Onopvallende en onopgemerkte voorvallen gespot in het dagelijks leven, de media en de politiek
04-02-2007
HOE ZOU HET EIGENLIJK ZIJN MET... (I)
DE VERKOOP VAN ONZE OVERHEIDSGEBOUWEN
Zoals iedereen weet heeft onze Paarse Regering eind 2006 in zeven
haasten beslist om nog eens een aantal overheidsgebouwen te verkopen.
Met interesse heb ik hieromtrent de berichtgeving gevolgd.
Wat ik nu echter graag zou weten, maar nergens in de pers te lezen
krijg is: wat is er exact verkocht, hoeveel heeft het opgebracht,
hoeveel huur moet men nu betalen voor deze gebouwen en hoeveel zal dit
op het einde van de rit gekost hebben?
Misschien lees ik hierover niets omdat de regering het zo ingewikkeld en ondoorzichtig maakt
dat "correcte"berichtgeving hieromtrent quasi onmogelijk is. Om over te
gaan tot de verkoop van deze overheidsgebouwen moest er immers een
vastgoedbevak opgericht worden. Dit is echter mislukt omdat de
Raad van State in oktober de toewijzing van de vastgoedbevak aan Cofinimmo schorste nadat AXA en Befimmo deze beslissing aangevochten hadden. Om het geld toch nog in 2006 in kas te krijgen werd aan de FPIM
opdracht gegeven om een oplossing uit te werken. Uit tijdnood
werd de piste van een vastgoedbevak verlaten en werden al de te
verkopen gebouwen ondergebracht in een nieuw op te richten
vennootschap. De FPIM levert het startkapitaal voor de nieuwe vennootschap. Dit alles was te lezen in De Standaard
van 2 december 2006. Het artikel gaat nog een tijdje door over
vastgoedbevaks, private partners, vastgoedportefeuilles etc. ,
Bent u ondertussen ook de pedalen kwijt (of waarschijnlijk de interesse?)
Enfin, als leek die niet in geldzaken of vastgoed zit, kan ik er na een
keer of drie grondig lezen wel ergens min of meer iets van
begrijpen. Maar de grootste conclusie die ik er uit trek is dat
dit gewoon allemaal immens veel geld kost. De operatie wordt
begeleid door Zakenbank La Compagnie de Rothschild, advocatenkantoor Tossens&Prioux staat in voor de oprichting van de vennootschap en de verkoop van de aandelen is in handen van het advocatenkantoor CMS De Backer.
Weet u welke immens hoge erelonen deze vragen? Weet u wie er allemaal
in de Raden van Bestuur zit? (Vrienden van vrienden van vrienden). Weet
u hoeveel overheidsgeld er voor deze verkoop weer naar private
instellingen en personen vloeit?
Is het teveel gevraagd dat er een degelijk journalist van een
kwaliteitskrant in duidelijke bewoordingen de resultaten bekend maakt
van deze verkoop en ons duidelijk weet te zeggen hoeveel winst (of zal
het eerder verlies zijn) de regering hier gemaakt heeft. Of
moeten we weer wachten op een vernietigend rapport van het Rekenhof?
(waar dan toch geen kat zich druk over maakt).
(En als hierboven foute gegevens staan, dan is dat totaal buiten mijn
schuld, want dit is mijn perceptie van de artikels die ik las in
kranten en op het net)
Telkens wanneer ik een nieuw
afgewerkt reclamefilmpje toegestuurd krijg, heb ik meestal een zeer
uitgesproken mening. Toen ik echter het filmpje dat deze week in
mijn mailbox rolde bekeek, moest ik wel degelijk heel hard lachen maar
na het reeds een tiental keer bekeken te hebben, ben ik er nog steeds
niet aan uit of het nu is omdat ik het zo goed vind of omdat ik het zo
wansmakelijk slecht vind dat het vanzelf om te lachen wordt.
Na een zware werkweek
gecombineerd met twee maal avondcursus, ongeveer acht uur file, tekort
aan slaap, weinig inspiratie wegens geen tijd om kranten te lezen en TV
te kijken of geen concert- of bioscoopbezoek, en daarbij een
deprimerend laag aantal bezoekers in het midden van deze week (twee
waarvan ik er één was), stond ik deze morgen op met het idee om dit
grapje toch maar te stoppen.
