Vandaag is het een drukke dag geweest. Deze morgen ben ik met de fiets naar Oosterzele gereden voor een laatste controle bij de fietsenmaker. Gelukkig heeft hij toevallig gezien dat er nog iets niet in orde was en heeft het dan ook onmiddellijk vervangen. Het is heel belangrijk, dat mijn uitrusting het goed doet zodat ik geen problemen krijg onderweg. Ik heb ook wat reservespaken en remblokjes gekocht en een paar schakels voor de ketting. Vandaag is in een deel van Gent de Streekkrant verschenen met een artikel over mijn fietsreis en ik voel dat er al reactie begint op te komen. Ik moet wat meer mailtjes beantwoorden. Eigenlijk is dat wel leuk dat er zoveel mensen zijn die daarvoor interesse hebben. In zekere zin was ik tot voor kort een beetje een publiek figuur omdat ik voortdurend in contact met klanten geweest ben. Zodoende zijn er ook veel mensen die mij kennen. De volgende dagen denk ik om alleen als het hoogstnodig is nog wat te fietsen. Ik wil op mijn gemak alle voorbereidingen doen en hopen dat ik goed uitgerust ben om de grote fietsreis aan te vangen.
Eenzaamheid is vaak nuttig om iets belangrijks te verwerken. Als je in die eenzaamheid althans niet in kringetjes ronddraait. Eenzaamheid is enkel een kracht als ze je voort helpt. Dan wordt eenzaamheid bezinning.Heb moed hou vol er is maar 1 weg naar compostella leg een steen en kom dan terug met een ervaring voor jou alleen Dan is eenzaamheid even stil staan om dan verder te springen.
Gisteren heb ik een grote fietstocht gemaakt naar Blankenberge, waar mijn dochter woont. Tussen de hagelbui en de regen in , kwam het zonnetje af en toe piepen . Ik heb vandaag naar de weerberichten geluisterd en tegen het eind van de volgende week ( dus op 28/04 ) zou de temperatuur beter worden. Dit zijn wel goede vooruitzichten. Vandaag ben ik naar de zegening geweest in de St Jacobskerk. Ik dacht dat het mij niets meer ging doen , maar toen ik de kerk binnenkwam met de fiets kruiste ik een mevrouw die er juist een weekje Compostela op zitten had. Ze keek bewonderend naar mijn fiets met de schelp eraan en vroeg me wanneer ik vertrok en vanwaar. Toen nam ze mij innig vast , gaf me een kus en wenste mij het allerbeste. Ik was zichtbaar aangedaan door die spontane blijk van sympathie van iemand die ik helemaal niet kende. Na de misdienst mocht ik met mijn fiets vooraan komen. Ondertussen vervoegde Jonathan en Katleen mij ( het zijn sympathieke Gentenaars die ook op dezelfde dag en vanaf dezelfde plaats vetrekken als ik, maar wel op een later uur). Ik had er al contact mee via mail, maar nu zag ik ze voor het eerst in het echt. De pastoor heeft ons en onze fiets gezegend. Nadien kregen we de eerste stempel in ons boekje. We werden ook onthaald op een St Jacobslied speciaal gezongen voor ons. Een ex-klant , Thérèse genaamd, die ik al heel lang ken wilde dit zingen en ik moet zeggen dat het heel mooi gebracht was. Nadien hebben Jonathan,Katleen en ik nog wat ideeën uitgewisseld en hebben we elkaar het beste gewenst voor de reis. Ik weet niet of ik hen onderweg zal tegenkomen, want zij hebben meer haast dan ik.
