|
Hey Belgie!
Er is weer een weekje voorbij en veel gebeurd hier in Gambia. We blijven ons best doen om jullie op de hoogte te houden. Eerst alles uitschrijven voordat we dingen vergeten, dan op de laptop van Lamin alles uittippen en de geslecteerde fotos verkleinen en dan 1 keer per week op internet gaan om alles zeer traag op te laden en jullie berichtjes te lezen. Maar we doen het met veel plezier!
Ons weekoverzicht:
Zaterdag 21/3: Om 8u25 was Malafi bij ons thuis om te vertrekken naar Banjul. Daar vertrokken we met een bijna lege bezinetank. Uiteraard moesten we dan even stoppen in Brikama om te tanken. Ieder een bijdrage van 100 dalassi (ongeveer 3euro pp). En hop op weg naar de hoofdstad! De meest onaangename rit tot nu toe. Hoe dichter we Banjul naderden, hoe meer stinkende uitlaatgassen ons tegemoet kwamen. Geen airco in onze "moderne" wagen dus met open ramen door de stank. Van SMOG-alarm is hier allessinds geen sprake! We werden ook nog eens geconfronteerd met het fantastische rijgedrag van de gambianen, overduidelijk dat ze hier geen rijexamen moeten afleggen! Een volle witte streep wordt gewoon genegeerd, in het midden rijden is de eerste keuze! Slalommen tussen de trager rijdende autos is ook een optie. Rood licht is niet van toepassing voor fietsers en koeien zijn hier de zwakke weggebruikers. Het ideale plaatje dus
.
Eens goed aangekomen in Banjul was parkeren een makkie, namelijk gewoon waar plaats is. Het in dubbele file parkeren deed ons aan Brussel denken. Eerste aankoop : stof voor ons Afrikaans kleed. Ale, ons tafelkleed eerder gezegd. Zeer mooi die typische printen, heum, maar we zijn er toch volledig voor gegaan! Er was nog erger, namelijk de glitter en glamour stoffen, maar die hebben we selectief genegeerd!
Volgende aankoop: souveniers op de markt. Alles behalve een aangename ervaring! Stank, drukte, verkopers die ons naar hun kraam lokten (trokken), kruiwagens die ons bijna onderschepten, vliegen,
Vaste prijzen bestaan hier niet dus afbieden was de boodschap! In het begin waren we wat onwennig maar nadien hielden we voet bij stuk. Onze prijs zou hun prijs worden. We ontpopten ons al snel als harde onderhandelaars!
Daarna: inkopen voor pannekoeken voor ons afscheidsfeestje. We maakten van ons bezoek aan Banjul gebruik om dit al te doen, een 2de keer wouden we niet terugkomen. 8 liter melk, 5 kg bloem. 2 kg suiker, 5oogr boter en 10 pakjes vanillesuiker. De koffer zat goed vol! Toen we buiten kwamen zagen we kraampjes met overheerlijk vers en gevarieerd fruit! Het water kwam al in oze mond door ernaar te kijken. Dan vroeg Fatou of we honger hadden en of we iets wouden gaan eten. Fruit was genoeg voor ons! We moesten het wel zelf betalen. Nog een geluk dat we niet zijn gaan eten
We waren toch behoorlijk teleurgesteld door het gedrag van onze gastvrouw gedurende deze voormiddag.
Terug de groene auto in en een uur later waren we in Gunjur. Toch vermoeiend dagje geweest hoor! We zijn die drukte van Banjul in ons dorpje niet echt gewoon (gelukkig maar!)
Dan nog wat op de koer in de zon gelegen, kwestie van een beetje kleur op te doen. Cassy is dan naar de voetbal gegaan. Gamcel vs Africel. In ons gastgezin waren de meningen verdeeld over wie de favoriet was. Gamtel was de winnaar.
s Avonds dachten we gezellig een film te gaan zien
een film was het niet en gezellig evenmin. In een kamer van 3 op 3 zaten we met 10 man in rotversleten zetels naar een vreemd optreden op een breedbeeldtelevisie te kijken. Lang zijn we niet gebleven, we hadden mss toch iets leuker verwacht om naar te kijken. Zij vonden het in ieder geval precies plezant! Ze waren op alles commentaar aan het geven.
