Maandag 30/03: Overdag weer super boeiend: nihil (sinds vorige week zijn we dat al gewoon). Deze week hebben we onze vaste uren veranderd aangezien we er telkens grandioos over zitten: we werken nu van maandag tot donderdag van 8u tot 16u en de rest van de namiddag en nacht zijn we oproepbaar. Vrijdag uiteraard nog steeds van wacht. We hebben onze was gedaan, zo hadden we weer een lading voor de komende week. Dan ons vorig berichtje en foto's op internet komen posten en daarna gegeten (corned beef, ajuin en frietjes --> lekker vettig). Juist klaar met eten en Tony kwam ons halen voor een labour case. Het was een bevalling voor cat. De vrouw had een zeer hoge bloeddruk en ze hebben direct het beleid voor preeclampsie gestart, ook al had ze er geen andere symptomen van (geen oedeem, geen proteinurie, geen scotomen,...). Daar werd de magnesiumsulfaat in shot toegediend. We hebben nochtans ons best gedaan om het uit te leggen dat anti-hypertensie (bloeddrukdalend middel) een betere optie was. Maar ze wouden niet luisteren, het moest en zou Magnesiumsulfaat worden 'in een zeer correcte dosis'....heum Na het eerste vaginale onderzoek had cat duidelijk 3 cm ontsluiting en ze wouden ook eens voelen (ploeteren, forceren, baarmoederhals uitrekken). En plots had ze 5 cm binnen de 3 mimuten. Toch ongelooflijk!! Even later lapten ze het ons opnieuw en zo stond ze op 1uur tijd op volledige onstluiting (hun missie was geslaagd!!!). Na een indrukwekkend 'plasje' (gelukkig waren er gordijnen om cassy en dorien van een urinestraal in het gezicht te beschermen) was het hoofd plotseling geboren. Omdat we nog onder de indruk waren van de urinedouche, was het organisatorisch even een kiekenkot! Uiteindelijk werd de heel slappe en niet-reagerende baby opgevangen en gestimuleerd. De jongen van 2,9kg is er uiteindelijk door gekomen. Het was weer even zweten... Ze heben toch, voor de show, de kleine langs zijn voeten vastgegrabbeld en ondersteboven gehouden (volledige overbodige actie!!!) Om 23u30 habben ze ons opnieuw gebeld maar het was na onderzoek een valse arbeid. We zijn dan opnieuw in ons bed gekropen.
Dinsdag 31/03: Om 7u30 stond Tony weer aan onze deur voor 2 nieuwe bevallingen. We kwamen toe en een varkensstal was er niets in vergelijking mee: 3 vrouwen naast elkaar met hun benen open en de privacy-gordijntjes hadden het die nacht begeven. het bloed van onze gemiste bevalling (die valse arbeid dat "plots" na ons vertrek in gang is geschoten) wed harmomieus over de hele vloer verspreid door heen en weer geloop. Om 5u had deze vrouw een knip gehad bij haar bevalling en om 8u waren ze eindelijk aan het hechten! geen wonder dat se in lichte shocktoestand naar de 'materniteit' werd verplaatst. Ze wouden opnieuw magnesiumsulfaat geven (precies standaard hier) maar we hebben ze deze keer tegengehouden. Vaatvulling en glucose waren meer van toepassing na haar bloedverlies! De bevalling van Cassy was een stuit en we waren al enthousiast om dit uit te voeren. We liepen ons theorielijstje nog eens af : vooral afblijven tot het laatste moment was de boodschap om te vermijden dat de baby zijn armpjes zou opslaan. Cassy stond klaar om de bevalling te doen maar de extra toeschouwers konden tot onze grote ergernis maar nier van de baby afblijven tijdens de bevalling. Zelfs als we vroegen om eraf te blijven en uitlegden waarom, bleven ze voortdoen. We zagen toen ook dat het een grote baby was en dat de bevalling moeilijk zou verlopen. Er was weinig leven in het lichaam en het persen vlotte niet meer. Cassy is de opgeslagen armpjes gaan afhalen, zo kon het hoofd geboren worden. Meisje, 4,35kg, geen ademhaling, geen reactiviteit en volledig wit. Enkel een veel te lage hartslag was aanwezig. We zijn begonnen met reanimatie, maar 20 minuten later zijn we helaas moeten stoppen omdat het niet geholpen had. Later op de dag is de familie het lijkje in een kartonnen doos komen halen. Ondertussen was de patient van Dorien van 5 cm naar 8 cm ontsluiting gegaan. Alles zag er goed uit maar haar contracties verminderden wanneer ze volledige ontsluiting had. We besloten een infuus te starten met synto. Nogmaals hebben we een demonstatie gekregen van hoe men absoluut geen fundusdruk moet geven. Het meisje van 2,6kg werd uiteindelijk gezond geboren om 18u05.
