Onopvallende en onopgemerkte voorvallen gespot in het dagelijks leven, de media en de politiek
09-02-2007
FILMTIP VAN DE WEEK (DVD)
KITCHEN STORIES
Regie: Bent Hamer
Met: Joachim Calmeyer, Thomas Norström, Bjorn Floberg, Reine Brynolfsson, Sverre Anker Ousdal, Leif Andrée, Gard B. Eidsvold
Een film over een Zweeds onderzoek in de jaren vijftig naar het keukengedrag van Noorse vrijgezellen (!)
Mijn beschouwingen gisteren over
enquetes deed me weer denken aan deze schitterende, onbekende en
daardoor zeer ondergewaardeerde film.
Op 11/02/04 schreef ik over deze film het volgende op de www.cinebel.be:
"Een subliem klein fijn filmpje
waarin met weinig woorden maar met schitterende beelden (en in prettige
retro-kleurtjes én perfecte fifties aankleding) zoveel gezegd wordt! Een
teder verhaal over vriendschap en eenzaamheid, een ironische kritiek op
de hedendaagse bigbrother (media)maatschappij en het recht op privacy,
soms absurd, soms kolderesk, ontroerend en grappig. Lang geleden dat ik
met zo'n goed gevoel uit de bioscoop gekomen ben en een film er in
geslaagd is de volgende dag doorlopend spontaan een glimlach en een
feel-good gevoel te ontlokken bij de herinnering eraan. Genieten van
begin tot eind! Ga dat zien, ga dat zien!"
Nu, drie jaar later, heb ik deze film al 3 keer opnieuw gezien en
het
blijft genieten van de eerste tot de laatste seconde. Deze film
staat dan ook hoog genoteerd in mijn top50 beste films aller tijden.
Hebt u soms ook het gevoel dat u niet
echt past in deze wereld? Dat u soms een beetje gek bent? Dat uw
gedachten niet pararel lopen met de meeste van uw medemensen? De
verklaring ligt voor de hand: aliens sturen uw brein met hun
buitenaardse invloeden.
Maar niet gepanikeerd, u kan uw eigen afweerhelm bouwen zodanig dat u
weer perfect kan meedraaien in deze wereld. Hoe meer hem u draagt
hoe beter u beschermd bent.
Ik heb het niet zo voor poll's en
enquetes. Ik geloof ook nooit iets van de resultaten. Wanneer ik
zelf gevraagd word om deelname (wat ik eigenlijk wel graag doe, ik ben altijd benieuwd wat men zoals wil weten) dan antwoord ik
vooral zo fout mogelijk, of ik antwoord wat men van mij zou verwachten
of net omgekeerd. Ook bij mondelinge enquetes vind ik het nogal
grappig om de meest "vreemde" antwoorden te geven. Meestal staat
dat dan niet op het formulier. Je moet kiezen uit "ja" "neen" of
"geen mening". Dan zeg ik bijvoorbeeld ja of neen,
maar... Er is geen ruimte voor zegt de enquëteur, dus: "OK, geen
mening dan" waarop ik dan weer in discussie ga want ik heb zeer
duidelijk wel een mening. Tegen het einde van zijn vragenuurtje (als hij dat al haalt)
draait hij meestal door.
De manier waarop de vragen gesteld worden in schriftelijke enquêtes zijn
ook meestal zeer tendentieus. Je wordt automatisch in een bepaalde
richting gestuurd door bepaalde antwoorden te geven. Zo bleek
mijn profiel na deelname aan een poll op de website van één 'mannelijke
meerwaardezoeker, verzot op nieuwe technologie en snufjes" of iets
dergelijks. (En hier had ik eens zeer ernstig de antwoorden
gekozen waarvan ik vond dat ze het meest bij me pasten.)
