Ik ben Gerty Melgers
Ik ben een vrouw en woon in Hamont-Achel (België) en mijn beroep is Student: Toerisme en Recreatiemanagement.
Ik ben geboren op 20/12/1987 en ben nu dus 37 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: /.
Zoeken in blog
Gerty in Costa Rica
11-02-2010
09/02/2010 De waterval
Na de Spaanse les, om een uur of 12, hebben we besproken wat we gingen doen deze namiddag.Alex stelde voor om naar de waterval dichtbij Santa Rosa te gaan.Na het eten zijn we, samen met wat pintjes, in een taxi-jeep gestapt en naar daar gereden.De chauffeur sloeg ineens een of andere bergweg in, rechtstrees door de Costa Ricaanse koffieplantages.Moderne avonturiers, dat waren we, met de taxi door de jungle en over riviertjes tot vlakbij de waterval.Het laatste stukje hebben we gelopen en we kwamen al snel aan bij het kletterende water.Er waren nog twee andere mensen van de natuur aan het genieten, onder wie toevallig Eric, de neef van mijn gastmama.Samen met Alex, Rosita en Torsten zijn we over de superglibberige stenen tot de waterval geklauterd.We hebben eerst een pintje gedronken en op pura vida geklonken en zijn toen het frisse water in gesprongen.Pas als je een geel met zwarte slang ziet, dan moet je rennen wist Alex ons te vertellen.Gelukkig hebben we geen van die, blijkbaar gevaarlijke, slangen gezien en hebben we rustig kunnen genieten van de mooie natuur.Daarna moesten we de rivier oversteken, langs de gladde rotsen door de ietwat sterke stroom, zodat we bij het pad kwamen om boven bij te waterval te geraken.Natuurlijk gleed ik uit en viel ik met mijn gat in het water!Al mijn spullen nat!Ik heb nog de hele dag gevreesd voor het leven van mijn gsm.We klommen het steile pad naar omhoog, letterlijk klimmen.Na enige tijd kwamen we boven bij de waterval uit, onder ons stroomde het water al kolkend terwijl wij op grote rotsblokken erboven stonden.Torsten besloot om het van wat dichterbij te gaan kijken en schoof uit Hij bungelde met zijn benen over de rand maar kon zich gelukkig nog terug omhoog hijsen!Alex, die een uitstekende gids blijkt te zijn, leidde ons via de rotsen langs de rivier.Tot we bij een stuk kwamen met een soort natuurlijke glijbaan van rosten.Hij deed voor hoe het moest en gleed zon 3 meter over de rotsen door het water naar beneden.Dat moet je mij natuurlijk geen twee keer zeggen!Ik was helemaal in mijn nopjes door de plotse middag vol avontuur!Daarna liepen we nog een stukje verder tot we helemaal bovenaan de waterval stonden.Ik stond op het punt om van het mooie uitzicht te genieten tot Alex me plots op iets wees.Het eerste wat ik dus zag was Eric, de neef, die onder in het water stond te seksen met zijn vriendin!Ineens twee hoofden die omdraaiden en probeerden te zien welke personen er bovenop de waterval stonden.Je kan je wel inbeelden dat we toen wel wat afgelachen hebben!Via een ander pad zijn we naar de dichtstbijzijnde hoofdweg gewandeld om de bus te kunnen nemen.Om de een of andere reden besloten we om te wandelen, ook al begon het al wat te schemeren.Tegen de tijd dat het bijna helemaal donker was, besloot een of andere vriendelijke Costa Ricaanse om 4 doorweekte toeristen met de pintjes in de hand een lift te geven, ook al had haar man haar nog zo gezegd nooit iemand op te laden.Goed voor ons want het was nog wel een heel eindje naar het centrum!Daar aangekomen, hebben we nog een lekkere Costa Ricaanse koffie gedronken (Qué rico!) om onze geslaagde namiddag af te sluiten.Het was echt fantastisch, het leek wel een avontuur uit een film en zeker iets om nooit meer te vergeten!
