Ik ben Frank en Sofie
Ik ben een man en woon in Gent () en mijn beroep is Student.
Ik ben geboren op 01/04/1986 en ben nu dus 39 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: .
De gobi tour was dus op zijn einde gelopen en we bevonden ons in het oude Karakorum (harhorin) toen we de groep verlieten. Na 9dagen zand te eten met een vleugje schaap, was het tijd voor een nieuw avontuur. De volgende morgen van een of andere dag (tijd en datums hebben hier niet veel zegs) sprongen we op de lokale 'lijn' bus richting Tsetserleg. Een 4 uur durende rit doorheen de graslanden van centraal Mongolie. Tussen de families met hun kinderen en hun vers aangekochte goederen in harhorin. Het rook er in de bus naar een mengeling van ons zweet, omvergestote paardenmelk en schaap. Schaap is daar zowat de lijfgeur van de mensen te noemen. Deze combinatie van geurtjes kan mogelijks niet ideaal klinken, maar we waren er al aan gewend. En de busrit was zalig, genoeg beenruimte, en vooral snel. Aangekoemen in Tstserleg heben we onze overrated Bradtguide geraaadpleegd voor de zoektocht naar een schappelijke slaapplaats. Eens iets anders dan een ger! De afsmijt plaats van de bus bleek tot onze vreugde vlak voor de 'Fairfield Guesthouse' te bevinden. Onze slaapplek voor die nacht. Het is een guesthouse opgericht door britten die het schaapevlees en de gers blijkbaar ook beu waren. Het was een welverdiende nachturst, want al het stof dat zich de laatste 10 dagen in onze sinussen had geaccumuleerd, begon stilekesaan zijn weg naar buiten te zoeken. Bij frank zelfs naar binnen en begon zijn hersens aan te vreten. Dafalgan is een held. De volgende morgen ging er een busje voor ons klaarstaan die ons naar het uber kuur oord zou brengen. The white lake (Tsagaan Nuur). Althans zo had onze lieve maar ietwat geretardeerde mongoolse receptioniste belloofd. Dus gepakt en gezakt stonden wij klaar en bleek er geen busje te zijn. Dan maar afgezakt naar de zwarte markt en daar een rit gaan schooien. Na 2uur compagnie zoeken om te prijs de drukken, waren we nog steeds met ons tweetjes. Dat ging kostelijk worden.. ware het niet dat er plots een toerisstenbusje toekwam die ons met veel happiness meenam. En we waren weg naar het meertje van 12 vierkante km. Het reisgezelschap waren een Koreaan die geen scheet engels kon, maar mongools kwam leren door een jaartje iets met scholen te doen. 2 israelische meisjes die 'vegetarsich' zijn en Mongolie als een pretparkje zien. En een overactieve amerikaans meisjes.
