Een wat avontuurlijke tocht naar de Jordaanse grens, weer een landurige affaire om er over te geraken en een wat vervelende (gevaarlijke?) korte tocht langs een rijksweg richting Dead Sea : talloze jongens die me toeriepen, kwamen aangelopen, zelfs steentjes gooien... Ik vond het bedreigend. Onmiddellijk heb ik een klein simpel pension gevonden om voor donker binnen te zijn. Heel warme ontvangst bij eigenaar Abu Basim die jullie bij deze de groeten doet.

Morgenvroeg ga ik zeer vroeg vertrekken (6u) om uit dit stadje te zijn want verderop zou alles beter worden. Ik moet nu afsluiten want iedereen gaat hier slapen. Tot morgen voor meer uitleg en uiteindelijk weer eens wat foto's.

06-01-2010, 00:00 geschreven door Paul Coolen  

De overnachting in de kibboets of beter gezegd het hotelgedeelte kreeg nog een hele staart. De kibboets bleek wel een wat afgesloten woongemeenschap te zijn. Ze baatten samen het hotel en de overnachtingshuisjes (waar ik sliep) uit. Vlakbij lag een museum met een authentiek opgegraven vaartuig uit de 1ste eeuw. Jezus zal bijna zeker vanuit zo'n vaartuigje de menigte toegesproken hebben.Het meer van Galilea (of van Tiberias, of de zee van Kinnereth)heeft geen golfslag, glooiende heuvels die een goede akoustische achtergond geven. Een ideale plaats dus voor "verkondiging".

Het museum bevatte ook een zeer boeiende historische weergave van de geschiedenis van de Joden en de moeilijke stichting van de staat Israel. Ben ik gesprek geraakt met een jonge gids (vrouw, 22j,) die nog in een echte Kibboets leefde aan de Middellandse zee, militaire dienst gedaan heeft, de bombardementen vanuit Gaza zag, de soms onmogelijke situatie van de Israëlis zelf beleefde.Vermits ik de Palestijnse kant en de Israëlische zijde als buitenstaander toch wel erg intens meemaakte werd dit een zeer boeiend en eerlijk gesprek van bijna 2 uur. Je voelde hoe ontzettend moeilijk en complex de situatie was. De Israëlische vurige hoop naar een eigen land na de progroms leeft zeer sterk en is beladen met een bijzonder zware geschiedenis. Tijd stond plots stil en de dag zou geen kilometers meer produceren maar tijd voor beleven.

Van op de uitkijktoren kon ik een videofilmpje maken van 360gr. van het meer, de groene heuvels, de stilte... Galilea. Het is hier inderdaad bij dit hemelse "winterweer" van 20 graden bijzonder aangenaam. De zomers zijn op deze laagte van -220m erg erg heet. Ideaal nu om op weg te gaan.

1ste stopplaats de plaats Tabgha waar volgens de overlevering Christus na de opstanding verscheen aan zijn discipelen. Telkens worden op deze heilige plaatsen de ene kerk bovenop de andere (meestal vervallen of vernietigd) gebouwd zodat je soms niet meer weet wat wat is. Mensen hebben door de geschiedenis heen steeds de neiging om bijzondere plaatsen te markeren met allerhande opeenvolgende bouwwerken.

Capernaum is de plaats waar een groot gedeelte van het openbare leven van Jezus zich afspeelde. De "geboorteplek" eigenlijk van het Christendom. Het is hier dat hij in de toenmalige synagoge is gaan spreken op zijn eigen zeer overtuigende wijze. Het is hier dat hij enkele van zijn apostelen ronselde, eenvoudige vissers die hij mensen leerde vissen. De Franciscanen (alweer) hebben hier zeer langdurige opgravingswerken verricht die een oude synagoge uit die tijd en een volledige woonwijk waaronder het vermoedelijke woonhuis waar Petrus met zijn broer en schoonvader leefde blootgelegd. Er is door hun een overkoepelende kerk gebouwd met grote glazen vloer waardoor je Petrus en familie bijna echt ziet rondlopen. Volgens een zeer sympathieke pater Franciscaan Vincent is dit alles waarachtig waar.Alleszins voel je zeer sterk de geschiedenis van ons Christendom die rond dit meer overal wortel geschoten heeft. Het woord werd letterlijk via het land en de bootjes verspreid. Op deze plaats zou Christus ook vele wonderen verricht hebben: cfr parabel van de lamme, wondhelingen...).