Ik vind enquetes ook gevaarlijk. Volgens mij beïnvloeden uitslagen van
poll's (die op zich al verkeerd gestuurd zijn als er veel mensen met
mijn instelling geantwoord hebben) de publieke opinie, dit geldt vooral
voor politieke bevragingen. Pubicatie op de hoofdpagina's van de
kranten (of als hoofdpunten in TV journaals) vind ik storend en
hinderlijk en
een zeer foute trend. Toch kan ik het niet nalaten als ik eender
waar een poll zie, er op te antwoorden. Er wordt ook veel te veel
belang aan gehecht en het wordt teveel gehypt.
Hetzelfde geldt voor statistieken. Dit gaat dan wel over exacte
cijfers, maar deze kunnen op zeer verschillende manieren
geïnterpreteerd en geanalyseerd worden, in je voordeel of zeer nadelig
voor degene die negatief uit de hoek moet komen. Het mooiste
voorbeeld hoorde ik een tijdje geleden, Een Schepen van Herstappe,
de kleinste gemeente van België met 87 inwoners: "We hadden in 2005
drie diefstallen. Hierdoor kwamen we in de statistieken
ineens met het hoogste misdaadcijfer van België. Het afgelopen jaar
hadden we geen enkele diefstal waardoor ineens het misdaadcijfer in
onze gemeente spectaculair gedaald was tot 0% !! Dit vind
ik dan zeer grappig.
Niettemin toch een nieuwe poll hier op mijn blogje omdat de resultaten
van de vorige poll uitwezen dat de meerderheid van poll's houdt. (53%!!)
"De mogelijkheden van een eiland" van Michel Houellebecq is geen nieuw boek. Ik las het in 2005, toen het pas uitgegeven was.
De reden waarom ik dit boek deze week voor de tweede maal beginnen
lezen ben, is het verschijnen van diverse artikels in dag- en weekbladen over "Second life", de virtuele wereld op
internet. Destijds heeft het boek namelijk een zodanige indruk
op mij gemaakt, dat ik er nu bij het lezen van al deze artikels
steeds moet aan terugdenken. Dit boek, dat je elke illusie ontneemt op een mooie
toekomst, dat je verslagen en bevreemdend achterlaat, gaat namelijk
over Marie23 en Daniel24 en 25, die verre nazaten zijn van de Daniel die vandaag
leeft en die enkel via de computer met elkaar kunnen communiceren.
In deze toekomstige wereld komt niemand nog buiten, heeft niemand nog
contact met elkaar, op groepjes "wilden" na, die in een andere, vreemde wereld
leven en als onderontwikkeld aanzien worden. Daniel25 en Marie24
willen deserteren uit deze kille wereld en op zoek gaan naar emotie en
warmte.
Michel Houellebecq is waarlijk
visionair. Hoewel het in het boek eerder gaat over klonen, onsterfelijkheid en
eeuwige jeugd en niet zozeer over een "tweede leven", is het toch
diezelfde wanhoop, verslagenheid, desillusie en vervreemding die
me overvalt als ik lees over de "avatars" en "second life" en over
de twee miljoen mensen die ingelogd zijn in deze virtuele
wereld. Een goeie reden om het boek te (her)lezen.
Al een aantal jaren stoot ik
telkens bij het begin van een schooljaar en na de jaarwisseling op een
advertentie in De Standaard voor cursussen "Praktische filosofie" van
de School voor Filosofie VZW.
Uitermate geïnteresseerd had ik al een aantal jaren het voornemen om
misschien deze cursus toch eens te volgen en begin dit jaar wou ik er
eindelijk werk van maken.
Dus even de site bezocht. Het leek me allemaal geweldig
interessant en ik werd steeds enthousiaster tot ik aan het einde van
het lesrooster het volgende las: "Bij
deze inleidende cursus is een praktijkdag voorzien die gedurende het
trimester plaatsvindt. Zij die dit wensen kunnen deze studie
naderhand verder zetten. Na ongeveer anderhalf jaar wordt de
mogelijkheid geboden kennis te maken met een eenvoudig methode van
meditatie."