Bekijk ik echter de statistieken en heb ik gisteren ineens tien (TIEN!) bezoekers.... Vreemd, zeer vreemd...
En ineens is de inspiratie er weer... Doe ik het dan toch niet alleen voor mezelf? (zie "Tocht door het donker")
Een tijdje geleden verdwenen op
mysterieuze wijze alle telefoonnummers uit mijn gsm. Natuurlijk geen
enkel nummer elders genoteerd. Bon, collega's opnieuw toevoegen was
niet moeilijk, die nummers waren voorhanden op het werk. Niet zo simpel
was het echter om de nummers van vriend(inn)en te achterhalen. Dus een
mailtje gestuurd naar iedereen tegelijk met de vraag of ze me allen
konden een smsje sturen met "naam" zodanig dat ik hun nummers weer
eenvoudigweg kon "toevoegen" ("en stuur me zeker geen mailje met jullie
nummer want ik ben te lui om dat over te typen naar mijn gsm").
Dit was natuurlijk buiten de grenzeloze creativiteit van mijn
vriendenkring gerekend. Eerste smsje: "Rara wie ben ik? Iemand die je
heel graag ziet". Tweede smsje: "Hallo ik ben Mieke of was ik nu
Siska?" En zo ging het nog wat door:"Hey hier Tom" (bleek achteraf niet Tom maar Fred te zijn) en "Hier
ik, wat bedoel je met "naam"?"....
Dus deze samenspannende grappenmakers hebben er voor gezorgd dat ik tot
op de dag van vandaag nog steeds smsjes krijg: "Hé vanavond om 6 u bij
M.?" zonder te weten wie de afzender is. Ik antwoord dus maar: "Ja
prima!" omdat ik het nogal pijnlijk zou vinden te moeten antwoorden:
"Wie ben je dan wel?" (ikzelf ben ook beledigd als ik niet in het
adresboek zit van een "vriend(in)"). En zo ben ik ook nog telkens weer om 6 u
bij M. in blijde verwachting van wie er nu weer gaat opduiken.
Dus, sorry, degene die me deze week een smsje stuurde met het fijne bericht
"Veel succes op het werk" moet nog steeds een antwoord krijgen want ik
ben nog steeds aan het uitzoeken wie het kan zijn... (N. of P.?)
Begrijpe wie kan: de aangekondigde
verlaging van de elektriciteitskosten (nachttarief in het weekend) zal
uiteindelijk voor veel gezinnen resulteren in een hogere rekening. ("Voor de dag"
Radio1 deze morgen) Onze elektriciteitsrekening bestaat namelijk
uit twee delen: effectief verbruik en distributiekosten. Doordat
de prijs voor het effectief verbruik gaat dalen, zullen de
distributiefirma's (de Intercommunales dus) inkomsten derven en hebben
zij dus de tarieven voor de verdeling van elektriciteit verhoogd.
Waardoor, afhankelijk van de Intercommunale waaronder u valt, de
rekening uiteindelijk hoger zal zijn dan voorheen.
Of hoe uiteindelijk privatisering toch steeds tot hogere prijzen leidt.
De liefde, de liefde, de liefde ...
Heb jij een fantastisch, mooi en authentiek (eerste-) liefdesverhaal?
Denk je nog altijd met een glimlach terug aan je eerste liefde, als je
die speciale aftershave weer ruikt? Krijg je nog altijd kippevel als je
dat ene liedje hoort? Ben je getrouwd met je enige, echt eerste liefde
en heb je nog altijd vlinders in je buik? Of ben je al jaren gelukkig
getrouwd, maar denk je nog altijd met een glimlach terug aan die andere
van toen? Zijn de wegen van de liefde voor jou duizend-en-een verhalen?
Dan zoeken we jou!
Mailen kan, op liefdesverhalen@caviar.be
Stuur dit bericht gerust door naar vrienden en kennissen
DOEN!
Op 1 februari doen we ALLE LICHTEN UIT van 19u55 tot 20.00u !!
ACTIE tegen de klimaatsverandering.
Neem op 1 februari 2007 deel aan de grootste mobilisatie van de burgers tegen de klimaatsverandering !
