Als we vanuit ons huis op de heuvel naar buiten kijken, zien we op enkele luttele kilometer afstand de hoge bergtoppen van Haïti. Een prachtig zicht. De zon gaat hier ook onder. ’s Avonds zijn de bergen in een ietwat dreigendmysterieuze, grijze schaduw gehuld. Tussen onze heuvel en de bergen ligt een dal met een uitgestrekte groene zee van tropische begroeiing, zover het oog reikt. Een zicht waar je altijd maar weer nieuwe dingen in ontdekt. Palmbomen, bananenbomen, kokos- en mangobomen, en alle mogelijk tropisch fruit : papaya, mango, meloen, ananas,... Onder de bomenzee staan de huizen, maar die kan je enkel vermoeden van boven uit. Je ziet ze niet. Je ziet enkel op verschillende plaatsen in de verte af en toe een rookpluimpje verschijnen van tussen de bomen. Daar wordt dan wellicht een stukje van het rijke woud platgebrand om bonen te kunnen telen.