|
Zaterdagmorgen ben ik met de kinderen van Ins gaan muurklimmen in CATIE. We kwamen aan en ik dacht wat een kleine muur! Maar het klimmen op zich viel niet mee! Ik heb niet alleen een rechte muur gedaan maar zat soms tussen twee muren in waarbij ik met mijn benen mijn evenwicht moest bewaren! Niet gemakklijk!
Daarna gingen we blijkbaar zwemmen, waarvan ik niet op de hoogte was :D. Ins, Tiesar, Ineke en Mo kwamen intussen ook aan bij het zwembad. Iedereen ging dus zwemmen, alleen ik had geen bikini bij. Gelukkig had ik een gele bh en onderbroek aan en dus ben ik er zo maar ingesprongen! We hebben een hele namiddag gezwommen, het was prachtig weer. Vandaar dat ik weer lekker rood was op het einde van de dag!
Om de dag af te sluiten zijn Tiesar en ik nog lekker gaan eten bij La Feria, mmmmmm!xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Zondagnammidag ging ik weer een avontuurtje tegemoed! Ik had bedacht om de Turrialba vulkaan af te dalen met de mountainbike, en Ins ging mee. Met de fietsen boven op de jeep, bracht Fernando ons tot op een hoogte van iets over de 3000 meter. Hoewel het in Turrialba prachtig weer was, scheen de zon zo hoog niet meer. Erger nog, het was koud en het regende! Ins en ik begonnen aan de afdaling en merkten al snel dat onze handen steenkoud werden! Maar elke meter die we afdaalden werd het warmer en al snel stopte het ook met regenen. Op een gegeven moment waren we in Santa Cruz, daar moesten we linksaf volgens Fernando om nog door San Antonio te komen. We sloegen linksaf en moesten toen de hele tijd klimmen met die fiets! Ik heb echt 0,0 conditie! Ins fietste mooi de berg op terwijl ik aan het wandelen was! Uiteindelijk waren we nog niet terug op de hoofdweg en vroegen we aan een paar mensen hoe we er moesten komen. Je zal niet verschieten als ik je zeg dat we verkeerd zaten en helemaal terug moesten! Het deed me nogal denken aan met de fiets door de Ardennen sjezen met de chiro! Uiteindelijk bleek dat we een afslag gemist hadden (had Fernando ook wel kunnen vermelden). De laatste 9 km waren puur bergaf en vol adrenaline en prachtige uitzichten over de bergen met mysterieuze wolken door een dalende zon.
Al bij al was het een prachtig tochtje!
Maandag in de namiddag had ik weer een kans op een paardrijdtour te gidsen. Samen met Tiesar werd ik afgezet in Santa Rosa. Aangezien ik deze tour nog niet had gedaan, had Fernando me de weg op voorhand uitgelegd. (Ik maar hopen dat het beter was dan gisteren met het fietsen!). Gelukkig stonden er nog pijlen van een paardrijdtour die er onlangs geweest was. We reden door de koffieplantages en kwamen geen mens tegen. Zalig zon rustige en prachtige natuur! Uiteindelijk kwamen we aan in Aquiares met zijn mooie gele kerkje! Alleen kon een of andere wesp het niet laten om me even te steken! AU! We reden verder en sloegen weer af door de koffieplantages om naar de waterval te gaan. Toen we uiteindelijk de juiste weg hadden gevonden (dank aan de koffieboer) hoorden we het kletteren van het water. Intussen regende het al een tijdje, maar toch bonden we onze paarden vast en gingen we kijken. Ik zei dat, ondanks de regen, nu we zover waren gekomen we toch ook maar een duik moesten nemen! Tiesar zag dat ook wel zitten en al snel zaten we in ons ondergoed in het koude water. Daarna stegen we terug op onze paarden en reden terug naar Santa Rosa, waar Fernando ons al stond op te wachten.
Weer een prachtige dag, deze momenten ga ik echt missen van Costa Rica!
|
Nog een maand lekker genieten van Costa Rica.