Ik ben Gerty Melgers
Ik ben een vrouw en woon in Hamont-Achel (België) en mijn beroep is Student: Toerisme en Recreatiemanagement.
Ik ben geboren op 20/12/1987 en ben nu dus 37 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: /.
Zoeken in blog
Gerty in Costa Rica
07-02-2010
05/02/10 Op verkenning
Om 5u deze
morgen werd ik wakker, in België zou ik dus tot de middag in mijn bed hebben
gelegen.Vandaar dat ik waarschijnlijk
klaarwakker was.Stilaan werd het
lichter en ik heb van de tijd gebruik gemaakt om me een beetje te
installeren.Daarna heb ik mijn eerste
douche genomen, die gemakkelijk in één woord te beschrijven valt: FRIO!In de voormiddag is mijn gastmama met me
meegelopen naar het centrum zodat ik de weg wist, het was ongeveer 15 min lopen
en het was al snikheet!Ze is met me
naar de bank gegaan en toen mocht ik in mijn eentje de rest gaan
verkennen.Ik heb een paar uur
rondgedoold en al een mooi kleurtje opgedaan (lees: ROOD).Het centrum is chaotisch, luidruchtig maar
toch gezellig, niet té groot en heel druk.In de late namiddag belde Lisette, die voor de taalschool werkt, of ik
s avonds wou afspreken om iets te gaan drinken in het centrum.Ze had gehoord dat ik al een aardig mondje
spaans spreek en vertelde me dat ik morgen mijn in-take examen in de taalschool
mocht gaan maken.Rosberlyn heeft me
tegen half 8 naar het centrum gebracht en met een groepje van 4 Nederlanders en
mezelf zijn we naar de Nazca bar geweest.Het was best gezellig, vooral fijn om me nog eens te kunnen uitdrukken
in het Nederlands en de pintjes smaakten me best goed.Nadien zijn we nog naar de Olé Olé bar
geweest, waar precies het hele dorp uitgaat.Ik was zo moe dat ik na een laatste pintje een taxi naar huis heb
genomen.Intussen was het half één en
kwam ik toevallig net samen met Rosberlyn thuis aan, de hele avond had me
misschien 6 euro gekost.
Fransen,
Duitsers, oude mensen en boze Britten, dat somt mijn reisgenoten tijdens de
lange vlucht van Madrid naar San Jose zowat op.Niet dat ik het erg vond want ik was al lang blij dat ik in het
vliegtuig zat!In Brussel werd me
namelijk al snel duidelijk gemaakt dat ik toch wel een visum had moeten kopen
voor Costa Rica.Ik mocht mijn bagage
niet inchecken en werd terug naar de balie van Iberia gestuurd.Daar heeft een onvriendelijk ogende man me
uiteindelijk een enorme dienst gedaan door me een (nep?)ticket terug te geven
op een eerdere datum.Resultaat: geen
visum nodig.Vreemd dat ze er in Brussel
zo moeilijk over deden want verder heeft er geen mens naar gevraagd.In San Jose had ik mijn visum in een mum van
tijd.Eindelijk die drukke luchthaven
buiten vond ik al snel de man van de taalschool die me stond op te
wachten.Hij bleek een hele vriendelijke
tico (benaming voor de inwoners van Costa Rica) en een geweldige chauffeur te
zijn.Tijdens de rit heeft hij me in
recordtempo een rondleiding gegeven door San Jose en Cartago terwijl hij zich
behendig tussen het vreselijk chaotisch verkeer manoeuvreerde.Verkeersregels bestaan hier namelijk niet en
tegen de avond valt er een enorm dikke mist over de bergwegen waardoor je geen
hand voor ogen ziet.Na 3u rijden kwam
ik eindelijk aan in mijn gastgezin, geradbraakt en stikkapot na mijn 24u lange
reis.Mijn gezin bestaat uit 4
personen.De mama: Rosberlyn, de
dochter: Anna Maria, de zoon: Bernardo en de dochter van Anna Maria: Sara.Na een maaltijd die tien keer beter was dan
het taaie vliegtuigeten, ben ik meteen mijn bed ingekropen.
Zoals de meesten onder jullie intussen wel weten, ga ik stage doen in Costa Rica. Ik zal daar gaan werken voor een taalschool in Turrialba. Ik vertrek op 4 februari en kom terug op 12 juni. Om jullie een beeld te geven van waar ik ga zitten, zet ik hier enkele foto's en kaartjes op.
Costa Rica ligt in Midden-Amerika, tussen Nicaragua en Panama