Fotootje met onze kerstmaaltijd, net na hun ontsnapping. Een beetje zoals chicken run maar deze kippen zijn wel geslacht.
Broedere Dirk geniet van een sigaar na zijn uitgebreidde (understatement) maaltijd
Japhet, Broeder Douglas en Peter
de broedergemeenschap, vooral genietend
Palmboompje (om iedereen toch maar weer eens te tonen in welk paradijs we wel niet zitten
geboren klimmers
Oorspronkelijke kerstkaart
Uiteindelijke kerstkaart (wijze beslissing) en voor iederen die ze niet in zijn mailbox heeft ontvangen: prettige kerstfeesten en een gelukkig nieuwjaar
Het feest barste pas echt los op Paul Severs, Belle Perez en andere vlaamse/ belgische artiesten (ze zeggen dat ze hebben leren dansen in België maar dan toch wel op een plek waar ik nog nooit naartoe ben geweest)
Waarom een blikje op zijn hoofd? Geen enkel idee.
Eerst kijken
dan pas meedoen
en falen
Van links naar rechts: onze italiaanse gaste Giulia en haar en onze nieuwe franse vrienden Pauline, Veronique en Frederic
Dezelfde mensen van rechts naar links: frederic, veronique, pauline en giulia
Japhet, de aqua lodge manager
Japhet en Hans
Kerstdag afgesloten met bliksems boven hilltop hotel
Ik heb de tekst niet nagelezen op eventuele schrijffouten en ik weet dat ik soms nogal kemels kan schieten. Bij deze mijn excuses voor de gemaakte fouten en het ontbreken van leesstekens maar dat ligt dan weer aan het toetsenbord waarop niets terug te vinden is. (nu ben ik u voor he Finn, met u superioriteitsgevoel altijd!)
Nochmals sorie en het sal neit meer gebueren, beloft!
Nog eens een beetje nieuws want het is al weer een tijdje geleden
Hallo hallo,
Ik hoop dat daar alles goed gaat? Hier alles dik in orde! We hebben
ondertussen nog wel een aantal uitstapjes gedaan en dingen meegemaakt dus is
het weer tijd voor een correspondentie vanuit het verre Afrika. We zijn
bijvoorbeeld op uitstap geweest naar Marumba waar we een instituur voor
geesteszieken hebben bezocht. Dit was op zijn minst een aparte ervaring! Vanuit
Kigoma is het (als alles goed gaat) een goei twee uur rijden richting nowhere.
Ge passeert langs de weg wel enkele, ja ge zou het gehuchtjes kunnen noemen
maar dan zouden we aan het overdrijven zijn J. We hadden dit keer wel het geluk dat we met de
Jeep van Mandeleo meekonden want ik vrees dat de Dala Dala daar nooit geraakt
was, sommige stukken waren op zijn minst zeer hobbelig te noemen!
Uiteindelijk zijn we dan toegekomen in Marumba en hebben we dat centrum
bezocht. En ja wat valt daar over te zeggen... eerst en vooral moet gezegd
worden dat het initiatief zeer noodzakelijk was! Geesteszieke mensen kunnen
hier nog niet echt op veel steun rekenen en dus is zo een centrum echt wel een
geschenk uit de hemel. Nu hebben ze tenminste een plaats waar ze kunnen
verblijven, waar er naar hun gekeken wordt, waar we verzorgd en beziggehouden
worden,... Het centrum bestaat eigenlijk uit twee slaapgedeeltes (een voor de
mannen en een voor de vrouwen) en twee ontmoetingsruimtes ( eigenlijk twee
afrikaanse parasollen met een muurtje rond en in het midden een plaatske om een
vuurtje te maken maar je zal dit wel zien op de fotos). Verder is er ook een
ruimte waar aan ergotherapie gedaan wordt (kettingskes maken, kleren stikken,
spellekes spelen,...) en natuurlijk ook een aantal koeien, kippen en wat akkers
met bananen, bonen, ananas,... De kamers waar de patienten in slapen hebben mij
wel eens doen slikken, maarja ge moet natuurlijk in Afrikaanse standaarden
denken. Maar toch ik voelde er mij niet echt op mijn gemak in (zie fotos en dat
zijn twee persoonskamers he mensen!)
Daarna zijn we de broedergemeenschap van Marumba gaan bezoeken en hebben we
daar een beetje rondgelopen (de fotos met de koeien, ik op een soort van
tractor, het ziekenhuis,...) en uiteindelijk zijn we daar ook blijven eten.
Dit moest een picknick worden in het zonnetje maar dit is net iets anders
uitgedraaid. Het is daar ineens beginnen regenen en regenen en regenen en
regenen ah en dan heeft het geregend en geregend en geregend om dan
uiteindelijk te beginnen regenen. We hebben dan maar onder zo een afrikaans
kioskske ons eten opgegeten en dan zijn we begonnen aan onze rit naar huis....
man, man, man!
Ge moet dus eerst en vooral weten dat de wegen hier niet de wegen in Belgie
zijn, maar eerder een soort van aangestampte klei met stenen tussen. Nu als het
heel hard begint te regenen dan is die klei niet meer zo vast en veranderd het
hele wegennetwerk (op een paar geasfalteerde banen na) hier dus in een grote
modderpoel. We zijn dan eerst begonnen met de berg naar beneden te rijden
(Marumba ligt op een berg zoals je op de fotos zal zien) wat uiteindelijk nog
wel vrij vlot ging. Soms een beetje te vlot ;) omdat we af en toe wel meer aan
het slippen als aan het rijden waren maar het viel nog wel mee. Op een bepaald
moment stond dan ineens alles vast in twee richtingen omdat er een grote
volgeladen coca cola camion zich had vastgereden in het midden van de weg.