Gun de planeet 5 minuten rust!
Iedereen wordt verzocht alle lichten te doven op 1 februari as, van 19u55 tot 20.00u.
Het gaat er niet om enkel die dag gedurende 5 minuten energie te
besparen, maar wel om de aandacht van de burgers, de media en tevens de
politieke besluitvormers te vestigen op de energieverspilling en op de
noodzaak om dringend iets te ondernemen !
Gedurende 5 minuutjes zal de planeet kunnen uitrusten : dat duurt echt
niet lang en het kost niets. En het zal de politici en kandidaten voor
de parlementaire verkiezingen van juni 2007 duidelijk maken dat de
klimaatverandering een onderwerp uitmaakt dat weegt in het politieke
debat.
En waarom op 1 februari 2007? Omdat die dag in Parijs het nieuwe
rapport van de klimatologische experten van de Verenigde Naties
uitkomt. En dat gebeurt bij onze buren! Wij kunnen dus onmogelijk deze
kans laten voorbijgaan en moeten bijgevolg de schijnwerpers richten op
de dringende aard van 's werelds klimatologische situatie. Als we allen
deelnemen zal deze actie werkelijk een mediatieke en politieke invloed
hebben, en dit enkele maanden voor de verkiezingen !
Laat dit bericht zoveel mogelijk circuleren, stuur het zoveel mogelijk
door, ook naar lokale politici; vermeld het in Newsletters, op je
Internetsite of blog ...
Geen krant die het er niet over had, de afgelopen dagen. De
vader van Wendy van Wanten's zoontje zou de Ierse dronkaard Johnny Logan
zijn. Zelfs De Zevende Dag zal er morgen aandacht aan besteden. Met
dank aan Bert Kruismans voor de onthulling van dit eigenlijk toch wel
publieke geheim. Want Bert was heus niet de enige die op de hoogte was.
Achter de schermen van bepaalde media circuleert dit gerucht immers al
enige tijd. Maar zo circuleren er nog massa's andere
geruchten. Bert Kruismans vraagt zich vandaag in een interview in de
Standaard af: "Ben ik de enige die ziet wat er allemaal roert achter de
schermen van de showbiz?"
Neen
Bert. Net heel veel mensen horen en zien in het BV-wereldje dingen die
voor het grote publiek verborgen blijven, maar net zoals in de
politiek, de sport en het zakenleven, geldt het motto 'horen, zien en
zwijgen'. Zoals waarschijnlijk bij
de politieke journalisten veel verhalen de ronde doen over politici,
waar ze enkel onderling wat over roddelen maar die ze verder voor zich
houden. Prettige onderwerpen om tijdens de
middagpauze wat afwisseling mee te brengen onder het uitroepen van veel oh's
en ah's. De vader van Clément had al lang voer voor deze blog kunnen
zijn. Net zoals met wie Steve flikflooit, wie de nieuwe
vlam van Goedele is,
met wie Geena Lisa een verhouding heeft en dat één van de K3 meisjes
een hekel heeft aan kinderen. Net zoals het gerucht dat Franske al lang
voor de opnames van "De man van Wendy" een relatie had met haar en het
allemaal deel uitmaakt van een commercieel plan. Maar toch kreeg geen
mens dat hier te lezen.
In de eerste plaats omdat er belangrijker dingen zijn. Leven en
laten leven. En omdat het motto ook voor mij geldt. Ik werk niet
voor Dag Allemaal, dus blijven het voor mij ook maar
middagpauzeweetjes. Maar ook omdat ik er nooit zou opkomen dat hier een
boek uit te puren valt. Want het is toch wel frappant dat zo'n ridicuul
feit tot groot nieuws wordt gebombardeerd en dat zelfs ernstige media
mee op
de kar springen. De sensatiehonger van de massa is nochtans niet nieuw.
Wie is nu de domste? Bert Kruismans of ik? Het antwoord is die die er
geen munt uit slaat, blijkbaar.
Als je Bert dus morgen in De Zevende Dag met "nieuwe" feiten op de
proppen hoort komen, weet dan dat velen reeds wisten wat hij weet, maar
hij nogmaals aantoont De Slimste Mens ter Wereld te zijn.
