"Hoe gaat het met u, mijnheer Decoster ?" vraagt de assistent of de prof zowat elke dag. "In het verlengde van de vorige dagen" is dan meestal de boodschap. Goed dus.
Tot vandaag...dokter Martens met eerst bovenstaande vraag en dan de toch ietwat verlossende boodschap dat er iets aan het bewegen is. De voorlopende rode bloedcellen, zeg maar de jonge snuiters die het later moeten gaan doen, zijn aan het stijgen !
"We verwachten, zonder problemen tegen maandag, dinsdag de eerste tekenen van het herstel van de witte en dan ergens in de loop van volgende week, zonder infecties, kan...neen, moet je naar huis...."
Een paar dagen geen berichten op de blog. In dit geval het teken dat alles redelijk vlot verloopt : voorlopig geen sprake van koorts, hoofdpijn, misselijkheid, enz... Alleen een koppig speen houdt me een beetje bezig. Als het dat maar is hè.
Het bezoek begint stilaan ook op gang te komen. Nog maar is leuke mentale opkikkers en een bewijs van jullie steun. Bedankt iedereen.
Het vrouwke zal mij voortaan wel een tijdje moeten begroeten van achter glas aangezien Karlien thuis met hoge koorts in bed ligt, mogelijk een kinderziekte. We kunnen maar beter geen risico's nemen.
Zonet een heerlijke massage gekregen, dankzij stichting Mimi (www.mimi-foundation.org/nl/gasthuisberg.html). Het is eens wat anders dan rondjes rond het bed te draaien
Voor de rest weinig nieuws te rapen. Bij verandering van de situatie, horen jullie het wel.