Mensen dat had ge moeten zien... Auto s die dan hadden geprobeerd om er langs
de zijkant langs te geraken maar hun dan ook hadden vastgereden waardoor alles
nog meer vast kwam te zitten met als gevolg dat die modder alleen maar dieper
werd, etc. Den Hans wou daar dan natuurlijk fotos van pakken maar toen hij de
camera uithaalde werd al snel duidelijk dat dit niet geaprecieerd zou worden
aangezien er spontaan een kleine volksopstand plaatsvond. Hans heeft de camera
dan maar gauw weggestoken en hebben we besloten om te helpen met de auto s uit
de modder te duren. Dit vonden de omstaanders dan weer zeer grappig...
Na veel geruzie over wie plaats moest geven aan wie en waarom en dittekes
en dattekes (da spul heeft meer als een uur geduurd) was er eindelijk een
kleine opening waar we dan snel van gebruik hebben gemaakt om onze toch verder
te zetten. Ahja en daarvoor hadden we eerst nog inkopen gedaan in een van die
gehuchten. Zo goedkoop!!! Echt waar! We hebben daar 500 shilling betaald voor
10-15 (kleine mango s) en als jullie het nog goed weten dat is iets van 0.33
eurocent. Ook de Hoho s ( groene paprika de andere kleuren vind ge hier niet)
en de patatten etc waren allemaal veeeeel goedkoper als op onze markt. De reden
hiervoor is dat de boeren die verkopen tegen zeer lage prijzen in het
binnenland en die goederen gaan dan van markt tot markt tot ze bij ons aan het
meer toekomen maarja elke markt wordt dat natuurlijk ietske duurder.
Uiteindelijk zijn we dan goed en wel thuisgeraakt en hebben we vooral ook heel
goed geslapen!
De dag erna (24 december) zijn we dan begonnen aan onze voorbereidingen
voor Kerstdag. Eerst waren we uitgenodigd door de broedergemeenschap op het
apenstrand (Jacobson Beach) maar dan uiteindelijk is het op ons strand
doorgegaan. Eerst moesten wij enkel de ugale en de groenten verzorgen maar
uiteindelijk hebben we ook de kippen mogen slachten en de vissen mogen kuisen.
Die kippen die geslacht moesten worden waren dan eerst nog eens ontsnapt en
liepen los in de keuken wat wij zelf heel grappig vonden! Uiteindelijk zijn we
er in geslaagd om ze te vangen en hun poten samen te binden en ze terug in de
plastiek zak te steken. Die kiekens zaten dus al een hele dag, levend wel te
verstaan, met twee in een plastiek zak Daarna moesten die beesten dan ook geslacht
worden. Ook een heel aparte ervaring... Mijn eerste kip die ik zelf heb
geslacht, gepluimd, ontdaan van de ingewanden,... om dan tot de conclusie te
komen dat er dus bijna gene gram vlees aan die beesten hing. En het is dus niet
alleen het lijf dat nog verder danst he na dat de kop eraf is gesneden! Ik had
die kop nog in mijn handen en ineens gaat die bek open, komt die tong daar nog
een paar keer uit, knippert da nog een paar keer met haar ogen,... Maar den
Hans heeft alles gefilmd dus we zullen de beelden later voor zich laten
spreken. (PS: Maarten ik hoop dat gij dat filmke nooit te zien krijgt als ik in
u buurt sta of ik ga neig snel mogen zijn vrees ik... ;) )
Met andere woorden we hebben immens veel werk gehad om alles klaar te
maken. We hadden ook besloten om purree te maken (MET nootmuskaat waarvoor dank
aan onze ouders!!) en met erwtjes en worteltjes. Die purree is uiteindelijk
heel goed in de smaak gevallen bij iedereen dus dat was zeker een succes. Bon
de 24ste hebben we dus vooral inkopen gedaan en dan gekookt tot half
twaalf snachts dus kerstavond is hier niet echt gevierd geweest door ons.
Kerstdag hebben we uiteindelijk nog verder moeten koken tot een uur of 13u-14u
maar daarna hebben we ons bij het volk kunnen voegen. Vanaf dan was het wel
heel gezellig! BBQ op het strand, zwemmeke in het meer, voetbal op het strand,
een poging tot dansen waarbij we tot onze groote verbazing ook liedjes gehoord
hebben van Belle Perez en jawel good old PAUL SEVERS (zie fotos), ... Nu bleek
wel dat die broeders in Belgie hebben gewoond en dat die muziek dus meegenomen
is van bij ons maar toch het was wel even verschieten (over de keuze zullen we
maar niets zeggen zeker ;) )
s Avonds hebben we dan een vuurtje gemaakt op het strand met Giulia (een
meisje uit Italie die we hier leren kennen hebben), Frederique, Pauline en
Virginie (drie fransen die voor twee jaar in Bujumbura, Burundi wonen en op
bezoek waren in Kigoma. Die zochten eigenlijk een cafeeke aan het meer maar we
hebben die dan uitgenodigd bij ons op strand, die zijn dan uiteindelijk blijven
plakken. Echt nog gezellige avond (ook fotos van) en op deze manier zijn we dan
ook uitgenodigd om bij hun te gaan logeren. Zo een aanbod gaan we natuurlijk
niet afslaan! Wanneer we juist naar Burundi gaan gaan en voor hoe lang weten we
wel nog niet. Eind Januari gaan we wel naar een Internationale scouts Jamboree
in Uganda voor vier dagen! Dat gaat ook wel een ervaring worden denk ik. We
moeten gewoon zien dat ons visum op voorhand in orde is dat we daar niet in t
zak gezet worden aan de grens.
Ik denk dat ik ver uitgetypt ben voor vandaag, hoewel ik het gevoel heb dat
ik nog vanalles aan het vergeten ben.... In elk geval aan iedereen al een heel
gelukkig Nieuwjaar van ons beide en ik vermoed dat iedereen de kerstkaart goed
ontvangen heeft. Voor diegene die ze niet ontvangen hebben, dit wil zeggen dat
we jullie e-mail adres niet hebben maar ze staat ook nog eens op de blog...
Hou ulle daar allemaal goed! Wij doen hier hetzelfde
PS : De fotos gaan we nu posten dus de fotos waarover ik spreek in de blog zijn de fotos die BOVEN deze tekst te vinden zijn.
