Dinsdag 21/04: Vervolg: We waren net terug van het internetbezoekje en we kregen een oproep van het Health Center voor een labour case. Deze keer was een bevalling voor Dorien. We hebben ons avondeten geconsumeerd op de bankjes buiten. Een soort pichnickje. Tegen 21u30 was onze parturiente bevallen. Jongen, 2,75 kg. Er was wel een strakke omstrengeling geweest maar alles ging goed. De eerste jongen na een hele reeks meisjes! De vrouw met haar spontane miskraam bleef ongelooflijk veel buikpijn hebben. We hadden al alles gegeven wat beschikbaar was van pijnstillers maar het ging niet beter, Lamin kwam dan af met het grandiose idée om haar een placebo-spuitje te geven. Helaas heeft het zijn effect wel gemist. We begonnen ons af te vragen of het misschien om een ectopische zwangerschap ging dus hebben we haar voor de zekerheid met de ambulance naar Brikama getransfereerd voor een echo. Er was ook een 3de vrouw binnen. We zijn tot middernacht gebleven om te zien of er evolutie kwam in haar arbeid maar dat was niet het geval. We zijn dan naar huis gegaan. We hebben die nacht alledrie vooral niet zitten draaien en keren in ons bed zon prachtige nachtrust heum
Woensdag 22/04: s morgends was de vrouw die we aan de nachtshift hadden overgelaten nog steeds niet vooruit gegaan dus hebben we ze naar huis gestuurd. Er was wel een andere parturiente binnen (9de kind). Ze had wel al 3 miskramen gehad dus was het slechts haar 6de bevalling. Ze had 4 cm ontsluiting om 8u. Tegen negen uur heeft Cat haar nog eens onderzocht omdat ze precies plots veel meer pijn had (met grote multiparas hebben we al stoten meegemaakt dus zijn we nu liever voorzichtig). Het vaginaal onderzoek was nog steeds hetzelfde. Om 9u30 was ze iets aan het zeggen achter haar gordijn. Cat ging eens kijken en ja, het hoofd stond er al bijna! Een minuut later was een meisje van 2,35 kg geboren. Weeral met een omstrengeling maar wel een losse deze keer. Het vruchtwater was wel meconiaal en de baby deed het niet super. Met het peertje hebben we geprobeerd om zoveel mogelijk meconiaal water te aspireren maar de ademhaling was nog steeds niet optimaal. We hebben dan aan Lamin gevraagd of hij een soort aspiratiesysteen had. En verrassing: Daar kwam een aspiratietoestel tevoorschijn!! Het was wel een verouderd exemplaar maar toch! Na was inventieve constructies konden we de baby eindelijk verlossen van zijn vieze slijmen! Het kleine meisje van dinsdag was terug gekomen voor controle. We waren blij dat ze haar wonde goed hadden proper gehouden! Het zag er in ieder geval goed uit en we hadden het gevoel dat we een geode beslissing hadden genome nom niet te hechten. Nog een paar dagen en de wonde zou gesloten zijn. Tegen 15 uur zijn we naar huis gegaan en na een douche hebben we een valieze-pak-poging gedaan. Amaai, geen lachertje! Puzzelwerk is er niets naast! Al het gerief dat we niet meer moeten gebruiken is dan toch al weggestoken. Een beetje minder werk voor zondag!
Donderdag 23/04: Onze laatste werkdag hebben we zeer productief doorgebracht! Als asluiter: geen bevallingen. Enkel het meisje met haar wonde is op controle gekomen. Voor de rest heeft Cat nog nog naar een film met Denzel Washington gekeken. Dorien heeft een poging gedaan om haar te vergezellen maar ze heeft het opgegeven. Iets te veel last van de omgevingsgeluiden in de ruimte (slurpende en smakkende ontbijtende personen). Dan is ze Cassy gaan vergezellen voor een sardine-sessie in de zon. Daarna hebben we een marginale fotosessie met Lamin gehouden. Hij had de fotos in onze bevallingsoutfit gezien en hij wou er ook zon paar. Voor de rest is hij wel onze stagementor hoor Na het middageten hebben we een folieke gedaan. We zijn met de auto van studenten hier naar Bikama gereden om een Fanta en een Snickers te kopen. We zijn ook special aan de wood carving market gestopt om een cadeautje voor de papa van Cassy te kopen. We hebben dus even een tripje binnen onze werkuren gedaan. Geen problem hier want het was onze laatste dag en ze hadden ons gezegd dat we ales konden vragen. Een verzoekje van de westerse trutten he. Die kant van onze persoonlijkheid moesten we toch ook eens tonen voor we naar huis gingen!! 's avonds hebben we een poging gedaan om de zon hier in Gambia te zien onder gaan aan het strand maar dat is gefaald. We waren net te laat!! We zijn daarna dan gaan eten in Kala kala met onzen baas en onze bodyguard. Ze hebben ons als echte gentlemen met de auto voor de deur afgezet.
Vrijdag 24/04: Pannekoeken bakken, pannekoeken bakken en nogmaals pannekoeken bakken!!!! Na 5 uur voor een vuurtje te hebben gestaan zijn ongeveer 130 exemplaren tevoorschijn gekomen!! Ze zullen allemaal op een half uur tijd worden opgegeten...zucht... Maar het zal toch smaken! Hopelijk vinden ze het hier ook lekker!