Het weer is maar triestig de laatste tijd. Het nodigt zeker niet uit om veel en lang te fietsen. Deze morgen heb ik terug het parcour verkend om via Zwijnaarde langs de Schelde naar Doornik te fietsen ( dit is mijn eerste rit op 28/04 ). Het is zo rustgevend om die weg te nemen, maar o zo winderig vandaag. Ik moet het stuur goed vasthouden om niet in de Schelde terecht te komen. Ik besluit dan maar om na een tijdje van koers te veranderen zodat ik de wind in de rug krijg en het veel beter vooruitgaat. De laatste tijd heb ik tijdens het fietsen gemerkt dat ik soms last heb van een soort hyperventilatie wanneer het ergens lastig fietsen is , bvb bij grote tegenwind. Ik adem blijkbaar dan teveel lucht in. Ik heb het opgezocht via google en hierbij wordt aangeraden om het tempo van ademhalen bewust te verlagen en minder diep te ademhalen. Wanneer ik bij het afstappen duizelig zou zijn, moet ik van mijn handen een kommetje maken en daarin in-en uitademen. De bedoeling is dat de uitgeademde lucht deels opnieuw wordt ingeademd. Ik heb er deze morgen bewust op gelet en die tips blijken te werken. Ik zal het goed nodig hebben, wanneer ik in de bergen zal fietsen. Ik herinner me van mijn vorige fietsreis, dat ik het daar ook soms lastig had. Stilaan komt de vertrekdatum goed in zicht en enerzijds zal ik blij zijn om te kunnen vertrekken. Ik heb al eens mijn fietszakken vertrekkensklaar gevuld, maar denk om dit opnieuw aan een evaluatie te onderwerpen. Ik zal mijzelf de vraag stellen " wat heb ik echt nodig en welke zaken kan ik toch wel missen." In het begin van de fietsreis is het niets om met die bagage te fietsen. Geleidelijk aan, wanneer het heuvelachtiger begint te worden, begin je te denken " had ik alles nu echt nodig?". Vorige keer heb ik onderweg toch een doos, gevuld met kledij , teruggestuurd. Ik had ook mijn Teva-sandalen erin gedaan, maar dat bleek een verkeerde beoordeling te zijn. De schoenen, waarmee je ganse dagen fietst kan je beter 's avonds uitlaten en iets anders aan je voeten doen. Ik heb de vorige keer onderweg terug nieuwe sandalen gekocht. Zondagmorgen heb ik een afspraak met de pastoor Weverbergh van St Jacobs. Ik had hem gevraagd of hij mij en mijn fiets ( naar analogie met vorige reis ) wilde zegenen. Na de Hoogmis van 11 u kan ik met de fiets binnenrijden in de kerk. Daar zal hij mij en mijn metgezel ( mijn trouwe fiets) zegenen zodat we hopelijk een veilige reis mogen hebben en behouden toekomen op ons bestemming. Ik wil wel even rechtzetten dat mijn VERTREKDATUM NAAR COMPOSTELA wel degelijk ZOALS GEPLAND OP ZATERDAG 28/04/2012 ZAL DOORGAAN. Ik zal om 8 uur aan de St Jacobskerk zijn en om 8u30 vandaar vertrekken. Het was blijkbaar niet mogelijk voor de pastoor die zegening op de vertrekdatum te doen , zodoende is het een beetje vroeger, maar ik vind dat niet erg.
De echte ontdekkingsreis is niet van nieuwe landschappen te zien, maar nieuwe ogen te hebben.
Regelmatig begin ik reactie te krijgen op mijn blog van mensen die dit jaar nog vertrekken of anderen die voor één van de volgende jaren, de reis gepland hebben. Zo heb ik deze week een mail gekregen van een koppel uit Gent die ook op 28/04/2012 vertrekt vanaf de StJacobskerk. Je voelde zo het enthousiasme van die mensen om die uitdaging aan te gaan. Ondanks het feit dat ik niet zo een computerfanaat ben, vind ik het toch leuk via deze weg verschillende contacten te leggen met gelijkgestemden. Ik zou het aan iedereen aanraden om ook een blog op te starten. Je kan ook tips met elkaar uitwisselen. Je wenst het iedereen toe om een voorspoedige reis te hebben, zodoende zijn alle tips welkom. Gisteren was ik aan het googelen en toevallig zag ik dat er terug wijzigingen zijn aan de St.Jacobsfietsroute van Clemens Sweermans laatste editie ( de boekjes 1,2 en 3 ) Misschien is het handig voor zij die binnenkort vertrekken om dit af te printen.
Van het Compostelagenootschap heb ik een stempelboekje en een geloofsbrief toegestuurd gekregen. Door de geloofsbrief wordt aan kloosters, abdijen en aan vertegenwoordigers van de overheid gevraagd om de pelgrims bij te staan en hulp verlenen om de tocht tot een goed einde te brengen. Het stempelboekje of pelgrimspas geeft je toelating om te overnachten in refugio's. Dit is een noodzaak, want anders kom je er niet in.. Deze overnachtingspklaatsen zijn heel goedkoop ( soms gratis, of 5 of 10 euro) . Ik moet zeggen dat ik al heel goede ervaringen gehad heb met die slaapplaatsen. Tijdens je tocht vraag je een stempel in je boekje ( de mooiste zijn in het religieuze circuit ). Bij aankomst in Santiago kan je deze dan laten zien als bewijs dat je zeker 300km met de fiets of 100 km te voet afgelegd hebt. Dit geeft je dan recht op een Compostela ( pelgrimsdiploma ).
