Ook Steven Pinker, een befaamd psycholinguïst uit Boston, is van diezelfde mening. Hij staaft zijn mening door het feit dat de vele universele gelijkenissen tussen verschillende talen wijzen op het bestaan van een aangeboren taalprogramma in de menselijke hersenen. 

Een aanwijzing voor een aangeboren taalprogramma vinden we tevens in het vermogen van kinderen om uit het niets een gecompliceerde taal te creëren. Dit vermogen valt in normale situaties moeilijk waar te nemen, maar er zijn bijzondere gevallen bekend waar daadwerkelijk zo'n gecompliceerde taal gecreëerd werd. Een voorbeeld: de trans-Atlantische slavenhandel en de contractarbeid in de Stille Zuidzee hadden tot gevolg dat slaven en arbeiders van verscheidene etnische afkomst op de plantages werkten. Doordat ze niet dezelfde taal spraken, ontwikkelden ze een onontwikkelde taal, ‘pidgin’ genoemd. Dit is vergelijkbaar met de manier waarop Poolse gastarbeiders en hun Vlaamse baas zullen communiceren. Op die manier zullen zinnen ontstaan als: “ik nu eten” of “ik moet nu slaap, want anders moe zijn”. Pidgintalen hebben bijgevolg amper een grammaticale structuur en bestaan uit onsamenhangende reeksen van woorden die aan de taal van de plantage-eigenaren/ de Vlaamse bazen ontleend zijn. Echter, in veel gevallen blijkt dat het pidgin in één klap tot een volwaardige complexe taal omgevormd wordt. Het enige wat daarvoor nodig is, is een groep kinderen die met het pidgin in contact komt op de leeftijd dat ze hun moedertaal verwerven – vóór hun zesde jaar! 

Volgens taalkundigen gebeurde dit bij van hun ouders gescheiden kinderen, die samen verzorgd werden door een arbeider die pidgin met hen sprak. Niet tevreden met het reproduceren van de onsamenhangende woordreeksen, introduceerden de kinderen spontaan grammaticale complexiteit waar die voorheen niet bestaan had. Het uiteindelijke resultaat was een gloednieuwe, uitermate expressieve taal. Zo'n door kinderen uit pidgin gecreëerde moedertaal noemen we een creooltaal. 

Het bekendste pleidooi echter voor de stelling dat taal aangeboren is, komt van de Amerikaan Noam Chomsky, de vader van de hedendaagse linguïstiek. Chomsky vestigde er de aandacht op dat de zinnen die we uitspreken geen klakkeloze imitaties van eerder gehoorde woordreeksen, maar gloednieuwe combinaties van woorden zijn, die we aan de hand van grammaticale regels construeren. Aangezien kinderen deze regels snel en ook zonder officieel onderwijs onder de knie krijgen, redeneert Chomsky en ook ik, moeten ze van nature uitgerust zijn met een aangeboren taalprogramma in de hersenen.

Maar hoe slagen kinderen er in zo'n korte tijd dan in een grammaticaal genie te worden? Het lijdt geen twijfel dat het leerproces in een bepaalde omgeving een cruciale rol speelt. Kinderen die door afzondering niet met taal in contact komen, kunnen niet praten, en dat blijft zo. Dat blijkt uit diverse gevallen, zoals het waar gebeurde geval ‘Victor’ dat in een film van François Truffaut beschreven wordt, de Indische kinderen Kamala, Amala en Ramu die door wolven of beren grootgebracht zouden zijn, en de gevallen van kinderen die, doordat ze in stilte opgroeiden in duistere kelders of zolderkamers, ‘verwilderden’. Ook Romulus en Remus zouden in principe zo'n wolfskinderen moeten zijn. 

Je kan dus met zekerheid stellen dat kinderen beschikken over een aangeboren taalprogramma. Ze zijn in staat om 'pidgintaal' om te zetten naar creooltaal en om zelf nieuwe woordcombinaties en zinnen te maken. Baby's zijn dus eigenlijk kleine taalgeniën...