Tel Aviv beach by night. Kerstsfeer midden in de winter bij 20 graden.

Start van de tocht aan het strand van Tel Aviv

Tel Aviv, verpauperde buurt.

Tel Aviv, hypermoderne hoogbouw.

Fitclass maar dan buiten. Hier kan je gratis fitnessen. Typisch voor Israël.

Een checkpoint bij het binnenrijden van Palestijns gebied. Een Palestijn zonder Israëlisch paspoort kan niet binnen of buiten.

Een Moskeebezoek met amicaal afscheid. De hoca ("priester") en zijn zoon.

Moet er geen prikkeldraad zijn ?

De hoofdweg naar Nablus ! 5 jaar geleden afgesloten door Israëlische militairen.

02-01-2010, 00:00 geschreven door Paul Coolen  

Tel Aviv is een moderne stad met toch wel Oosterse trekjes. Dankzij de Sabbat die hier op zaterdag valt was de stad zo goed als leeg, fantastisch om te fietsen. Peperdure futuristische hoogbouw zij aan zij met achtergebleven buurten. Een megastad waar je wel een uur of 2 voor nodig hebt om buiten te geraken. Israëlis zijn sportief in de parken en langs het strand maar fietsen.. No way. Dat was eerder weggelegd voor sukkelaars als migranten en ikzelf. Voor de rest prettige mensen met een goede kennis van het Engels. 

Fitclass is hier niet echt nodig, Jochen, want in de parken waren er speeltuinen voor volwassen: fitness. En maar trimmen om hun overwicht weg te werken want het is hier ook erg Amerikaans.

Ik verkoos de heuvels (bergen?) in te trekken recht naar het Palestijns gebied, onmiddellijk naar de grootste waanzin in de naam van veiligheid: de muur. Qalqilya is een bijna volledig afgegrendelde zone, je kan maar via 1 weg binnen en buiten maar dan met een eventueel grondige controle. Het lijkt allemaal wat creepy maar ik trek het mij niet aan en fiets een oer-Arabische stad binnen met de gebruikelijke chaos en warmte. Een vervallen Palestijnse grenspost laat me zonder problemen binnen en het meest gebruikte woord is: Welkom ! Een markt bezocht met gratis fruit eten en een gesprekje. Leven is hier moeilijk. Bezoek aan een lokale moskee met hartelijk afscheid.

Wat nu? Mijn buikgevoel drijft me naar Nablus in het hart van Palestijns autonoom gebied. De hoofdweg was 6 jaar geleden door Israëlische militairen afgesloten, betonblokken waar alleen een voetganger en... een fietser door kunnen. Heel de stad moet een geweldige omweg maken om naar bv. Tel Aviv te gaan. Security first.

Israëlische enclaves liggen perfect beschermd midden dit gebied. Een niet-Israëlische Arabier raakt hier niet binnen. Een fietsende Belg wel met misschien een fietszak vol explosieven... Vreemde wereld als wij in Europa zomaar vrij rondtoeren van hot naar her zonder de minste vrees. De Berlijnse muur is eindelijk afgebroken en hier bouwen ze een nieuwe. Natuurlijk is Israël (tijdelijk) veiliger geworden maar op termijn is dit geen oplossing. Diepe frustratie groeit, controle bij het binnenkomen van Israël wordt aartsmoeilijk, je hebt nu maar 50g springstof voor een vliegtuig nodig en een onderbroek doet het wel...

Nablus dus, totaal Arabisch en, Anne (mijn lieve echtgenote) je gelooft het misschien niet maar het is hier veilig. Soms voel ik mij in Heusden Cité maar dan op zijn Arabisch. Welcome, Welcome, Welcome... Natuurlijk is alles armer, chaotischer, vuiler... maar ik heb een goed bed een veel hartelijkheid. Israëlis trouwens zijn ook behulpzaam maar hebben het gewoon veel beter en dat uit zich wel.

Een gesprek aan de balie van mijn huidige hotelletje (Kibboets zijn hier natuurlijk niet): de uitbater voorspelt een nieuwe oorlog of intifada binnen enkele jaren. De laatste 50j was dit zo. Hij mag Israël en zelfs Jeruzalem gewoon niet binnen: security as you know.

