Vorige week donderdag zijn Klaas en 4 stagiaires van journalistiek toegekomen. De 4 stagiaires logeren in het huis naast ons. Er is dus veel nieuw leven in de brouwerij!
Zaterdagochtend vertrokken we om 7 uur richting Galibi. We reden 3 uur over een hobbelige weg naar ons bootje. Daar aangekomen verwelkomde ons een warme middagzon. We vertrokken voor een 2,5 uur durende boottocht richting Galibi (het schildpaddeneiland). In het begin was het een zalig weertje en een rustige vaartocht. Na een tijdje begon de hemel te overtrekken, terwijl we allemaal onze regenjas niet bij ons hadden. Toen we van de rivier overgingen in de Grote Oceaan werden de golven veel hoger en werd iedereen doorweekt van het opspattende water. Toen we eindelijk aankwamen op Galibi, heeft de warme zee ons allemaal veel deugd gedaan. De weergoden waren ons gunstig gezind, want de zon scheen na een halfuurtje terug. We hebben ervan geprofiteerd en in de zee gezwommen, gevolleybalt... 's Avonds verorberden we een heerlijk avondmaal klaargemaakt door Marcel. Rond half10 vertrokken we in het donker met onze gids naar het strand. Daar liepen we het strand af om schildpadden te vinden die uit de zee kwamen om eitjes te leggen. Na een halfuur zagen we de eerste schildpad die eitjes aan het leggen was op het strand. De schildpad was zeker 1,5 meter groot en deze legde meer dan 130 eitjes (zo groot als een ei van een kip). Het was echt indrukwekkend om te zien. We konden heel dicht bij de schildpad komen omdat ze in trance was toen ze de eitjes legde. Daarna zagen we nog 2 schildpadden. Het was een prachtige ervaring om dit mee te maken onder een indrukwekkende sterrenhemel met een warme zeebries. 's Avonds hebben Lieselotte en ik in onze hangmat geslapen tot het 's nachts plots begon te stormen. Om 6uur werd ik gewekt door Ellen om opnieuw naar de schildpadden te gaan kijken. We zijn met 3 andere meisjes (de anderen vonden het te vroeg om op te staan) en onze gids opnieuw het strand opgegaan om naar de schildpadden te kijken. Deze keer in het licht, want 's avonds mag je geen licht op de schildpadden schijnen. We hebben een schildpad gezien. Het was opnieuw ontzettend indrukwekkend! Het enige nadeel was dat het plots heel hevig was beginnen stortregenen, waardoor we allemaal doorweekt waren tot op het bot. Eénmaal terug aangekomen in ons huisje op Galibi konden we ons verwarmen aan een lekkere thee en een ontbijt. Mijn gsm heeft de regen jammergenoeg niet overleefd. Ik laat hem nu enkele dagen uitdrogen met de hoop dat hij dan terug werkt... De weergoden waren ons weeral maar eens gunstig gezind, want omstreeks 10 uur begon de zon opnieuw volop te schijnen. We genoten van enkele uren te zonnen en te zwemmen in de zee. Rond 13 uur vertrokken we opnieuw met het bootje richting bus. We maakten een korte tussenstop aan een kleine, plaatselijke zoo. Daar kwamen de apen allemaal op ons springen, konden we de schildpadden aanraken... Het was een onvergetelijke ervaring! Toen we opnieuw op het bootje kropen voor een laatste uur en een half varen, waren we allemaal heel blij. Het bootje lag heel diep in het water, waardoor ik weer niet helemaal op mijn gemak zat. Met de nodige gillen en hilariteit (voor de andere mensen toch) tot gevolg. Maar we zijn allemaal bruingebrand (sommigen rood) terug aangekomen aan de bus. De busrit naar huis verliep heel rustig, aangezien iedereen heel moe was. Het was dus een onvergetelijke ervaring! Foto's volgen zeker en vast!
Eindelijk is het mooie weer terug! We genieten er met volle teugen van. Het slapen s nachts lukt wel heel wat minder, maar dit nemen we er zonder problemen bij.
