Ik ben Frank en Sofie
Ik ben een man en woon in Gent () en mijn beroep is Student.
Ik ben geboren op 01/04/1986 en ben nu dus 39 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: .
De uitleg was in trent van: Sometimes peolpe ask me, Maly, how do you make the silk?.. Heb jij al ooit in een museum over oude kunst gevraagd, meneer de gids, hoe maakt u dat buddha beeld? Nee,. nu kan je zeggen in een broiuwerij vraag je dat. Maar trust me, daar zie je het brouw materiaal staan, hier had je gewoon een ruimte met wat zijde rupsen en waterbakjes.. Dikke zever dus, gewoon om ons ionde volgende ruimte ter grote van een voetbalveld over te laten aan de silk verkopers.. Dus Frank zijn bloed kookte.. Dat van sofie ook en van de andren,. Dit is niet wat we wouden, de gids liegt en verandert de route. Frank vroeg dus aan de gids hoe het zat, wat het volgende was.. Het bleek plots dat we de stadiua alleen voorbij reden, niet bezochten en de volgende stop plaats was een ... hier komt het.. een thee museum en daarna een voetmassage museem en daarna een ancient chinese games museaum... So fuck it.. Frank werd kwaad op dat mens en zij haar bel;eefd van dat het over was met he liegen, dat we voort warten en een taxi namen naar waar we zelf wouden. En dat ze de maar 100 yuan kreeg. Ze werd ook kwaad en begon chinees dte brabbelen. Om kort verhaal lang te maken en omgekeerd. Frank heeft op een woeden en in zxijn kwaadste engels verteld wat ze met haar tour kon doen, dat wij hetallemaal beu waren, we zijn het afgetrpat. En toppunt, die avond hebben we zelfs nog es de helft van het toich betaalde geld teruggekregen.. Hewt verhaal is eignelijk nog uitgebriedfer, maar we willen in nbelgie nog kunnen vertellen.. Vraag ons maaar es over de happy family ball..... Muhaha
heelaas was de great wall dusiets minder, maar toch nog de moeite. We doen hem ooit wel nog eens. De volgende dag hebben we onze trien tickets geboekt voor Xian en nog wat Hutongs bezocht, souveniers bekeken, uitgeslqpe, gelqchen om onze great wall expierince, schorpioen gegeten. Ondertussen zitten we reeds in Xi'An. Speciale stad. #miljoen inwoners.. klein in vergelijking met Beijing. En zoals de Lonley POlanet aangeeft, je moet er voor zijn.. En opnieuw we like it. Gisteren maandag hebben we een prachtiche moslim mosque bezocht. Een specialle mengeling van chinese architectuur met de arabische. En de omgevende straten zijn authentiek en vol toffe kraampjes. je kan hier lekker gepofte kastanjes eten. Ze waren ze op in betonmolentjes gemengd met koffiebonen. Daardoor hebben ze een pittirege smaak. In een van die straten zijn we binnegelokt in een museum dat we zochten maar niet vonden. het Folk house. Dat is een oud husi van een rijke kerel uit de laatyste grote dynastie. En het wordt nu door de overheid gebruikt als kunsthal met thee huis. je kan er voor nog geen 3 euro een authenthiekje thee cermonie meemaken, chinese poppenkast zien en een prive rondleiding krijgen.. Wat we dus gedaan hebben. En voor diegene die echt dure kunst willen kopen. , die dan ook wel echt is, is dit the place. Dat laatstye hebben we dus niet gedaan. Savonds op straat gegeten tussen de moslim chinesen in eenheerlijk opemlucht braad restaurantje.. MMM kosjer eten.. En vandaag is miserig weer dag. Dus hebben we het Shaanxi (dat is de provincie van Xian, groter dan belgie) Museem bezocht. Het is zowat het beste museum van china beschouwd en het mag gezegd woprden. Super goeje uitleg met die audioguides en prachtige collectie. De temperatuur was wel slaapverwekkend, waardoor we op meerder chinesen hun fotos staan..half slapend met de mond open.. Hier hebben we ook de eerste terracota warriors gezien.. dat beloofd voor morgen.. The last but not least of all museams houden we voor het einde he! En nu zit ik, Frank hier de blog te updaten, in een kapsalon... Terwijl madam haar haar laat permanenten in krullen..