BTW: * Een voorval van vliegende speculum hebben we hier in Afrika dan ook meegemaakt! De vrouw was iets te dik voor de maat van het instrument en na een hoestje werd het metalen voorwerp uit haar vagina geprojecteerd. * We gaan de weegschaal van het Health Center eens moeten meenemen naar het gastgezin om onze begage te wegen ofwel zijn onze spieren volledig slap geworden ofwel hebben we teveel souveniers gekocht We zijn benieuwd naar het verdict. (verdict: spieren zijn slap geworden!!)
PS: ALGEMEEN: gemengde gevoelens hier maar we zijn super blij om jullie maandagochtend terug te zien!
Nog even een berichtje tussendoor omdat we toch op internet moesten zijn om onze terugvlucht te bevestigen! We hebben echt veel steun gehad aan de berichtjes die jullie op onze blog hebben geplaatst! Dus nogmaals merci!
Ons weekoverzicht:
Zaterdag 18/04: Na ons internetbezoek hebben we niets meer gedaan een dagje tam zijn was de boodschap! We hadden het allemaal wat nodig want de vermoeidheid begint stilletjes aan toe te slaan! We waren van plan om naar het strand te gaan maar het was veel te warm!! Zelfs in de late namiddag hadden we de fut niet meer om naar daar te vertrekken om zonsondergang te zien. We zijn dan begonnen met het maken van macramé-armbandjes voor alle kinderen van het gastgezin. We hebben zelfs hulp gekregen van Yusupha.
Zondag 19/04: We zijn met Tony naar the wood carving market gegaan in Brikama. En ja daar hebben we onze laatste dalassis opgedaan! Veel te veel mooie dingen aan veel te onderhandelbare prijzen! We zijn drie echte harde zakenvrouwen geworden. Afdingen is onze nieuwe motto!! Als vervoermiddel terug naar huis hebben we een grote bus genomen in plaats van een bushtaxi. We dachten dat we niet slechter konden vallen met die minibusjes maar het tegendeel is nu zeker bewezen! Tegen dat we thuis waren was een frisse douche (ons inzepen en met een potje water over ons kappen om ons af te spoelen) hoogstnodig! Tegen 17uur zijn we met onze gastvrouw Fatou bezoekjes gaan brengen bij familie. Zo hebben ze ons nog eens gezien voor we terug naar Belgie gaan. Daarna zijn we in een restaurantje kip gaan eten! (het was al een week geleden!) De terugweg naar huis was in het donker te doen. Best nog gezellig zon avondwandeling om ons eten te laten zakken.
Maandag 20/04: Geen bevallingen die dag maar wel andere bezigheden: de verloskamer wat opkuisen (maadag kuisdag he!), bakjes klaargemaakt met al het nodige materiaal om dringend een infuus te plaatsen, een evaluatie van het Health Center geschreven voor Lamin, een poging gedaan om een protocolschema te maken, En uiteraard: een filmpje meegepikt! (we hebben de Denzel Washington-smaak te pakken) Deze keer was het Deja-vu. Cat en Dorien hopen de hele reeks af te kijken voor het vertrek! Als avondmaal hebben we ons laatste spaghetteria-zakje klaargemaakt. Dan een paar spelletjes gespeeld en geprobeerd om wat nachtrust in te halen.
Dinsdag 21/04: In de voormiddag hebben we prenatale consultaties gedaan. Ondertussen is er een vrouw binnengekomen. Ze had een spontane miskraam gehad. We hebben ook een patiente met pre-eclampsie ontdekt tussen alle zwangere vrouwen. Weer een voorval waarbij we niet veel kunnen doen door een tekort aan middelen. Er is ook een meisje van 6 jaar geweest met een scheur ter hoogte van haar schaamlippen die ze had opgelopen tijdens de speeltijd op school. Hechtingen waren net niet nodig maar ze moest wel elke dag op controle komen om te zien of er geen infectie zou ontstaan. Antibiotica en pijnstillers kreeg ze ook mee. Het was een sterke meid! 's middags is een belgisch koppel bij ons gekomen in het Health Center voor een praatje. Het was aangenaam kennismaken en vooral om eens in het Nederlands te spreken tegen andere personen dan onszelf!
BTW: * Het is hier nu echt warm aan het worden! Zelfs de afrikanen zeggen het, dus het ligt niet aan ons We schatten rond de 40-45 graden op het heetst van de dag. * Onze hersenen hebben precies ook wat tekorten opgelopen! Rationeel denken is niet meer onze beste kant. Echt tijd dat we terug in Belgie zijn! * We weten niet meer of we iets hadden geschreven over onze laatste evalutatie. We hebben elk 99% gekregen. Zeer realistisch heum. En als commentaar stond er dat we de verloskamer met ons drie goed alleen kunnen runnen.
PS: CAT: Silke, een belofte moet gehouden worden he! ;-). Oh anneke! Een virale infectie...hoe spijtig. Ma kben er zeker van de stafke en gust het goed zullen hebben bij jullie!! En trouwens, geen duister mogelijk...je gaat blijven volleyballen!! DORIEN: papa, wil je alsjeblief een fles melk in de frigo zetten tegen maandag? Mercie!!!
