|
Vrijdag 13/3: Na internetbezoek naar de markt gegaan om inkopen te doen voor het middagmaal dat we zelf gingen maken. De onverdraaglijke stank kwam ons tegemoet! Dode vissen op tafels verspreid in de zon met een hoop strontvliegen die daar een feestje aan het bouwen waren. Hygiene op en top! Om maar te zwijgen over de zogenaamde beenhouwerij. Nu is het duidelijk geworden waarom onze darmen hier protesteren! Iedereen verkoopt ook dezelfde goederen waardoor een gevarieerde voeding ver te zoeken is. We hebben geconcludeerd dat een eenmalig marktbezoekje voldoende is, kwestie van ons niet te degouteren voor de rest van ons verblijf (wie niet weet niet deert
)
s Middags hebben we toch stoemp gemaakt met zoete aardappelen en wortel. Daarbij een beetje mosterd en smullen maar. Overheerlijk die belgische boerenkorst! De balletjes hebben we er ons bij ingebeeld.
Om 16u warden we opgeroepen door het Health Center voor een labour case. We zouden niet ontsnappen aan onze wachtdienst. Cat met een voorval van preterme arbeid met de jeep-ambulance naar Brikama gegaam (na lang aandringen dat een vrouw die slechts 28weken zwanger is, getrasfereerd moet worden wegens een tekort aan middelen hier!!). Cassy kreeg daarna een nog een zware bevalling te verduren: in de loop van de uitdrijving waren de foetale harttonen niet schitterend. We besloten dan maar om wat fundusdruk te geven om de uitgeputte vrouw te helpen. De blauw gekleurde baby kwam ter wereld met zijn navelstreng strak rond zijn hals. Toen werd duidelijk vanwaar de slechte harttonen kwamen. Uiteindelijk recupereerde hij goed en wij waren opgelucht! Het was toch even een stress-moment! Om 24u waren we terug thuis waar niet minder dan 5 kakkerlakken ons met open armen ontvingen. Probleemregio: Badkamer. Besluit: met 3 naar toilet (want samen staan we sterk!).
Nadien hebben we nog een laatavondmaal gehouden met brood en choco aangezien we nog geen tijd hadden gehad om te eten.
Zaterdag 14/3: Met de bushtaxi naar boboi beach gegaan. Geen 2de keer twee uur stappen hoor! Even relaxen op het strand heeft ons goed gedaan. Toen we de lodge passeerden om opnieuw naar de hoofdbaan te gaan, onstond er een discussie. De eigenares van het cafeetje daar vond dat we verplicht waren om iets te drinken omdat we op het strand vlakbij waren gegaan. Aangezien we de lodge-faciliteiten (toilet, stoel noch tafel) hadden benuttigd, vonden we dit volledig onterecht. Het strand is voor iedereen! Puur uit principe zijn we doorgegaan, anders hadden we wel van een koude cola genoten. We waren wel alle drie verbrand. Tijd om de aftersun boven te halen! Cassy had er de meeste last van, maar we zorgen goed voor elkaar. Smeren die handel!!
s Avonds zijn we gaan dineren bij Mustafa. Hij behoort ook tot onze Afrikaanse categorie nieuwe man. Zijn frietjes, kip, ajuin en mayonnaise waren zeer smakelijk! BIJNA zoals bij ons ;-).
We hebben het levende bewijs gehad dat niet kunnen kiezen tussen verschillende dingen niet enkel een vrouwelijke kenmerk is. Pas na verschillende uren besloten de mannelijke persoonlijkheden waar we die avond naartoe gingen: African lodge werd the place to be! Daarvoor hadden ze een auto zien te regelen. Daardoor dachten we dat het ver was
Met 7 op elkaar gestapeld in de Mercedes Benz vertrokken we met luide muziek in volle vaart (20 km/u was het gemiddelde, kwestie van de veringen te sparen met die putten in de wegen). Iets later kwamen we toe
amaai dat was ver, zeker 10 minuten stappen hadden we wel aangekunt! (de auto was waarschijnlijk gewoon voor de show). En toen
. NIETS! Daar stonden we dan naast de auto te wachten. Geen licht geen muziek, nihil! Of nee, toch veel macho-negros die daar zoals ons stonden te wachten. Wat een hilarische situatie. Er was namelijk een problem met de generator. En hier in den Afrique is het besluit : NO GENERATOR
NO PARTY. Twee uur later hobbel de bobbel terug naar huis want het probleem wou zichzelf niet oplossen. Stiekem vonden we het nog niet eens zo erg. We zijn nu al gewoon om vroeg onder de wol te duiken. We kunnen de late uurtjes moeilijk aan!
Voor diegenen die een uitgebreid verslag hadden verwacht van het uitgaansleven in Gunjur: sorry misschien voor een volgende keer!
Zondag 15/3: Voor de eerste keer uitgeslapen
tot 9u30 woehoe! Maar het voelde wel goed om nog even te blijven liggen. Ochtendactiviteit: Grote was! Tot de middag waren we daar zoet mee. Leve de wasmachine! Daar hingen al onze zeeman-ondergoedstukken te wapperen in de warme wind.