We hebben een rustig weekend achter de rug. Dat was nodig na de vermoeiende week. Vrijdag hebben we pannenkoeken gebakken voor de kindjes in het weeshuis. Alle onze huisgenoten zijn ons de laatste dag een bezoek komen brengen. Het was echt leuk en de kinderen vonden de pannenkoeken heel lekker, ookal hadden ze dit nog nooit gegeten. s Avonds zijn we gaan eten en nog iets gaan drinken. Het was een grappige avond. Zaterdag was het een rustig dagje. Zondag gingen we normaalgezien fietsen, maar een Surinaamse stortbui en uitgeleende fietsen strooide roet in het eten. We zijn dan naar het stad iets gaan drinken. s Avonds zijn we gaan zwemmen, want ondanks de stortbui bleef het drukkend warm. Met andere woorden: het was een heel rustig weekend. Gisteren was het weer een rustige dag, waarbij we genoten hebben van de zon.
Weetjes: - Ik heb gisteren spaghetti gemaakt (met hulp van Lies en Lieselotte) en ze was echt lekker - Ik ben terug beginnen kickboksen bij BeFit - De laatste dagen heb ik slecht geslapen - Volgende week houden we een grote afscheidsBBQ voor Lieselotte - Nog lesgeven tot volgende week vrijdag en dan is mijn stage gedaan - Ik heb vandaag 3 leerlingen (wat een vreselijke lastpakken!) uit mijn klas gestuurd (voor de eerste keer in mijn leven) - Ik ga straks een beetje zonnen - Donderdag komen er 4 meisjes van journalistiek die in het huisje naast ons slapen - De laatste dagen vinden we overal kakkerlakken in ons huis - Ik kan geen smsen meer ontvangen op mijn Belgische en Surinaamse gsmnummer (heel vervelend)
Voor de komende maand hebben we wel nog veel plannen. Hier een kort overzichtje: - 28 en 29 maart: Galibi (schildpaddeneiland) - 3 april: fietstocht naar Peperpot (een plantage) - 4 april: boottocht naar Braamspunt of een stranddag (dit hangt af van de groep) - 5 april: Lieselotte gaan uitzwaaien op de luchthaven =( - 10-13 april: watervallen van Marie-Blanche bezoeken (samen met Ellen, Delphine en Annelies) - 20-27 april: binnenland met Marcel
Vandaag is het de vijfde dag mooi weer. Wat doet dit deugd! Behalve in het naar huis keren van mijn stage kreeg ik vandaag een Surinaamse stortbui over me heen, waardoor ik als een verzopen waterkieken thuiskwam.
Het lesgeven verloopt steeds vlotter. Alhoewel er echte lastpakken in sommige klassen zitten. Maar binnen 2,5 weken zit mijn stage er op! Ik heb vandaag een foto getrokken met enkele jongens van mijn TOklas. Ik probeer deze straks op mijn blog te plaatsen.
Weetjes: - We gaan dit weekend fietsen. - De muggen zijn massaal tevoorschijn gekomen met het mooie weer. Gevolg => overal muggenbeten (armen, handen, benen, voeten, hoofd, rug...) - De muggenbeten jeuken ontzettend! - Ik zie volgens mijn leerkrachten al veel bruiner dan toen ik hier toekwam. - Een maand geleden kwam Toni Braxton optreden in Suriname => het bleek een valse Toni te zijn. Gevolg => het publiek was zo kwaad dat ze alle bars van die zaal hebben leeggeplunderd. De bijnaam die de media gegeven heeft aan die persoon is 'Foni Braxton'. - Eergisteren zagen we een leguaan in onze tuin (foto volgt). - Ik mis mijn lekkere cornflakes van thuis. - Lieselotte en ik gaan volgende week paella maken (of toch een poging tot). - We mogen geen foto's trekken van de kinderen in het weeshuis. Maar de schattigheid kan je toch niet vastleggen op een foto. - Ik zou alle kindjes willen meenemen naar België. - Ik blijf de afwas haten! - Ik word er nog steeds niet goed van als ik zie dat een leerkracht een leerling slaat. - De leerkrachten (vooral deze van muziek) begrijpen niet dat er ook degelijk onderwijs kan gegeven worden zonder leerlingen lijfelijk te straffen. - Ik zit over de helft van mijn verblijf in Suriname. - We gaan van 20 tot en met 27 april naar het binnenland. We gaan daar watervallen bezoeken, in het oerwoud wandelen... En we keren met een klein sportvliegtuigje terug naar Paramaribo. - ...