Alleen zij die onderweg zijn , kunnen de hoop koesteren ooit aan te komen.
Ik ben nog regelmatig aan het fietsen en tijdens de rit moet ik voortdurend denken aan wat ik allemaal zal meenemen op reis. Wanneer ik dan thuis kom schrijf ik alles op mijn notablok zodat ik het zeker niet vergeet. Ook zijn er praktische zaken te regelen bvb het indienen van mijn belastingsbief. In principe moet dit begin juli ingediend zijn maar ik zal misschien nog niet terug zijn en wil geen risico nemen. Ik heb dan ook een mail verstuurd, met de vraag om uitstel. De volgende dag heb ik al een positief antwoord gekregen van de belastingsdienst. Ook wil ik met al mijn rekeningen in orde zijn zodat ik geen aangetekende brief moet krijgen.Ik overloop dus de vervaldag van mijn verzekeringen en andere betalingen. Sommige kleren die ik zeker zal meenemen leg ik reeds klaar. Een weekje voor mijn vertrek zal ik uittesten of het gewicht dat in mijn fietszakken zal zitten, niet teveel is.Ik ga ook zoals de vorige keer alles opschrijven wat in welke fietszak zit. Zo hoop ik om alles wat vlugger terug te vinden. Onlangs ben ik ook naar de sportwinkel AS Adventure geweest en heb er een grote buidelzak gekocht. Ik moet zeggen dat ik dit een goede aankoop vind. Ik heb graag, alles wat voor mij belangrijk is bvb mijn fototoestel, bril en andere zaken dicht bij mij, zodat ik het niet vlug ergens zal laten staan. Morgen ga ik mijn eerste overnachting vastleggen. Zoals de vorige keer, vind ik het een goed idee om toch de eerste dagen zeker te zijn van een slaapplaats. Je moet in het fietsritme komen en wanneer je ergens aankomt en dan nog moet beginnen zoeken is dat toch niet zo gemakkelijk. Acheraan het Cleemensboekje staan verschillende overnachtingsplaatsen en ik zal één daarvan nemen.Ik zou graag de eerste dag al in Frankrijk zijn en wil overnachten in Rumegies ( 18 km over de grens ). Het is een trip van 90 à 100 km, maar de weg ernaartoe is gemakkelijk en heel mooi. Je fietst een ganse tijd langs de Schelde en komt aan in Doornik.
Een rijk mens is niet iemand die het meeste heeft, maar iemand die het minst nodig heeft.
Ik heb eventjes nagedacht over de te volgen route en besluit om terug dezelfde weg te nemen als vorige keer. De moeilijkheidsgraad blijft hoog en er zijn nog veel plaatsen waar ik destijds "doorgevlogen" ben, zonder dat ik alles goed in mij kon opnemen. Het zal een combinatie zijn van bezinning, avontuur, cultuur en genieten. Ik zal gebruik maken van de boekjes St.Jacobsfietsroute 1 -2 en 3 van Clemens Sweerman Deze heb ik de vorige keer ook gebruikt en het is goed meegevallen.Ik zal de weg nemen via Doornik -Chartres -Tours-Poitiers-Angouleme-Biganon-Dax-St.Jean Pied de Port-Pamplona. Daar weet ik niet of ik eventjes afwijk om naar Bilbao te gaan om er het Guggenheimmuseum te bezoeken. Het schijnt dat het prachtig is. Nadien zou ik terugkeren naar de route via Logrono-Burgos-Leon-Astorga-SDC en misschien terug Fisterra.
Ik zal, zoals de vorige keer de reis ondernemen met mijn fiets Koga Miyata-Lady Traveller . Hierbij wil ik mijn fiets eventjes in de bloemetjes zetten, omdat die mij bij de vorige reis feilloos gebracht heeft naar het einddoel en me eigenlijk nooit in de steek heeft gelaten. Ik hoop hierbij dat ik dezelfde ervaring mag hebben bij mijn nieuwe fietsreis. De fiets is de laatste jaren voor mij het vervoermiddel bij uitstek geweest. Om naar het werk te gaan had ik een gratis abonnement. Maar ondanks dat, ben ik blijven fietsen van en naar het werk. Uitzonderlijk , bij ijzel of heel zware regenval heb ik mijn stalen ros op stal gelaten, Ik heb ook wel een auto, maar die gebruik ik steeds minder en minder. Achteraan mijn fiets hangt er een bordje met de tekst " weer een auto minder". Het is niet alleen goed voor het milieu, maar ook voor de gezondheid en de geldbeugel. Wat ik wel belangrijk vind is goede zichtbaarheid in het verkeer en ben daarom uitgerust met gele fietszakken, een oranje bolletjestrui en fluo pulletje. Ik hoop dat ze me daarmee zeker niet van de weg zullen rijden. Ik heb op internet gezocht naar een gedichtje in verband met de fiets. Ziehier een leuk gedicht van een onbekend iemand
Fietsen
't Is niet vervuilend 't is gezond Overal rij ik met mijn fietske rond Door weer en wind gereden Blijf ik fit in lijf en leden
Soms wind tegen Dan is 't alles geven Met de wind in de rug Zo weer heen en zo weer terug
Met een vaste tred In 't juiste verzet Kilometers malen Rondgedraaid die pedalen!