Achter Capernaum bevindt zich de berg der zaligsprekingen waar Christus zijn beroemde rede hield. Deze toespraak markeerde de afscheiding tussen Jodendom en Christendom.zalig de armen van geest, zachtmoedigen...

Dan weer de fiets op voor een bijzonder aangename licht glooiende tocht naar de vallei van de Jordaan, een vruchtbare vlakte met landbouw (bananen, appelsienen..) en een mooi landschap (palmbomen...). De zon geeft alles een bijzondere gloed en de geschiedenis laat je niet los. De rivier vloeit in het Noorden in het meer om vanuit het zuiden de beladen grens te vormen tussen Jordanie en Palestijns gebied. In dit water heeft Johannes de Doper zijn volgelingen symbolisch ondergedompeld als een soort hergeboorte. De hele regio is bijzonder rustig en bij elke belangrijke plaats is het erg stil. Ideaal dus om in januari naar deze streek te komen.

Aan de oostkant van het meer voel ik de dreigende Golanhoogtes. Deze bergen werden tijdens de zesdaagse oorlog op de Syriërs veroverd. Vanop deze strategische hoogten werden de Joodse nederzettingen veelvuldig beschoten met zwaar geschut. Hun pioniersleven en opbouwen van gemeenschappen werd hierdoor bijna onmogelijk wat de erg harde militaire reacties van de Israelis deels verklaart.Sinaï, Gaza en de Westelijke Jordaanoever (Westbank) ondergingen in deze blitzkrieg hetzelfde lot. De Israëlis zijn bijzonder hardnekkig en vastberaden om met alle middelen hardhandig hun veiligheid te bewaken. De Arabieren die ze volledig omringen voelen zich dan weer vernederd door het "inpalmen van hun land" en het behandelen van hun volk zoals bij de grensovergangen, verdeling van natuurlijke grondstoffen (water)...

Mijn avondtocht voert mij tenslotte langs de zuidoostoevers van het meer met meerdere kibboets die geleidelijk evolueren naar gewone leefgemeenschappen nu de pionierstijden voorbij zijn. Een aangename slaapplaats aan de oevers geeft mij rust en tijd voor dit verslag.  Hopelijk vind ik morgen een computer die geen instructies in Hebrew heeft maar wel in het Engels wat voor behandeling van foto's wel erg nodig is.

05-01-2010, 00:00 geschreven door Paul Coolen  

Bij het buitengaan van de grenscontrole, terugblik

De muur.

Mijn gelzadel na grensovergang door de controle-instrumenten

De Baseliek van de Annunciatie, Nazareth

Mariabron, Nazareth

2 talen broederlijk naast elkaar !

Moet er geen fruit zijn ??

De mogelijke plaats van het eerste wonder op de bruiloft van Kana: water in wijn

En deze kerk van de Franciscanen erop gebouwd.

04-01-2010, 00:00 geschreven door Paul Coolen  

De muur en een checkpoint bij Nablus waar ik absoluut (zonder reden) niet voorbij kon.

Een "garage"

Even na-ontbijten in de garage

Heerlijk Palestijns ontbijt

Vlak voor de grenscontrole van deze jongen een hoop gratis fruit gekregen...

Daar komt ie dan: 2.5u grondige controle

De moeite, niet?

Nu nog binnen geraken met fiets en al.

Binnenin nog net durven trekken. Nadien veel te riskant !

04-01-2010, 00:00 geschreven door Paul Coolen  

Onderweg in Nablus wat dadels.

Hier komt dus in Nablus achter deze vestigingsmuren het nieuwe gemeentehuis...

Idem...

Zin in een waterpijp ?

Nablus

Een apotheek, misschien voor in het APB-blad?

Rundsvlees, geen varken, in folie uitgestald

zonder woorden....

Wat buiten hing is met een broodje nu binnenin. En het was lekker..