Back in Beijin. Voor een multi miljoenenstad oogt ze, voelt ze klein en gezelig. Maar het is gvolgens ons meer iets van love it or hate it. We love it. Zeker aangezien we onze weg al wat kenden van in begin augustus. Dat maakt aankomen in de grootstad een andere ervaring en geeft je nog nmeer dat independent, minder sandalen met witte kousen toerist gevoel.. We hebben ons terug ingecheckt in het hostel van voordien en vertrokken op verkenning. Tijd voor wat shopping.. Chinese shopping.. Dat betkend goedkope fake dingen in de Silk Market. En de silk market is niet wat je denkt dat eht is. Market doet je denken aan een plein mnet kraampjes. Silk komt van de zijde route en van de zijde zelf uiteraard. Toch is het eerder een shopping centrum van 6 verdiepen met alles dat jeje kan in beelden in het fake. dolce en gabbane, armani, hugo bosse, fake... Schoienen, tshirts, broeken, boots, leren vesten, rugzakken.. The north face, columbia... Alles Is nice! Na een shopping aanval van een dag en onze keelen droog onderhandeld maakten we ons savoinds laat klaar voor de volgende ochten op great wall tour te vetrekennen. Wat achteraf on-vergeetelijk ging blijken...
Om 6u smorgens stionden we op nog aan het dromen van het afdingen in de silk street. Groggy, maar nieuwsgierig en beniuwd vertroken. De gusesthouse baas had ons gezegd 160yn voor een dag trip met lunch naar de wall. Niet naar Badaling (het meest toeristische deel) had hij verteld en we zouden naar 1 shop gaan. Maar daar moesten we ons niets van aantrekkne, gewoon 5 minutenkijken en buitengaan... dat ZOU het worden. Now the real story. We rijden 30 minuten naar een deel van de muur.. Wat niet anders dan Bdalaing kan zijn. De andere delen liggen verder. Het is vroeg, mistig en regende. En we kregen 1u en 15 min om tot aan de 4de wachttoren te wandelen... Er waren er 7 en je had een stuk van 6uur wandelen, maar dat mochten we niet doen.. Frank zijjn bloed werd warmer..van een andere dan positieve opwindings sensatie.. Frank zegt dat hij nlanger wilt en eist op zen minst tot 10u te mogen. Samen met onze mede reisigers. Een oostenrijiks koppel; van onze leeftijd wandelen we tot aan de verste wachttoteren. Prachtie, weliswaar mistig beeld. Maar zeker alles waard. We keren terug. Want de guide had verteld dat we ook de Ming thombs gingen bekijken. Dat is van het Ming dynastie tijdperk en zijn naar het schijnt prachtige tombem. We wouden die eignelijk NIETY doen, maar het zat blijkbaar in de trip. Maaar eerst gingen we stoppen in de JADe (zoeen soort mineraal) museum. Geen musuem, maar minni uitleg met reuze shop. Dan naar de tombs. AAngekomen bij dei tombem kregen we een uitleg en rondleiding van nog geen 30 minuten en moiesten we al terug... Frank Eiste meer tijd. We zagen bovnedien maar ! tomb.. Er zijn er 13. Op naar de lunch plaats. L:ekker gegeten en discussie over wat komen zou met de rest van het gezelschap, want blijkbaar gingen we in de na;iddag de olympische stadia bezoeken. Het plan was op weg van de tombs naar de lunch plots gewijzigd..ALeja, het plan werd gewoon langer.. Toch 1u45 Great Wall begon ons allen pijn te doen, want we wouden een hele dag wall. AAn het eten was ook een shop verbonden.. We vertrokken naar het 'birdnest' stadium.. If you look to the left you can see the birdnest... We stopen niet, we rtijden er gewoon voorbij..want we moeten naar eensilk museuam.. De trip wertd plots zomaar weer gewijzigd.. The silk museam is geen museuam maar een minni uitleg en een grote freaking shop.