02-01-2010, 00:00 geschreven door Paul Coolen  

Tel Aviv.... De controle op de luchthaven was voor mij ongezien. Een volledig kruisverhoor met vragen als: How many wives and children do you have?! Do you know some Arab people? Profession, hobby, purpose, adress... Een privé-ondervraging van wel 20 minuten en dan pas mocht ik inchecken. Mijn in te pakken fiets was natuurlijk helemaal bizar. Vlak voor het inschepen nog dit: "How come you have Hebrew maps?" Bleek dat ze mijn bagage volledig doorzocht hadden en de geleende stafkaarten van mijn neef Jo waren toch maar verdacht. Via uitgekiende communicatie trachten ze een zwak punt te vinden dat mogelijk zou kunnen wijzen op... Niet normaal maar misschien wel begrijpelijk. Je geraakt hier niet zomaar binnen !

De luchthaven uitfietsen ging niet want het is samen met Athene de enige luchthaven waar je op 4 wielen moet buitenrijden. Taxi dus tot het vlakbijgelegen centrum.

Tel Aviv is het alterego van Jeruzalem: druk, hip, gay, areligieus, ontspannen, modern... en veilig.

Morgen fiets ik de stad uit voor het binnenland dat een vreemde constructie is van muren, enclaves, checkpoints, voorlopige grenzen, ingepalmde gebieden... Ik ga trachten te ervaren hoe het is en hoe de bewoners zich er bij voelen.

01-01-2010, 00:00 geschreven door Paul Coolen  

Palestina , Παλαιστίνη (Grieks) , Palaestina (Latijn)

 פלשתינה (Hebreeuws) , فلسطين  (Arabisch).

Palestina is een land met een lange geschiedenis. Men duidt het ook aan als "Kanaän", het "Beloofde land" en "Het Heilige Land". Moslims en Joden beschouwen dit gebied als hun beloofde land. Dat hier eindeloze conflicten uit voort komen spreekt voor zich. Mijn vlucht op 1 januari 2010 brengt mij en mijn fiets van Brussel naar Tel Aiv. Het enige wat nodig is is de noodzakelijke bagage (2 fietszakken), wat kaarten en informatie en de zin om een lange tocht te maken. Als alles veilig en goed verloopt wordt dit een cirkelvormige zwerftocht van Tel Aviv naar de Westelijke Jordaanoever (Qalqilya, Nablus, Janin), grensovergang, Nazareth in het Noorden, het meer van Galilea, Jordanië naar het zuiden, Zwarte Zee, Petra, Amman, dan Israël Jeruzalem en zo weer op 12 januari naar de luchthaven van Tel Aviv. Vraag me niet hoeveel kilometers het zijn, wat mijn daggemiddelde is want een teller is niet meer aan mij besteed. Afstand is van geen belang. Als alleen-fietser heb ik voldoende tijd en ruimte om deze historische regio echt te beleven. Slaapplaatsen zijn niet gepland. Met mijn zoon Wouter heb ik sinds zijn 6de jaar al vele lange afstandstochten gemaakt en nooit hebben we buiten geslapen, altijd was er wel een oplossing. Zonder tent en met fiets is er altijd wel iemand die een plaats weet. Voorspelbare comforthotels zullen beperkt blijven. Liever Kibboetsen, jeugdherbergen, Christelijke hopitia, zimmer... Gevaarlijk ?! Je moet je lot niet tarten maar leven heeft zo zijn risico's zelfs als je zondagmorgen naar de bakker rijdt met je auto. De media vertekenen de werkelijkheid zo sterk dat een hele regio bloedrood kleurt als er ergens een aanslag gebeurt. In Bagdad zul je mij niet snel vinden maar Palestina... dat zie ik wel zitten.   Kijk voor meer nieuws verder op deze pagina. Alle verslagen en foto's zijn weer in chronologische volgorde van begin tot einde ! Op het einde vind je een routekaart.  ↓

Bijlagen:
israel landkaart.gif (73.1 KB)