Met regen is het even balen Ik vraag me af of ik 't wel zal halen Met de warmte van de zon is 't fijn Rustig kijken naar 't landschap in volle zonneschijn...
't Fietske brengt me overal Waar ik wezen moet Fietsen, fietsen, fietsen maar Fietsen, 't doet je goed...
Frans Van Damme, een klant-reporter, had mij een tijdje geleden gevraagd of hij iets over mijn fietsreis, in de Streekkrant mocht plaatsen. Ik vond het wel leuk en heb toegestemd.Vandaag kreeg ik terug een mail van hem, nadat hij mijn 2 blogs gelezen had. Ik was verrast door zijn positieve reactie. Hij schreef dat hij een groot artikel van mijn tocht wilde maken. Hij vond mijn manier van schrijven, boeiend en enthousiast en volgens hem leest het als een spannend meisjesboek. Ik ben dus benieuwd naar het artikel in de Streekkrant ( week 17 )en de Zondagskrant. zondag 29 april. Ik vind het wel leuk om voor eventjes in de belangstelling te staan.
Ik moet zeggen dat ik heel tevreden ben over mijn fietsprestaties de laatste tijd. Het vuur is er toch terug ingekomen. Om mijn conditie wat op te bouwen heb ik in het begin elke dag 3 uren gefietst. In de namiddag ben ik dan telkens 1 uur gaan stappen. Mijn dochter had mij ook wel een weekje nodig om haar huis te schilderen zodat ik wat pauze genomen heb. Nadien ben ik regelmatig 50 km gaan fietsen.Ik hoop dat ik die trend blijf volhouden want als het slecht weer is zakt de moed me soms in de schoenen. Tot hiertoe heb ik nooit met clickpedalen gefietst, maar men zegt dat dit beter is en je meer kracht kan ontwikkelen. Ik heb nu mijn vrees overwonnen en de schoenen die reeds jaren in de kast stonden weer uitgehaald. Soms heb ik wel schrik dat ik ga vergeten, wanneer ik stop om eerst die schoenen los te klikken. Op weg naar de kust is het mij wel eens overkomen dat ik het vergat. Ik wilde ergens stoppen om iets te drinken en had mijn rechterschoen losgeklikt om langs daar mijn voet op de grond te zetten. Door een verstrooidheid stapte ik echter langs de linkerkant af zodat ik pardoes op de grond vloog met mijn hoofd tegen de metalen steun van een openbare vuilnisbak. Gelukkig draag ik altijd een helm als ik fiets, want anders zou ik er een grote buil aan overgehouden hebben. Vandaag heb ik minder geluk want op mijn fietstocht ben ik mijn kilometerteller verloren. Tijdens mijn vorige fietsreis ben ik dat ook tegengekomen en toen dacht ik dat die misschien gestolen was. Nu kan het niet zijn want ik ben niet van mijn fiets weggeweest. Ik ben teruggefietst om te kijken of hij onderweg ergens op de grond lag, maar mijn zoektocht was vruchteloos. Het kan ook zijn dat er iemand over gereden is zodat die teller nu ergens " zo plat als een vijg " ligt. Men zegt dat er ergere dingen zijn, maar ik was toch wel wat verveeld door dat voorval. Ik heb de intentie om de volgende nog eens extra vast te tapen zodat bij grote schokken hij toch zeker niet los kan komen. Het is zalig weer vandaag en ik eet deze middag mijn boterhammekens op een bankje "onder de kerktoren" . Ondanks het voorval wil ik toch genieten van de eerste zonnestralen. Mijn fiets, met bijhorende gele fietszakken, maken blijkbaar wel indruk op de voorbijgangers. Ook mede het feit dat die zakken zo goed gevuld zijn, is er iemand die mij aanspreekt in het Engels. Hij denkt dat ik een wereldreiziger ben maar verschiet als ik hem vertel dat ik van Gent ben. Eigenlijk vind ik het best leuk mensen soms op het verkeerde been te zetten,