Ook in dit videoclipje (uit 2001) mocht (of liever, moest, weer eens wegens gebrek aan geld) ik meespelen. 4
gecaste rollen en al de rest vrijwilligers (gratis drank!!!). Een
dolle avond met vrienden, vriendinnen en al mijn geweldige collega's!
De depressiefste onder de depressievelingen, de
zwartgalligste onder de zwartgalligen, The Prince of Darkness, Mr Black
himself, vanavond op TV.
Ned2 0.25 u: Old Joy met Will Oldham aka Bonnie "Prince" Billy.
Regie: Kelly Reichardt | Cast: Daniel London (Mark), Will Oldham (Kurt) e.a. | Speelduur: 76 minuten
"Oorspronkelijk verschenen in boekvorm, heeft regisseur Reichardt Old
Joy verfilmd tot een contemplatieve, betrekkelijk korte film over de
alledaagse problemen van twee eind-dertigers. Bijna zonder dialoog
worden de omstandigheden geschetst, waarin de mannen op dat moment
verkeren en waar ze ontevreden over zijn. Door veel stiltes en lange
shots van de zwijgende Kurt en Mark wordt een gevoel opgeroepen van
verloren zijn, van geleefd worden en meer kwesties van het type
ik-ben-volwassen-maar-voel-me-niet-zo. De film is geschoten op 16 mm,
maar wordt uit geldgebrek vertoond in high definition.
Mark wordt door zijn vriend Kurt gevraagd om samen de bergen bij Oregon
in te trekken om er even helemaal uit te zijn. Op weg naar Kurt's huis
en aan het einde van de trip weer terug luistert Mark naar Air America,
een politieke radiozender en een van de weinige liberale,
niet-conservatieve politieke geluiden van de laatste tijd. Daarmee
vergelijkt Reichardt de impasse van de mannen met de situatie van de
Verenigde Staten, waarin het liberale geluid wordt overstemd door
conservatieve, christelijke stromingen. Zoals Kurt en Mark er tijdens
hun korte trip in de bergen achter komen dat ze te weinig grip hebben
op hun leven en ze hun eigen stem meer willen laten horen, zo zegt de
regisseur zich te voelen in haar eigen land ten opzichte van the powers
that be.
Old Joy vaart helemaal op herkenbaarheid van hun problematiek en
creëert daartoe een contemplatieve sfeer waarin de kijker de tijd
krijgt om zelf het plaatje in te vullen. De mooie beelden en spaarzame
dialogen reiken slechts een handvat aan om de thema's te laten
bezinken. Een prettig tempo en goede acteurs doen de rest."
En het was op die leeftijd... De poëzie was
naar me op zoek. Ik weet niet, weet niet vanwaar
ze opdook, uit winter of rivier.
Ik weet niet hoe of wanneer,
nee, geen stemmen, stemmen waren het niet, geen
woorden, geen stilte,
maar uit een straat werd ik geroepen,
uit te takken van de nacht,
plotseling, te midden van de anderen,
te midden van felle vuren,
of alleen op de terugweg -
daar stond zijn zonder gezicht
en raakte me aan.
Eén van mijn stokpaardjes: waarom heeft iemand
succes en iemand anders niet of minder? (Indien ik nu rubriekjes had zou
dit kunnen komen onder "Onbekend is onbemind".)
Carla Bruni is er een voorbeeld van, een andere artiest is Damien
Rice. In tegenstelling tot mijn aversie voor Carla Bruni ben ik
van deze Damien Rice wel een grote fan en dit als sinds het uikomen van zijn eerste CD "O". Maar telkens wanneer ik
zijn CD's beluister, wat minstens wekelijks gebeurd, dringt de
vergelijking met Tom McRae zich op. Ik kocht zijn eerste CD al in
2001 en het zag er na een fantastisch concert in de Rotonde van de
Botanique naar uit dat hij op weg was naar wereldsucces. Hij
mocht die zomer ook optreden in Wercher. Nochtans is hij nadien
weer ietwat in de vergetelheid geraakt en zijn het enkel de fans die
hem blijven volgen zijn.
En dan komt Damien Rice, vergelijkbare
stem, vergelijkbare muziek, vergelijkbare sterke teksten. En wel
groot succes (alhoewel, hij heeft er ook 2 jaar moeten over doen). Bizar.