Vrijdagavond zijn we frietjes gaan eten in friepunt.nl. De hoop op stoofvleessaus of andalouse was tevergeefs, want zoveel speciale dingen hadden ze er niet. De echte frietjes zullen dus nog 6 weken moeten wachten
Zaterdagochtend rond 8u zijn we vertrokken met een busje richting de Saramaccarivier. Voor het eerst in de week stond er een helderblauwe hemel boven ons hoofd, wat ons allemaal heel blij maakte. Onderweg pikten we nog 4 Hollandse mensen op die ook meegingen op de trip. Toen we toekwamen aan de Saramaccarivier moesten we alles overladen in een boot waar we het weekend op zouden doorbrengen. Op die boot stonden ons een tiental Surinamers op te wachten die ons zouden vergezellen. Deze boot bracht ons op een brede rivier met aan weerszijden een prachtig uitzicht: ongerept oerwoud. Om de vijf kilometer zagen we een minidorpje tussen het oerwoud verscholen. Onderweg werden we geëntertaind door de Surinamers die muziek maakten op enkele djembés. Na 2 uur varen kwamen we op onze bestemming aan: een kleine open plekje in het oerwoud met enkele houten hutjes en één groot houten afdak. Onder dit afdak werden onze hangmatten opgehangen, waar we de nacht in konden doorbrengen. Toen Seppe, Jonas, Annelies en Delphine gaan jagen waren, zaten we met de andere meisjes te vissen. Dit bleek niet onze specialiteit te zijn, want we hebben niets gevangen, alhoewel we enkele keren beet hadden. Daarom besloten we om een duik te wagen in de Saramaccarivier. We sprongen van op het dak van de boot in de verfrissende rivier. Het was een heerlijke namiddag. Omstreeks 4uur vertrokken Delphine en ik met Dave, Orlando en Vincent (3 van de Surinamers) naar een dorpje om vlug even naar de winkel te gaan. Deze winkel bleek eerst 3 kwartier varen te zijn op een minibootje. Dit bootje lag heel diep in het water, waardoor ik heel de tijd bang was dat we gingen omkantelen. Wat voor heel wat hilariteit zorgde bij de Surinamers. Aangekomen in het dorpje vonden Delphine en ik het heel erg jammer dat we ons fototoestel niet meehadden. Het was een authentiek dorpje met prachtige hutjes, de wegen waren zand, de mensen zaten allemaal buiten, alle kinderen voetbalden De vrouwen liepen er schaars gekleed rond, maar dit bleek de gewoonte te zijn. Aangezien we olie nodig hadden, hebben we daar een kleine 2 uur moeten wachten tot een jongen van uit de stad met een bus olie kwam. In die 2 uur maakten we kennis met een plaatselijke oude vrouw die heel erg grappig was. We hadden veel bekijks en men wou Delphine en mij zelfs uithuwelijken. Het was een heel leuke namiddag! In het terugkeren met ons minibootje werd het stilletjesaan donker en konden we echt genieten van de overweldigende natuur. Eénmaal aangekomen aan onze slaapplaats vertrokken we onmiddellijk op kaaimannenjacht. We zaten met elf in dat kleine bootje met een reddingsvest aan. We vaarden een stuk op de Saramaccarivier en sloegen dan een kleine kreek in dat helemaal omgeven was door oerwoud. We vaarden letterlijk tussen de natuur. Maar ik zat op de bodem van het bootje en voelde het water steeds maar stijgen, waardoor ik helemaal niet op mijn gemak zat. Op een gegeven moment stond het water zo hoog dat we 10 minuten zijn gestopt om al het water uit het bootje te scheppen. Daarna heb ik met volle teugen genoten van de prachtige natuur, de natuurgeluiden, de spanning om een kaaiman te vinden We hebben jammergenoeg geen kaaiman gezien maar het was wel een geweldige ervaring! s Avonds wouden Lieselotte, Annelies, Delphine en ik slapen op het dak van de boot. Daar hadden we een mooi uitzicht op een heldere sterrenhemel. Deze heldere hemel was s nachts jammergenoeg beginnen overtrekken waardoor we opeens een stortbui over ons heen kregen. Daarna zijn we allen rustig gaan slapen in onze hangmat. Zondag zijn er enkelen gaan jagen, sommigen visten, anderen zwommen.. Het was opnieuw een dagje genieten. s Avonds kwamen we vol modder, helemaal verbrand, maar ontzettend blij van het heerlijke weekend thuis! Fotos volgen
Iedereen is het er over eens: het heeft nog nooit zoveel geregend op vijf dagen in Suriname de laatste jaren. Gelukkig is het de laatste 2 dagen al enkele uren droog gebleven, tussen de regenbuien door.. Laten we hopen dat het dit weekend mooi weer wordt voor onze kaaimannentocht!
