Tel Aviv.... De controle op de luchthaven was voor mij ongezien. Een volledig kruisverhoor met vragen als: How many wives and children do you have?! Do you know some Arab people? Profession, hobby, purpose, adress... Een privé-ondervraging van wel 20 minuten en dan pas mocht ik inchecken. Mijn in te pakken fiets was natuurlijk helemaal bizar. Vlak voor het inschepen nog dit: "How come you have Hebrew maps?" Bleek dat ze mijn bagage volledig doorzocht hadden en de geleende stafkaarten van mijn neef Jo waren toch maar verdacht. Via uitgekiende communicatie trachten ze een zwak punt te vinden dat mogelijk zou kunnen wijzen op... Niet normaal maar misschien wel begrijpelijk. Je geraakt hier niet zomaar binnen !

De luchthaven uitfietsen ging niet want het is samen met Athene de enige luchthaven waar je op 4 wielen moet buitenrijden. Taxi dus tot het vlakbijgelegen centrum.

Tel Aviv is het alterego van Jeruzalem: druk, hip, gay, areligieus, ontspannen, modern... en veilig.

Morgen fiets ik de stad uit voor het binnenland dat een vreemde constructie is van muren, enclaves, checkpoints, voorlopige grenzen, ingepalmde gebieden... Ik ga trachten te ervaren hoe het is en hoe de bewoners zich er bij voelen.

01-01-2010, 00:00 geschreven door Paul Coolen  

Palestina , Παλαιστίνη (Grieks) , Palaestina (Latijn)

 פלשתינה (Hebreeuws) , فلسطين  (Arabisch).

Palestina is een land met een lange geschiedenis. Men duidt het ook aan als "Kanaän", het "Beloofde land" en "Het Heilige Land". Moslims en Joden beschouwen dit gebied als hun beloofde land. Dat hier eindeloze conflicten uit voort komen spreekt voor zich. Mijn vlucht op 1 januari 2010 brengt mij en mijn fiets van Brussel naar Tel Aiv. Het enige wat nodig is is de noodzakelijke bagage (2 fietszakken), wat kaarten en informatie en de zin om een lange tocht te maken. Als alles veilig en goed verloopt wordt dit een cirkelvormige zwerftocht van Tel Aviv naar de Westelijke Jordaanoever (Qalqilya, Nablus, Janin), grensovergang, Nazareth in het Noorden, het meer van Galilea, Jordanië naar het zuiden, Zwarte Zee, Petra, Amman, dan Israël Jeruzalem en zo weer op 12 januari naar de luchthaven van Tel Aviv. Vraag me niet hoeveel kilometers het zijn, wat mijn daggemiddelde is want een teller is niet meer aan mij besteed. Afstand is van geen belang. Als alleen-fietser heb ik voldoende tijd en ruimte om deze historische regio echt te beleven. Slaapplaatsen zijn niet gepland. Met mijn zoon Wouter heb ik sinds zijn 6de jaar al vele lange afstandstochten gemaakt en nooit hebben we buiten geslapen, altijd was er wel een oplossing. Zonder tent en met fiets is er altijd wel iemand die een plaats weet. Voorspelbare comforthotels zullen beperkt blijven. Liever Kibboetsen, jeugdherbergen, Christelijke hopitia, zimmer... Gevaarlijk ?! Je moet je lot niet tarten maar leven heeft zo zijn risico's zelfs als je zondagmorgen naar de bakker rijdt met je auto. De media vertekenen de werkelijkheid zo sterk dat een hele regio bloedrood kleurt als er ergens een aanslag gebeurt. In Bagdad zul je mij niet snel vinden maar Palestina... dat zie ik wel zitten.   Kijk voor meer nieuws verder op deze pagina. Alle verslagen en foto's zijn weer in chronologische volgorde van begin tot einde ! Op het einde vind je een routekaart.  ↓

Bijlagen:
israel landkaart.gif (73.1 KB)