Ik ben Frank en Sofie
Ik ben een man en woon in Gent () en mijn beroep is Student.
Ik ben geboren op 01/04/1986 en ben nu dus 39 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: .
Voor de mamma`s, we zijn goed en veilig aangekomen. Onze reis was er wel eentje met bepaalde hindernissen. We waren nog niet goed en wel vertrokken en rara wie komen we tegen... Niemand minder dan onze welbeminde prof. De Maeseneer! We probeerden hem eerst vakkundig te negeren maar toen bleek dat hij echt wel de zelfde richting uit moest en nog eens op het zelfde vliegtuig zat ook konden we een beleefdheidspraatje echt niet meer ontlopen. Gelukkig hadden we enkel de vlucht naar Londen gemeenschappelijk en hadden we dus voor onze vlucht naar Beijing niets meer te vrezen! 6 uur wachten op de luchthaven van Heathrow was lang en een tikkeltje slaapverzwekkend...gelukkig vonden we snel al een hoekje met iets chillere zeteltjes waar we al vlug allebei lagen te slapen. Ondat de airco het niet deed, liep onze vlucht naar Beijing vertraging op en was het bovendien nog eens snikheet in het vliegtuig... De upgrade naar de business klass maakte echter wel het een en ander goed...
2 slaappillen, die blijkbaar geen werking hebben bij Frank en 7 glaasjes appelsap later: touchdown met China-land.... Frank wordt al bijna direct in quarauntaine gesmeten wanneer we de douane passeren. Na lang uitleggen, miauw-geluiden en een thermometer onder zijn oksel, heeft hij kunnen verduidelijken dat hij niest omwille van kattenharen. Nu hebben we toch wel al onze speekselmaskertjes! De spiksplinternieuwe metro connectie schiet ons de hoofdstad binnen en de zoektocht naar `The Flowering Guesthouse` kan beginnen. Ondanks de verwachting dat alles hier een chaos zou zijn, valt het nog mee de weg tussen de nastarende chinezen te vinden. En nastaren is een understatement,1 man besloot zelf al gapend naar ons met zijn gezicht tegen een paal aan te lopen... tzal hem leren... :)
Maar we waren dus opweg naar onze guesthouse.. Verdoken in een `hutong` (wijk) en ontzettend rustig gelegen... Zo zou je het hostelletje kunnen beschrijven. Een ander manier is, kamers betreden op eigen risico. Want de kamer die wij op voorhand geboekt haddden, bleek 2 dagen eerder een deel van zijn plafond verloren te zijn. Maar geen nood, ze hebben het stuk plafond terug, het lag op ons potentieel bed! Voor de zwakke magen, dont worry we hebben toch maar besloten een andere kamer te vragen en zelfs ferm kunnen afdingen. Twee nachten voor 260 yen.. 26euro.. Niet slecht ons dunkt.
De rest van de avond hebben we slenterend door de stad verdergezet om zo de eerste indrukken tot ons te laten komen. En het kan gezegd worden, chinezen zijn een speciaal volkske.. Tot morgen, wij gaan wat geroosterde scorpioentjes gaan afknabbelen...
We zijn aan het aftellen ! De inkopen zijn gedaan, onze treintickets van Beijing naar Ulan Bator zijn besteld, onze survival kit is samengesteld... met andere woorden: mijn (nieuwe) rugzak staat hier te blinken, weegt al 15 kg en mist nog maar enkele kledingstukken voor hij helemaal vertrekkensklaar is ... Woensdag is het zo ver, we vliegen eerst naar Londen. Om dan na een enkele uren durende verblijf op Engelse bodem naar de andere kant van de wereld te vliegen. Op donderdagochtend komen we aan in Beijing... Ik ben benieuwd welke indruk deze drukke miljoenenstad op ons zal nalaten. Onze eerste twee nachten brengen we alvast door in de Flowering Guesthouse..nadien zullen we genoeg aangepast moeten zijn aan het uur, het weer, en het openbaar vervoer om onzelf in de volgende nachten van een dak boven ons hoofd te voorzien. Ik kijk er naar uit, want Frank en Sofie go Chingchangcho !!!