04-01-2010, 00:00 geschreven door Paul Coolen  

Janin, de laatste Noordelijke stad van Palestijns gebied. Nu ja, Palestijns kan je het niet echt noemen want de Israëlis controleren de grote wegen, grenzen en eigen enclaves. Zij hebben de uiteindelijke macht in dit gebied. Het is een klein Arabisch stadje met een hotel-pretpark hoog bovenop de heuvel. Dit was nog even zweten met daarbij nog die pestjongens die me geld wilden aftroggelen.

Ooit een "wc-douche" gebruikt? Wel, ik dus niet. Een knopje op de pot dat volgens mij een reiniger was, gevolg een fikse straal over mijn kleren en de badkamer. Om nooit te vergeten.

De grenspost met Israël was een nachtmerrie. De toegevoegde foto's zeggen genoeg ! Ik ben te voet met een groepje Palestijnse arbeiders door de hekken gegaan en dacht er als toerist snel vanaf te zijn. Vergeet het! Je werd van hokje naar hokje gestuurd door sippe dames achter dik glas die je toeroepen via lawaaierige luidsprekers. "Open the door!" Er waren soms 4 verschillende mogelijke deuren en ik moest naar de camera met mijn vingers wijzen welke het zou kunnen zijn. Via camera mij ruimtelijk rondsturen lukte niet zo best vandaar eindeloze herhalingen. Ik dacht regelmatig aan passages uit het boek "1984" uit een totalitaire maatschappij. Een mensonterende behandeling die de Palestijnse arbeiders, die dagelijks in Israël gaan werken, telkens ondergaan. Het duurde in totaal meer dan 2u. Mijn fiets door een scanner duwen na allerlei demontages en nog een beschadigd zadel als gevolg. Mijn fietszakken in een ander kamertje zetten en weer teruggaan zodat de dames erin konden neuzen. Dan weer terug. Mijn fiets met veel moeite weer in elkaar steken, vieze oliehanden... Alleen mijzelf hebben ze niet gefouilleerd. Ik vermoed dat ze een reservegeheugenkaartje van mijn digitale camera in beslag genomen hebben: met militaire gegevens ? ;-). Dan nog eindeloos wachten op een zoveelste paspoortcontrole terwijl de dame lustig telefoneerde. Zeer ergerlijk ! Ik wou, toen ik over de "grens" was, nog een klacht neerleggen voor beschadiging van mijn zadel maar dan bleek dat de chef nog andere prioriteiten had. Het kon nog lang duren. Ik zal bij fietsenmaker Johan een nieuw (duur) gelzadel moeten gaan kopen. Echte merde, maar voor mij slechts 1x. De moeite om eens mee te maken ! De grens van Oost Duitsland tijdens een reis in 1983 was er niets tegen.

Genoeg geklaagd. De fiets op naar Nazareth, de stad en streek (Galilea) waar Jezus geleefd heeft. Een stad in een vlak gebied maar op een zeer steile heuvel. De laatste loodjes... De stad bevat 70% moslims en 30% Christenenen volgens een caféhouder. Erg Arabisch dus, chaotisch met in het centrum enkele belangrijke bijbelverwijzingen.De Basilica van de Annunciatie: hier zou aan Maria door de aartsengel Gabriel gezegd zijn dat ze een zoon verwachtte. Verder de Mariabron, St-Jozefkerk... Een heel sterk Christelijk bijbelgebied in een nu voornamelijk moslimomgeving. Dan via allelei drukke stadjes naar Kafar Kana. Volgens het evangelie van Johannes gebeurde hier het eerste wonder van Christus nl. veranderen van water in wijn op de bruiloft te Kana. Nu is dit volledig moslim maar er is een Churchstreet met allerlei kerken die op de originele plaats van dit wonder zouden staan. Ik bezocht de Franciscanenkerk. Ze beweren dat de kerk op het huis staat (foto) waar dit wonder gebeurd is.

 Een eindeloos lange afdaling naar het meer van Galilea dat reeds ver onder zeeniveau ligt. Ik fietste naar een Kibboets om eens de sfeer te proeven van de stichtende gemeenschappen van Israël: een soort commune op "communistische" basis. Dit systeem is blijkbaar verleden tijd, vertelde mij de ontvangst (receptie). De laatste 5 jaar is alles geliberaliseerd en vrijer geworden. Ze vinden dit blijkbaar veel beter. Niet hetgeen ik verwacht had. Wel heel aangenaam en prachtig gelegen aan het meer.