Deze week heb ik maar 4 uur muziek moeten geven. Het andere uur van muziek was mijn klas er niet, ze waren al naar huis gegaan, aangezien ze 's morgens al muziekles gekregen hadden. En de woensdag viel weg door phagwa waardoor ik de 7 uur TO niet moest geven. Maar toch was het een drukke week. We zijn elke namiddag in het lotjeshuis gaan helpen van 16u-19u. De kinderen zijn heel schattig maar wel ontzettend vermoeiend. Als we thuiskomen zijn we allemaal uitgehongerd en doodop. Maar het geeft wel echt voldoening om hun glunderende gezichtjes te zien telkens we toekomen.
Hier nog enkele weetjes: - Mijn leraar van muziek wordt steeds zotter en zotter - Volgende week trek ik foto's van mijn klassen en probeer deze up te loaden - De straat heeft 3 of 4 keer onder water gestaan deze week - We gaan vanavond frietjes eten in friet.nl - We hebben allemaal een zelfgemaakte sleutelhanger gekregen van onze buurman - We zitten aan de helft van ons verblijf hier - We moeten nog 3 weken didactische stage doen en hebben al 5 weken achter de rug - Gisteren was er een gevecht in onze straat (onze buurvrouw liep met een mes achter een man die de accu uit haar auto gestolen had, jaja, je komt hier soms wat tegen in Suriname...) - Ik moest deze week naar de winkel en moest poetsen (niet ideaal om door de stortregen te fietsen en om de moddervoeten elke dag weg te vegen) - Mijn haar voelde de laatste week heel erg raar aan (blijkt dat ik conditioner gekocht heb ipv shampoo) - Onze buurman zijn vader heeft zijn hartoperatie goed doorstaan - Fietsen in Suriname is levensgevaarlijk - Ik heb het nog steeds moeilijk met het verkeer dat links rijdt - Dingen die ik tot nu toe gebroken heb: 2 glazen en 2 borden - Er zat net een REUZElibelle in ons huis (gelukkig heeft Marcel ze weggejaagd) - ...
En ook enkele flaters: - Op de luchthaven heeft Annelies 3 keer door de metaaldetector gemoeten (ze had haar gsm uit haar zak vergeten halen) - Seppe wou komkommer in de spaghetti doen ipv courgette - Else was overtuigd dat een torpedo (fiets dat je achteruit moet trappen om te remmen) een pedalo noemde - Ellen wou testen of dat rare kastje aan de muur dat eruit zag als een stroomkastje wel degelijk werkte => gevolg: Ellen werd geëlektrocuteerd en liet daardoor haar vol glas cola op de grond vallen - Ellen zette haar bord met frieten in de Mc Donalds iets teveel op de rand van de tafel met als gevolg dat alle frieten op de grond vielen - Seppe had pas na 5 dagen door dat onze buurman die we vader noemen, wel degelijk de vader is van onze huisbaas Marcel - ...