Het genootschap wil de vertrekkende pelgrim maximaal ondersteunen bij haar tocht naar SDC. Zodoende organiseert ze elk jaar een inzegening. Vroeger ging het door te Tongerlo, maar vanaf dit jaar wordt de St Rombautskathedraal te Mechelen gebruikt. Het is de tweede keer dat ik getuige ben van dit toch wel emotionele moment. Ongeveer 180 pelgrims die van plan zijn om dit jaar te vertrekken krijgen een spiritueel bezinningsboekje " de lange weg naarbinnen". Het is de bedoeling om " op weg te ontdekken wie je bent ". Daarbij wordt er gesproken over afscheid nemen, loslaten, ontmoeting, vertrouwen, dankbaarheid en verbondenheid. Dit zijn zaken die wij in ons dagelijkse leven meermaals vergeten.We worden te veel geleefd en hebben te weinig voeling met wat echt belangrijk is in het leven. Ik vind het een goede uitgangspositie om met die gedachte te vertrekken. Elke pelgrim komt op een bepaald moment via de middenbeuk naar voor waar hij of zij de handen op het hoofd gelegd krijgt van de priester met de woorden " God zegene je en beware je op je tocht. Nadien krijgt men een St Jacobsschelp omgehangen. Deze schelp zal tijdens de reis, op een voor iedereen duidelijk zichtbare plaats bevestigd worden en ons de volledige tocht vergezellen. Iedereen die we onderweg tegenkomen weet dan wat onze eindbestemming is. Een takkenbosje wordt aan de dierbaren gegeven die thuis blijven, met de woorden " dit is een teken van jullie verbondenheid. Zo wordt er niemand vergeten. Het is leuk om na de dienst kennis te maken met anderen die ook zullen vertrekken. Ik ben René terug tegengekomen. De eerste keer heb ik kennis gemaakt met hem te Brugge voor de infonamiddag. Hij vertrekt ook op 28/04/2012, Voor de inzegening heeft hij zijn vrouw Bea ook meegebracht omdat hij haar wil laten zien dat hij niet de enige is die dit avontuur aangaat. Hij vertrekt alleen, maar onderweg zal hij zeker medepelgrims tegenkomen. Ik hoop dat ze nu toch wel een beetje gerust zal zijn. René en ik hebben elkaar beloofd om een berichtje te sturen wanneer we toekomen in SDC. Hij zal er wel vlugger zijn dan ik want mannen hebben meer kracht in de benen en hij moet nadien terug beginnen werken, dus de druk is wel groter om vlugger vooruit te gaan. Michel en Claudette, een koppel waar ik de vorige keer de eerste dagen mee samen gefietst heb zijn ook aanwezig. Ze zijn van plan om dit jaar terug te gaan. Vorige keer hebben ze hun fietsreis moeten afbreken omdat er gezondheidsproblemen waren met Michel en zijn ze juist tot aan de Pyreneeën geraakt. Hopelijk mag de reis nu beter verlopen zodat ze allebei Compostela kunnen bereiken.
Wie een zonnetje brengt in het leven van de ander, wordt er zelf ook door verwarmd.
Gisteren ben ik met Benny naar de fietsbeurs te Mechelen geweest. Het is onze jaarlijkse uitstap samen, sinds we elkaar voor het eerst tegengekomen zijn in 2009 naar aanleiding van de fietsbeurs te Retie. Na de beurs gingen we naar huis met de trein en toevallig kwamen we met elkaar in gesprek. Hij schrijft fietsartikels voor fietstoeren.be. Ik vertelde hem van mijn pelgrimstocht naar Compostela op 01/05/2009 . Hij was blijkbaar in de wolken daarover en beloofde me om mijn blog te vermelden op zijn site. Sindsdien mailen we elkaar als het zover is om samen met de trein naar de fietsbeurs te gaan. Elkeen volgt wel zijn eigen parcour en rond het middaguur spreken we af om samen te eten. Wanneer we terugkeren nemen we ook dezelfde trein. Het is iemand die goedlachs is en zodoende verloopt het samenzijn in een gezellige sfeer. Het is een beurs voor recreatief fietsen en wandelen waar men uitleg kan krijgen door ervaringsdeskundigen. Men geeft er ook lezingen en workshops bvb over fietstechniek, gebruik van GPS ea. Grote en kleine reisorganisaties hebbben er ook hun standje waar je folders en ook veel uitleg kan vragen over verschillende sportieve reizen. Het is elk jaar een leuke uitstap en het is goed bereikbaar met het openbaar vervoer.Er is daar een grote stand over het Compostelagenootschap en dat interesseerde mij dit jaar terug enorm. Je kan nooit genoeg informatie hebben wanneer je zo een avontuur onderneemt.