04-01-2010, 00:00 geschreven door Paul Coolen  

Nablus, een van de grootste Palestijnse steden in "eigen" gebied. Even door de typisch Arabische chaotische stad fietsen. Alleen maar auto's, geen enkele fietser, ja 1 en een paar kinderen. Heel vriendelijke bevolking. Dit is echt het politieke centrum van Fatah, de Palestijnse vereniging naast het meer extreme Hamas dat vaste voet heeft in Gaza. Het oude gemeentehuis werd tijdens Israëlische luchtaanvallen gebombardeerd. Er werden grote beschermende betonnen hoge muren opgetrokken. Hierachter komt dan het nieuwe gemeentehuis. Vreemd zicht. Een betonnen fort met een leeg binnenplein. Fietsen richting noorden dus, naar Janin. Even buiten het centrum (West) stop ik bij een soort slagerij waar de geslachte delen aan een haak onder een open afdak bengelen, in plastic gedraaid. Ze presenteerden mij dadelijk een broodje vlees met lange eenvoudige gesprekken. Engels wordt in deze afgesloten wereld weinig gesproken.

Dan op weg naar Jenin vlak langs een zwaar bewaakte Israëlische enclave met checkpoint. Een jonge soldaat liet mij niet door, zonder reden, ondanks paspoort met stempels. Niets aan te doen. Terug naar de "slagerij" waar een man mij aanbood met zijn wagen halfweg te rijden. Onderweg heel wat stops bij vrienden, een garage (gezamenlijke maaltijd van enkele gerechten midden tussen materiaal en auto's). De man bleek een fervente Fatah-aanhanger te zijn. Als jongeman had hij een bomaanslag trachten te plegen op een Israëlische politiepost maar het explodeerde te vroeg. De man verloor een stuk van zijn hand. Gevolg: 11 jaar Israëlische gevangenis... Uiteindelijk trad hij toe tot de Palestijnse veiligheidsdienst, stichtte een gezin van 6 kinderen en is nu op pensioen. De Palestijnse zaak is hier dodelijke ernst. Nablus is omringt door checkpoints en je weet nooit waar of wanneer je door mag. Het hangt af van de politiek en ook wel van de stemming van de grenswachters. Lange gesprekken in de auto, bezoek aan een kolonel in zijn kantoortje (foto aan de muur met Arafat), een hartelijke ontvangst thuis en dan weer met de fiets op weg naar Janin.

De Palestijnen zijn duidelijk een onderdrukt volk dat uit frustratie en zelfs haat reageert met uitzichtloze aanslagen. De Israëlis zijn een machtig maar angstig volk dat zich beschermt met ook uitzichtloze barricades. Dan is België toch een droomland met een geweldige overlegpolitiek. Je moet hier maar eens komen zien en voelen.

Hotel Hadad in Janin lag spijtig genoeg boven op een berg, dus al duwend en fietsend omhoog. Ja, Wouter, bij momenten meer dan 25%. Enkele jongeren (12-14j) liet ik "plezant" mee rijden maar onderweg in een donker stuk begonnen ze wat te nadrukkelijk "money money" te roepen, zelfs even aan mijn stuur te trekken, voor mij in te rijden... Straatjongens die na een felle reactie van mij snel achterbleven.Het was trouwens te steil bergop en hun conditie... Stom. Bovenop de berg een Palestijns bewaakt pretpark met annex hotel. En een computer die ik achter de balie mag gebruiken.

De foto's krijg ik maar niet ordentelijk verkleind voor uploaden (teveel pixels, te groot bestand). Ik heb via paint geprobeerd maar het lukt niet. Is er bij jullie een computerdeskundige die mij stap voor stap paint kan uitleggen voor downsizen of vermindering pixels? Liefst naar een formaat dat uploadbaar is en nog voldoende voor de fotowinkel. Bedankt !

Morgen naar het Noorden richting Nazareth waar Jezus volgens de bijbel zijn jeugd doorbracht. De aartsengel Gabriël verscheen hier voor Maria en kondigde haar een zoon aan. Tot morgen...

