Ik ben Gerty Melgers
Ik ben een vrouw en woon in Hamont-Achel (België) en mijn beroep is Student: Toerisme en Recreatiemanagement.
Ik ben geboren op 20/12/1987 en ben nu dus 37 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: /.
Zoeken in blog
Gerty in Costa Rica
24-03-2010
FOTOWEDSTRIJD!!
Hey iedereen,
Ik doe mee aan een fotowedstrijd van "de standaard" met een foto van de Arenal vulkaan in Costa Rica. Het zou me enorm helpen als jullie even op mijn foto zouden willen stemmen!!
Iedereen die mij zo hard mist/mij zo graag heeft dat ze mij een kaartje/lange brief/gigantisch postpakket willen sturen, kunnen dit op onderstaand adres:
Spanish by the River S.A. Gerty Melgers Aptdo 42 - 7150 Turrialba Costa Rica, América Central
Voor diegenen die zich afvragen wat mijn taken hier nu eigenlijk zijn: ik heb er inderdaad nog niet veel over op mijn blog gezet. Hoog tijd dus! Sinds gisteren ben ik 'activiteitenmanager' geworden. Dit houdt in dat ik verantwoordelijk ben voor de promotie, updaten, reserveren en feedback vragen van de excursies die hier te doen zijn (rafting, bezoek aan serpentario, waterval, coffee bean tour, ...). Verder ben ik bezig met allerhande projecten om deze taalschool te promoten in het centrum van Turrialba en in de andere scholen van Panama. De kans zit er in dat ik dus ook nog voor een paar dagen naar Panama (Bocas del Toro) trek. Ik ontwerp posters en banners ter promotie, vernieuw excursieboeken en zo van die dingen.
Geen leuker gevoel als op te moeten staan om te gaan raften!Zeker niet als het is op de Pacuare rivier, die op de vijfde plaats staat in de top tien van mooiste rivieren ter wereld!Ik zat in de boot met Rosita, Sebastiaan, Lotte en twee (lichtelijk getikte) gidsen.Resultaat: een echte plezierboot.Het was echt leuk om eens écht rafting te doen, heel wat anders als wat dobberen op de Dommel!Er waren versnellingen van klasse 1 tot en met klasse 4.Het was leuk maar niet mega spectaculair, ik had verwacht dat klasse 4 bijna een waterval zou zijn ofzo.Uiteindelijk bleek het allemaal niet zo gevaarlijk, vandaar dat ook bijna alle toeristen het doen die in Turrialba zijn.Dat bewees althans het Australische koppel uit de andere boot wel (die toch zeker over de 60 waren allebei).Het was in ieder geval een leuke ervaring, in een prachtige omgeving.Want ze hebben gelijk, het is écht een fantastisch mooie rivier om af te dalen!
Eindelijk was het zo ver, we zouden naar Tortuguero vertrekken.Na alle onduidelijkheden of Lotte nu wel of niet op tijd hier zou geraken stond ze s nachts toch ineens langs mijn bed.Om 6u s morgens hebben we de eerste bus genomen in het centrum van Turrialba.Eerste stop Siquirres, daar de volgende bus naar Guapiles, een volgende naar Cariari, een volgende naar Pavona en daarna een boot richting Tortuguero.Dat valt dus alleen maar te bereiken met boot, niet dat dit een probleem is want je scheurt met een open bootje door alle kanaaltjes van het regenwoud.Wij hadden het geluk om op heenweg al een enorme krokodil te zien!Na 6u reizen kwamen we eindelijk aan in Tortuguero.Een vriendelijke local wees ons meteen de weg naar een verblijfplaats dicht bij het Caribische strand.We boekten dan ook maar meteen een excursie met een bootje bij hem voor de volgende dag.
Om 5u20 stonden we te wachten op de local (die overigens twee voortanden mist en dus heel herkenbaar is).We vertrokken vroeg en gingen met een bootje over de rivier in kanaaltjes varen tussen het regenwoud om zo zoveel mogelijk dieren te spotten.Enige probleem: die local was ook onze gids en moest nog aan iemand vragen wat voor dier een otter was.Gelukkig hebben we een ander bootje gevolgd waarvan de gids engels sprak en zo toch nog heel veel dieren gezien.Kaaimannen, allerlei vogels, brulapen, leguanen, best de moeite!Jammer genoeg bewees Tortuguero die dag nog maar eens dat het een van de meest regenrijke gebieden is van Costa Rica.Daardoor besloten we om op zondag al terug te keren ipv maandag.