Om de een of andere reden zijn de fotos veel donkerder op de site, misschien ligt het aan de pc hier indien niet kunnen jullie altijd proberen van de fotos op jullie computer lichter te maken.
Willemien Baert je mag jezelf hierbij vanaf vandaag de trotse bezitster noemen van een in Tanzania vervaardigd product! (alle toch iets dat ze hier verkopen)
Aan de andere deelnemers: volgende keer beter
(Speciaal woordje van Peter: Neen vader ge waart fout, zijt ge zeker dat u scherm aanstond en het niet gewoon uw reflectie was dat ge zag in het scherm?)
we hebben nogmaals geprobeerd om fotos online te zetten maar het wil weer niet lukken. Jullie zullen het dus met wat tekst moeten doen. Hieronder de tekst:
Habari! (betekent zoveel als Welk nieuws? Dit is een formele en beleefde begroeting en wordt over het algemeen beantwoord met Nzuri, je spreekt het nuzuri uit, wat betekent dat alles goed met je gaat. [het rare is dat je alleen maar kan zeggen dat alles goed gaat ook al gaat het heel slecht] Een andere mogelijkheid om te antwoorden is salaama. Uit respect begroet je dan weer tegen een oudere persoon of iemand met veel aanzien met shikamoo die dan, als hij/zij er zin in heeft, antwoordt met Marahaba)
Aan de de jongere generatie (en diegene die zich nog steeds jong voelen) onder onze lezers zeg ik Mambo! betekent hetzelfde als hierboven maar dan minder formeel en wordt meestal beantwoord met het bij de jongeren populaire Poa = cool of met saffi= alles gaat goed. Tot zover onze uitgebreidde begroetingen welke voor ons ook nog niet helemaal duidelijk zijn. Er zijn hier nog verschillende variaties op hoe je begroet (mambo vipi? Habari za Asubuhi? Habari za jioni? Habari za mchana?...) dus ik zeg meestal op goed geluk Saffi of Nzuri wat wel eens voor hilariteit zorgt bij de begroeter. Ze blijven elkaar ook aan een stuk begroeten ze beginnen met habari, je antwoordt en dan antwoorden ze met mambo en zo gaat dat wel een tijdje door. Let ook niet op de schrijfwijze want zover zijn we nog niet gevorderd in ons Kiswahilli.
Het is weer lang geleden dat we nog eens iets hebben geschreven op onze blog en we zijn toch weer een week en een half verder misschien zelfsl langer. Geen spannende verhalen zoals vorige keer maar eindelijk kunnen we ook eens iets vertellen over wat we hier nu echt doen. We hebben voor het eerst les gegeven en dat was op zich ook wel een aparte beleving. Je moet als groentje in het lesgeven voor een klas staan waar elke student minimum 3 jaar ouder is dan jezelf en iets gaan uitleggen dat je de dag ervoor best nog even herhaalt om alles nog eens op te frissen maar al bij al valt de leerstof heel goed mee (voor ons toch). Maar het lesgeven is wennen, er wordt lesgegeven in het engels dus je moet zelf alles vanuit het nederlands omzetten in het engels en de studenten zetten dan weer alles van jouw engels om in het kiswahilli en ik denk dat daar soms wel eens een kink in de communicatie zit. Het engels van de studenten is in vergelijking met andere tanzanianen goed maar je hoort dat ze er nog problemen mee hebben en hetzelfde kan van ons worden gezegd. Het is moeilijk om iets uit te leggen als je eerst vanuit je eigen taal de dingen die je wil zeggen moet omzetten naar het engels en je ook vaak niet de juiste vertaling kan maken die je wil maken omdat je niet op het juiste woord kan komen. Op dat vlak werken de studenten ook niet goed mee. Je moet je een klas voorstellen met een tiental studenten die je oftewel aan het aanstaren zijn alsof je de eerste blanke bent die ze ooit hebben gezien of die buiten de werkzaamheden aan de tuin nauwgezet zijn aan het volgen. Niets van reactie, niets van feedback, niets van vragen. Je kan om de 2 seconden vragen of ze het hebben begrepen en dan krijg je geknik dat alles in orde is, alles begrepen dus ga je verder. Maar owee als je later in de les verwijst naar wat je 10 min ervoor hebt uitgelegd. Dan kan je daar een vraag overstellen en niemand weet het antwoord je kan helemaal opnieuw beginnen. Het knaagt aan je zelfvertrouwen, je stapt de klas binnen vol goede moed en je gaat buiten met de vraag Heb ik nu iets uitgelegd waarvan ze iets begrijpen?Ik vermoed dat ik ook niet altijd even geintresseerd naar mijn docenten luisterde maar als dit hun indruk was van mij dan excuseer ik mij, als er onder onze lezers ook docenten zijn zullen zich waarschijnlijk zelf ook hier in terugvinden. En dan langs de andere kant heb je ook nog het verschil in cultuur en overtuiging. Zo heeft Peter tijdens zijn les onbewust even voor oproer gezorgd. Oproer is misschien een groot woord maar hij zat toch met een ongemakkelijk gevoel. Hij was iets aan het uitleggen voor het vak filosofie en zei hij op een bepaald moment Zoals jullie allemaal wel weten stammen wij af van de apen. En op het moment dat hij dat zegt ziet hij bij veel studenten een geschokte blik van ongeloof, iemand heeft zojuist hun geloof en een van de basisbeginselen ervan in twijfel getrokken. Religie, zowel bij de moslims als bij de katholieken, is en blijft zo belangrijk in het leven van de mensen hier dat je dat als europeaan wel eens durft te vergeten en ook niet beseft wat voor een invloed dat dat heeft.Peter heeft zich uiteindelijk in een aantal bochten moeten wringen op zo een manier dat zijn uitspraak geen frontale aanval meer was op hun geloof. Maar het komt allemaal wel goed het is vooral een manier zoeken waarop je blijft checken of ze begrepen hebben wat je aan het uitleggen bent. En veel kan je hen ook niet kwalijk nemen want tot op heden beschikken ze nog niet over de cursussen. Stel je eens voor dat je les krijgt over filosofen, behaviorisme, Freud, correlaties,... zonder dat je de cursus voor je hebt liggen.
