7 mei 2014

Vandaag arriveren we in Irkutsk, het Parijs van Siberië. Laat naar bed en vroeg op in combinatie met
verwarring van uur en tijd, maakt het niet makkelijker.
In de sneeuw worden we opgewacht door onze chauffeur. Vreemd, hier rijden auto's met het stuur links of
rechts. Blijkbaar is hier veel import uit Japan en vandaar de rechtse sturen.
De chauffeur brengt ons eerst naar het kantoor waar onze tickets voor de volgende trein-etappe
klaarliggen. Oef, hier zijn we al zeker van.
De voorziene boottrip naar Listvyanka valt in 't water (of beter gezegd, de sneeuw).
Het wordt ons afgeraden en daarom brengen ze ons met een busje naar Tante Rita;
onze gastvrouw in Listvyanka.
De discussie die aan het opstappen voorafgaat is levendig. Blijkbaar geeft de chauffeur voorkeur
aan mensen ipv bagage; bij toeristen hoort dat uiteraard samen. Soit, na wat onderhandelen en een extra
centje, uiteraard, lukt het toch. 5 sardientjes in een busjes, wat is het ? 3 belgen en 2 nederlanders !
Robin, Michel en Sabine achteraan en Danny & Cris krap op een bankje met ergens onze bagage
tussengepropt.
Het lijkt wel in Turkije, de dolmus zwiept van het ene naar het andere rijvak (moesten er strepen
getekend zijn tenminste). Hoedanook, we geraken veilig bij Tante Rita. Het blijkt een lief madammeke te zijn.
We krijgen onze dubbel en single kamer toegewezen zoals gevraagd. Alles staat hier in schril contrast met
onze gastvrouw en -appartement in Jekaterinenburg.
Na 2 uurtjes chillen trekken we alle kleren aan die mogelijk zijn om de siberische koude te trotseren.
Na 1 minuut zien we het 1ste café (en enigste dat open blijkt) en verwarmen onze innerlijke mens met,
jawel wodca. Hij kan het niet bij 1tje laten, wij (= de vrouwen) drinken - zeer verstandig - een tasje thee.
We moeten ons nog een weg banen door de sneeuw om tot aan de bancomat te geraken.
Dat is 1.5km stappen en nog terug ook hé. Heen was een makkie maar terug was serieuze wind tegen
en gaf speldenprikken in je gezicht.
De gevoelstempertuur lag dan ook rond -8° + wind + water = verdomme koud.
En toen ... op de terugweg ... komen we daar een café tegen, héél toevallig zenne ! en daar hadden ze lekker
eten ! Sabine en Cris kiezen voor omul, dé vis uit het Baikal meer, geloof me, ook hier geen Sergio of
Peter Goossens, maar zoveel beter (hoe kan ik dat nu weten :-) ) Danny kiest voor een lekkere varkenssteak
vergezeld van aardappeltjes in een spekkejasje. Tegen 20u, moe én voldaan, zijn we weer terug, geploeterd
door de sneeuw, met natte voeten wegens enkel zomerstappers bij maar we kunnen zeggen dat we de
siberische winter hebben overleefd. Trouwens, Michel en Robin hadden helemaal geen passende kleding bij.
Michel heeft een regenjas aangeschaft vandaag en Robin laat momenteel z'n zomersneakers drogen.
Morgen om 9u serveert zatte heeuu tante Rita het ontbijt.
Met een tasje koffie in de huiskamer en nog effe nagenieten sluiten we de dag vroeg af.