Het feest van de leraren is niet doorgegaan dus zijn we gaan slapen.
Zondag 22/3: We zijn vroeg opgestaan en hebben onze was gedaan. Deze keer ging het toch wat sneller, we beginnen het gewoon te worden! Stilletjes aan wordt het bandwerk. We zullen toch blij zijn als we dit niet meer hoeven te doen!
En dan begon onze tamme dag: beetje in de zon liggen, dutje doen, af en toe droge kleren van de wasdraad afhalen en wegleggen, zonnecreme smeren, appeltje eten,
We hebben wel bezoek gehad van Lamin en Tony van het Health Center. Ze wouden eens zien waar we verbleven. Ze wisten ons te zeggen dat we dat weekend 3 bevallingen hadden gemist, het viel dus nog goed mee.
s Avonds zijn we dan naar het Kala Kala Restaurantje gegaan waar we met de studenten van lerarenopleiding hadden afgesproken. Op het laatste moment hebben ze afgebeld, maar we waren toch blij met onze lekkere kip en koude cola en sprite. Het werd wel een dineetje met kaarslicht want de generator deed het niet. Best nog gezellig eigelijk! Voor de verduidelijking: de infrastructuur van een restaurant hier is wat anders dan in Belgie, gewoon plastieken tafels en stoelen in een kale ruimte.
Wanneer we daarna terug thuis waren, kwam de kleermaken toe om onze afmetingen te nemen voor ons afrikaans kleed. We hebben in zijn modelboeken ons kleed gekozen. De keuze was snel gemaakt want we vonden niets mooi behalve 1 model. Hopelijk heeft hij de afmetingen niet te nauw genomen waardoor we te strak in ons kleed zullen zitten!? Hij zou het tegen maandag al af hebben, we zijn eens benieuwd. Zo kunnen we het voor het afscheidsfeest van lerarenopleiding al aandoen. Hip hoi, zo snel hoefde het niet klaar te zijn voor ons
we zijn precies nog niet echt mentaal voorbereid op het dragen van een tafelkleed!
Maandag 23/3: Onze werkweek in het Health Center was weer begonnen. En niet echt met goed nieuws want we hadden een patiente met een spontane miskraam. Het was nog in het begin van de zwangerschap, waarschijnlijk nog geen 8 weken zwanger.
We hebben de verloskamer ook eens goed uitgekuisd met dettol want het was meer dan nodig! Alle rekjes, schuiven, dozen en oppervlakten eens ontsmetten, vonden we geen overbodige luxe. We waren ons zelfs aan het inbeelden hoe de verloskamer er zou uitzien met een ander kleutje op de muren en modieuzere gordijntjes. Het ontbreekt hier toch serieus aan gezelligheid! Cassy heeft zelfs een nachtkastje terug in elkaar gestoken. Uit het niets sprong het wieltje onder 1 van de poten stuk. 2 minuutjes werk en het was gefixed. We komen nog als handige harrys terug naar huis!
s avonds wouden we eens testen of het bakken van pannekoeken zou lukken voor ons afscheidsfeest. Daarvoor hebben we een gamelle gebruikt die we zelf mee hadden gebracht van belgie. En het was een success! In het begin wat dik maar na wat oefening kregen ze redelijk normale proporties! Ze smaakten super lekker!