Voor moest dit een heel triestig verhaal lijken, het is het jniet. Dat is het leuke aan reizenm, al het goede overtreft altijd het slechte. De expulsie neigingen zijn rap vergeten en omgevormd in een vet verhaal als je terug naar de fotos kijkt, of terugdenkt aan de paardrijrit zelfm de gastvrijheid, het tevergeefs vissen in hjet meer, de zoinsondrgangen... Dus zoals gezegd,m zijn we vertroikken naar Tstserleg. Weliswaar niety na de familie wel te bedanken en hen een aardig cado achter te laten. Shampoo, spelletjes, ballonetjes, niet geopende consertven enz.. They like it. Back in Tsetsderlg. Terug naar het Fairfield gusthouse sofie van voedsel voorzien, frank van een welverdiende nachtrust. Toch kon de dag niet gespqqrd blijven van rampspoed voor Sofie.. Aleja, voor een zwangere vrouw. Sofie trof namelijk in haar wandeliingetje terwijlk frank lag te rusten een net aangereden zwangere vrouw aan die maar moelijk ademde en buiten bewustzijn was... Go go magic power. Madammetje ehbo nheeft een handje toegestokenm en haar eerste head tilt uitgelegd aan Mongolen... klinkt grappig. Ze heeft de vrouw in de ambulance, euh de camionette met platgeklapte zetels geholpen en was blij dat het niety erger was..
Na deze dag vol motilium, imodium en ambulances zijn we na een uren durende busrit gearriverd in UB. Te denken, de busrit duurde bijena even lang als onze vlucht naar Beijing.. Door het iets voreger aangekomen zijn in UIb zouden we nog meer tijd hebben in china, maar dan moersten we wel de treein kunnen verzetten. Wat blijkbaar makkelijk gaat. We namen wel niet deorient express, maar een trein naar de grens stad met china. Erlian. En vandaart een slaapbus naar Beijing. Die busrit is misschien wel een van die dagen die je liever niet te veel meemaakt qua imodium gevoel... If you get where we are going.. Dagen vleigen echt voorbij als je lange afstanden reist. En je beseft eigenlijk maart moeilijk wat voor enorme afstanden je soms aflegt als je slaapt.. Toch zaten we in minder dan 2 volle dag terug 2500 km verder en waren we klaar voro een nieuw avontuur.
De laatste dagen ion Mongolie watren zware, alhoewel we ze als spectaculair en een voor een fantastisch beschouwen lijkt uit het gezever hierboven mss dat we nogal gefocussed zijn op onze lichamelijke ongemakken :). Het tegendeel iws waar, niets is zo romantisch, zo leuk en zo inspirerend als samen reizen, je weg zoeken, tegenslag overwinnen en lachen met elkaar als je voor de zoveelste keer 10mg motilim slikt.. Mongolie, we gaaan het missen..
