We verlieten Ponteferrada, waar je een gids kunt huren om de lokale wilde bruine beren te spotten, hetgeen ik nog eens wil doen. We fietsen via Villafranca de Bierzo, op 500 meter hoogte, en aan de Plaza Major stond de zoveelste barokke kerk met veel vergulde heiligdom. Daar begon de klim naar de 1337 meter hoge Alto de Poio en zonder tegenwind ging de beklimming erg vlot. Op de hoogte van de Siërra de Ranadoiro was het landschap 20 km sneeuwwit. We ontmoeten een Franse fietser die halfweg, bij de afdaling van de Pyreneeën, was gevallen en de laatste 800 km met een pijnlijk been verder fietste. Het valt op dat er veel pelgrims mankend stappen en ook vaak erg vermagerd zijn, behalve wij met dank aan de 2 menu's de dia's van vandaag. De eerste maal op de col, met fles tinto om te vieren, we dachten dat het de rest van de dag bergaf was, zo gaf de grafiek aan. Maar helaas kwam er na de lange afdaling nog enkele beklimmingen. En met de wijn in de kop en de benen was dat niet simpel. Naast de schelp wordt de Camino ook meer en meer afgebeeld met een zwaard als symbool van de strijd tegen de Moren. We staken de grens van Galicië over, de regio waar ook Compostela in ligt! Het onherbergzame Galicië heeft zijn eigen taal en cultuur nog weten te behouden en lijkt weinig op Spanje. We arriveerden in Portomarin, een nieuw stadje aan een stuwmeer nadat de oude stad was ondergelopen. Overmoedig fietsten we tijdens onze laatste bergetappe 130 km zodat we morgen volgens de wandelcamino nog slechts 87 km moeten afleggen. De fietsroute is iets langer maar het moet zeker lukken.
Dag 19 Pomferrada. 106 km met tegenwind en sneeuwstorm.
De camino is niet voor langslapers. Om 5.30 uur stond iedereen op, met veel licht en lawaai, en vertrokken de eerste pelgrims door de donkere straten van Leon. Gisteravond om 9 uur werden de vroegslaper nog door de ijverige nonnen gewekt voor de noodzakelijke avondmis. Bij zonsopgang vertrokken we met frisse moed en bij 2 graden langs de kathedraal en een Gaudigebouw richting Compostela. De stormachtige tegenwind van de voorbije 2 dagen kreeg orkaankracht hetgeen veel zwaarder was dan de 700 hoogtemeters die we moesten overwinnen. We fietsen langs het ommuurde Astorga met zijn mooi bewaarde Romeinse villa, inclusief mozaïeken vloer. We stegen langs het uitgestorven El Ganso door een Mexicaans landschap. Tussen pot en pint spraken we met de sympathieke Yves en Christof die op 2 maart te voet in Antwerpen waren vertrokken. Nieve (sneeuw) was het woord van de dag en bij de beklimming van de Montes de Leon werd het inderdaad wit en mistig. Een bijdehandse taxichauffeur gaf zijn telefoonnummer voor als we het niet zouden halen maar als getrainde fietsers en door om beurten de stormwind te klieven, bereikten we de Cruz de Ferro (1504 meter). We legden onze meegebrachte stenen neer voor Theo en Josée, Joos, Sonia en Yves en voor de families Campforts en Stappaerts. De weinige pelgrims werden zeker door de weergoden gestraft voor hun vele zonden want de wensbriefjes werden onmiddellijk ondergesneeuwd. We verlangen naar het warme Belgische weer want het Spaanse weer laat te wensen over. Verkleumd daalden we 1000 meter tot in Ponferada met zijn mooi Middeleeuws kasteel waar we met 200 pelgrims, waaronder een Canadees in monikskleding, gratis basic overnachten. We zijn trots dat we deze tocht gehaald hebben. Nog 203 km naar Copostela waaronder nog een klim tot 1330 meter.
Het kerkbezoek gisterenavond was vrolijk. Er werd volop gezongen en op een bepaald ogenblik gaf iedereen mekaar een hand. Nadien was er een ontmoeting voor de talrijke pelgrims en ze kwamen weer van alle continenten, ook 2 innuits uit Groenland. Tenslotte werden we met handoplegging gezegend voor een goede pelgrimage en kregen we van zuster Magdalena een gekleurde papieren ster. Miraculeus werden we gewekt door een zonsopgang. Nadien moesten we echter 30 km fietsen door satanische mist totdat we terug de hemel zagen met een kathedraal van wolken. We reden door de eindeloze Meseta met nog lemen huizen en op de achtergrond de besneeuwde Picos de Europa (zie foto). De akkers liggen er nog zeer winters bij zodat ook de boeren indignato (wanhopig) zijn. Onderweg ontmoeten we Luc uit Leuven die de populaire Camino Frances loopt. Het valt op dat er veel pelgrims van boven de 60 zijn en sommige laten hun bagage nasturen en 1 hebben we betrapt op het nemen van een taxi. Aangekomen in Leon verblijven we bij de zusters van Monasteria de las Benedictinas waar we voor 5 euro kunnen overnachten inclusief ontbijt in slaapzalen van 50 man op zijn Buchenwalds. We zijn droog gebleven, niettegenstaande de weerberichten anders voorspeld hadden. Morgen mogelijk naar de Cruz de Ferro op meer dan 1500 meter als de weg terug sneeuwvrij is gemaakt, hetgeen de Braziliaanse kamergenoot niet kan begrijpen.
