|
Vrijdagavond zijn we frietjes gaan eten in friepunt.nl. De hoop op stoofvleessaus of andalouse was tevergeefs, want zoveel speciale dingen hadden ze er niet. De echte frietjes zullen dus nog 6 weken moeten wachten
Zaterdagochtend rond 8u zijn we vertrokken met een busje richting de Saramaccarivier. Voor het eerst in de week stond er een helderblauwe hemel boven ons hoofd, wat ons allemaal heel blij maakte. Onderweg pikten we nog 4 Hollandse mensen op die ook meegingen op de trip. Toen we toekwamen aan de Saramaccarivier moesten we alles overladen in een boot waar we het weekend op zouden doorbrengen. Op die boot stonden ons een tiental Surinamers op te wachten die ons zouden vergezellen. Deze boot bracht ons op een brede rivier met aan weerszijden een prachtig uitzicht: ongerept oerwoud. Om de vijf kilometer zagen we een minidorpje tussen het oerwoud verscholen. Onderweg werden we geëntertaind door de Surinamers die muziek maakten op enkele djembés. Na 2 uur varen kwamen we op onze bestemming aan: een kleine open plekje in het oerwoud met enkele houten hutjes en één groot houten afdak. Onder dit afdak werden onze hangmatten opgehangen, waar we de nacht in konden doorbrengen. Toen Seppe, Jonas, Annelies en Delphine gaan jagen waren, zaten we met de andere meisjes te vissen. Dit bleek niet onze specialiteit te zijn, want we hebben niets gevangen, alhoewel we enkele keren beet hadden. Daarom besloten we om een duik te wagen in de Saramaccarivier. We sprongen van op het dak van de boot in de verfrissende rivier. Het was een heerlijke namiddag. Omstreeks 4uur vertrokken Delphine en ik met Dave, Orlando en Vincent (3 van de Surinamers) naar een dorpje om vlug even naar de winkel te gaan. Deze winkel bleek eerst 3 kwartier varen te zijn op een minibootje. Dit bootje lag heel diep in het water, waardoor ik heel de tijd bang was dat we gingen omkantelen. Wat voor heel wat hilariteit zorgde bij de Surinamers. Aangekomen in het dorpje vonden Delphine en ik het heel erg jammer dat we ons fototoestel niet meehadden. Het was een authentiek dorpje met prachtige hutjes, de wegen waren zand, de mensen zaten allemaal buiten, alle kinderen voetbalden
De vrouwen liepen er schaars gekleed rond, maar dit bleek de gewoonte te zijn. Aangezien we olie nodig hadden, hebben we daar een kleine 2 uur moeten wachten tot een jongen van uit de stad met een bus olie kwam. In die 2 uur maakten we kennis met een plaatselijke oude vrouw die heel erg grappig was. We hadden veel bekijks en men wou Delphine en mij zelfs uithuwelijken. Het was een heel leuke namiddag! In het terugkeren met ons minibootje werd het stilletjesaan donker en konden we echt genieten van de overweldigende natuur. Eénmaal aangekomen aan onze slaapplaats vertrokken we onmiddellijk op kaaimannenjacht. We zaten met elf in dat kleine bootje met een reddingsvest aan. We vaarden een stuk op de Saramaccarivier en sloegen dan een kleine kreek in dat helemaal omgeven was door oerwoud. We vaarden letterlijk tussen de natuur. Maar ik zat op de bodem van het bootje en voelde het water steeds maar stijgen, waardoor ik helemaal niet op mijn gemak zat. Op een gegeven moment stond het water zo hoog dat we 10 minuten zijn gestopt om al het water uit het bootje te scheppen. Daarna heb ik met volle teugen genoten van de prachtige natuur, de natuurgeluiden, de spanning om een kaaiman te vinden
We hebben jammergenoeg geen kaaiman gezien maar het was wel een geweldige ervaring! s Avonds wouden Lieselotte, Annelies, Delphine en ik slapen op het dak van de boot. Daar hadden we een mooi uitzicht op een heldere sterrenhemel. Deze heldere hemel was s nachts jammergenoeg beginnen overtrekken waardoor we opeens een stortbui over ons heen kregen. Daarna zijn we allen rustig gaan slapen in onze hangmat. Zondag zijn er enkelen gaan jagen, sommigen visten, anderen zwommen.. Het was opnieuw een dagje genieten. s Avonds kwamen we vol modder, helemaal verbrand, maar ontzettend blij van het heerlijke weekend thuis! Fotos volgen
16-03-2009 om 16:48
geschreven door Gielle 
|