We hebben ook ons kleed gekregen. De kleermaker heeft zich, spijtig genoeg voor ons, aan zijn woord gehouden. Maar het kan er nog net door. Het kleed van cassy en cat was wel te lang dus deze zijn we direct gaan inkorten. Het was klaar om de dag nadien op het afscheidsfeest van de leraren aan te doen
Tijdens een nachtelijk toiletbezoekje werden we weer verrast door een gezellige copagnie beestjes. Terug in bed waren we nog maar net bekomen en daar was het
op het muggennet
een joekel van een kakkerlak
degoutant! De eerste vraag: "IN het muggennet of OP het muggennet?" Na een hele discussie en veel lampengeschijn was de conclusie: "OP het muggennet!". Dit was al een hele opluchting want we waren al volledig ingepakt onder ons net. Nu ja, opluchting, toch ook weer niet want er was een groot gat vanboven. Cat schoof wat dichter naar cassy toe en rolde zich goed in haar laken. Cassy moest de situatie maar oplossen. Met wasknijpers het gat dicht gemaakt en het matras nog eens volledig gecheckt. Cat nam cassy haar arm eens vast en zei: "dank u he cassy". Maar cat bleef verstijfd liggen met het zaklamp op het beest gericht om elke beweging te kunnen waarnemen! Cassy concludeerde dan maar: "het beest moet dood, anders gaat cat niet kunnen slapen". Dorien was niet van plan om daarbij te helpen dus cassy zou de moordpoging maar alleen moeten doen. Cassy de basketten van dorien aan haar blote voeten getrokken en met een teenslipper op het beest af (trouwens zeer flatterend onder haar gestreepte pyjama!) Maar daar ging onze rescue-ranger het beest te lijf! Een paar rake klappen en het beest was eraan. Cat vermeldde wel dat het lijk naar buiten getransporteerd moest worden aangezien er eitjes konden blijven liggen. Eens de klus geklaard was, kon cassy eindelijk gaan slapen. Onze heldin
Dinsdag 24/3: In de voormiddag transfer gedaan voor foeto-pelvische disproportie (hoofd van de baby te groot voor het bekken van de moeder). De vrouw was wel al op volledige ontsluiting dus het was een riskante transfer. Ze had al sinds s nachts een infuus met glucose en ze vonden het niet belangrijk om te noteren dat daar Synto in zat. Nog een geluk dat we het vroegen! Infuus gestopt en gewoon glucose aangehangen. We vonden dit toch net iets veiliger. In de ambulance alles mee voor moest ze toch onderweg bevallen. We moesten onze vrouw met twee vasthouden om de schokken mee helpen op te vangen. De chauffeur was namelijk 120 km/u aan het rijden en stopte echt voor niets! We wouden op een bepaald moment een vrachtwagen voorbijsteken en in de tegenovergestelde richting was er een fietser. Deze hebben we nog maar op het nippertje kunnen ontwijken. Anders hadden we een tweede patient om mee te nemen naar Brikama!
Op de terugweg zijn we in de minimarket gestopt. 1 twix, 2 snikkers, 2 colas en een sprite gekocht. (we vonden dat we dit verdienden om wat te bekomen!). Cat was weer misselijk dus volgende keer gaat touristil zowieso mee!
s avonds zijn we naar het afscheidsfeestje van de leraren gegaan om 19u30. Pas om 21u is dat daar begonnen. Na lange spreeches van iedereen, kregen we om 10u30 iets om te eten en te drinken. Kip, frietjes, pasta en groentjes met een frisdrank. Daarna was iedereen direct door, niet echt gezellig dus! We hadden precies meer eem feest verwacht maar alles verliep zeer officieel. Nu hebben we een idee hoe het bij ons zal zijn. We gaan dus ook een niet-officieel feestje houden.
Woensdag 25/3: s nachts was er een bevalling geweest maar ze hebben ons niet gebeld. Ze hebben precies altijd een goed excuus. We hebben ons zegje eens gedaan en hopelijk hebben ze het system van van wacht zijn eindelijk door. Dan maar in de voormiddag prenatale consultaties gedaan. Al de 3de dag zonder bevallingen en de frustraties lopen op.
Om 18u transfer naar Brikama voor een baby met ontroostbare huilbuien. We hadden een lichamelijk onderzoek gedaan naar niets gevonden. Dit moest verder onderzocht worden! Tijdens de rit gaf de nerveuse copiloot een fietser een stamp door zijn raam omdat hij niet snel genoeg uit de weg wou gaan. Gezellig gezellig
In Brikama vroegen we nieuws van de vrouw van de dag voordien en ze wisten ons te zeggen dat ze zelfs naar het ziekenhuis in Banjul verder getransfereerd was. (Waarschijnlijk voor een keizersnede)
Om 19u naar huis en nog maar juist gewassen en er was een oproep voor een labour case. Typisch. Eindelijk de eerste van die week! Om 21u15 was de patiente van cat bevallen. Jongen, 2,7 kg. Eerst was de baby slecht maar na wat stimulatie recupereerde hij goed.