Vandaag is het mijn laatste werkdag en vanaf morgen kan ik al het verlof dat ik nog staan heb opnemen tot aan mijn officiële pensionering. Ik moet zeggen dat ik deze morgen wel heel erg verrast was bij het binnenkomen op het werk. Overal aan mijn loket hingen er felgekleurde slingers,vlaggetjes en papier waar overal in het groot " met pensioen" opgedrukt stond. Ik was zo geschrokken,dat ik er een traantje moest van wegpinken.Plots werden alle lichten gedoofd en alleen op mijn plaats bleef het licht branden. Het was een intiem en ontroerend moment en er werd een afscheidstekst voorgelezen. Mijn hart werd geraakt door die mooie tekst.Ik moet zeggen dat ik met al mijn collega's een goede band gehad heb en dat doet je wel iets dat ons wegen zich een beetje scheiden .De verbondenheid tussen de collega's was heel goed en we waren gedurende al die jaren een steun voor elkaar.Ook het regionaal kantoor, dat boven zijn bureau heeft is met een voltallige delegatie naar beneden gekomen om me een zeer mooie pot orchideeën te overhandigen. Nu stopt het voor mij en in zekere zin is dat wel een verademing en het zal zeker goed zijn voor mijn bloeddruk. Gedaan met alle stress alhoewel, ik altijd mijn werk graag gedaan heb. Men kan niet ontkennen dat op de meeste werken de druk altijd maar meer en meer wordt. Ik heb de intentie om toch nog wat van het leven te genieten.Ik zal nu de knop omdraaien en mijn nieuwe leven aanvangen. Compostela is nu het eerste waarin ik mij zal verdiepen. Mijn fysieke conditie moet nog heel wat opgekrikt worden want tot op heden heb ik nog niet zoveel geoefend. Ik ben onlangs naar de cardiologe geweest en mijn fietsproef was goed. Ik heb dan ook haar zegen gekregen om te vertrekken.Ik had wel wat problemen met mijn bloeddruk, maar door andere pillen te krijgen is alles terug onder controle.
voorbereiding fietstocht naar Compostela op 28/04/2012
Vandaag, 01/01/2012 zal het juist 3 jaar geleden zijn , dat ik voor het eerst een blog aangemaakt heb in verband met mijn fietsreis naar Compostela op 01/05/2009 ( zie link bij favorieten hiernaast ). Nu wil ik de reis opnieuw ondernemen met de fiets. Het zal een afsluiter worden van mijn actieve loopbaan en ook het feit dat ik op 02/05/2012 60 jaar wordt, dwingt mij om eventjes stil te staan bij de grootste weg die ik al heb afgelegd in mijn leven. Nu hoop ik dat me nog heel wat tijd rest om de volgende fase op een boeiende manier in te vullen. Het zal naast de grote uitdaging, ook een intense spirituele tocht worden voor mij. Verschillende mensen aan wie ik al over mijn voornemen gesproken heb, vragen me "waarom ga je niet ergens anders naartoe? Ik moet zeggen dat mijn voorgaande reis een grote indruk op mij heeft nagelaten. Die pelgrimsroute volgen geeft je een speciaal gevoel. Ik weet wel zeker dat mijn nieuwe reis een totaal andere ervaring zal teweegbrengen, omdat ik nu de reis volledig alleen wil doen. Destijds was het ook de bedoeling, maar iemand heeft een week voor de reis mijn pad gekruist, met de vraag of ik het zag zitten om een deel van de tocht samen te fietsen. Dit samen fietsen heeft een onuitwisbare indruk op mij nagelaten en mijn Nederlands fietsmaatje blijft een warm plaatsje in mijn hart bewaren. Wanneer ik het met iemand anders zou hernemen, zou dat niet meer hetzelfde gevoel geven. Ik wil het nu op een andere manier aanpakken en er echt volledig alleen voor gaan. Ik besef dat het nu veel zwaarder voor mij zal worden, maar ik wil het niet uit de weg gaan. Na de reis in 2009 heb ik al mijn ervaringen en de mooiste foto's verwerkt in een soort boek. Ik heb er een jaar aan gewerkt om zowel tekst als foto's tot een mooi artistiek geheel samen te brengen. Het is zo dat ik in die periode heel weinig ervaring had met computers en fotoshopping. Het is dan ook "met vallen en opstaan en met veel gevloek" dat ik er uiteindelijk toch in geslaagd ben om er een mooi geheel van te maken. Je ziet dat ik niet alleen tijdens de reis, maar ook erna, nog veel afgezien heb. Uiteindelijk heeft zowel de reis als het maken van het boek enorm veel voldoening gegeven en het is " een schat " voor mij, die ik heel zorgvuldig zal bewaren en koesteren. Nu start ik weer een blog op, want