Gisteren hebben we dan wel voor het eerst onze voorouders gezien. Apen! Een negental apen op een strand een 15 tal km van Aqua Lodge. We hebben wel geduld moeten hebben eer ze tevoorschijn kwamen. Toen ons uitje naar het strand bijna te einde was kwamen ze een voor een het strand opgewandeld. Welke soort het was geen idee, om ze heel plat te beschrijven: zwart aangezicht, bruine ogen, witte vacht en de mannetjes hebben helderblauwe ballen en een rood pietje. Prijsvraag: de eerste die ons kan zeggen wat hun naam is aan de hand van mijn beschrijving die brengen we een cadeautje mee (zo maken we onze blog ook iets interactiever). Maar echt fantastisch om te zien vooral als je ze eten begint te geven en ze steeds dichter en dichter durven komen tot ze bijna uit je hand eten. Nadeel is dat ze na een tijdje iets te fars worden en bij onoplettendheid is er eentje met een halve kokosnoot gaan lopen met het mes er nog in (Kokosnoot is onder de apen heel gegeerd). Loop daar maar eens achter zo een aap is verdomd snel en we kunnen het weten want we hebben het geprobeerd. Maar van zodra ze begonnen met van boom tot boom te springen hebben we onze achtervolging moeten staken want zo behendig zijn we niet. Weg kokosnoot, weg mes.
We zijn ook geconfronteerd geweest met ons eigen vooroordelen die toch ergens diepgeworteld zitten. We zijn op weg naar het centrum van het stad en op bepaald moment steken we een man voorbij (even terzijde de snelheid waarop er gestapt wordt door een afrikaan kan zo traag zijn! Onlangs liepen we samen met een toekomstige docent van het instituut over de weg en we stapten op zijn tempo. Maar dat was zo langzaam dat ik zelf spierpijn kreeg omdat ik mijn benen moest inhouden om niet te snel te gaan) Nu die man droeg een T-shirt van Jupiler, eentje dat je een jaar of twee geleden kon krijgen bij de aankoop van een bak pinten, zo een rooie met een witte tekening op de voorkant. Na het passeren waren we beide onder de indruk dat een jupiler T-shirt ook tot hier geraakte en dan merkte Peter op dat hij al een een tijdje op zoek was naar zijn 2de exemplaar van dit model welke hij ook had meegebracht. Er begonnen al verschillende scenarios door ons hoofd te spelen. Een beetje onzeker over hoe we moeten handelen besluiten we de man aan te spreken en vragen hem waar hij die T-shirt heeft gekocht. Hij verteld ons dat hij die heeft gekocht op de markt in Mwanga, een wijk hier in Kigoma. Nog steeds proberen we te achterhalen waar Peter zijn T-shirt is gebleven en vragen we ons wat de kans is dat je zo een T-shirt hier in Tanzania en dan nog juist op een markt in Kigoma tegenkomt. Later op de avond die dag vinden we het 2de exemplaar terug.
Je mag jezelf er nog zoveel van overtuigen dat je zonder vooroordelen ergens naartoe trekt maar als je dan in zo een situatie terecht komt steken die vooroordelen ineens de kop op. Neemt niet weg dat je op je hoede moet zijn en dit wordt door iedereen verteld en niet enkel door de blanken maar ook door de plaatselijke bevolking.
Maar goed ik ga met deze biecht afsluiten. Wezijn uitgenodigd om donderdag en vrijdag mee op kamp te gaan met de scouts van Kigoma. De scouts zelf zijn begin deze week gestart met hun kamp en ze eindigen vrijdag. Benieuwd hoe zo een Tanzaniaans kamp eraan toegaat. Meer nieuws zal dus voor volgende week zijn.
Kwaheri! (het afsluiten gaat iets sneller en vlotter, dit betekent zoveel als tot de volgende)
Bon, ik denk dat we vanaf nu met Picasa gaan werken, dit betekent wel dat onze fotos nu op een andere blog gaan terecht komen. We weten dat dit het allemaal een beetje ingewikkelder maakt maar op dit ogenblik is het voor ons net iets gemakkelijker (alhoewel het nog altijd on ge loof lijk traag gaat en we er heeeeel veel tijd mee verliezen maar we zoeken ondertussen nog naar een andere oplossing) Er staan al enkele fotos op maar we denken niet (allez we zijn er zeker van) dat we ze er vandaag nog allemaal gaan opzetten. De mensen die proberen iets te versturen of iets proberen te posten op het gastenboek, indien dit niet lukt kan je altijd een mail sturen want we begrijpen niet goed waarom het bij sommige mensen wel lukt en bij sommige mensen niet lukt. Voor de zekerheid hier nog eens onze e-mail adressen:
Hallo hallo, (niet letten op leestekens enzo want dat is hier nogal onmogelijk om op terug te vinden en daarmee zijn we direct geexcuseerd voor eventuele typfouten :p)
Hier dus weer wat nieuws uit Kigoma. Het wordt moeilijker en moeilijker om eigenlijk te beslissen wat nu wel en niet belangrijk genoeg is om neer te typen dus we gaan ons best doen om zoveel mogelijk nieuwtjes door te geven.
