12 mei 2014

Onze wekker maakt ons wakker om 4u zodat we nog snel een kattewasje kunnen doen en toilet gebruiken.
Onze nederlandse buren genieten nog van hun nachtrust en de podovitska klopt op de coupé-deur,
"twenty minutes". Eerst nog effe relax maar dan paniek. Met 4-en in een kleine coupé op 15 minuten tijd
alles aan kant krijgen is geen evidentie. Ze zijn erin geslaagd.
5.25 u gaan we van boord. Eugène, de nonkel van Jasper, geraakt 'niet' in paniek maar geeft toch effe
mee dat hij zijn smart phone niet vindt. Bagage uitladen op het perron; niks te vinden -  terug de trein op;
niks te vinden - weer bagage doorzoeken; niks te vinden. De paniek begint nu een beetje toe te slaan.
Terug de trein op, de podovitska begint zich lichtjes te ergeren. Terwijl Eugène op de trein is; doorzoekt
Jasper zijn bagage, en wat denk je ? Jawel, daar is zijn telefoon. :-)
Om 6u is het perron leeg en nog 11 mensen staan er; 3 belgen, onze 4 nederlanders, een nederlands koppel
met hun dochter en een meisje die de reis alleen doet.  Geen Bert de Groot te bespeuren.
Iemand van het gezelschap had ergens gelezen dat Bert de gewoonte heeft om te laat te komen.
Een mongoolse man zegt ons 'bert de groot ten minutes'; dus een kleine hoop dat hij er in 10 minuten
zal zijn. 40 minuten later komt Bert eraan.
We moeten de stad uit voor 7u (nog 20 minuten dus) want er is een regel dat vandaag enkel de oneven
nummerplaten de stad in mogen. Bagage en passagiers worder verdeeld over Bert's Land Cruiser en
een lokale mini bus.
Zo, op weg naar onze ger (yurt / tent). Een goeie wegenbouwer zou hier serieus centen kunnen verdienen.
100 m.macadam gevolgd door 200 m. putten en bulten. We krijgen tegelijkertijd een rondrit langs het
nieuwe, enorm grote, Gengis Kahn standbeeld; je kan met een lift in het beeld naar boven en in de manen
van het paard is een trap zodat je tot het allerhoogste puntje van het paard kunt stappen.
Indrukwekkend !
Volgende tussenstop is de 'turtle rock'; rots in de vorm van een schildpad; ook weer enorm groot maar
geschapen door de natuur.
En nu gaan we dan verder naar onze ger. Waren de wegen voorheen slecht, ze worden alleen maar slechter.
Oeps, een rivier... Bert rijdt erdoor met z'n jeep om zo vast te stellen dat de minibus er nièt door kan.
OK, beetje bagage overladen op de jeep, 2 extra mensen erbij en Bert brengt de eerste lichting naar het
gerkamp. De overigen worden dan later ook met Bert's jeep overgebracht.
Vergeet alle luxe, stromend water, electriciteit, gsm, internet, niets van dat is er aanwezig.
Het loopt tegen 10 u; we worden ontvangen door Bert's mongoolse vrouw. We stappen door de stal, langs
de pasgeboren kalfjes de 'living' binnen. We krijgen ontbijt aangeboden (brood, zelfgemaakte kaas, tomaat,
komkommer en zelf gerookt vlees) met een tasje thee of koffie. We laten het ons smaken, weeral.
We krijgen onze ger toegewezen alsook sprokkelhout en hout om het kacheltje in gang te houden.
Dan trekken we de natuur in en maken een wandeling van een paar uur; gevolgd door de hond des huizes-
we noemen hem Poekie. Het is er prachtig mooi, ik kan het zelfs niet omschrijven ! 't Is ook koud en
enorm veel wind. Maar als we alle truien en fleeces aandoen die we bijhebben, met nog een K-way erover
kunnen we dat wel doorstaan. Tijdens onze wandeling zien we in de verte donkere lucht ... hhmm, regen ?
Net op tijd terug in de 'hoofd ger' want het begint te regenen; gevolgd door sneeuw.
De gastvrouw biedt koffie & thee en we zien hoe ze onze lunch klaarmaakt; ook nu laten we deze ons
welgevallen. De sneeuw en vooral de felle, striemende wind, weerhouden ons ervan om weer de bergen
in te trekken. We houden het bij nog een tasje koffie en worden tegelijkertijd geanimeerd door onze
nederlandse vrienden. We leren ook weer wat bij van hen over kaas maken. Effe naar onze ger om ons
vuurtje te checken; dat is een mannenjob. Oei, vuurtje uit, moet Danny helemaal opnieuw beginnen.
Uiteraard krijgt hij dit in een mum van tijd weer aan de gang en effe later is het weer lekker warm in ons
tentje. Om 19u worden we in de 'hoofdger' verwacht voor ons gezamelijk diner. Een heerlijk, mongools
stoofpotje met rijst. Na het eten nog een tasje koffie en dan - weer - de opgave om naar het toilet te gaan.
2 keuzes, een planken toilet (gat in grond) wat redelijk moeilijk is voor grote boodschap. Dan maar
het 'gewone' toilet dat 50 meter verder staat. Een gewoon zittoilet onder een golfplaat zonder stromend
water en in openlucht. Voorzien van papieren toiletbril, vochtig toiletpapier, WC rol en pillamp wordt dit
vanacht écht wel een expeditie.
Oja, na het avondeten laat de gastvrouw ons weten dat het zeker -10° zal zijn vanacht ...
Terug in onze ger, weer vuur maken en een uurtje later komt de gastvrouw de kolen om de nacht door
te komen op het vuur smijten; geen 10 minuten later is het bloedheet in de tent, we moeten zelfs ons
deurtje (1.20m hoog) openzetten. Trouwens, Cris is al 2x tegen de deur gelopen.
Nog effe een kaartje leggen bij kaarslicht en tegen 21u ons bed in, klaar om de ijzige kou te doorstaan.