ik moet zeggen dat het heel leuk is, om zowel mijn ervaringen mede te delen aan anderen, alsook het feit om hierop reacties te krijgen. Gedurende mijn reis , was het soms moeilijk om een computer te vinden. Even heb ik eraan gedacht om mijn kleine notebook mee te nemen, maar ik denk dat ik onderweg ( zeker in Frankrijk) het soms moeilijk zal hebben om een aansluiting te vinden.Ik zal dan maar op de ouderwetse wijze, alles noteren in mijn boekje en als ik ergens een computer vind zal ik mijn blog aanvullen. Het is mijn bedoeling om op een tragere manier Compostela te bereiken, omdat ik onderweg meer wil genieten en bezichtigen .Destijds was ik beperkt in tijd omdat ik nog voltijds werkte en een deadline had om terug te keren. Nu zal die druk volledig weg zijn. Mijn voorbereiding zal op vele punten hetzelfde zijn, maar ik wil er toch andere accenten aan toevoegen. De fietsvoorbereiding blijft natuurlijk, maar ik wil me ook focussen om mooiere foto's te fotograferen en stil te staan bij het feit dat ik die foto's wil gebruiken om er achteraf iets creatiefs mee te doen. Het is ook mijn bedoeling om alles te bundelen in opnieuw een mooi en heel persoonlijk boek ( louter als aandenken voor mijzelf ). Ik hoop dat ik kan realiseren wat ik nu gepland heb, want " Gods wegen zijn ondoorgrondelijk ". Je moet echter wel een paar doelen voor ogen hebben, omdat dit je de energie geeft om er tenvolle voor te gaan. Ik had graag nog wat Spaans geleerd, maar ik werk momenteel nog voltijds en volg reeds 2 avondcursussen, zodat dit niet haalbaar zou zijn. Die cursussen zijn "Photoshop en Fietsherstelcursus. De laatste cursus heb ik echter niet tot het einde gevolgd. Ik ben niet zo technisch aangelegd en wilde juist de basisprincipes wat onder de knie hebben voor in geval van nood. Op 05/11/2011 ben ik naar de infonamiddag geweest, georganiseerd door het Compostelagenootschap. Het was leuk om nog eens de info te krijgen i.v.m.de verschillende routes en de praktische voorbereiding voor de volgende reis naar Compostela. Daar ben je ook met gelijkgestemden en de mensen zijn nieuwsgierig naar veel info. Een echtpaar zat in het panel en ze hadden samen met hun 2 tienerdochters de reis ondernomen in 2010. Vooraleer de reis aan te vangen zochten ze info via verschillende blogs . Het was leuk dat ze ook op mijn blog kwamen. Ik hoop dat ze hierdoor wat inspiratie opgedaan hebben. Ze hebben mij alleszins een mooi berichtje gestuurd nadat ze het gelezen hadden. Iemand anders van de groep , René had ook mijn blog gelezen, toonde zich enthousiast en vertelde mij dat het nuttig voor hem geweest was. Ik heb door mijn blog, niet de intentie om mensen meer te leren over bepaalde streken of steden ( er zijn al zoveel boeken over geschreven ), maar wil mensen aan het denken zetten door mijn persoonlijke beleving weer te geven en ook uitdagen om eens hun grenzen te verleggen. Je hoeft geen 20 jaar te zijn om zoiets te doen, want door de juiste dosering kan je als oudere ook veel bereiken. Ik moet vertellen dat ik niet het type ben, die veel aan sport doet. Het is wel zo dat ik elke dag met de fiets van en naar het werk ga ( in totaal 10km ). Eerlijkheidshalve moet ik zeggen dat ik nu veel minder grote fietstrips gedaan heb ter voorbereiding, in tegenstelling tot vorige keer. Dit zal wel veranderen, want eind februari neem ik mijn resterend verlof op zodat ik nadien thuis ben en naar hartelust kan fietsen. Ik zal ook wel voor mijn vertrek terug de cardiologe raadplegen en wil dat ze haar zegen geeft om te vertrekken. Ik weet heel zeker dat ik de tocht opnieuw wil doen, maar het " opnieuw in gang schieten "gaat wat moeilijker nu. Het is misschien wel te begrijpen omdat ik nog zoveel andere zaken doe momenteel. Vorige week heb ik een klant aan mijn loket gehad die artikels over Gentenaars in de Streekkrant schrijft. Hij wilde ook iets over mij schrijven, omdat hij mij al lang kent. Woensdagavond komen we samen om een artikel te maken. Dit heeft mij echt een boost gegeven " begin intensiever aan je fysieke conditie en stippel al de route uit die je wilt volgen ". Zodoende begin ik terug een blog en zal ik op regelmatige basis een tekst over de voorbereiding schrijven.