Daarna tijd voor ons middagmaal. We waren te tam om naar de vieze markt te gaan dus werd het royco-soep met brood en gebakken ajuin. We hebben al beter gemaakt maar het smaakte wel
Die namiddag zette de tamheid zich verder: boekje lezen, dutje doen,
en plots flying chicken die zichzelf van de pot trachtte te redden, tegen de muur gekletst door 1 van de kinderen. Daarbij stopte zijn ontsnappingspoging.
Tegen 5uur naar besnijdenis-ceremomie. Deze keer was het minder stijfjes. De ambiance zat er meer in en de muziek klonk zelfs bekend! 50 cent weergalmde door de boxen wanneer de cd niet bleef hangen.
Maandag 16/3: Eerste weekevaluatie gekregen. Alle drie 96%!! Zullen we dan eindigen met 100 of zal het bergafwaarts gaan? Allessinds waren we zeer tevreden!! specifieke commentaar:
Bij dorien à kan goede beslissingen nemen
Bij Cassy à is zorgzaam
Bij Cat à is assertief
Voor de rest tegen de verveling appelsien, banaan en pindanootjes gegeten. Dit is om even te schetsen hoe boeiend en vruchtbaar onze dag was. Maar we hadden nog hoop dat ze ons s avonds zouden opbelllen voor een bevalling
Dinsdag 17/3: We kwamen om 8u toe in het Health Center en wat hoorden we: drie bevallingen geweest de voorbije nacht! Maar ons bellen hadden ze niet gedaan. Dat noemen ze dan van wacht zijn hier. We waren ZEER goed gezind (vooral cat) doordat we 3 kostbare bevallingen hadden mislopen. Met volle goesting begonnen we aan de prenatale consultatie
heum :-s. Toch lichtpuntje tijdens deze sombere dag: Dorien had een tweelingzwangerschap onderschept. Hopelijk doen we de bevalling ervan ook! (als ze zo vriendelijk willen zijn om ons te bellen uiteraard) ;-)
Het was een dagje vol frustraties met een heel lang einde. Want vlak voordat onze shift erop zat, kwam een vrouw in beginnende arbeid toe. Het vorderde zeer traag waardoor cat haar bevalling pas om 1u15 die nacht plaatsvond. Jongetje, 3,1 kg en goed gezond. De grootte van zijn hoofd verklaarde de trage indaling. Nou ja, na 18 uur eindelijk naar huis om wat slaap in te halen. We besloten wel om pas om 10uur de volgende dag te beginnen. Lamin zou daar geen problem van maken!
Woensdag 18/3: Hip hoi, weer geen vrouw binnen om te bevallen. Waar wachten ze toch op?! Dan maar prenatale consultaties gedaan
again
bij gebrek aan interessanter werk. Wat gaat de tijd snel vooruit als we ons amuseren!
Eten s avonds: patatjes, gekookt eitje en brood met mayo en ketchup (lang leve de charcuterie). Variatie alom na de omelet met ajuin in de ochtend.
We hebben wel ontdekt dat ze hier sardientjes uit blik hebben met olijfolie. Volgende keer vragen we daar om!
We gingen net in ons bed kruipen. Dorien ging nog in haar boek lezen, cat ging haar washandje buiten hangen en cassy was blij om wat nachtrust in te halen. En dan
uiteraard
.. telefoon van tony van het health center: Labour case. Blauwe pakjes weer aan, dike gillet, rugzak op de rug en pillamp bij de hand. We waren weer vertrokken voor een vermoeiende nacht. Dorien bekeek de buik van haar patiente eens goed en zag dat het niet goed was (beetje te klein, 28 weken gemetem). Net zoals vorige vrijdag wouden we ze transfereren maar de ene 28 weken zal de andere 28 weken niet zijn zeker? Deze vrouw ging hier bevallen en alles zou goed gaan, dat wisten ze van op voorhand! (dus geen zin om daar benzine aan te besteden). Wij waren er toch niet zo gerust in en troffen een aantal voorzorgsmaatregelen: alle ramen dicht voor zover het kon, muts en doeken in de sterilisator om warm te houden, plastieken schort om baby warm te verpakken achteraf, dubbele laag doeken op de koude weegschaal gelegd en nog eens nagevraagd waar de zuurstof zich bevindt. We stonden paraat!
Ondertussen 2de dame toegestuikt. Cassy onderzocht ze en 6 cm ontsluiting was de diagnose. We hoopten dat het snel vooruit ging gaan.
2 uur later bevielen ze met 7minuten verschil. Cassy als eerste, jongen 2,65 kg. Dorien daarna, meisje en wonderbaarlijk 2,5 kg met een goede apgar score!! Zouden de afrikanen dan toch een glazen bol hebben? We waren wel blij! We koppelden ze al voor binnen 20 jaar want ze lagen daar zo schattig naast elkaar. Daarna moesten we snel de postpartumzorgen doen want de nachtverpleegster wou gaan slapen!