Deze voormiddag zijn Rosita en ik de nieuwe paardrijdroute gaan uittesten.We vertrokken ergens dicht bij het centrum van Turrialba samen met Diego en Frank (een regelrechte cowboy).Na een half uur merkten we al dat heen geen tocht voor mietjes was want het gaat ofwel bergop ofwel bergaf en alles gaat constant in draf.We reden over zanderige wegen door suikerriet plantages en kleine dorpjes.In de helft van de tocht hebben we onze paarden ergens vastgebonden en zijn we naar het stuwmeer Lago de la Angostura (in de buurt van CATIE) gewandeld.Omdat het zo heet was zijn Rosita en ik meteen het meer ingesprongen waarna we weer nat op onze paarden kropen.Op de terugweg kwamen we nog door het dorpje San Juan.Na ongeveer 4 uur te hebben gereden, kwamen we weer aan bij de taalschool.Totaal uitgeput en geradbraakt, maar zeker voldaan!
Vandaag was mijn eerste werkdag, mijn kantoor is half buiten en ik heb al verscheidene interessante taken gekregen.s Avonds hebben we weer met De Luka, Fernando en de gitaar buiten gezeten en gedronken.Pura Vida!
Terwijl Rosita en Rob naar de Irazu vulkaan en Cartago gingen, was ik vandaag vastbesloten om aan mijn eindwerk te gaan werken.Natuurlijk duurde dat niet lang want al snel stelde mijn gastmama voor om te gaan zwemmen.De zon scheen eindelijk weer eens en het was mijn laatste dag in het gastgezin, dus ging ik mee.Het zwembad(JE) lag ergens in de buurt van het CATIE (een onderzoeksbureau).Anna Maria en Sara waren verder ook nog mee.Blijkbaar waren Marco (vriend van mijn gastmama) en zijn neef er ook dus gingen we daar maar bijzitten.Zwemmen werd er niet gedaan -buiten Sara- dus dronken we gewoon wat pintjes.Na een uurtje ging Rosberlyn de rest terugdoen maar ik mocht bij Marco en zn neef blijven zitten want ze kwam nog terug.In het begin was het best gezellig, Rosberlyn kwam terug, maar het werd steeds minder gezellig want er werd weer maar wat langs me heen gepraat.Uiteindelijk zag Marco dat ik me kapot verveelde en stelde hij voor om een stukje verderop naar het meer te gaan kijken, waar ze aan het jetskiën en het wakeboarden waren.We stonden op de pier te kijken en het begon al meteen te kriebelen bij mij!Marco werd het uiteindelijk beu en begon al half terug te wandelen.Onder het mom van vragen kost niets, snelde ik naar een wakeboarder toe die langs de kant stond.Raar maar waar zat ik 10 minuten later in het water met een wakeboard aan mijn voeten!Na de eerste paar mislukte pogingen zei mijn jetskiër dat er bijna geen naft meer was!Ik dacht, dan is het nu of nooit.Warempel stond ik recht op het water, de man kon zijn ogen niet geloven!Ik raasde verschillende keren over het meer heen en met de naft was er ineens geen probleem meer!
In een plotselinge opwelling zijn we naar het slangen museum/Serpentario in Pavone gereden met de taxi.We kregen er (weliswaar in het Spaans) een grondige uitleg over de glibberige bewoners van Costa Rica.Blijkbaar zitten er ook best wel wat gevaarlijke slangen die nu meer en meer in de plantages (koffie, suikerriet, ) gaan leven.Aangezien de bewoners zelf niet erg op de hoogte zijn van slangen; heeft de man die ons uitleg gaf, een project opgesteld om iedereen te informeren.Ons geld ging dus alleen naar 2 goede doelen: onderzoek en educatie.Geen slechte investering dus.We zagen allerlei gevaarlijke en ongevaarlijke slangen, maar ook de rood-ogige kikker die een beetje het symbool is van Costa Rica.Na afloop bedankten we de man en liepen we naar El Mirador, een in de buurt gelegen restaurant dat Lisette ons had aangeraden.Wat viel dat tegen!Het nevelde al zon beetje toen we vertrokken, maar het ergste was dat we meer als een half uur steil bergop door the middle of nowhere hebben geklauterd voor we er waren.Daargekomen bleek het ook nog eens gesloten te zijn!In het hotel, dat daar langs lag liep af en toe eens iemand rond, maar niemand leek ons te willen helpen.Inmiddels was het al gaan stortregenen waardoor terugwandelen al helemaal geen optie meer was.Gelukkig hadden we van onze taxichauffeur op heenweg zijn kaartje gekregen.Na 20 min was hij er al en zijn we rechtstreeks naar La Feria gereden, een restaurantje in het centrum van Turrialba.Een geluk bij een ongeluk want voor 8 euro had ik een maaltijd om U tegen te zeggen en om je vingers bij af te likken!
Na een hele week niets te hebben gedaan, besloten we om plannen te gaan maken.Rosita en ik zochten het internet af en besloten om volgend weekend (samen met Lotte dan) naar Tortuguero te gaan.Een plaats in het noorden van Costa Rica aan de Caribische kust.We moeten dan maar 4 bussen en een boot te nemen Ik ga de reis als een toeristische attractie verwerken voor mijn stage aangezien ik dan maandag pas terug zal komen.