Ons verhaal gaat verder. Dioe overactieve amerikaanse was azo een tipisch nitwit geval met een camera groter dan haarzelf die alleen de functie 'auto' verstaat.. Dus allegeluk was sofie kotsmisseleijk en frank aann het vergaan van kattenhaar allergeie waardoor we haar niet te veel opmerkten. Onderweg van tsttserleg naar het meer zijn we gestopt voor een lunch in een klein dorpje. Daar heeft frank met eigen ogen gezien hoe ze in mongolie nog steeds op de oude manier de beesten slachten. En oude manierm, is de manier zoals het moest volgens Ghenggis Khan. Ze slaan met een hamer het beest op de kop. In dit geval een Bok, tussen de horens. Met een kleine boe (normaal bl;eit, maar het had zojuist een klop gekregen) viel het neer. Direct daarop nam de boer een mes en maakte een kleine snee in de buik en stak zijn bloot hand in de buik/borst holte. Blijkbaar breekt hij daar dan de aorta van het hart af. De hoofdslagader. Zo bloet het dier dood in enkele seconden en ondervind het geen pijnlijke, verzurende doodstrijd, zoals wanner men de keel zou oversnijden. Het lijkt dus gruwelijker dan het is. Ah ja, dit deel was voor de gevoellige magen.
Eens aangekomen in het gebided van het meer begon ons hart over te slaan. Een prachtiog landschap voperde ons het vulkanische gebied in. Puntige rotsformaties met naaldbomen met een haast vuurrode schors. Ther is the white lake. Riep sofie, en ons reisgezelschap mopelde iets in trent van, steek die amerikaanse haar camera.. Het busje zette ons af bij een familie aan het meer met Gers. Wij vroegen hen de weg naar de familie nomaden ons aangeraden door onze gobi-woestijn gids. Het bleken de buren te zijn van de man aan wie we het vroetgen. En niet zijn lievelingsburen, want hij wees ons express de foute weg.. Maar ons verstand van menslijke bullshit overtrof hem en we hadden vlug onze tent opgezet.
De dagen die daarna voglende waren een mengeling van, prachtige uitzichten. Puur genieten van de rust die een enorm, qusi verlaten meer kan uitstralen. Ondergelopen tent. Verhuizen naar een ger en opnieuw genieten van de omgeving met de veel eekhoorntjes. Omvervallen van elkaars flatulenties en hopen ingeslaan conserven eten proberen te verorberen. Ook eekhoorns bleken ons eten te genieten. Vooral de rijst, de haver, de isostar bars en hum omgevende plastiek leken ze te verkiezen. De stouterikken. De vulkaan die het meer gevormd heeft... Dont get how... gaf weer zo een oer gevoel. alsof je net na de eruptie ter p[laatse was en het magma nog kon ruiken. Daar op die heilige vulkaan, vol met stapeltjes stenen vol met geld geprot als offerande...heeft sopfie haar portefeuille wat gespijsd... Terug aan het meer hebben we de voorlaatste dag een paardrij ritje van 6uur genomen. half rond het meer en door de bergen terug. Eigenlijk is het beeld en de sfeer moeilijk t ebeschrijven. Maar de stop bij een bevriend gezinnetje van de paardrij ghids is dat wel. Want het was wat kje kan noemen een authentieke ontmoeting. Zo echt bij de familie, niet op toeristen gerichjt. oprecht. Geen geld aan de poas. We hebben er toast met Yak botter en suiker mogen eten.. Lekker En frank heeft zijn vodka-mannelijkheid mogen bewijzen door veel te veel versgebrouwde yak- vodka te drinken. Onder het uitdagende oog van d4e andere jongens aanwezig die wel eens wouden zien of die jongen kan drinken. En of hij het kan... Hij heeft hun respect gewonnen en ze hebben goed gelachen om zijn rode kaakjes. Warte het niet dat dit dan ook wel de laatste keer in zijn leven is dat hij nog Yak vodka gedronken heeft. Dat monster van een drankje geeft je geen kater, maar # dagen gastro enteriet. % dagen prut langs achter. En het toppunt is dat het achterkomt als eenm bom. De dag zelf voel je je piccobello. Devoglende dag heb je het gevoel dat er iets mankeert. Je maag is weg ofzo.. en de dag erna.. zijn je zorgen over, want je maag heb je nog, alleen komt de ionhoud nu met veel vreugde naar boven... tot savonds laat... Heel gezellig al je op kotsdag ook nog de rit van het witte meer naar Tstserleg moet terugnemen....
