Deze blog wordt een beetje mijn "therapie"ruimte, begin 2019 kreeg ik te horen dat ik blaaskanker heb, ik moet toegeven dat ik het niet makkelijk heb om hiermee om te gaan, begin september zorgde mijn broer ervoor dat ik kan starten in de Londen Marathon 2020 als charity runner ... dit wordt mijn verslag van deze tocht.
Ik zal dus af en toe iets laten verschijnen op dit blogje, in eerste instantie doe ik dit vooral voor mezelf, ik kan sommige muizenissen op deze manier toch een beetje van me afschrijven.
Het deed veel deugd dat mensen steunend reageerden op mijn vorige post, ik heb dan ook al veel positieve reacties mogen ontvangen van mensen die over mijn probleem hoorden.
Ik ga geen namen opnoemen (bang dat ik iemand vergeet ) maar er zaten reacties bij van aan de andere kant van de wereld, van mensen die ik al jaren niet hoorde, van mensen die zelf volop in de miserie zitten en natuurlijk van dichte vrienden en familie. Sterk ...
Omdat deze jongen eigenlijk maar één manier kent om zijn hoofdje leeg te krijgen worden vanaf deze week de loopschoentjes terug aangebonden... Vorige week deed ik een kort testloopje (6 km) en dit beviel me, smaakt naar meer... maar ik ken mezelf nu al goed genoeg om te weten dat als ik geen doel voorzie er niet veel van in huis zal komen vandaar het volgende: ik ga trainen voor de marathon van Kampenhout. Deze is laat op het jaar, eind december dus nog zeer veel tijd, ze bestaat uit 6 rondes van 7 km dus goed te volgen door Heidi en makkelijk uit te stappen bij problemen en ik liep ze nog nooit, nog steeds bezig met elke marathon slechts één keer te lopen ... Wat kan er roet in het eten gooien: mijn behandelingen die ervoor zorgen dat trainen moeilijk verloopt, het slechte weer op 22/12, maar niet geschoten is niet gewonnen hé... of zoiets in die aard. Dus ...daar gaan we ...
Half januari, verjaardag-loopje van Christ & friends... al kwebbelend 18 km no prob.
's Avonds ... veel bloed in de urine dus maandag voormiddag richting huisarts, gene paniek zal wel blaasontsteking zijn, wat antibiotica en een echo als controle op woensdag.
Wanneer je de radioloog tijdens het nemen van de echo ziet schrikken en mompelend "oei oei" hoort zeggen is dit meestal geen goed nieuws, zo ook hier.
Afspraak uroloog de week erop en boem ... een oplawaai van je welste .. meneer dit is duidelijk blaaskanker ...
Drie operaties verder, na het wegnemen van de tumor blijft er veel onduidelijkheid naar het stadium van de kanker T1 of T2, wat een groot verschil maakt in aanpak, behandeling en bepalend is over de verdere levenskwaliteit in de toekomst. Het blijkt T1 ik heb geluk ...???
Deze ziekte wordt hier behandelt met immunotherapie (kende ik niet) 6 weken na-één krijg ik wekelijks een "spoeling " via sonde, dit bevalt me niet goed ik kan echt niet tegen deze behandeling, dot mij veel pijn en geeft me veel ongemak maar elke week mooi op tijd in de wachtzaal om dit te onder gaan.
Ik besluit om na 3 maand thuis terug te gaan werken en lopen in week 2 van mijn behandeling, dit blijkt niet mijn beste idee in week zes en tevens voorlopig mijn laatste immuno-sessie geraak ik niet meer vooruit, vermoeid en kapot, het lopen al weer gestopt.. gelukkig is er een verlof gepland, deugd doend effen normaal doen effen niet aan deze helse problematiek denken of toch proberen er niet aan te denken ..
Terug thuis stap je zo weer in de realiteit.. ik neem het werk weer op en wacht af tot eind deze maand wanneer ik terug een onderzoek (bij mij zeer pijnlijk, narcose kan niet) plus drie sessies (1 per week) immuno zal ondergaan. Dit maakt me bang.
Dit is hier mijn oude, eerste blog die ik opgaf in 2015 toen ik overstapte naar een ander blogprovider ... (deze is verdwenen) , bloggen is zeker niet meer "in" maar toch denk ik eraan hem van onder het stof te halen der is zo het één en het ander wat hapert, het hier uitschrijven zou een mogelijke hulp kunnen zijn. Ik ga er ook wat werk moeten van maken om deze handel "up to" date te brengen gezien de lange inactiviteit... we zien wel ... zeg nooit nooit !!
Kom gerust eens een kijkje nemen ... maar gezien het een totaal andere manier van bloggen is zal het nog effen duren voor ik tevreden ben overmijn nieuwe blog ... tis nog de ruwbouw ....