Woensdag 01/04: Die nacht waren er 3 bevallingen geweest en ze hadden ons weeral NIET verwittigd. echt super frustrerend!! Maar we hadden deze keer niets daarover gezegd om te zien of ze ons zouden aanspreken om uit te leggen waarom (wat ze dus niet hebben gedaan). We hebben dan gewoon prenatale consultaties gedaan en voor de rest is er geen bevalling geweest. Om 14u zijn we naar huis gegaan. We hebben 's avonds gewonnen brood gemaakt en deze keer smaakte het nog beter (een beetje meer vanillesuiker!). Na ons eten hebben we nog genoten van een 'koude' frisdrank van de shop op de hoek van de straat. Malafi en Mama Gunjur zijn nog langsgekomen om ons te vragen of alles goed ging met ons en ons gastgezin. Zo zijn ze ook weer gerust.
BTW: * Hier is een manuele revisie van de baarmoeder bij bepaalde werkkrachten inclusief in het bevallingspakket! * Niet besneden vrouwen worden hier als 'watjes' aanzien tijdens hun bevalling (ale, dan zijn wij ook watjes...) * Cat had nog maar net de avond voordien haar knop aan haar pyjamabroek terug genaaid, en de ochtend daarop is die weer losgesprongen (toch maar zonder voor de rest van het verblijf!!) * De laatste pot choco is gestart * De pompelmoes-boom is bijna geplunderd door het belgisch vroedvrouwenteam (we moeten er nu vollop van genieten! en ook een beetje rantsoeneren)
Vele groetjes en hopelijk tot dit weekend voor een nieuw verslag en foto's!!
Zaterdag 28/03: We zijn pas anderhalf uur later dan verwacht naar het festival in Katong vertrokken. Eerst te voet naar de vertrekplaats van de bushtaxi's op de gorte baan. Er was super veel volk aan het wachten om het busje te nemen maar nergens 1 te bespeuren. Wanneer er een busje kwam dat richting Katong reed, begon iedereen te lopen om erin te geraken. Daar stonden we dan geplet met 25 personen in een minibuske dat voor 13 man gemaakt is. Dorien voelde zich van van voor het vertrek al misselijk en de rit heeft zijn effect niet gemist. Door het raampje van het rijdende busje kwam haar middagmaal terug boven (gelukkig waren de raampjes daarachter dicht!). In Katong is dorien wat gaan rusten in het huis van mama gunjur (leerkracht hier) en cassy en cat gingen al naar het festival. Absoluut niet te vergelijken met een festival zoals bij ons, maar wel met het systeem van polsbandjes! Het was allemaal djembe- en traditionele trommelmuziek. Ondertussen waren er dansoptredens in het middenplein. De typische afrikaanse sfeer zat er goed in! We hebben ook kunnen genieten van alle mogelijke versiertrucs hier...heum, eerder uitgelachen.. Het ging van de meest subtiele tot de uiterst rechtstreekse aanpak. Alle klassiekers werden verendigd! We voelden ons wel minder alleen als blanken want er waren veel toeristen aanwezig. Om 1u 's nachts moesten we vervoer naar huis vinden. Dit leek niet zo eenvoudig want de busjes vertrokken pas wanneer het festival gedaan was. Uiteindelijk passeerde er toch een overvolle bushtaxi voorbij. 1 van de jongens plaatste een sprintje om die in te halen. Wij keken toe van op afstand want we dachten niet dat hij het zou halen. Het was dan toch gelukt dus zijn wij ook beginnen lopen. Daar zaten we dan op de schoot van onbekenden (wees maar zeker dat er geen andere oplossing mogelijk was, anders hadden we dit zeker vermeden! Kilometers lopen of even afzien...de keuze was snel gemaakt!) De afrikanen hadden er uiteraard geen bezwaar tegen om als stoel te dienen voor de belgische chicks. De ene zijn handen waren al wat losser dan de andere, dorien was daar het grootste slachtoffer van. Met haar woorden: 'hij had bijna een voenk op zijn cabine gekregen!!!' Thuis aangekomen moesten we even bekomen van deze helse rit. Desondanks de vermoeidheid waren we klaarwakker! Een gezamelijke kom corn flakes heeft het goed gemaakt.
