die willen afkomen, meer dan welkom natuurlijk hehehe KARIBU
Kwaheri (tot ziens)
25-11-2008, 14:06 geschreven door Hans & Peter 
|