Dit intrigeerde me, wat moest ik me voorstellen bij een "praktijkdag"
filosofie? In een wit kleed een hele dag een mantra
scanderen? Dit is nu niet echt bepaald my cup of tea. Dus voordat
ik me zou inschrijven toch nog even verder gegoogled en gelijk had ik.
Ik stootte op de vreemdste dingen. De conclusie: de School voor Filosofie zou een afdeling zijn van de Scientology Church en dus als een sekte beschouwd worden en verboden in België sinds 1997.
De cursus volgen doe ik dus niet maar toch blijf ik met deze vragen
zitten: is dat verbod dan ooit weer eens opgeheven zodanig dat ze nu
weer vrijelijk adverteren? Of vind ik alleen maar onwaarheden op
het net en gaat het hier over een kwakkel? Wie volgt deze
cursussen, zijn er effectief al mensen ingetreden in de sekte? En als
het verboden is in België waarom verschijnt deze advertentie dan elk
semester weer in een kwaliteitskrant?
Zoals iedereen weet heeft onze Paarse Regering eind 2006 in zeven
haasten beslist om nog eens een aantal overheidsgebouwen te verkopen.
Met interesse heb ik hieromtrent de berichtgeving gevolgd.
Wat ik nu echter graag zou weten, maar nergens in de pers te lezen
krijg is: wat is er exact verkocht, hoeveel heeft het opgebracht,
hoeveel huur moet men nu betalen voor deze gebouwen en hoeveel zal dit
op het einde van de rit gekost hebben?
Misschien lees ik hierover niets omdat de regering het zo ingewikkeld en ondoorzichtig maakt
dat "correcte"berichtgeving hieromtrent quasi onmogelijk is. Om over te
gaan tot de verkoop van deze overheidsgebouwen moest er immers een
vastgoedbevak opgericht worden. Dit is echter mislukt omdat de
Raad van State in oktober de toewijzing van de vastgoedbevak aan Cofinimmo schorste nadat AXA en Befimmo deze beslissing aangevochten hadden. Om het geld toch nog in 2006 in kas te krijgen werd aan de FPIM
opdracht gegeven om een oplossing uit te werken. Uit tijdnood
werd de piste van een vastgoedbevak verlaten en werden al de te
verkopen gebouwen ondergebracht in een nieuw op te richten
vennootschap. De FPIM levert het startkapitaal voor de nieuwe vennootschap. Dit alles was te lezen in De Standaard
van 2 december 2006. Het artikel gaat nog een tijdje door over
vastgoedbevaks, private partners, vastgoedportefeuilles etc. ,
Bent u ondertussen ook de pedalen kwijt (of waarschijnlijk de interesse?)
Enfin, als leek die niet in geldzaken of vastgoed zit, kan ik er na een
keer of drie grondig lezen wel ergens min of meer iets van
begrijpen. Maar de grootste conclusie die ik er uit trek is dat
dit gewoon allemaal immens veel geld kost. De operatie wordt
begeleid door Zakenbank La Compagnie de Rothschild, advocatenkantoor Tossens&Prioux staat in voor de oprichting van de vennootschap en de verkoop van de aandelen is in handen van het advocatenkantoor CMS De Backer.
Weet u welke immens hoge erelonen deze vragen? Weet u wie er allemaal
in de Raden van Bestuur zit? (Vrienden van vrienden van vrienden). Weet
u hoeveel overheidsgeld er voor deze verkoop weer naar private
instellingen en personen vloeit?
Is het teveel gevraagd dat er een degelijk journalist van een
kwaliteitskrant in duidelijke bewoordingen de resultaten bekend maakt
van deze verkoop en ons duidelijk weet te zeggen hoeveel winst (of zal
het eerder verlies zijn) de regering hier gemaakt heeft. Of
moeten we weer wachten op een vernietigend rapport van het Rekenhof?
(waar dan toch geen kat zich druk over maakt).
