Een korte trip naar het Mekka van de pelgrims omdat we 's morgens al onze fietsen op transport moesten zetten. Er is nog veel rijkdom in Spanje zoals we zagen in het kathedraalmuseum met 10 eeuwen religieuze kunst waaronder Vlaamse wandtapijten en werken van Rubens en Teniers en toch moesten we inkom betalen. In tegenstelling tot België is het hier terrasjesweer. Het gejuich van de aankomende pelgrims op het plein voor de kathedraal werd urenlang overstemd door een volks protest tegen het Spaanse banken- en regeringsbeleid en voor Europese steun. Onze 2610 km zit er op, zonder technische of fysieke problemen. We hebben vermoedelijk 25000 hoogtemeters overwonnen want na Scherpenheuvel is het niet meer vlak en in onze blessuretijd (reserve dagen) deden we nog de kustcamino. Het was soms improviseren want mijn Spaanse documentatie en woordenboek had Dirk meegenomen met het voornemen om het in Zuid Frankrijk terug te geven hetgeen niet is gelukt. Hopelijk kunnen de 2 afwezige pelgrims volgend jaar dezelfde positieve ervaringen opdoen, het draaiboek is al klaar. Nu is het relaxen, gezellig iets eten en drinken op een terrasje terwijl er livemuziek gespeeld wordt en een man de duiven eten geeft. En morgen vliegen we via Barcelona en Eindhoven terug naar onze geliefden in België.
Met een wereldpubliek ervaarden we de zonsondergang op de Cabo de Fisterra waarvan we 100 verschillende foto's namen. Er werd gefilosofeerd, gezongen en gedronken. Op de kaap van het einde van de wereld staat ook een Caminomunument met kilometeraanduiding 0,00. De mythische plek is zowel het begin als het einde, alpha en omega. We volgden verder de westelijke Camino naar Muxia. Het traditionele Galicië is in veel opzichten de tegenpool van de frivole grandeur van de ex-koloniale grootmacht Spanje. De mini-velden worden nog bewerkt met de hark, zeis en sikkel. Ze lopen ook vaak donker gekleed, misschien omdat ze de olieramp van de Prestige van 2002 nog niet zijn vergeten. In La Voz de Galicia van vandaag staat een hoofdartikel waarin de universiteit van Santiago heeft berekend dat de economische, ecologische en psychologische schade 1.212 miljoen euro bedroeg, inclusief de schadevergoeding aan Frankrijk. Gelukkig blijven de Galiciers massaal vissen op de oceaan met hun mini-bootjes. Op de kaap van Muxia staat de kerk van de heilige maagd Maria bovenop de gepolijste rotsen waartegen de 2 meter hoge golven opschuimen. Doordat we de westelijke Camino-route van Santiago naar Finisterra en Muxia fietsten, kregen we ons tweede pelgrimsdiploma. We naderen terug Santiago tot op 25 km, omdat we morgen onze fietsen moeten terugsturen. Wat vooral opvalt, is dat iedereen hier vriend van iedereen is, je ontmoet hier iemand en kan er zo mee praten alsof je hem al jaren kent, ongeacht welke taal hij spreekt, of van welk land hij is. En je wordt door iedereen verdere geholpen. Was het dagelijks leven ook maar zo simpel.
Een pelgrim kent geen rust. Vanuit Santiago vertrekken er weer nieuwe Camino's en wij kozen voor het historische eindpunt van Finisterra. Om in Galicië de kust te bereiken, moet je eerst klimmen want het kustgebergte is tot 600 meter hoog. De boeren in Galicië zijn uitgeslapen want de palen van de talloze voorraadschuren worden onderbroken door horizontale stenen om het ongedierte buiten te houden. De 'vooruitgang' is hier ook doorgedrongen door de aanleg van kaarsrechte Eucalyptusbossen en ook de betonlobby doet het goed want naast de brede rustige nieuwe wegen worden autostrades aangelegd om 2 dorpen met mekaar te verbinden, met dank aan Europa? De kust is spectaculair en zeer gevarieerd met kliffen, ronde granieten rotsen, hagelwitte stranden en vissersdorpjes. De oceaan dringt zeer diep in het land zodat we tijdens onze rustdag via de kustroute nog 124 km aflegden. Vanavond gaan we, zoals het hier hoort, de zonsondergang over de oceaan bewonderen vanop de 200 meter hoge Cabo.
Onze kleren waren niet gedroogd, we wrongen ze uit en trokken ze aan. Zo vertrokken in Portomarin in koude dichte mist waarbij we de fietsverlichting moesten gebruiken en hiermede hebben ze in Galicië hun weerreputatie waargemaakt. Onmiddellijk hadden we een steile klim van 350 hoogtemeters naar de Sera de Ligonde. Zo kwamen we op temperatuur. De boerderijen zaten verscholen in het groen en in de spleten van de natuurstenen muren stopten de pelgrims munten. Toen we Compostela naderden was er een wonderbaarlijke weersverbetering. Aan de hemel kwam een stralende zon en de winter werd zomer. We zetten ons op een terrasje in de zon en lieten onze kleren en was drogen, zie foto. Compostela is een prachtige monumentale stad en voor de grootse Middeleeuwse kathedraal was het even druk met pelgrims als auto's in de Antwerpse ochtendspits. Na controle van onze stempels van onderweg kregen we een pelgrimsdiploma. In de kathedraal gaat het er heel devoot aan toe en bezochten we de crypte van apostel Jacobus en bewonderden we het slingerende wierookvat. We logeren in een enorme en verzorgde 16 eeuwse Mosteiro. Als echte pelgrims stoppen we niet in Compostela, we hebben onze 3 reservedagen niet nodig gehad en gebruiken ze om morgen verder naar Cabo Finisterre te gaan, wat in de pre Colombiaanse tijd het einde van de wereld was. We hebben genoten van onze tocht tot hier, en hopelijk genieten jullie een beetje mee. Tot morgen, Dan zijn we aan de westkust.