03-01-2010, 00:00 geschreven door Paul Coolen  

Tel Aviv beach by night. Kerstsfeer midden in de winter bij 20 graden.

Start van de tocht aan het strand van Tel Aviv

Tel Aviv, verpauperde buurt.

Tel Aviv, hypermoderne hoogbouw.

Fitclass maar dan buiten. Hier kan je gratis fitnessen. Typisch voor Israël.

Een checkpoint bij het binnenrijden van Palestijns gebied. Een Palestijn zonder Israëlisch paspoort kan niet binnen of buiten.

Een Moskeebezoek met amicaal afscheid. De hoca ("priester") en zijn zoon.

Moet er geen prikkeldraad zijn ?

De hoofdweg naar Nablus ! 5 jaar geleden afgesloten door Israëlische militairen.

02-01-2010, 00:00 geschreven door Paul Coolen  

Tel Aviv is een moderne stad met toch wel Oosterse trekjes. Dankzij de Sabbat die hier op zaterdag valt was de stad zo goed als leeg, fantastisch om te fietsen. Peperdure futuristische hoogbouw zij aan zij met achtergebleven buurten. Een megastad waar je wel een uur of 2 voor nodig hebt om buiten te geraken. Israëlis zijn sportief in de parken en langs het strand maar fietsen.. No way. Dat was eerder weggelegd voor sukkelaars als migranten en ikzelf. Voor de rest prettige mensen met een goede kennis van het Engels. 

Fitclass is hier niet echt nodig, Jochen, want in de parken waren er speeltuinen voor volwassen: fitness. En maar trimmen om hun overwicht weg te werken want het is hier ook erg Amerikaans.

Ik verkoos de heuvels (bergen?) in te trekken recht naar het Palestijns gebied, onmiddellijk naar de grootste waanzin in de naam van veiligheid: de muur. Qalqilya is een bijna volledig afgegrendelde zone, je kan maar via 1 weg binnen en buiten maar dan met een eventueel grondige controle. Het lijkt allemaal wat creepy maar ik trek het mij niet aan en fiets een oer-Arabische stad binnen met de gebruikelijke chaos en warmte. Een vervallen Palestijnse grenspost laat me zonder problemen binnen en het meest gebruikte woord is: Welkom ! Een markt bezocht met gratis fruit eten en een gesprekje. Leven is hier moeilijk. Bezoek aan een lokale moskee met hartelijk afscheid.

Wat nu? Mijn buikgevoel drijft me naar Nablus in het hart van Palestijns autonoom gebied. De hoofdweg was 6 jaar geleden door Israëlische militairen afgesloten, betonblokken waar alleen een voetganger en... een fietser door kunnen. Heel de stad moet een geweldige omweg maken om naar bv. Tel Aviv te gaan. Security first.

Israëlische enclaves liggen perfect beschermd midden dit gebied. Een niet-Israëlische Arabier raakt hier niet binnen. Een fietsende Belg wel met misschien een fietszak vol explosieven... Vreemde wereld als wij in Europa zomaar vrij rondtoeren van hot naar her zonder de minste vrees. De Berlijnse muur is eindelijk afgebroken en hier bouwen ze een nieuwe. Natuurlijk is Israël (tijdelijk) veiliger geworden maar op termijn is dit geen oplossing. Diepe frustratie groeit, controle bij het binnenkomen van Israël wordt aartsmoeilijk, je hebt nu maar 50g springstof voor een vliegtuig nodig en een onderbroek doet het wel...

Nablus dus, totaal Arabisch en, Anne (mijn lieve echtgenote) je gelooft het misschien niet maar het is hier veilig. Soms voel ik mij in Heusden Cité maar dan op zijn Arabisch. Welcome, Welcome, Welcome... Natuurlijk is alles armer, chaotischer, vuiler... maar ik heb een goed bed een veel hartelijkheid. Israëlis trouwens zijn ook behulpzaam maar hebben het gewoon veel beter en dat uit zich wel.