Dit weekend hebben we voor het eerst een kleine trip gemaakt naar Kasulu, een ander dorpje in the district of Kigoma. We zijn naar daar gegaan met een Dala Dala (lokaal transport), dat zijn eigenlijk allemaal Japanse buskes die tweedehands naar hier worden verscheept en die dan bepaalde routes voor hun rekening nemen. Sommige van die dingen zijn echt zwaar gepimped (over de Tanzaniaanse smaak zullen we even niet uitbreiden maar het gaat voornamelijk over Jesus en over de Engelse voetbalploegen Manchester, Arsenal, Chelsea en we hebben er zelf eentje zien rondrijden met op de voorruit de slogan The Young Nigers en nee het is geen typfout, het was wel degelijk met 1 g geschreven!). De rit naar daar was op zijn minst bobbelig te noemen en is te vergelijken met een kruising tussen de rups en de botsautos en als je malchance hebt een beetje rollercoaster. Maar we zijn dan maar met goede moed vertrokken met een van die dingen en in het begin leek het wel alsof we er zonder problemen gingen geraken. Tot we in de verte een andere Dala Dala zagen opdoemen vanuit het stof. Nu is het zo dat als je hier achter een andere auto rijdt je bijna niets ziet vanwege het stof dat die auto voor u produceert. Dus besloot onze chauffeur van een inhaalbeweging uit te voeren. Dit leidde tot een heuse rallyrace tussen beide Dala Dalas welke wij jammer genoeg hebben verloren. Ik zweer het jullie de rijstijl van die mannen . Ik dacht een paar keer dat het mijn laatste autorit ging zijn. Echt te zot en ge hebt toch wel meerdere blauwe plekken van al het geholderdebolder in de putten op de weg. Ik moet wel zeggen dat die buskes echt wel tegen een stootje kunnen want ge vliegt soms echt wel een paar centimers in de lucht en die bakskes zitten echt proppesvol mensen die zeker niet allemaal kunnen zitten wat het allemaal des te spectaculairder maakt. Nu bij de eerste stop had onze chauffeur zijn Dala Dala wel een beetje overschat want toen hij daarna de motor terug trachtte aan te zetten weigerde deze. Ze hebben die auto dan half uit elkaar gehaald in een poging om het nog te fixen maar dat bleek geen optie meer te zijn. Resultaat, we zaten vast in een of ander gehucht (maar dus geen gehucht in Europese termen, eerder zes huizen, een koe een geit en 500 a 700 mensen echt waar!!).
We hebben dan de chance gehad dat er net een jeep van UNHCR (UN High Commissionar for Refugees) die ons dan (MET AIRCO en schokdempers en deftige zetels en snelheid, alhoewel dat dat daarvoor niet echt een probleem was want ze vliegen hier echt, en deftige banden en waarschijnlijk een rijbewijs en ) tot in Kasulu heeft gebracht voor de prijs van 6000 shilling per persoon, dus ongeveer vier euro voor een rit van ongeveer 2 a 3 uur). We hebben ons dan ingechecked in een motel en hebben daarna een rondleiding gekregen van onze twee vrienden die mee waren, Nyundo en Boni, die daar op het teachers college hadden gezeten. De rondleiding was op zijn minst confronterend te noemen want ze zijn daar nog veel slechter af dan waar wij hier zitten, de levensstandaard is daar echt veel lager en ge zit daar echt wel in de armoede. Maar voor zover het mogelijk is kunnen jullie jullie een beeld vormen via de fotos. We hebben hun College bezocht, het ziekenhuis (voor zover je date en ziekenhuis kunt noemen) bezocht en ook geprobeerd om in de gevangenis binnen te geraken maar dat is mislukt omdat ze nogal wantrouwig zijn tegenover wasungus omdat ze denken dat we mss van de UN zijn en dat we willen rapporteren over de toestand van de mensenrechten in de gevangenissen die dus blijkbaar beneden alle peil zijn.
Daarna zijn we iets gaan drinken en hebben we als snack geroosterde termieten gekregen. Na veel aarzelen heb ik dat dan maar geprobeerd en ze zeggen dat het een beetje smaakt gelijk brood maar dat ga ik niet beamen J. Vervolgens zijn we iets gaan eten en zijn we (jawel jawel) naar de plaatselijke nachtclub geweest, genaamd FM club. Een korte samenvatting: een ongelooflijk slechte DJ, veel zatte venten die altijd maar rond u komen hangen en denken dat ze Engels kunnen, en blijkbaar waren alle meisjes daar prostituees (en de venten zijn ons die effectief echt komen aanbieden!!!! Echt schokkend). Dan gaan maffen. En de volgende ochtend zijn we voor het eerst naar een mis geweest. Dat duurt dus twee uur en ge verstaat er geen jota van dus zo speciaal was dat allemaal niet. Daarna zijn we nog wat vrienden van Nyondo en Boni gaan bezoeken en hebben we iets gegeten.
Vervolgens hadden we afgesproken met Marcus (een zweed met een zweeds project die dus gesponsord door de Zweedse overheid) die ons, met enkele uren vertraging, is komen ophalen om zijn project te gaan bezoeken ongeveer 20 kilometer buiten het centrum van Kasulu. Marcus is vooral bezig met agro-forresting, en dat is een vorm van landbouw waarbij ook gebruik wordt gemaakt van bomen (dus niet gelijk in europa met echte akkers). Die bomen worden speciaal uitgekozen op basis van hun bladeren (ze moeten snel composteren) en de reikwijdte van hun wortels. De bomen helpen om het overtollige water op te slorpen of juist zo weinig mogelijk water te gebruiken afhankelijk van de plaats waar er aan landbouw wordt gedaan. Der werden daar verschillende soorten fruit geteeld (echt dingen die ik van mijn leven nog niet gezien had!!! Maar wel heel lekker). Hij heeft ons dan een rondleiding gegeven door zijn tuin die eigenlijk gebruikt wordt als een soort van voorbeeld voor bezoekende boeren. Daarna zijn we bij hem blijven slapen om de volgende ochtend vrij vroeg te vertrekken om bananebomen rond te brengen naar lokale boeren. Echt in streken geweest waar ge er zeker van moogt zijn dat we nog nooit ne musungu hebben gezien en ze hebben daar dus ook echt schrik van u!!! Onderweg zijn we gestopt aan een ander project van hem dat eigenlijk tot doel had om grond die volledig uitgeput was door het verbranden van alles wat erop stond en dan het vee dat er heel de tijd overloopt, en die niets meer van nutritians bezit. Nu zijn ze daar bezig met het planten van bananenbomen via een system dat ik later zal uitleggen om de grond terug vruchtbaar te maken. Er zijn ook paar fotos van en ge zult zien dad a dus echt precies in het midden van een stuk woestijn is dat we proberen van terug aan akkerbouw te doen.