Zondag 29/03: Zoals verwacht was er geen uitslapen mogelijk door het lawaai van de feestvoorbereidingen. Net gedaan met ontbijten en we kregen een oproep van het health center voor een 'labour case'. We waren enthousiast omdat we zo konden ontsnappen aan de koran-voorlezingen, het gehoopte senario! Maar dit draaide snel uit op een fiasco. Eerst zag alles er goed uit: 3de kind, aterm, 6cm ontsluiting en een uur later al op 9 cm met perfecte harttonen. MAAR....slechts 3 uur later was ze op volledige ontsluiting!! Ze duwde absoluut niet goed mee en na meer dan een uur persen, werden de harttonen van de baby slecht. Toen kwam de strees op en we moesten ons gezond verstand gebruiken: ze had goede contracties, de baby had genoeg plaats om in te dalen en zijn positionering was goed. Besluit: onze parturiente moest nu dringend meer moeite beginnen doen!!! Aangezien de baby steeds slechter werd en het voor een knip nog veel te vroeg was, dachten we wat fundusdruk te geven. Het beleid hier was starten met synto bij een vrouw met perfecte contracties die ze gewoon niet optimaal benutte. We waren er niet voor te vinden aangezien dit nog meer zuurstoftekort voor de baby zou veroorzaken. Maar het infuus MOEST en zou geplaatst worden! (Nog maar gezwegen over de manier van prikken) We hebben nadien toch duidelijk gemaakt dat de baby er onmiddellijk uit moest. Cat is gestart met het geven van fundusdruk maar de vrouw werkte helemaal niet mee. Met alle kracht van de wereld schoof de baby niet op! En toen vroegen we aan Lamin om zijn mannemkracht boven te halen. De baby werd er letterlijk door hem uitgeduwd en we dachten dat onze eerste dode baby eraan kwam. Uiteindelijk, na 2uur persen, kwam een bijna dode baby ter wereld. Een vod was er niets in vergelijking mee. We hebben nogmaals eens het bewijs gekregen dat afrikaanse mensen zeer sterk zijn. Onze jongen van 3,5 kg is er bovenop geraakt! Het was wel even schrikken voor ons toen hij in het begin geen kik gaf. Het was een fysieke en psychologische vermoeiende dag geweest. Toen we thuis kwamen zat het vol bezoek van het feest, Daar hadden we absoluut geen zin in! We zijn dan maar op onze kamer wat gaan rusten en bekomen. 's avonds nog een soepje en brood gegeten en vroeg ons bed in.
PS: CASSY: tante tita, die microgolfoven in de verloskamer is 'een sterilisator'! Wel eerder een broedstoof voor bacterien maar ale ja, het gedacht doet veel. CAT: Silke, kheb u verrassingsdoos zondag geplunderd! Een beetje emo-eten had ik toen wel nodig! Het was super lekker, dank je wel! Volley opwijk, proficiat met jullie overwinning! Crevetje, dank je wel om me op de hoogte te houden van hoe het daar met jou is! Leuk om het telkens te kunnen lezen. De potloden van de Vermoesens hebben trouwens al veel kinderen gelukkig gemaakt ;-) DORIEN: Evelien we hebben u bericht gekregen en we hebben er op geantwoord in een mail (blijkbaar niet gekregen). We zullen het nog eens opnieuw sturen.