Een gesprek aan de balie van mijn huidige hotelletje (Kibboets zijn hier natuurlijk niet): de uitbater voorspelt een nieuwe oorlog of intifada binnen enkele jaren. De laatste 50j was dit zo. Hij mag Israël en zelfs Jeruzalem gewoon niet binnen: security as you know.

02-01-2010, 00:00 geschreven door Paul Coolen  

Tel Aviv.... De controle op de luchthaven was voor mij ongezien. Een volledig kruisverhoor met vragen als: How many wives and children do you have?! Do you know some Arab people? Profession, hobby, purpose, adress... Een privé-ondervraging van wel 20 minuten en dan pas mocht ik inchecken. Mijn in te pakken fiets was natuurlijk helemaal bizar. Vlak voor het inschepen nog dit: "How come you have Hebrew maps?" Bleek dat ze mijn bagage volledig doorzocht hadden en de geleende stafkaarten van mijn neef Jo waren toch maar verdacht. Via uitgekiende communicatie trachten ze een zwak punt te vinden dat mogelijk zou kunnen wijzen op... Niet normaal maar misschien wel begrijpelijk. Je geraakt hier niet zomaar binnen !

De luchthaven uitfietsen ging niet want het is samen met Athene de enige luchthaven waar je op 4 wielen moet buitenrijden. Taxi dus tot het vlakbijgelegen centrum.

Tel Aviv is het alterego van Jeruzalem: druk, hip, gay, areligieus, ontspannen, modern... en veilig.

Morgen fiets ik de stad uit voor het binnenland dat een vreemde constructie is van muren, enclaves, checkpoints, voorlopige grenzen, ingepalmde gebieden... Ik ga trachten te ervaren hoe het is en hoe de bewoners zich er bij voelen.

01-01-2010, 00:00 geschreven door Paul Coolen  

Palestina , Παλαιστίνη (Grieks) , Palaestina (Latijn)

 פלשתינה (Hebreeuws) , فلسطين  (Arabisch).

Palestina is een land met een lange geschiedenis. Men duidt het ook aan als "Kanaän", het "Beloofde land" en "Het Heilige Land". Moslims en Joden beschouwen dit gebied als hun beloofde land. Dat hier eindeloze conflicten uit voort komen spreekt voor zich. Mijn vlucht op 1 januari 2010 brengt mij en mijn fiets van Brussel naar Tel Aiv. Het enige wat nodig is is de noodzakelijke bagage (2 fietszakken), wat kaarten en informatie en de zin om een lange tocht te maken. Als alles veilig en goed verloopt wordt dit een cirkelvormige zwerftocht van Tel Aviv naar de Westelijke Jordaanoever (Qalqilya, Nablus, Janin), grensovergang, Nazareth in het Noorden, het meer van Galilea, Jordanië naar het zuiden, Zwarte Zee, Petra, Amman, dan Israël Jeruzalem en zo weer op 12 januari naar de luchthaven van Tel Aviv. Vraag me niet hoeveel kilometers het zijn, wat mijn daggemiddelde is want een teller is niet meer aan mij besteed. Afstand is van geen belang. Als alleen-fietser heb ik voldoende tijd en ruimte om deze historische regio echt te beleven. Slaapplaatsen zijn niet gepland. Met mijn zoon Wouter heb ik sinds zijn 6de jaar al vele lange afstandstochten gemaakt en nooit hebben we buiten geslapen, altijd was er wel een oplossing. Zonder tent en met fiets is er altijd wel iemand die een plaats weet. Voorspelbare comforthotels zullen beperkt blijven. Liever Kibboetsen, jeugdherbergen, Christelijke hopitia, zimmer... Gevaarlijk ?! Je moet je lot niet tarten maar leven heeft zo zijn risico's zelfs als je zondagmorgen naar de bakker rijdt met je auto. De media vertekenen de werkelijkheid zo sterk dat een hele regio bloedrood kleurt als er ergens een aanslag gebeurt. In Bagdad zul je mij niet snel vinden maar Palestina... dat zie ik wel zitten.   Kijk voor meer nieuws verder op deze pagina. Alle verslagen en foto's zijn weer in chronologische volgorde van begin tot einde ! Op het einde vind je een routekaart.  ↓

Bijlagen:
israel landkaart.gif (73.1 KB)