Daarna zijn we naar een lokale boerengemeenschap (als ge het zo kunt noemen) gereden (ook weer echt in the middle of nowhere) met als doel ook daar aan de boeren uit te leggen hoe ze het best hun grond bewerken zodat die niet uitgeput geraakt en dat het water kan opgevangen worden zonder te zorgen voor bodemerosie. Ik ga beknopt proberen uitleggen hoe het in zijn werk gaat. Op de fotos kunt ge zien dat er twee fotos zijn met een papier met een rechte lijn op. Nu dat touw waar het papier aanhangt hangt vast aan twee stokken die zijn afgemeten op een hoogte van ongeveer twee meter. Het doel is om het touw tussen de twee stokken te strekken en dan ter hoogte van de streep een steen aan een koord vast te hangen. Wanneer het touw volledig gelijk loopt met de streep op het papier dan weten ze dat ze een rechte lijn hebben (gemeten op de hellingsgraad van de heuvel). De twee punten waar de stokken staan worden aangeduid en daartussen wordt eigenlijk een bergje aarde aangelegd (zie fotos) Om de zoveel centimeter wordt er ook wat mest tussengestoken om de grond vruchtbaarder te maken en op 1 zijkant wordt een speciaal soort gras geplant om het overtollige water op te nemen en als die afsterven dan is dat heel goed materiaal om de bodem opnieuw te bevruchten. Die berg aarde dient dus ook om het water dat (door de hevige regens) via de berg naar beneden loopt op te vangen en de grond te bevruchten. Daarna hebben we hun nog getoond hoe waardevolle bomen (de aankoop van een boom is voor die mensen een heuse investering) het beste kunnen geplant worden. Deze uitleg zodat jullie een beetje een idée hebben van wat jullie zien op de fotos maar ik zal hier maar stoppen met mijn nogal saaie uitleg. (Ik vermoed dat den helft van t scoutte het al heeft opgegeven J maar misschien dat Frank Scheerlinck, Mark Leys, Vinz, Elke S, dit wel heel interessant vinden vandaar Het is een project in samenwerking met MATEP, dus als ge er nog wat meer over wilt lezen kunt ge die organisatie nekeer googelen ofzo ). Maar goed genoeg hierover, de fotos zullen de rest van het verhaal wel doen.
Wat kan ik nog vertellen de weg terug was even avontuurlijk als de weg heen, eenmaal stilgevallen omdat er een soort van chemische rook via de ventilatie van het busje naar binnen kwam, driemaal gestopt door de politie (da zijn hier echt allemaal louche pes maar genen ene zo louch als diene ladderzatte die met zijn geweer naar ons begon te zwaaien een van de eerste dagen hier) eenmaal wsch gewoon omdat er wasungu in het busje zaten , eenmaal omdat er zogezegd teveel volk in het busje zat (deeeuuuh) maar eigenlijk wast gewoon ne corrupte die geld wou, zoals zovele flikken hier, en eenmaal om te kijken of we geen smokkelwaar meehadden in het busje. Maar uiteindelijk goed en wel thuis geraakt en doodmoe naar een filmke gekeken (Dwar echt een aanrader om eens in het stam te zien hehehehe).
Nog een weetje is dat ik al per ongeluk bij het opruimen van stenen een slang heb vastgehad dus dat was wel even verschieten, maar we hebben het op film dus dat zien jullie nog wel.
Ik heb geen platte kaka meer en ook met Hans is alles qua gezondheid in orde.
Een minder leuk weetje is dat in een centrum van de broeders een beetje verderop een kleine uitbraak van Cholera heeft plaatsgevonden en ook in een dorpje een beetje verderop een uitbraak is vastgesteld. Maar geen zorgen wij zijn volledig gezond en we gaan gewoon niet direct naar daar gaan. Maar als het onder controle is zouden we wel heel graag gaan helpen in dat centrum(voor gehandicapte kinderen wat het nog veel erger maakt aangezien die niet voor zichzelf kunnen zorgen)want de toestand daar is alles behalve blijkbaar. Ze hebben daar een paar dagen geen water gehad, hebben zich niet kunnen wassen en ja dan krijg je zo een dingen natuurlijk . Dus we gaan zien wat we voor die kinderen kunnen doen want dit KAN natuurlijk NIET!!!! Ik ga der nu even mee stoppen dat ik het nog kan verzenden voor Tanesco weer faalt.
Vele groeten vanuit Kigoma,
Hou ulle goe, wij doen hetzelfde
En aan al die willen afkomen, meer dan welkom natuurlijk hehehe KARIBU
Zoals jullie dus kunnen zien is het eindelijk gelukt om de fotos online te krijgen (na heel wat pogingen en frustraties) en vanaf nu zullen we dus ook wat meer fotos beginnen trekken nu we weten hoe het moet. Voor de rest is alles hier nog steeds in orde. Onze werkopdracht start blijkbaar iets vroeger dan we gedacht hadden (we beginnen binnen 2 weken!!). Hans gaat Management skills onderwijzen en ik ga proberen van die mannen wat filosofie bij te brengen. Aqau Lodge begint meer en meer als een echte thuis aan te voelen en ook met jeophat (de manager) is de relatie top! We hebben gisteren een eerste rondleiding gekregen in het gedeelte voor de toersiten dat gerenoveerd gaat worden en er is hier nog veeeel werk, maar het heeft veel potentieel! Momenteel verblijft hier een cameraploeg voor History Channel die een documentaire aan het maken zijn over Tanzania. Ze zijn begonnen in Zanzibar en hebben een maand lang rondgetrokken om uiteindelijk af te sluiten aan Lake Taganyka.