Het is zover! De president is verkozen.Met bijna 50 procent van de stemmen kunnen we wel stellen dat Laura Chinchilla zeer overtuigend heeft gewonnen.De man die dacht dat hij ging winnen heeft maar iets in de 20 procent van de stemmen gekregen.De nieuwe president, die tot dezelfde partij behoort als de vorige, gaat de komende 4 jaar het land leiden.Heel het dorp is in de overwinningsroes en van tevredenheid wordter overal Laura! Laura! Laura! geroepen.Om 10u deze morgen had ik mijn eerste les Spaans in de hogerop gelegen taalschool.Patricia, mijn docente van vandaag, is precies een aangename vrouw.We hebben in ieder geval al heel wat afgelachen terwijl ik van de les en het uitzicht over Turrialba genoot.Verder heb ik ook de andere studenten ontmoet: Rosita uit Nederland, Torsten (of iets wat erop lijkt) uit Duitsland en Alex uit Liechtenstein.We hebben ons samen al opgegeven voor de canyoning woensdag en het paardrijden donderdag.Ik kijk er alvast heel erg naar uit!Tegen de avond lag ik op mijn bed wat naar het plafond te staren toen ik ineens, in mijn ooghoek, een salamander zag zitten op de muur.Ik knipte meteen mijn licht aan, maar zag niets.Was het mijn verbeelding geweest?Zolang ik maar niet met zon beest in bed lig vannacht, dacht ik meteen! Later bleek dat mijn ogen me niet bedrogen hadden, ik heb wel degelijk een ongenodigde gast in mijn kamer.Volgens Rosberlyn zit het hele huis vol met die snelle beestjes, die het concept zwaartekracht niet lijken te kennen want ze plakken precies met hun kleine pootjes gewoon aan de muur.Ze eten blijkbaar graag muggen, toch niet nutteloos dan.Soms maken ze ook een of ander luid en gek geluid, stel je voor dat je zoiets s nachts ineens langs je oor hoort!Nu ja, ik bekijk het positief, zolang het maar geen reuzespinnen of slangen zijn!s Avonds heb ik buiten in de bamboestoelen met Rosberlyn zitten praten.Ik ben te weten gekomen dat van de 5 miljoen inwoners die Costa Rica telt, er maar liefst 1 miljoen immigranten zijn uit Nicaragua en 0,5 miljoen uit Colombia.Daardoor zijn er meer problemen in Costa Rica dan voorheen.Vooral de immigranten uit Nicaragua doden veel mensen, zelfs als ze gewoon iemand beroven.Ze nemen niet alleen het geld, ook het leven.Waarom?Rosberlyn wist het ook niet, maar ze heeft er wel de vader van haar kind door verloren Harde realiteit
In de namiddag zijn we via een stoffige bergweg vol gaten en bulten naar de ouders van Rosberlyn gereden.Het eerste uur heb ik een beetje zitten apegapen want als ze niet de moeite doen om direct tegen me te spreken dan begrijp ik er werkelijk geen snars van.Daarna zijn we naar het park gewandeld waar Sara al snel mijn hand vastnam om te gaan spelen.Geen probleem want zon schattig kind kan je echt niks weigeren!Alleen vervelend dat ik niets versta van wat ze zegt, als ze me iets vraagt dan sta ik daar maar een beetje idioot tegen haar te grijnzen.Op terugweg besefte ik weer hoe belangrijk deze dag voor de Ticos is.Heel het dorp staat in het teken van de verkiezingen en je loopt geen huis voorbij of je hoort luidkeels de nieuwslezersmet constante verslagen.Nadien, toen ik thuis op mijn bed zat kwam Rosberlyn weer met een flinke halve liter bier af.Ik drink hier precies nog meer bier dan thuis!Het is wel heel aangenaam want dan doen ze altijd meer moeite om met me te praten.
Als iemand goede tips heeft over hoe ik fotos wel op een blog of facebook kan krijgen, dan hoor ik het graag! Hier in het spaans lukt het me alvast nog niet!
Vandaag
zijn het presidentsverkiezingen in Costa Rica, het nieuws staat hier de hele
dag op met allerlei verslagen over de verkiezingen.Er zijn twee grote kandidaten, een vrouw en
een man.Rosberlyn vertelde me dat de
man het volk een beetje heeft omgekocht door vanalles te geven en heel veel op
tv is geweest om slecht over Laura (de vrouwelijke kandidate) te praten.Maar ze denkt dat de vrouw gaat winnen, ik
ben eens benieuwd, het zou de eerste vrouwelijke president zijn voor Costa
Rica!
Deze morgen
werd ik weer vroeg wakker en ik ben maar meteen mijn lot ondergaan en heb een
koude douche genomen.Daarna ben ik naar
de taalschool vertrokken om mijn examen te gaan maken.Lisette heeft me meteen een rondleiding
gegeven door de mooie taalschool.Wat me
vooral heel erg aanspreekt is het gigantische balkon met een fantastisch uitzicht
over heel Turrialba en op de vulkaan.Na
mijn examen wou ik net terug vertrekken toen Lisette me een route terug door de
natuur voorstelde.Ze gaf me een kaartje
en ik was op weg.Ik vertrok vol goede
moed, ook al stond er op het kaartje watch out for snakes.Na een tijdje werd het echt wel heel
jungle-achtig en liep ik met mijn slippers steil bergaf door de steeds dichter
wordende begroeiing.Ik had het er al
niet meer echt op, vreesde al dat ik verkeerd was gelopen en dat werd bevestigd
toen ik uitkwam bij een kabbelend riviertje dat het einde van het pad
betekende.Een hagedis glipte snel weg,
een gigantische blauwe vlinder vloog over mijn hoofd en ik hoopte dat de rest
van de beesten weg zouden blijven.Ik
maakte rechtsomkeer, met lood in de schoenen want het was enorm steil bergop en
de zon stak enorm!Ik belde Lisette even
voor te vragen waar ik fout was gegaan (goddank dat proximus hier werkt!) en
was weer op weg.Uiteindelijk geraakte
ik toch terug in het dorp en na wat omzwervingen ook in het centrum.Wat was ik blij toen ik een flesje water kon
kopen!Rood en totaal uitgeput kwam ik
in het internetcafé binnen waar ik tot genoegen van vele mensen eindelijk een
update kon geven over mijn leven hier.Toen ik later thuiskwam, kreeg ik natuurlijk de deur niet open met mijn
sleutels en heb ik 45min gewacht tot Anna Maria thuiskwam.Het zal je niet verbazen als ik zeg dat ze de
deur in 2 seconden open kreeg (idioot).Geen moment te vroeg want ik moest zo dringend naar de wc!In de late namiddag kwam Rosberlyn ineens met
een pintje af, we hebben samen met Marco (haar vriend) en Anna Maria zitten
discussiëren over het leven in Europa.Hier gelooft iedereen in God en Rosberlyn vindt het gek dat ik dat niet
doe.Om 7u s avonds ben ik op mijn bed
in slaap gevallen, helemaal uitgeput van mijn tocht door de broes.Ik werd de volgende dag pas weer wakker!