Surfen door blogland is voor mij iets zoals nadenken
over het heelal: ik krijg er hoofdpijn van. Omdat het onbegrensd
is. Omdat ik er gefrustreerd van raak omdat ik nooit alles kan
lezen, het nooit stopt en er nooit een eind aan komt. Altijd weer
een nieuwe, een interessantere en vooral, een mooiere. Omdat er
zoveel geschreven wordt wat ik ook wil schrijven, maar dan honderd keer
beter. Omdat er zoveel dezelfde meningen zijn en toch weer zoveel
verschillende. Omdat er zoveel verschillende levens zijn die
uiteindelijk allemaal op hetzelfde neerkomen.
Ik verlies echter de moed niet, ik blog lustig verder.
Ondanks het feit dat ik het uitzicht van deze blog afschuwelijk
vind. Totaal niet in overeenstemming met mijn persoonlijkheid (en
ik wil zoooo graag rubriekjes..). Maar ik kan niet beter, of
liever, ik kan misschien wel beter, maar voor het ogenblik ontbreekt me
de tijd, en ook de interesse om me daar op toe te leggen. Dus
roei ik maar met de riemen die ik heb. Ondanks het feit dat mijn
bezoekersaantal per dag hooguit drie tot vier is (met dank).
(Alhoewel, vorige week had ik eens een dag met negen bezoekers,
negen!)
Dus ik blog lustig verder, vooral omdat ik nu die andere negen op het
werk en in mijn omgeving niet meer moet lastig vallen met mijn
bedenkingen, bedenkingen waar zij dan weer de nodige bedenkingen over
hebben dat ik me deze bedenkingen maak. En ze vaak het voorhoofd
fronsen omdat alleen ik blijkbaar met bepaalde dingen zoveel plezier
heb of me er mateloos kan aan ergeren.
Maar vooral, als ik later dan eens iets lees in de krant of een
tijdschrift, of hoor op radio of op TV, ik nog steeds heel voldaan kan
roepen: "Jaaah dat zeg ik al maanden..." maar ik nu het bewijs heb dat
het op deze blog staat! Nè!
185.000 km koperdraad.
Heb ik je goed begrepen, Sigrid Spruyt, op het middagjournaal van 13 u op één?
185.000 km is de hoeveelheid koperdraad die gestolen is in België in
2006. Ik kan me echt niet voorstellen of dit realistisch is. Heb ik het
gewoon verkeerd verstaan en gaat het over 185.000 m, wat me veel
aannemelijker in de oren klinkt?
Hoeveel is 185.000 km koperdraad?
Ik heb het even berekend: de afstand tussen Oostende en Brussel is
pakweg 110 km, dat zou betekenen dat je er 1.681.81 keer koperdraad van
Brussel naar Oostende kan mee leggen. Waarbij direct de bedenking bij
me opkomt: hoe ziet dat er uit 1.681,81 keer opeengestapelde
koperdraad? Stel dat de koperdraad 1 cm dik is, dan is dat een hoogte
van 1.681,81 cm, dus 16,8181 m hoog. Daar kan ik me ook alweer
geen idee van geven. Laat ons dus stellen, 10 maal naast elkaar
1,68181 m hoog koperdraad van Oostende naar Brussel. Mmm,
nogmaals, lijkt dat aannemelijk? Ongelooflijk gigantisch veel lijkt me dat.
Opzoekingswerk op verschillende sites gaf me helaas ook geen
uitsluitsel of het nu gaat om 185.000 km of 185.000 m. Dus dan
maar wat deductiewerk: in het nieuws op TV zou 185.000 km een schade
betekenen van 1,5 miljoen euro. Op de nieuwssite van de VRT heeft
men het
er over dat een vrachtwagen van 20 ton gemakkelijk 100.000 eur
kost. Dat zou dus betekenen dat 1 ton 5000 eur kost, waardoor ik
dan afleid dat die 185.000 km 300 ton wegen, wat goed is voor 15
gestolen vrachtwagens. Best aannemelijk dus toch.
(Alhoewel, welke vrachtwagen moet ik me hier bij voorstellen, is
dat.....?)
Het getal blijft me echter fascineren.
185.000 km, dat is minstens vier keer de omtrek van onze aarde....