Zaterdag zijn we iets gaan drinken op een strandje iets verder dan dat van ons. Ze beginnen daar met muziek te draaien tegen de middag en stoppen tegen een uur of zeven acht. Dan gaan de mensen naar huis om te eten (of verder te drinken want ge ziet hier echt degoutante taferelen, mannen die om vier uur in de namiddag al niet meer goed weten wie ze zijn en waar ze staan) wijzelf hebben voor de tweede optie gekozen maar met Europese matigheid natuurlijk. Een mens moet zich toch aanpassen aan de plaatselijke cultuur nee? Daarna gaan sommigen dan nog door naar de nachtclubs maar dat zat er niet meer in aangezien een van onze nieuwe vrienden nog niet bekend is met de Europese matigheid. Dus dat zal voor een andere keer zijn. De muziek bestaat hier vooral uit Bongo Flavour (een mix van reggea, dancehall en oosterse muziek), reggea, dancehall, soca,... Dus Vinzke en al de rest gelle zou hier goed u gading vinden!!!
We merken hier ineens dat we net een uur bezig zijn en we zijn momenteel op een betaallijn bezig (om de fotos te testen) dus we gaan het hierbij laten en laten nog wel meer weten als we in het centrum op internet gaan.
PS Bart Coudenys als ge zou willen en kunnen het duiken is wordt hier echt aangeraden dus ge zijt meer dan welkom he man, ge laat maar iets weten!!! You can stay at Aqua Lodge
Hou ulle goe, wij doen hetzelfde Groeten Hans en Peter
* voor een cola (flesje van 350 ml) betaal je hier 500 shilling (ruw geschat, aangezien de shilling het niet zo goed doet, circa 20 eurocent) * datzelfde flesje is wel 7 dagen over tijd * ons qwerty toetsenbord is een apart model , de y is de z en z is de y, het ( is een * en het ) is een (, de _ is de ? en de ? is de _ * de m staat wel op de juiste plaats * de citroenen hier zijn veel groter en je kan er degelijke limonade van maken * als je een put wil graven om je afval in te dumpen is de kans groot dat je reeds in een afvalput graaft. * vanuit onze baai kan je zowel Burundi als Congo zien * de Dala Dala (de bus) kost 300 shilling ongeacht waar je wil afstappen * Hans heeft ondertussen tussen de 25 a 30 muggenbeten * een koe hier heeft dezelfde geur als een koe thuis * de stroom valt hier geregeld uit en ik bedenk juist dat als dat nu gebeurd ik helemaal opnieuw mag beginnen.
* Arsenal heeft Man U afgedroogd
*wij hebben dat op groot scherm en live mogen meemaken.
* ze pakken dat hier professioneler aan dan in de Living * als je hier een safari bestelt (bepaald bier) krijg je een serengeti (een ander soort bier)
* als je betaalt, blijf gerust nog even zitten, ze zullen ooit wel je wisselgeld komen brengen
* ik kon opnieuw beginnen.
* de plaatselijke politieinspecteur is zo vriendelijk dat hij zijn persoonlijk GSM nummer geeft aan blanke voor in gevallen van nood.
* zijn geweer is bevestigd aan zijn broek met een touwtje, als hij ooit moet schieten is dat vanuit de heup, cowboy stijl. * hans heeft ook een nieuw nummer waarop hij vanaf nu bereikbaar is + 255 755914220
* peter gaat vandaag ook een aankopen maar daar kunne we nog geen gegevens over geven.
Dit was het voor vandaag
groeten aan iedereen en tot blogs (hoop dat dat geen term is die pro bloggers gebruiken)
Ahja de foto s komen zeker we vergeten gewoon altijd ons kabeltje mee te nemen.
Zoals jullie wel merken kunnen we nu iets regelmatiger op het internet en kunnen we dus ook net iets frequenter van ons laten horen. Er is natuurlijk niet zo heel veel gebeurd in die ene dag maar we gaan toch proberen van een paar leuke momenten mee te geven.
Gisteren dus voor het eerst mijn verjaardag op Afrikaanse bodem gevierd en dat was natuurlijk wel niet hetzelfde als in Belgie. We zijn eerst iets gaan drinken met de broeders en onze huisgenoten ( wel grappig ineens vier wazungu op de weg in Kigoma iets dat ze waarschijnlijk hier niet zoveel tegenkomen en toen we in het café aan tafel gingen zitten zaten we daar met zes wazungu en ene local dus dat was wel een zicht) Daarna zijn we met de huisgenoten en Steven (een godsdienstleraar uit belgie die hier voor vier weken verblijft). Daar aangekomen hebben we denk ik een uur een uur en een half op ons eten moeten wachten terwijl de menukaart ons verzekerde dat het maximum een half uur zou duren, maar eenmaal ge u daarover zet is het allemaal zo erg niet (Maarten ik moest wel spontaan aan u denken want ik denk dat u kinne al vijf centimeter ONDER de grond had gehangen). Maar het eten was heel lekker!!! Cicken curry Massala! Ondertussen heft onze goede vriend TANESCO (de tanzaniaanse electriciteitsmaatschappij) twee tot driemaal voor een electriciteitspanne gezorgd maar dan kwamen ze af met stompjes kaars en dat maakt het alleen maar gezelliger. We hebben daar goed gegeten en elk iets gedronken en dat heeft mij in totaal 24 700 shilling gekost (een kleine twintig euro) en dat valt dus zeer goed mee. Ik zou nog verder willen dbloggen maar het is etenstijd. Gelukkig is er hier wel altijd variatie. Gisteren was het bonen met rijst. Vandaag eten we rijst met bonen. Morgen wsch bonen met rijst en dan overmorgen . Je snapt het wel. Ik laat jullie en we houden jullie op de hoogte!!!!
Tatunonana (of zoiets en we bedoelen tot de volgende)
Eindelijk kunnen we nog eens iets van ons laten horen. We zijn nu de tweede dag in Kigoma na onze aankomst gisteren.