Om 5u deze
morgen werd ik wakker, in België zou ik dus tot de middag in mijn bed hebben
gelegen.Vandaar dat ik waarschijnlijk
klaarwakker was.Stilaan werd het
lichter en ik heb van de tijd gebruik gemaakt om me een beetje te
installeren.Daarna heb ik mijn eerste
douche genomen, die gemakkelijk in één woord te beschrijven valt: FRIO!In de voormiddag is mijn gastmama met me
meegelopen naar het centrum zodat ik de weg wist, het was ongeveer 15 min lopen
en het was al snikheet!Ze is met me
naar de bank gegaan en toen mocht ik in mijn eentje de rest gaan
verkennen.Ik heb een paar uur
rondgedoold en al een mooi kleurtje opgedaan (lees: ROOD).Het centrum is chaotisch, luidruchtig maar
toch gezellig, niet té groot en heel druk.In de late namiddag belde Lisette, die voor de taalschool werkt, of ik
s avonds wou afspreken om iets te gaan drinken in het centrum.Ze had gehoord dat ik al een aardig mondje
spaans spreek en vertelde me dat ik morgen mijn in-take examen in de taalschool
mocht gaan maken.Rosberlyn heeft me
tegen half 8 naar het centrum gebracht en met een groepje van 4 Nederlanders en
mezelf zijn we naar de Nazca bar geweest.Het was best gezellig, vooral fijn om me nog eens te kunnen uitdrukken
in het Nederlands en de pintjes smaakten me best goed.Nadien zijn we nog naar de Olé Olé bar
geweest, waar precies het hele dorp uitgaat.Ik was zo moe dat ik na een laatste pintje een taxi naar huis heb
genomen.Intussen was het half één en
kwam ik toevallig net samen met Rosberlyn thuis aan, de hele avond had me
misschien 6 euro gekost.
Fransen,
Duitsers, oude mensen en boze Britten, dat somt mijn reisgenoten tijdens de
lange vlucht van Madrid naar San Jose zowat op.Niet dat ik het erg vond want ik was al lang blij dat ik in het
vliegtuig zat!In Brussel werd me
namelijk al snel duidelijk gemaakt dat ik toch wel een visum had moeten kopen
voor Costa Rica.Ik mocht mijn bagage
niet inchecken en werd terug naar de balie van Iberia gestuurd.Daar heeft een onvriendelijk ogende man me
uiteindelijk een enorme dienst gedaan door me een (nep?)ticket terug te geven
op een eerdere datum.Resultaat: geen
visum nodig.Vreemd dat ze er in Brussel
zo moeilijk over deden want verder heeft er geen mens naar gevraagd.In San Jose had ik mijn visum in een mum van
tijd.Eindelijk die drukke luchthaven
buiten vond ik al snel de man van de taalschool die me stond op te
wachten.Hij bleek een hele vriendelijke
tico (benaming voor de inwoners van Costa Rica) en een geweldige chauffeur te
zijn.Tijdens de rit heeft hij me in
recordtempo een rondleiding gegeven door San Jose en Cartago terwijl hij zich
behendig tussen het vreselijk chaotisch verkeer manoeuvreerde.Verkeersregels bestaan hier namelijk niet en
tegen de avond valt er een enorm dikke mist over de bergwegen waardoor je geen
hand voor ogen ziet.Na 3u rijden kwam
ik eindelijk aan in mijn gastgezin, geradbraakt en stikkapot na mijn 24u lange
reis.Mijn gezin bestaat uit 4
personen.De mama: Rosberlyn, de
dochter: Anna Maria, de zoon: Bernardo en de dochter van Anna Maria: Sara.Na een maaltijd die tien keer beter was dan
het taaie vliegtuigeten, ben ik meteen mijn bed ingekropen.
Zoals de meesten onder jullie intussen wel weten, ga ik stage doen in Costa Rica. Ik zal daar gaan werken voor een taalschool in Turrialba. Ik vertrek op 4 februari en kom terug op 12 juni. Om jullie een beeld te geven van waar ik ga zitten, zet ik hier enkele foto's en kaartjes op.
Costa Rica ligt in Midden-Amerika, tussen Nicaragua en Panama