Gisteren is dus ook mijn twee maanden oude MacBook
13" van het werk (een speelgoedlaptopke waar ik laaiende ruzie over
gehad heb omdat ik bijna een hele dag met cijfers, excel-sheets,
budgetteringen etc. moet werken, doe dat maar eens op 13")
gecrasht. Dood.
Het
is nog niet eens twee weken geleden dat ik een klachtenbrief stuurde
naar Apple ivm een privé laptop (zie ander berichtje).
Ik vind Apple's prachtig vormgegeven, reeds jaren hebben wij op ons
kantoor de nieuwste modellen en allen zijn een streling voor het
oog. Maar ze zijn ook om de haverklap stuk, altijd scheelt er wel
iets aan. Ik heb nog nooit anders geweten dan dat er wel 2 of 3
in reparatie zijn. Zijn wij de uitzonderingen? Geen idee,
maar sinds hun belachelijke plastieken prul dat ze MacBook durven
noemen ben ik helemaal fan af.
Basta.
(Voilà, en als teken van protest heb ik dus ook geen I-pod gekocht maar een prachtig Philips MP3 spelertje)
"Indien auto's zoveel defecten zouden vertonen als computers dan was er revolutie" (mijn broer)
xxx, 8-01-07
Betreft: klacht herstelling MacBookPro.
Geachte,
Een half jaar geleden heb ik een MacBookpro aangeschaft, dit bij Fem te xxx.
Helaas heeft deze laptop mijn professionele leven niet ondersteund, het
bezit van deze geavanceerde machine werd tot nu toe een tocht van
reparaties en frustratie.
23-09-2006
1ste nazicht: hitteproblemen, autonomie van de batterij is slechts 3
uur in tegenstelling tot de gegarandeerde 5 uur. Verder geen
opmerkingen.
Bij terug in ontvangst name van mijn computer, blijkt echter ook de
DVDdrive vervangen te zijn, dit is ongevraagd gebeurd en heeft tevens
een mechanisch mankement tot gevolg. De computer heeft vanaf nu
problemen met het uitwerpen van CDs. Hitteprobleem is wel opgelost.
Autonomie van de batterij is nog steeds 3 uur.
20-10-2006
2de nazicht: problemen met de DVDdrive en uitwerpen van CDs.
Bij terug in ontvangst name van mijn computer blijkt de computer nog
steeds problemen te hebben met het uitwerpen van Cds en DVDs. Wat is
er in die 3 weken herstellingstijd gebeurd met mijn computer? Vanaf nu
blijkt ook de batterij iets losser te zitten, op zich niet zo een
ernstig probleem. Zeer vervelend is echter de mechanische knop om de
computer te openen; die werkt niet meer even vlot als voorheen.
Ik neem onmiddellijk contact op met Fem. Om professionele redenen kan
ik mijn computer niet onmiddellijk terug binnen brengen voor
herstelling. Fem garandeert mij contact te zullen op nemen met Apple,
aangezien de computer na herstelling meer beschadigd is dan voorheen.
Verder blijkt de batterij, bij enkel surfen op het net, nog maar een
autonmie te hebben van 2,5 uur. Op 20 december vertoont de DVDspeler
een fatale fout.
08-01-2007
Computer opnieuw binnen voor herstelling met navolging van deze brief.
Het hoeft verder geen betoog dat deze evaring niet past bij het
geavanceerde karakter van Apple. Als klant blijf ik natuurlijk
vertrouwen in Apple en hun verdelers en hoop dan ook te mogen
constateren dat mijn geld wel goed geïnvesteerd is.
Dank voor uw aandacht en opvolging van de herstelling van mijn computer.
Groeten
Deze middag in het journaal op één: Belgen schenken
bij overlijden steeds meer aan goede doelen. Mooi, maar wat het
journaal me net zou moeten uitleggen: waarom?
Want als die uitleg
gegeven zou worden krijgt het bericht namelijk een andere teneur, zou
blijken dat het niet zuiver altruïstisch is en dat
de Belg niet zomaar Een Beter Mens geworden is, Wat men vergeet
te vermelden is dat schenkingen aan goede doelen bij overlijden en zeer
aanzienlijk belastingvoordeel opleveren voor de erfgenamen. Bij
grote vermogens blijkt het namelijk zelfs zodanig voordelig te zijn dat
men meer overhoudt wanneer men pakweg 50% wegschenkt aan het goede doel
dan wanneer men erfenisrechten zou betalen.