(En als hierboven foute gegevens staan, dan is dat totaal buiten mijn
schuld, want dit is mijn perceptie van de artikels die ik las in
kranten en op het net)
Telkens wanneer ik een nieuw
afgewerkt reclamefilmpje toegestuurd krijg, heb ik meestal een zeer
uitgesproken mening. Toen ik echter het filmpje dat deze week in
mijn mailbox rolde bekeek, moest ik wel degelijk heel hard lachen maar
na het reeds een tiental keer bekeken te hebben, ben ik er nog steeds
niet aan uit of het nu is omdat ik het zo goed vind of omdat ik het zo
wansmakelijk slecht vind dat het vanzelf om te lachen wordt.
Na een zware werkweek
gecombineerd met twee maal avondcursus, ongeveer acht uur file, tekort
aan slaap, weinig inspiratie wegens geen tijd om kranten te lezen en TV
te kijken of geen concert- of bioscoopbezoek, en daarbij een
deprimerend laag aantal bezoekers in het midden van deze week (twee
waarvan ik er één was), stond ik deze morgen op met het idee om dit
grapje toch maar te stoppen.
Bekijk ik echter de statistieken en heb ik gisteren ineens tien (TIEN!) bezoekers.... Vreemd, zeer vreemd...
En ineens is de inspiratie er weer... Doe ik het dan toch niet alleen voor mezelf? (zie "Tocht door het donker")
Een tijdje geleden verdwenen op
mysterieuze wijze alle telefoonnummers uit mijn gsm. Natuurlijk geen
enkel nummer elders genoteerd. Bon, collega's opnieuw toevoegen was
niet moeilijk, die nummers waren voorhanden op het werk. Niet zo simpel
was het echter om de nummers van vriend(inn)en te achterhalen. Dus een
mailtje gestuurd naar iedereen tegelijk met de vraag of ze me allen
konden een smsje sturen met "naam" zodanig dat ik hun nummers weer
eenvoudigweg kon "toevoegen" ("en stuur me zeker geen mailje met jullie
nummer want ik ben te lui om dat over te typen naar mijn gsm").
Dit was natuurlijk buiten de grenzeloze creativiteit van mijn
vriendenkring gerekend. Eerste smsje: "Rara wie ben ik? Iemand die je
heel graag ziet". Tweede smsje: "Hallo ik ben Mieke of was ik nu
Siska?" En zo ging het nog wat door:"Hey hier Tom" (bleek achteraf niet Tom maar Fred te zijn) en "Hier
ik, wat bedoel je met "naam"?"....
Dus deze samenspannende grappenmakers hebben er voor gezorgd dat ik tot
op de dag van vandaag nog steeds smsjes krijg: "Hé vanavond om 6 u bij
M.?" zonder te weten wie de afzender is. Ik antwoord dus maar: "Ja
prima!" omdat ik het nogal pijnlijk zou vinden te moeten antwoorden:
"Wie ben je dan wel?" (ikzelf ben ook beledigd als ik niet in het
adresboek zit van een "vriend(in)"). En zo ben ik ook nog telkens weer om 6 u
bij M. in blijde verwachting van wie er nu weer gaat opduiken.
Dus, sorry, degene die me deze week een smsje stuurde met het fijne bericht
"Veel succes op het werk" moet nog steeds een antwoord krijgen want ik
ben nog steeds aan het uitzoeken wie het kan zijn... (N. of P.?)
Begrijpe wie kan: de aangekondigde
verlaging van de elektriciteitskosten (nachttarief in het weekend) zal
uiteindelijk voor veel gezinnen resulteren in een hogere rekening. ("Voor de dag"
Radio1 deze morgen) Onze elektriciteitsrekening bestaat namelijk
uit twee delen: effectief verbruik en distributiekosten. Doordat
de prijs voor het effectief verbruik gaat dalen, zullen de
distributiefirma's (de Intercommunales dus) inkomsten derven en hebben
zij dus de tarieven voor de verdeling van elektriciteit verhoogd.
Waardoor, afhankelijk van de Intercommunale waaronder u valt, de
rekening uiteindelijk hoger zal zijn dan voorheen.
Of hoe uiteindelijk privatisering toch steeds tot hogere prijzen leidt.