Het heeft een tijdje geduurd eer we hier waren, ons vertrek was voorzien vorige zondag maar het is uiteindelijk maandag 12u geworden. Er was iets gebeurd met een goederentrein waardoor de passagierstrein pas zondagnacht aankwam. Voor ons was dat geen probleem wij konden terug naar de Broeders en daar een nacht langer blijven. Anderen die van heinde en ver kwamen moesten de nacht spenderen in het station.
De treinreis was fantastisch, echt een aanrader voor iedereen die het land zou willen zien. (Misschien best in 1 klas want dan zit je met 2 en zelfs daar hadden we het ontzetted warm) In 2de klas deel je het compartiment met 5 anderen en in derde klas kan ik mezelf niet voorstellen hoe het moet voelen om u in die warmte, tussen al die mensen en hun bagage ( reken gerust 4 stukken ter grootte van een valies per persoon) te moeten proppen. Maar onderweg kan ook vanalles kopen gaande van bananen, honing, pindanoten, water, tomaten, bonen, kiekens, sigaretten, maniok, suikerriet, stoeltjes, lepels, kammen, enz. Echt een aanrader!!!
Gisteren zijn we dan aangekomen in Kigoma en hebben we een eerste rondleiding gehad in het Jeugdcentrum vam Maendeleo, hier hebben we ook het nieuws gehoord van de overwinning van Obama, iets waar ze in Afrika allemaal dolbij om zijn. Oje Obama!! Daarna door Kigoma centrum gelopen, overal winkeltjes en kraampjes waar je wederom alles kan kopen. een supermarkt ofzo bestaat hier niet, alles bestaat uit kleine winkeltjes van een scheet groot ( excuseer voor mijn taal).
En als kers op de taart, het huis waar we gaan verblijven gedurende een volledig jaar is moeilijk te beschrijven met woorden. We liggen in een baai van het meer met ons eigen strand en palmbomen, kunnen de zon zien opkomen vanop het meer en weer ondergaan in het meer, we are going to have a blast!
We delen het huis momenteel met de manager ( want aqua lodge,zo heet het, is eigenlijk ook een hotel in renovatie) en Inka, een austraslische, die hier momenteel nog een maandje blijft.
Vanaf Januari starten we met les geven in de bachelor opleiding, we moeten enkel nog uitzoeken welke vakken. Ons Swahilli is er nog niet helemaal maar dat komt wel nog.
Hetzelfde voor foto s we hopen binnekort wat meer op internet te werken en fotos door te sturen.
tot de volgende en stuur gerust wat vragen door van wat je nog allemaal wil weten dat is gemakkelijker om onze blog te schrijven.
Zoals jullie wel kunnen vermoeden zijn we goed toegekomen in Dar Es Salaam. Het mag gezegd worden dat de eerste dag nogal spannend verlopen is. We waren nog geen twee seconden uit de luchthaven of we waren al vijf euro armer (voor een telefoontje van welgeteld 1 min en met een prijs van gemiddeld 20 cent ) Voor de rest is alles wel vrij vlot gegaan, goed opgevangen geweest, goed verzorgd, voldoende eten, zeer gastvrij, maar waaaaaaarm!! We hebben ook nog niet veel gemerkt van het huidige regenseizoen, hier is nog geen druppel regen naar beneden gekomen. Wel al een aantal kokosnoten en mango's (met of zonder ons toedoen ). De eerste indrukken van Dar waren nu wel niet echt zo positief. Het is hier echt heel vuil, de mensen leven letterlijk tussen hun afval, en het contrast is ontzettend groot. Wij verblijven wel niet in het centrum van Dar maar in een typische buitenwijk bestaande uit een paar stenen huizen met de grootte van een villa en een hoop tuinhuisjes (ge snapt wel wat we bedoelen om de grootte te schetsen, geen echt tuinhuis he mannen!) gebouwd uit metalen platen of hout. We verblijven momenteel bij de broedergemeenschap van Liefde in Dar samen met swahele, een mentaal gehandicapt persoon met een oogziekte die in Dar verblijft voor zijn operatie waarna hij terugkeert naar Kigoma, Theo, een jongen van 21 die naar de broerders is gestuurd door zijn ouders vanwege zijn gedrag (meer weten we zelf ook niet) en die ook binnen twee weken terug gaat naar Kigoma en Enok de continu goedgeluimde chef-kok die maar blijft lachen maar die zien jullie binnenkort nog wel op video of foto. We kunnen het vandaag wel niet te uitgebreid vertellen aangezien we eerder toevallig even op internet kunnen en het scherm valt hier zonder enige verklaring af en toe uit dus we gaan ons best doen. Voor de personen die een persoonlijke mail verwachten die komt er zeker aan maar dat zal voor in Kigoma zijn. We vertrekken morgen namiddag om vier uur met de trein naar Kigoma. Dus eerste bericht zal pas voor zes of zeven November zijn. We kijken vol spanning en een gezonde dosis angst uit naar de trip want het belooft een avontuur te worden op die trein! We gaan jullie nu laten en we houden jullie op de hoogte.
Groeten van Hans en Peter en de verschillende gekko's en kakkerlakken die de lakens en de wc-ruimtes/bad/douche met ons delen!!!
Dit is onze blog, langs deze weg willen we zoveel mogelijk van onze reis en ervaringen met jullie delen.
Om te beginnen zullen we even een overzicht geven van wat ons deze week staat te wachten.
Morgen (28 oktober 2008) nemen we om 15u30 het vliegtuig richting Heathrow, Londen. Dan is het 3 uur wachten voor onze vlucht naar Dar-Es-Salaam, Tanzania
Woensdag 29 oktober landen we daar om 7u 's ochtends.
Tot zaterdag blijven we in Dar-Es-Salaam en proberen we de stad te bezoeken, te acclimatiseren en ook even langs de Belgische ambassade langs te gaan.
Zaterdag 1 November nemen we de trein naar Kigoma, deze trip zal ons in "slechts" 3 dagen naar onze bestemming brengen. Wij hopen na deze treinreis zo snel mogelijk via deze weg iets van ons te laten horen.
Habari! (wat nieuws?)
). 
