6 mei 2014

Om 9u worden we fris wakker. De herinnering aan het wiegen toen we nog in onze voiture
(zisse voor de bruggelingen) lagen, heeft ons weer een fijne nacht bezorgd. Naar goede gewoonte, poetsen we
onze tandjes, wassen we onsen wachten op de lekkere koeken van madame Arrabelle maar ze komt niet
opdagen. Hebben de duitsers onze koeken opgegeten .... ?
Dan maar onze koffie met speculoos koekjes; zelfs dat smaakt.
Nu wachten we tot de volgende lange stop over een uurtje of 4.
Ojé, ook de duitsers worden wakker ... de deftige pakjes zijn blijkbaar toch geruild voor een doodnormale
pyama en sletsen. Een koele 'hallo' kan er net af.
Een half uurtje later zijn ze weer 'stijf in den eik' (heel deftig dus - voor de bruggelingen).
We voelen dat het lunchtijd is en maken ons een cup-o-soupje met de restjes worst en brood van gisteren.
Het station van Krasnoyarsk nadert. Ene Luc J.zal content zijn met Danny's foto's. Het is een hele uitdaging
en onderneming om een locomotief op foto te krijgen. Maar Danny haalt halsbrekende toeren uit om alsnog
de ultieme foto te maken.
Ook de duitsers worden gelucht, in een hemdje en teensletsen in de Siberische koude terwijl het sneeuwt;
echte sneeuw hé mensen; meer dan jullie in België dit jaar hebben gezien. Het begon met 1 vlok, dan 2, 3 ....
een korte sneeuwstorm.
Het half uur dat we hebben, beperken we tot een 10 minuutjes want het is écht veel te koud.
De trein dendert verder langs houten barakken die nu overgaan in betonnen fabriekspanden die ooit heel
operatief moeten zijn geweest. Nu slechts vergane glorie. Een industrieel archeoloog kan hier gerust
z'n hartje ophalen.
De houten huisjes doen ons denken aan de jaren 50 (hoe kan dat nu ?
heeft niemand van ons 3 meegemaakt).
Je kent dat wel; een huis met een kot achteraan, verlengd met nog een kot en een kleiner kot, kortom
koterij.
We treinen over de grootste rivier van Siberië, de Yenisey.
Onze innerlijke mens denkt dat de bar ons roept, kunnen we niet negeren !
Onze nederlandse vrienden ontdekken eindelijk ook de bar, na 4 dagen op de trein
(zij zijn niet afgestapt in Jekaterinenburg).
Onze garçon staat te trappelen om ons te kunnen bedienen wat ons dan weer de gelegenheid geeft
om deze blog bij te werken.
Tegen 16u terug naar ons coupé-tje. Er is weer een lange stop in 't vooruitzicht. We voorzien ons diner
net erna.
Ons diner bestaat uit; een ceasar slaatje gevolgd door gepaneerde kip en een soort varkensvlees.
Buikje rond gegeten en weer weg want de duitsers zijn in aantocht.
Na 4 dagen ontdekken we het plezier van het kaartspel.
Verder verloopt de avond zoals hij voorheen verliep, rustig en gesappig.
Nee Sabine, ik zeg niet dat je hebt gewonnen met kaarten :-)