Het is niet het doel
maar de weg Het zijn niet de noten maar de melodie
Gisteren heb ik een grote fietstocht gemaakt naar Blankenberge, waar mijn dochter woont. Tussen de hagelbui en de regen in , kwam het zonnetje af en toe piepen . Ik heb vandaag naar de weerberichten geluisterd en tegen het eind van de volgende week ( dus op 28/04 ) zou de temperatuur beter worden. Dit zijn wel goede vooruitzichten. 
Regelmatig begin ik reactie te krijgen op mijn blog van mensen die dit jaar nog vertrekken of anderen die voor één van de volgende jaren, de reis gepland hebben. Zo heb ik deze week een mail gekregen van een koppel uit Gent die ook op 28/04/2012 vertrekt vanaf de StJacobskerk. Je voelde zo het enthousiasme van die mensen om die uitdaging aan te gaan. Ondanks het feit dat ik niet zo een computerfanaat ben, vind ik het toch leuk via deze weg verschillende contacten te leggen met gelijkgestemden. Ik zou het aan iedereen aanraden om ook een blog op te starten. Je kan ook tips met elkaar uitwisselen. Je wenst het iedereen toe om een voorspoedige reis te hebben, zodoende zijn alle tips welkom.
Van het Compostelagenootschap heb ik een stempelboekje en een geloofsbrief toegestuurd gekregen. Door de geloofsbrief wordt aan kloosters, abdijen en aan vertegenwoordigers van de overheid gevraagd om de pelgrims bij te staan en hulp verlenen om de tocht tot een goed einde te brengen. Het stempelboekje of pelgrimspas geeft je toelating om te overnachten in refugio's. Dit is een noodzaak, want anders kom je er niet in.. Deze overnachtingspklaatsen zijn heel goedkoop ( soms gratis, of 5 of 10 euro) . Ik moet zeggen dat ik al heel goede ervaringen gehad heb met die slaapplaatsen. Tijdens je tocht vraag je een stempel in je boekje ( de mooiste zijn in het religieuze circuit ). Bij aankomst in Santiago kan je deze dan laten zien als bewijs dat je zeker 300km met de fiets of 100 km te voet afgelegd hebt. Dit geeft je dan recht op een Compostela ( pelgrimsdiploma ).
Ik zal, zoals de vorige keer de reis ondernemen met mijn fiets Koga Miyata-Lady Traveller .
Het genootschap wil de vertrekkende pelgrim maximaal ondersteunen bij haar tocht naar SDC. Zodoende organiseert ze elk jaar een inzegening. Vroeger ging het door te Tongerlo, maar vanaf dit jaar wordt de St Rombautskathedraal te Mechelen gebruikt. Het is de tweede keer dat ik getuige ben van dit toch wel emotionele moment. Ongeveer 180 pelgrims die van plan zijn om dit jaar te vertrekken krijgen een spiritueel bezinningsboekje " de lange weg naarbinnen". Het is de bedoeling om " op weg te ontdekken wie je bent ". Daarbij wordt er gesproken over afscheid nemen, loslaten, ontmoeting, vertrouwen, dankbaarheid en verbondenheid. Dit zijn zaken die wij in ons dagelijkse leven meermaals vergeten.We worden te veel geleefd en hebben te weinig voeling met wat echt belangrijk is in het leven. Ik vind het een goede uitgangspositie om met die gedachte te vertrekken.
Vandaag, 01/01/2012 zal het juist 3 jaar geleden zijn , dat ik voor het eerst een blog aangemaakt heb in verband met mijn fietsreis naar Compostela op 01/05/2009 ( zie link bij favorieten hiernaast ). Nu wil ik de reis opnieuw ondernemen met de fiets.