Tegen een uur of 3 zijn Alex, Rosita en ik een ijsje gaan eten bij de plaatselijke bakker/pizzahut/wat je ook maar wilt eten/frituur.Daarna een beetje door het dorp gelopen maar het begon al snel te regenen.We besloten om het poolcafe te gaan zoeken dat we vorige week eens gezien hadden.We kwamen terecht in een of andere gore keet vol oude mannen, bestelden een pintje en speelden een uur pool terwijl iedereen ons aangaapte.Ik moest na mijn pintje echt wel dringend naar de wc maar die was er schijnbaar alleen voor mannen!Na ons uur ben ik dan ook snel in een taxi gesprongen en naar huis gereden!
Na de les hebben we meteen een taxi naar Guayabo genomen.Via bergwegen die half door modderstromen zijn weggespoeld en in alle haast weer aangelegd zijn, kwamen we op een of ander afgelegen plaatsje aan.Het monument stelde op zich niet veel voor (vooral door het gebrek aan gids), maar aangezien Alex een picknick bij zich had zijn we er toch maar even blijven zitten.Nadien zijn we achter een groep Amerikanen aangelopen die wel een gids hadden, die wees zijn groep er net op dat er een of ander groen beest (zie fotos)in de bossen zat.We gingen terug met de bus, geen moment te vroeg want het begon alweer te regenen!
Vandaag weer slecht weer dus hebben we op de school maar een of ander Trivial Pursuit achtig spel in het Spaans gespeeld.Op een gegeven moment zagen we een van de honden bergafwaarts achter een kip aan hollen.Toen verdwenen ze in het dicht beboste dal van de rivier.Je kon de kip nog horen schreeuwen voor zijn leven.Uiteindelijk zijn De Luka en ik het dal ingeklauterd.Ik ben met de hond naar boven gegaan terwijl hij nog naar de kip zocht.Merkwaardig genoeg kwam de kip er alleen met de schrik vanaf.s Avonds hebben we met zn allen buiten rum zitten drinken.Fernando en De Luka speelden op de gitaar en zongen terwijl Alex, Rosita en ik rustig zaten te luisteren en te genieten.Later bestelden we ook nog pizza, want van drinken krijg je natuurlijk zin in eten!
08:15, tot zo lang heb ik geslapen vandaag, zaaalig!Tegen de middag ben ik even naar het internetcafé gegaan en daarna naar de school.Daar hebben we de hele middag poker gespeeld.Verder heb ik ook afscheid genomen van Torsten, want die zet zijn reis morgen weer verder.Om 10u morgen heb ik met Alex en Rosita afgesproken om naar Guayabo te gaan.Laat ons hopen dat het niet zo hard regent als vandaag!
Na een hele dag niks anders te hebben gedaan als om de haverklap naar de wc lopen, had ik toch besloten om s avonds op de taalschool iets te gaan drinken met de rest.Ik kreeg een lift van Inneke en haar zoon Mo, Nederlanders die hier blijkbaar ergens wonen.Morgen zouden we normaal naar Guayabo Nationaal Park gaan, maar de trip is verzet naar zondag naar aanleiding van mijn wc-dag.
Vandaag zijn we gaan paardrijden door de mooie natuur.We hebben een relaxte tocht gemaakt met Diego, onze gids.Alleen was het niet zo slim om te gaan rijden waar de andere paarden losliepen want dit zorgde voor een hoop opschudding.Eerst sprong Torsten uit het niets van zijn paard en daarna werd Diego hard getrapt door zon loslopend en agressief paard.Al bij al was het wel heel gezellig!
Na de les wast het dan eindelijk zover, we gingen canyoningen!De zon scheen, de vogels floten en we hadden er allen zin in.Het traject lag maar 3 minuten rijden van de school.We kregen een korte inleiding en daalden al meteen de eerste, 10-meter hoge, waterval af.Lekker spannend en avontuurlijk!Er waren meerdere, lange, death-rides door de jungle en in totaal 4 afdalingen van verschillende watervallen.De laatste was de hoogste, alleen jammer dat we niet zoals bij die anderen rechtstreeks door het water naar beneden konden.Mijn hand brandde van de natte touwen, maar ik voelde me voldaan.Het was eens iets anders, daarbij vergeleken zijn de Ardennen maar een speeltuin.Terug aangekomen bij de taalschool, heeft Lisette een taxi voor me gebeld.Vandaag had ik een chauffeur met maar één arm.Het leek hem geen mindere chauffeur te maken.Alleen toen hij ook nog eens zijn gsm bovenhaalde om te bellen, vroeg ik me af of dat wel zon goed idee was.Hij besloot de verloren tijd in te halen door extra hard te gaan rijden.Blij dat ik uit die taxi was, ging ik snel mijn huis binnen.Na een koude maar deugddoende douche, duurde het niet lang voordat ik me weer eens veel te vroeg in dromenland begaf.
