Met ieder mens wordt er iets nieuws in de wereld gezet, met dat wat er nog niet is geweest. Iets wat eersteling en uniek is. De plicht van iedereen is om dit te weten en te bedenken, dat hij in zijn gesteldheid uniek is in de wereld dat zijn gelijke op de wereld nog niet was. Was dat wel het geval geweest dan zou hij op de wereld niet nodig zijn geweest.
Iedere enkeling is iets nieuws in deze wereld en hij mag zijn eigenschap in deze wereld volkomen vervolmaken. Wat vóór ons is geschiedt moet dienen als vóórbeeld, het is geen model.
Het past niet om iemand te vertellen welke weg hij moet gaan. Ieder moet nagaan welke weg hij gaat Hij moet zijn weg van zijn hart volgen. Waar ben jij in de wereld? Waar sta jij?
In ieder huist iets kostbaars, dat in niemand anders is. Wat echter kostbaar is voor een mens, kan alleen hijzelf ontdekken, wanneer hij zijn sterkste gevoel dat wat het meest diepe in hemzelf zit, dat wat zijn diepst innerlijke zelf beweegt, waarlijk begrijpt.
de wind neemt mijn woorden en laat mij zwijgzaam achter huiverend tot dit aanzien wordt het geluid steeds zachter
zo raast de wind maar door doorzoekend naar mijn tekst is dit waar het woord bevroor ben ik zwijgzaam naar de wil
de bevestiging vol passie zoals die naar behoren hoort toch is dit geen visie
woorden vervullen de kamer mijn zinnen zijn zoek een conversatie is met twee mijn argwaan is gevonden angsten gaan over zee ik spreek, en tegen zelfs. het zwijgen is aan hun zij zonder oprechte mening de wind volbrengt mijn taak brengt mijn stem tot leven dit is mijn zoete wraak..
Pacha's vlammetje is uitgegaan, en met haar is een stukje van ons doodgegaan. Veel mensen zeggen: "het was maar een hond, waarom zo'n verdriet?'' Maar degene die dat zeggen begrijpen het niet.
Jarenlang is zo'n dier bij je in huis, en geloof me, dan wordt je huis pas echt een thuis. Stelt geen vragen: altijd onvoorwaardelijk vrolijk en blij, staat in goede en slechte tijden altijd aan je zij.
Het ging zo vlug, we begrijpen het niet, het afscheid, ineens zo'n verdriet. Lieve Pacha, we zullen jouw nooit, nooit vergeten, wat jij voor ons betekende moet iedereen weten.
Dag lieve Pacha, van jou lief mannetje pancho Je kindjes Minny,Kyra,Bonny en Tracy Je baasje je kindjes we zullen je missen meid bedankt dat je er was Heel veel liefs Freg
Luisteren is meer dan horen, luisteren is tijd durven verliezen. De ander laten uitpraten geen oplossingen geven, maar stapvoets met de ander op weg gaan.
Niet jouw tempo opdringen, maar het zijne volgen. Niet jouw antwoorden geven, maar hem 't zijne laten vinden.
In het luisteren ervaart de ander dat je van 'm houdt Met zijn onmacht, zoeken en tasten... Dan ervaart de ander dat hij, onvolkomen mag zijn
En dat zijn pijn gezien wordt, Dan kan hij, vanuit aanvaarding van dit onvolmaakte en van de pijn, zijn eigen zoektocht naar zelfverrijking en heelwording weervervolgen.
Wie durft luisteren, voelt niet meer de dwang om de ander te verlichten, maar begint te geloven dat luisteren belangrijk is! Liefs Freg
When I was young I felt the need of learning, learning Love I was told kept the wheel on turning, turning Still I'm trying to find, peace of mine inside For once in your life you feel the urge of knowing, knowing and wondering Why ...
Come on people, better use our sense, our time is running out there ain't no doubt about We can make it, try to rearrange it if there's a price we got to toss the dice
Oooh, won't you tell me what's right Ooh Yeah, won't you tell me what's wrong Ooh won't you tell me what's right. Somebody tell me now Believe in Destiny, Believe in Humanity, Believe in we'll meet again
Somehow, Somewhere, Someday.
Why tell me, Why, tell me why, tell me why do I pray I need to know right now oooh. Why tell me, Why, tell me why, tell me why do I pray I hope that freedom soon will come our way Why tell me, Why
Come on people, lent a helpin' hand, no need to fuss and fight we all know where we stand Help me make it, try to rearrange it Name your price and I will toss the dice
Ik kan nogal eens wegzakken in herinneringen. Dromend dat het terug realiteit zou zijn. Alleen de goede momenten dan, want die slechte daar droom ik niet in weg. Nee, ik zink in de mooie herinnering. Een klein mensje in een luchtbelduikbootje midden in de grote blauwe zee. Die wondermooie wereld, warm en magisch om me heen. Op een wolkenpluisje door de oneindig blauwe lucht. Zonlichtfilterende bomen, alles in zacht licht omhuld. Een waas, een droom.
Toen borrelde mijn belletje terug naar boven, spatte geweldig uiteen en daar stond ik dan verbaasd te kijken naar de realiteit. Dromen koesterend als parels om mijn hals - binnen handbereik - maar niet meer als schuilplaats om me heen.
En dat is nu net het belangrijke verschil tussen wat was en wat is.
.jpg)
