en nu ga ik het hebben over aggregatietoestanden. Voor degene die niet weten wat aggregatietoestanden zijn volgt nu de uitleg: aggregatietoestanden zijn de vormen waarin een stof voorkomt. Water kan in drie vormen voorkomen: vast, vloeibaar en gasvormig. - ijs is de vaste aggregatietoestand. 5 andere vaste stoffen zijn: metaal, plastiek, textiel, aardewerk en zand - water is de vloeibare aggregatietoestand. 5 andere vloeibare stoffen zijn: benzine, olie alcohol, oplossmiddelen en frisdranken - en als laatste gasvormig 5 voorbeelden hiervan zijn: helium, waterstofgas, zuurstof, aardgas en butaan.
Er zijn heel wat technische beroepen nodig van het maken van de zeep tot het vervoeren in de winkel zoals: - een laborant die de nieuwe zeep ontwerpt in een labo - een arbeider die de zeep in de fabriek maakt - een kwaliteitscontroleur die de kwaliteit van de zeep controleert - een inpakker die de zeep inpakt voor het vervoer - een magazijnier die de zeep stockeert in de zeepfabriek - een vrachtwagenbestuurder die de zeep vervoert naar de winkel.
Dit was het laatste berichtje over project: 'zeep' maar geen nood ik kom terug met een nieuw project.
en nu een beetje geschiedenis. Het eerste bewijs voor het gebruik van zeep is bijna 5000 jaar oud en stamt uit Babylon. Een cilinder van klei uit 2800 v.Chr. bleek een zeepachtige substantie te bevatten, en ook werd een Babylonisch kleitablet van 2200v.Chr. gevonden waar een zeepformule op staat geschreven.
Ook de Oude Egyptenaren gebruikten zeep, waarbij de oliën van zowel dierlijke als plantaardig afkomst waren. Romeinse plattelandsvrouwen zouden de reinigende werking van zeep bij toeval hebben ontdekt.
De klei van de oevers van de rivier de Tiber bleek te helpen bij het schoonmaken van hun was, doordat het vermengd was met dierlijk vet en as.
Dit was afkomstig van de tempel van de berg Sapo, een naam die in vele talen terugkomt in het woord voor zeep. Zoals bijvoorbeeld in het Engels soap en in het Frans savon.
Zeep werd tot de Tweede Wereldoorlog veel als schoonmaakmiddel gebruikt, maar gedurende de tweede helft van de twintigste eeuw is zeep bijna geheel verdrongen door andere detergenten. Hierboven zien jullie een foto van de Tiber.
vandaag ga ik de gevaren van zeep maken vertellen. Nu is de vraag: 'Wat zijn de gevaren?' en het antwoord op die vraag is natriumhydroxide beter bekend als gootsteenontstopper. Niet verwerkt ziet het eruit als zoutkristallen ter grootte van rijstkorrels. Je kan ernstige brandwonden krijgen als je huid in contact komt met natriumhydroxide, of als het wordt ingenomen kan het ook ernstige problemen veroorzaken. Als het ooit zou gebeuren dat je met dit product in contact komt of inneemt dan kan je een dokter bellen of het antigifcentrum. Het nummer van het antigifcentrum kan je op de rugzijde vinden van de verpakkingen. Dus pas goed op voor dit product en laat het niet waar kleine kinderhandjes het zouden kunnen pakken.
Vandaag ga ik iets meer vertellen over de industriële manier van het maken van zeep. In een fabriek gaan ze eerst beginnen met het toevoegen van kleurstof een geurolie aan zeepkorrels. Het mengsel gaat dan in een zeepmachine en wordt daarna aan de buitenkant gedrukt, hierdoor ontstaan er slierten zeep aan de voorkant van de machine. De slierten zeep worden ook wel spaghetti genoemd. Daarna gaan de slierten weer terug in de machine, dit proces wordt minstens 10 keer herhaald. Als de ingrediënten goed gemengd zijn worden ze uit de machine geperst in een bepaalde vorm. Na het uitdraaien van de zeep worden ze in een bepaalde breedte of dikte gesneden met de hand.
Hoi,