Eerst het pronkerige interieur van de kathedraal bewonderd. Burgos is een monumentale verzorgde stad vol met beelden. Het heeft ook iets van Leuven met zijn universiteit en zijn brouwerij San Miguel. We reden 100 km door de eindeloze boomloze hoogvlakte van het noorden van Casilio Y Leon met een stormachtige tegenwind hetgeen een echte boetedoening was. In de verte zagen we de besneeuwde Picos de Europa. Buen Camino, een Litouws koppel beklaagde zich dat ze niet gekleed waren op het 'warme' Spanje en een Hongaarse fietser vindt de Camino te kort en gaat nadien de ganse Middellandse zeekust fietsen van Spanje tot Turkije. Hij had er wel zijn werk voor opgezegd. In Carrion de los Condos verblijven we in een echt nonnenklooster, met een ooievaarsnest op de kerk. Voor 5 euro mogen we overnachten en kregen we nog een halsketting met een O.L.Vrouw. Ze stonden er wel op dat we vanavond naar de 8-urenmis gaan en dat zullen we maar doen vanwege het goede onthaal en omdat het in de kerk droog en hopelijk warm is. De nonnen gingen ervan uit dat wij Spaans verstaan en hopelijk hebben we op het juiste moment geknikt. Nog 403 km naar Compostela.
Het is precies 1 jaar geleden dat mijn moeder, Yvonne Hermans, is overleden. Zij was een bijzondere vrouw. Vorig jaar werd voor haar door Rudi Wouters nog een kaars gebrand in Compostela en dat gaf haar veel steun. Rudy was een snelgrim die in minder dan 2 maanden te voet van Lichtaart naar Compostela liep. Toeval of niet, maar vandaag werden de hemelsluizen opengezet en hadden we in Spanje zeer nat en koud weer met nachtvorst en sneeuw in de bergen. Zelfs de ooievaars stonden te klapperbekken op hun nesten. We zagen irrigatiekanalen tussen kletsnatte wijngaarden. We beklommen de Montes de Oca van 1150 meter en op de top stond een gordijn van windmolens. Om de drukke À 12 te vermijden volgden we soms de wandelcamino door pittoreske dorpjes. Iedereen groette met Buen Camino zoals de 70 jarige Deense die voor de eerste keer haar land verliet voor de Camino en ook de zeer brave en moedige man die zijn vrouw met een riksja te voet naar Compostela bracht. Burgos is een prachtige stad met een mooie kathedraal. De naam zou verwijzen naar de Vlaamse burgers die er in de middeleeuwen handel dreven. We zijn nog maar 485 km van Compostela.
We verlieten Pamplona, als enige fietsers, tussen honderden wandelaars van o.a. Amerika, Zuid Korea en Brazilië, waar een bekende schrijver de Camino liep. Alle volkeren gaan solidair en enthousiast voor hetzelfde doel en zo zou de wereld moeten zijn. Maar de Camino heeft ook dramatische kanten. Op de klim van de Siërra Del Perdon zagen we kruisen voor de Vlaamse pelgrim Frans Coks en ook het 12-jarig Iers meisje Conell Byrne had het niet gehaald. In de afdaling haalde Guy een recordsnelheid van 77,5 km per uur maar Erik bleef rond de 50. In Puente la Reine staken we de Rio Robo over op de Romaanse brug die in de 12 eeuw werd aangelegd voor de toen al talrijke pelgrims. De graanvelden veranderden in wijnranken en zo kwamen we in de Rioja. We hebben de wijn getest en zeer goed bevonden. De nieuwe wegen die we volgden zijn zeer rustig en in de dorpen staan onafgewerkte nieuwbouwwijken zodat het duidelijk is dat Spanje te veel investeerde. We dronken een cola in het Belgische pelgrimhuis te Los Arcos en nu Logeren we in het historische maar arme Logrone aan de Ebro.
Dag 14 klim over de Pyreneeën en tot in Pamplona 78 km
De Pyreneeën overwonnen lang 2 verschillenden wegen. Guy langs de fietsweg met een echte col en Erik, als enige fietser, langs de wandel/MTB-weg over een pas van 1430 meter met onverharde hellingen van 16 %. De Franse noordkant was mistig en boomloos maar aan de Spaanse kant scheen de zon en werden we verrast met een panoramisch zicht op de sneeuwbergen en het betoverende landschap van Navarra. De Camino was nog niet helemaal sneeuwvrij maar er zijn meer en meer pelgrims, o.a. Greet en An die ook met de fiets vanuit Antwerpen waren vertrokken. Vanavond slapen we in de schaduw van de kathedraal van Pamplona in het pelgrimhuis Jesus y Maria. We zitten nu op een zonnig terras, drinken dos cervezas en we eten paella en kijken uit of er geen stieren afkomen. Dirk zal ons helaas niet terug vervoegen nu het steeds verder is om aan te sluiten.