De laatste paar weken is het lopen wat op de achtergrond geraakt, niets ergs en al kan ik snel enkele excuusjes (uit)vinden, een weekje een serieuze verkoudheid gehad, een lang weekend te London verbleven, de waarheid is gewoon dat het her-starten mentaal redelijk zwaar is. De afstanden stellen bitter weinig voor, 3 km - 5 km - 8 km maar het vraagt een serieuze inspanning om hiermee tevreden te zijn en er motivatie uit te putten. Vb: het duurt langer om je om te kleden, je nadien te douchen en terug omkleden dan het duurt om je 3 km te lopen beetje omgekeerde wereld toch Ik kreeg terug groen licht van de chirurg na een nieuwe MRI en ben dus weer voor één jaar goedgekeurd, dat dok duidelijk geen loper is kan je afleiden uit het feit dat hij weinig oor had naar mijn vraag of het kon dat ik een stukje recuperatie verloor en of hij dacht of dit permanent zou zijn Zijn repliek was correct maar daar had ik dan ook weinig meer aan: hoe voel je je? kan je werken ? kan je mee in het gezinsleven? (3 maal een dik positief antwoord ) .. dan zie ik geen probleem en de foto toont dit ook aan einde verhaal, die goede man dacht waarschijnlijk deze lankarren hier komt zeer goed door zijn tweede - hersenoperatie en zeurt over recuperatie na het lopen van een aantal kilometers ??? nooit tevreden die patiënten . Morgen dus terug de baan op, gedaan met trunten, verder alles super hoor, weekend Londen was speciaal de ouders hadden na het horen van al onze London- verhalen gevraagd of we hen niet eens een rondleiding wilden geven in onze favoriete grootstad is super meegevallen een beetje voor elk wat wils ingestoken met zelfs een stadion tour in Chelsea terwijl de dames Harrods bezochten. Verder zie ik dat de paarse reus stilaan wakker wordt net tegen de tijd dat het om de knikkers gaat, we gaan klaar zijn om mee te doen Maar we kijken nu eerst uit naar ons huwelijk precies over 5 weken ik hoor heel vaak zeggen: t zal rap gekom zien ewwel van mij mag het tot loops !!
Hierisemsi zowaar een korte up-date ten huize Lankarren niet dat er veel spectaculaire zaken te melden vallen maar een rustige en kleine progressie is er wel waar te nemen en dit zowel in loopcomfort, de tong hangt niet meer gans de tijd langs de grond te schuren, als in aantal kilometertjes, 3 werden en 5 en die 5 zijn er nu 8. Dus deze dude is een blij menske leren tevreden zijn met kleine stappekes de rest komt wel over twee weken moet dat dan resulteren in een eerste 10 kilometer loopke sinds eeuwen Die 10 kilometer is voor mij een kleine overwinning op zich want ik heb altijd al het gevoel gehad dat net dit mijn basisafstand was, zo heb ik een vast toerke tussen de velden en het zal best wel speciaal zijn deze opnieuw te belopen Onder het motto the only wayis up wil ik dan in de nacht te Toeroet een halve marathon bij één harken. Februari zit vol leuke dingetjes met natuurlijk als top off the bill een weekend London, onze ouders hoorden ons zo enthousiast vertellen over deze wereldstad dat ze vroegen om eens een kennismakingsweekend in elkaar te flansen voor hen en je kan ze toch niet alleen laten gaan hé
Mijn paarse vrienden zorgen wel voor wat ergernis, geloof me, ze slagen er bijna niet in om versterking binnen te halen en als ze dan toch ene aan de haak kunnen slaan dan blijkt ie kapot te zijn het hoogst haalbare zal plek 2 zijn maar ook dit zal al heel wat voeten in de aarde hebben om de Gentse stropkes achter ons te houden . Tkan toch nooit overal goed gaan hé zucht
Eerste postje van 2015, kleine up-date, mijn prestaties zijn nu niet van die orde dat ik hier wekelijks mijn evolutie moet posten maar gewoon voor de fun zal ik af en toe een teken van leven geven. Loop ik? ewel ja, luister, lopen is een groot woord hoe definieer je dit laat ons zeggen dat ik traag, zeer traag een drietal keer per week me probeer voort-te-bewegen in sportkledij en dit over een zeer korte afstand maar het maakt deel uit van het plan, een plan om terug fit en mon(s)ter te worden. Daar ik traag en kort loop overbelast ik mezelf niet, voel geen hinder en kan ik de volgende sessie aanvatten zonder problemen. Dus het werkt .. en dan doet deze jongen vrolijk verder toch. Morgen laatste sessie van 3 km om dan zaterdag over te stappen naar de 5 km gigantische stappen dus hahaha, nog zon 6 weken zal het ultra traag gaan met enkel lichte progressie in het aantal kilometers. Later kijk ik dan wel om die snelheid iets op te krikken. Het uiteindelijke doel moet dan een halve marathon zijn in Toeroet over 5 maand nadien ga ik rustig evalueren of er nog meer inzit.. wie weet .