Donderdag 26/3: Om 4u30 s nachts kregen we weer op oproep voor een bevalling. In volle vaart vertrokken we naar het Health Center. En ja, we hoorden al een schreiende baby. We waren NET te laat!!! Hopla, terug naar huis. Met het gejingeljanel van de moskee om 5u terug proberen slapen. Daarna nog alle zoogeluiden van de afrikaanse fauna dat wakker werd voor een nieuwe dag. En we zwijgen best over de geluidloze katrol van de waterput. Een iedeale nachtrust hebben we gehad!
Om 9u15 deed Dorien de volgende bevalling. Jongen 3kg. Wel met een strakke omstrengeling.
Lamin wist ons ook te vertellen dat hij volgende week op cursus moet. Daar zijn we absoluut niet blij mee want met hem verloopt de samenwerking het beste hier. Maarja, het zij zo
Vrijdag 27/3: Om 7u30 oproep voor labour case. Maar het was een valse arbeid
Ergernis allom, nog maar twee bevallingen op een hele week tijd!! Waar blijven die hoogzwangere vrouwen toch!?
We hebben een proging gedaan om onze ikea-inzichten in de praktijk toe te passen door een nieuw verlosbed in elkaar te steken. Helaas zit de afrikaanse bouwkunst niet echt logisch in elkaar! Niets klopte! Er ontbraken ook stukken en het bed was niet veilig voor gebruik
jammer. Een oud exeplaar had wel de deur uit gemogen!
Planning:
Vrijdagavond is er een trouwfeest in de familie dus we gaan een prachtig kleed weer mogen aandoen.
Zaterdag gaan we naar een muziekfestival in Katong, een dorpje naast Gunjur.
Zondag is het familiefeest in ons huis vanaf s morgends vroeg (Uitslapen mogen we dus vergeten!)
We gaan ons waarschijnlijk van wacht opgeven, kwestie van het tekort aan bevallingen proberen te compenseren!
BTW:
* Onderweg naar Banjul zijn we een tandkliniek gepasseerd, misschien waren we best even gestopt om cassy haar tand te herstellen.
* De laatste twee weken hebben we telkens 53,5 uur per week gewerkt. We zullen dus zonder problemen aan onze uren geraken, en op het einde kunnen we hopelijk wat afbouwen!
* Aangezien we melkpoeder hebben ontdekt eten we s morgends om de 2 dagen nu ook een beetje corn flakes. Dat doen we dan op dezelfde dag als de slechte choco. Cassy en Cat beginnen deze trouwens stilletjes aan minder slecht te vinden en dorien zorgt wel voor de lediging van de pot bittere engelse apelsienenconfituur.
* Ze dachten hier dat de beste chocolade uit zwitserland komt!?! We hebben onze nationalistische kant goed laten zien en hen gezegd dat ze daarvoor in Belgie moeten zijn!!
PS:
CAT: ik begin iedereen steeds meer te missen! Mieke, dank je voor je berichtje! Volgende match zeker winnen he! Anneke, super leuk dat jullie een huisje hebben gevonden, ik twijfel er niet aan dat het prachtig is! ben benieuwd naar de foto's. Dien, aangezien u kookkunsten zo fantastisch zijn kom ik eens bij jou eten he ;-)
DORIEN: proficiat lientje met jullie aankoop, helemaal benieuwd om het te zien en het muurtje waar peter zijn bumper heeft afgereden :d! en ja hanne, ze gaan zeker is eten ergens, snak naar lekker eten! sig, zie maar dat je er staat, ik vertrouw erop! metertje: ik vertrouw erop dat mijn bestelling vla klaarstaat! en zus, ik ga mijn best doen voor die djembe, zo'n calabas heb ik nog nergens gezien...
Veel liefs en tot volgende week!
Het belgisch vroedvrouwenteam dat even in een dipje zit
|
. (we zijn niet kieskeurig hoor!)
