8 mei 2014
Na een lekkere nachtrust en de stille hoop dat het zou stoppen met sneeuwen, stellen we vast dat er
5 cm is bijgevallen. Wat wil je, we zitten in Siberie !
Wederom een lekker ontbijtje en dan tweestrijd ... om 14.30 u zullen we worden opgepikt om met het busje
terug naar Irkutsk te rijden. Gaan we buiten om dan met natte kledij & schoenen te zitten of kijken we
naar het mooie witte landschap en maken we foto's uit ieder raam in het huis. Het laatste dus ...
De dolmus brengt ons "zigzaggend" door de bergen naar beneden, de stad tegemoet.
We zijn vertrokken in een sneeuwstorm met rondom ons niks dan wit, hoe verder we naar beneden rijden,
hoe droger het wordt. Eenmaal in Irkutsk blijkt de zon te schijnen ! Geen sneeuw te bespeuren.
Zulk een verschil op amper 80 km, ook dat is Siberie.
We worden opgewacht door de lokale touroperator die ons naar ons gastgezin brengt.
We hadden een dubbel & een single kamer geboekt. We kregen 2 appartementen toegewezen,
ttz. Danny & Cris kregen een bed bij Natalia & haar man (wiens naar ik niet uitspreken, klinkt als 'Genade');
Sabine kreeg een bed bij Galina en haar kleindochter Natasha.
Het is duidelijk dat het gebouw dateert uit de sovjetperiode, maar heeft toch nieuwe PVC ramen.
Beide appartementjes zijn proper, bedjes mooi opgemaakt met verse lakens maar alles is zo oud, quasi
versleten. De mensen kunnen zich niets meer dan dit betalen. (weet je nog, een gepensioneerde heeft
slechts 200 €). Toch zijn onze 'oudjes' zeer gastvrij, alsook Sabine's gastvrouw. Galina is trouwens héél
blij om russisch te kunnen praten met een gaste. Dat wordt een mooi vriendschap.
Ondertussen is het 18 u en onze gids Oxana staat klaar voor de stadstour, te voet.
Het leek wel of het kind een CD-tje had ingeslikt en afspeelde zonder 'rewind'. 't Was allemaal best
interessant maar teveel vragen naast de kwestie bracht haar in de war.
Doch, een klein 'wist-je-dat-je' : Irkutsk heeft geen metro. Reden : pas vanaf 1 miljoen inwoners zal de staat
een metro aanleggen. Momenteel wonen er slechts 600.000 mensen.
De rijke stad dankt zijn mooie - bijna - westerse huizen aan de bannelingen uit de sovjetperiode.
Het waren vooral 'andersdenkenden', zijnde dichters, geleerden, wetenschappers, schrijvers etc. die naar
Siberie werden gestuurd. Zij brachten de lokale bevolking finesse bij, en zodoende vonden wij de mooie
huizen die er nu nog staan. Spijtig dat ze niet verder worden onderhouden. Zo gaat die rijke geschiedenis
beetje verloren.
De originele houten huisjes kan je ook nog talrijk in Irkutsk vinden. Pas begin 1900 - na de grote brand -
werd er een wet gesteld dat er geen houten huizen noch kerken in het stadscentrum mochten gebouwd
worden.
20 u, Oxana laat ons achter bij de BABR (= siberische tijger) en wij hebben dringend nood aan drank !
De Irish Pub brengt soelaas. De halve liters doen ons deugd.
Dan gaan we op zoek naar eten, vandaag eens iets helemaal anders, een lekker italiaantje. Net restaurant,
mooie inrichting, vrij westers. Maar net zoals we al eerder en vaker hebben vastgesteld, Engels spreken ze
hier niet. Vreemd, want we vernomen dat er wel degelijks Engels wordt geleerd op school ... wij blij dat
Sabine erbij is.
Om 23u, moe & voldoen, gaan we naar ons appartementje. Eerder hadden we de sleutel al meegekregen,
dus we hoeven onze gastvrouw (Haziyaka) niet te wekken.  Iedereen slaapt al, de lichtjes in onze kamer
zijn aan, wij doen ze uit, tijd om te slapen.