De Transsiberië Expres 2014 De Transsiberië Expres 2014
07-05-2014
5 mei 2014
5 mei 2014 "de trein der dwaasheid" is het nu zondag ? maandag ? is het nu ochtend ? middag ? we geraken stilletjes aan de kluts kwijt. In België is het 5 u eerder, we komen uit Moscow waar het 3 u eerder was en in Jekaterinenburg was het 1 u eerder. We rijden nu richting Omsk; de hoofdstad van West Siberië. Hier komen we aan tegen de middag, in welke tijdzone zitten we nu ? De onzin die we uitkramen zal een combinatie zijn van desorientatie en gebrek aan slaap; maar we lachen tot we tranen huilen. Het landschap glijdt voorbij met weinig variatie. Zilveren berken, sparren maar nergens een koe, een paard of een geit te bespeuren. De vlaktes leuken droog desondanks de sneeuw die hier pas gesmolten is. We veronderstellen dat we koren zien. (ziet dat er hier hetzelfde uit als bij ons ?) In Omsk stoppen we 40 minuten. Tijd om onze lunch te kopen; worst en een donker (pumpernikkel-achtig) brood; nog wat nootjes en knabbeltjes. Op het perron spreken we met de buren van 2 coupé's verder. 2 nederlanders die ook met Mevo hebben geboekt. Zij reizen ook tot in Beijing. Terug in onze coupé laten we onze lunch welgevallen. Net als ons moemoe snijd ik het brood met een (zak)mes. Het blijkt een lekkere combinatie te zijn en dat voor 400 roebel (= 8 ) voor ons drie. en we treinen weer ... zie hier, een koe ! en nog 2 paarden ook. Danny en Cris vinden het nu wel tijd om naar de bar te gaan; Sabine doet effe de oogjes toe. Onze garçon ontvangt ons met een grote glimlach, morst wat bier maar gebaart dat alles in orde is. De helft van de tafeltjes staan gedekt, ttz; een plastiek vorkje en een servietje. Dat blijkt voor een meisjes sportploeg te zijn die onder begeleiding naar hun evement reizen. De meisjes, allen tussen 12 en 14 jaar, nemen plaats. De strenge juf gebaart naar 2 meisjes om ergens anders te zitten, deze 2 springen recht en zonder morren of tegenspreken, verzetten ze zich. Discipline. Kedeng Kedeng we rijden verder langs de houten barakken met zinken daken, betonnen dozen tot we vanavond in Novosibirsk zijn. Voor onze stop van een klein uurtje, gaan we - weer - richting restauratiewagen, tijd voor diner. Sabine kiest Borsjtsj (rode biet is ver te zoeken), Danny & ik Solianka soep = goed gevulde maaltijdsoep en een octopusslaatje gevolgd door biertjes en martini ! ; dat alles voor 2200 roebel (44 ) Ook deze keer geen Peter Goossens maar het smaakt en het vult ons buikje. Eindelijk worden we weer gelucht, we mogen 45 minuten gaan uitwaaien op het perron van Novosibirsk. Ondertussen al 4000 km afgelegd van ons treintraject. (Sabine Heinze stopt hier met lezen)... De duitse invasie ! Onze rustige wagon, die we deelden met ons 2 nieuwe nederlandse vrienden, wordt ingenomen door 14 duitsers. Allemaal deftig in pak of 2-pièceske met harde koffers en meer dan het nodige lawaai. Voor ze nog maar dag zeiden, was er al het nodige commentaar over hun nieuwe accomodatie. Het was lelijk, vies, onhygienisch, ouderwets - DDR toestanden enzovoort. Dit was absoluut niet waar ze voor betaald hadden. En nog erger, ze moesten hun eigen bed dekken ... moeilijk zé. Onze nederlandse vrienden en wij beslissen een coalitie aan te gaan tegen de duitsers; ooit is het ons al eens gelukt en ook nu halen we de bovenhand wel :-) Het lawaai dat die duitsers produceren, zorgt ervoor dat onze provodnitsa op haar hoede was en ze had alvast backup ingeroepen van een stevige, vrouwelijk collega. Gelukkig is er tussen de provodnitsa en provodnik (vrouwelijke / mannelijke hostess) en ons een goede verstandhouding. Slava is een jong russisch manneke van rond de 25 en de eerste die een heel klein beetje engels kan verstaan. Ondertussen gaat de lekkere whiskey en correct bijhorende glazen aan ons voorbij, Danny pinkt een traan weg. Kan het nog luider ? Tegen 1u lokale tijd smijten ze hun deuren toe en lijkt het wel alsof de rust is weergekeerd. Héhé, ook wij gaan slapen.