Die halve waarheden in de journalistiek zijn trouwens het
onderwerp van een zeer goed TV-programma van de VARA: "De leugen
regeert", waarin men achterliggende verhalen achter de nieuwsberichten
zoekt.
Een aanrader, alle afleveringen kunnen integraal hier bekeken worden.
De Oscar voor de beste vertolking van het onvertaalbare Engelse
woord "Yearning" gaat naar Ralph Fiennes als Evgeny Onegin in "Onegin"
van Martha Fiennes.
De Momunentenstrijd op Canvas zal gepresenteerd worden door Stijn Peeters, wel architect maar ook de broer van Bart.
Nog even voortbomend op mijn vorig artikeltje is dit volgens mij niet
helemaal toevallig. Ik wil de kunde van Stijn Peeters hier zeker
niet in twijfel trekken en hoogstwaarschijnlijk is hij best een goed
architect, maar waar het mij om gaat is dat het allemaal zo voor de
hand ligt. Programmamakers doen niet echt veel moeite meer.
Ze hebben een architect nodig: "Ah, die broer van Bart, voilà we hebben
er al één..." (Sofie de Caigny, de medepresentator, is
coördinator van het Centrum Vlaamse Architectuurarchieven, maar
van Stijn wordt enkele gezegd dat hij "lange tijd voorbestemd leek als
Enige Echte Entertainer van de familie Peeters", dus dat kwam goed uit.)
Ook voor andere programma's wordt er steeds uit hetzelfde vaatje
getapt, steeds zie je dezelfde gezichten. Er bestaat een database
en wat is dan simpeler om even in te typen: "psycholoog", "professor
kerkelijk recht", "kunstenaar" etc... De eerste die verschijnt wordt
opgebeld en mag dan komen opdraven in Ter Zake, Koppen, Morgen Beter...
of in kranteninterviews. Niet vrij, dan bellen we gewoon de
tweede.
Volgens mij wordt er nooit eens écht gezocht naar iemand die vb.
de laatste maanden iets opvallend gepresteerd heeft, een markante
uitspraak gedaan heeft, studiewerk verricht heeft over het betreffende
onderwerp.
Dus éénmaal je in die database geraakt bent heb je meer
kans om steeds opnieuw in de media te komen. Mits je natuurlijk
een mediagenieke kop hebt en het goed kan uitleggen...
Hoe het komt dat er iets succes heeft en iets anders
niet: is het marketing, media-aandacht en airplay, geluk, de juiste
mensen kennen, of al deze factoren samen?
Dit kwam weer eens bij me op toen ik deze middag Carla Bruni, een
voormalig fotomodel, op de radio hoorde. Wat zij doet heeft niet
veel uitstaans meer met zingen, zij zingt zoals ik spreek: met veel
moeite alsof ze telkens haar laatste adem aan het uitblazen is en met
poliepen op de stembanden. Toch heeft ze van haar eerste CD 2
miljoen exemplaren verkocht en wordt ze gewaardeerde in het zgn.
"ernstiger" circuit. In De Standaard van vandaag lees ik dan dat
dit Poëzie is. "Bruni zet elf gedichten op muziek en verleidt de
fan met een intimistische lezing". Ik ben geef fan, ik vind het
gewoon slecht. Het doet zelfs pijn aan mijn oren.
Waarom hebben prachtige, tot diep in je ziel snijdende stemmen zoals
Chan Marchall (beste concert van 2006!), Feist, de zusjes van Coco Rosie, zelfs Emiliana Torrini
niet het grote succes dat ze verdienen met zo een stemmen en
talenten? Omdat ze toevallig niet zo in de smaak vallen bij de
muziekrecensenten, bij radio- en tv- programmamakers, omdat ze ietwat
eigenzinnig, tegendraads en niet mediageil zijn? Of omdat ze
gewoon zo goed zijn dat iedereen die zou kunnen bijdragen tot hun
bekendheid deze pareltjes helemaal voor zichzelf willen houden?