Dit was het dan geweest. Deze week zouden ze precies allemaal s nachts bevallen!
Donderdag 19/3: Er is een nieuwe mannelijke vroedvrouw begonnen. Hij heeft in Brikama gewerkt en is nu naar hier getransfereerd. Hopelijk verloopt de samenwerking goed! Overdag weeral geen bevalling...
Net thuis, ons gedouched en gewonnen brood gemaakt en daar ging de telefoon...labour case. Om 8u10 waren we daar en om 8u15 was een jongetje geboren, 2,3 kg. Had wel zijn navelstreng rond zijn mager halsje. Een uur later gingen we terug naar huis. Alles was snel en goed verlopen.
Vrijdag 20/3: Om 7u30 bingo! (op onze vrije dag, wel van wacht) De kuisman van het Health Center stond daar aan het raampje van het toilet dorien toe te wuiven...labour case, met zijn wollen wintermuts op zijn hoofd (ter bescherming van de hete zon???) Direct in onze kleren gevlogen en met drie slaapkopjes vertrokken. Eerste wat we hoorden: 'diffucult patient, difficult patient'. Dorien zag het al volledig zitten en al snel werd duidelijk dat het geen katje was om zonder handschoenen aan te pakken. Ze wist absoluut wat ze wou : geen pijn, snel bevallen en er vooral geen inspanningen voor moeten doen. Ahja ze ging haar baby zelfs vermoorden achteraf, en dorien later ook nog. Gezellig boel in de verloskamer. Bon, uiteindelijk toch bevallen van meisje, 3,1 kg. Dorien heeft wel enkele puntjes moeten hechten. Daarna kleine postpartumbloeding en volle blaas was de oorzaak. Alles eindigde goed. Voor we naar huis wouden kwam nog een vrouw met volledige ontsluiting binnen voor cassy. Meisje, 2,6 kg. Die was snel gebakken!
Planning :
Zaterdag naar Banjul om stof te kopen voor ons Afrikaans kleed, inkopen doen voor onze pannekoeken, geld wisselen, op zoek naar lekker eten en eventueel al souveniertjes. De meisjes van lerarenopleiding hebben ons al verwittigd dat het een vuile en onaangename stad is. Daarna gaan we misschien naar een feest dat georganiseerd wordt door de lerarenopleiding die volgende week terug naar Belgie gaan. Ze gingen nog iets laten weten als het doorging.
Zondagavond hebben we sowieso met hen afgesproken in een restaurantje dat kala kala noemt. Samen een koude cola drinken en iets lekker eten. De kip is daar naar het schijnt goed! We zijn benieuwd!
BTW:
* Tot nu toe al drie hevige discussies gehouden over het geloven in god of niet. Straks komen we nog overtuigd terug naar Belgie
NOT (Ze doen in ieder geval hun best!)
* We worden hier echte varkens! Niet in gewichtsproporties maar in de manier van eten. Het was gemakkelijk aangeleerd maar misschien moeilijk om aft e leren. Thuisfront, be prepared!
* Dat van onder de wol kruipen is echt bijna letterlijk
we vinden dat het hier echt koud wordt s avonds. Wie had dat ooit gedacht?! Wanneer Cassy haar fleecen pull bovenhaalde was de reactie van cat en dorien schitterend. Op een jaloerse toon gaapten ze: ohhhh
gij hebt da mee of wa!.
* Cassy heeft stuk van haar tand stukgebeten op het oh zo verse brood hier.
* Melkpoeder is tegen alle verwachtingen in nog lekker! We hadden al van in het begin dozen corn flakes en een doos melkpoeder gekregen. We waren er nog niet aangeweest uit vrees voor de smaak. Woensdag toch experimentje gedaan na gesprek met de meisjes van lerarenopleiding. Met veel suiker is het best nog goe, precies frosties.
PS:
CAT: Kim ik ben vergeten om een foto te maken van de Mercedes Benz, maar volgende keer zal ik er aan denken! Hey dien, ik heb je kaartje via de post nog niet ontvangen, kvrees er eerlijk gezegd wa voor. Ma u ander kaartje koester ik wel ;-). Dorien, mijn sollicitatie voor asse is via internet binnen, maar nog nix van respons gekregen. Dank je voor de aanmoedigingen. We maken er het beste van. Sig, traantjes zijn niet nodig, we denken aan jou hoor meid. We kijken al uit naar de koeken. Super leuk da ge vrij hebt genomen, keilief. Audrey, merci pour ton message! Colette et Freddy, les caffards c'est pas mon truc!
DORIEN: mijn lichaam doet het wonder boven wonder goed! zus, zo een kaart om te bellen kan je in brussel kopen in van die afrikaanse telecomshops eender waar denk ik. Veel liefs aan meter en peter gooik.
CASSY: Mam, mijn weekschema voor de eerste week eten zal ik op voorhand meedelen want ik mis je eten heeeeeel erg! Paps, onze vechtpartijen mis ik stiekem wel. Tante tita, gelukkige verjaardag. Filip, ik krijg idd u berichten niet toe maar ik ben blij dat ik je hier hoor.
|
